கீழே உள்ள
சொல்லின்
மேல்
சொடுக்கவும்
உக 3
உகவும் 1
உகளும் 2
உங்கள் 8
உங்களுக்கே 1
உசாவின் 1
உடம்பையுமே 1
உடலம் 1
உடன் 3
உடன்று 2
உடை 1
உடைக்கு 1
உடைத்த 1
உடைத்து 2
உடைந்த 1
உடைந்தது 1
உடைய 1
உடையார்க்கு 1
உடையான் 6
உண் 2
உண்கண் 8
உண்கண்களோ 1
உண்கண்ணி 1
உண்ட 2
உண்டதோர் 1
உண்டாகிய 3
உண்டாய் 1
உண்டால் 1
உண்டு 4
உண்டே 1
உண்டேல் 1
உண்டோ 7
உண்ணாதவர் 1
உண்ணும் 1
உண்மை 1
உணங்கி 2
உணங்கும் 1
உணர்த்த 1
உணர்த்து 1
உணர்ந்தருளே 1
உணர்ந்து 1
உணர்வீர் 1
உணர்வுடையோர் 1
உணராது 2
உணரும் 1
உணரேன் 1
உதவி 2
உதிரம் 1
உந்தி 6
உந்திய 2
உந்து 3
உம் 2
உம்பர் 2
உம்பர்-தம் 1
உம்மை 1
உமக்கு 2
உமக்கே 1
உமக்கோ 1
உமிழ் 2
உமிழாநிற்கும் 1
உமையாள் 2
உய்க்குமோ 1
உய்ந்தேன் 1
உய்ய 2
உய்யான 1
உயங்காது 1
உயர் 9
உயர்த்தவன் 1
உயிர் 17
உயிர்_அனையாய் 2
உயிர்க்கு 2
உயிர்க்குயிரே 1
உயிர்த்தாய் 1
உயிர்த்து 1
உயிராம் 1
உயிராமல் 1
உயிரின் 1
உயிரினும் 1
உயிரே 4
உயிரே_அனையான் 1
உர 1
உரல் 1
உரவோர் 1
உரியோன் 1
உரு 1
உருக்கி 1
உருக்குவதாம் 1
உருக 3
உருகாதவரே 1
உருகிநின்று 1
உரும் 1
உருமுடனே 1
உருமேறு 1
உருவாய் 3
உருவும் 1
உரை 8
உரை-மின்களே 1
உரைக்கின்றது 1
உரைகளும் 1
உரைத்த 1
உரைத்தால் 1
உரைத்து 1
உரைப்பது 1
உரைப்பார் 1
உரையகம் 1
உரையாடல் 1
உரையாதது 1
உரையாய் 1
உரையார் 1
உரையாளர் 1
உரையே 2
உலக 2
உலகத்திலே 1
உலகத்து 2
உலகம் 3
உலகியலால் 1
உலகியலே 1
உலகியற்கே 1
உலகில் 3
உலகு 3
உலகும் 7
உலகை 1
உலம் 1
உலவா 1
உலவும் 1
உலாவருமே 1
உலாவவும் 1
உலை 2
உலைவு 1
உவகை 2
உவந்து 2
உவப்புறுமே 1
உவர் 1
உவர்த்தீர் 1
உவலை 1
உவாமதி 1
உவை 1
உவையே 1
உழந்தே 1
உழல்வீர் 1
உழல்வோர்-தம் 1
உழலாநிற்கும் 1
உழவர் 1
உழன்று 1
உழுது 1
உழை 4
உழையும் 1
உள் 3
உள்ள 2
உள்ளது 2
உள்ளம் 4
உள்ளமும் 1
உள்ளன 1
உள்ளாது 1
உள்ளார் 1
உள்ளி 1
உள்ளீர் 1
உள 4
உளம் 4
உளர் 1
உளராம் 1
உளரே 1
உளரேல் 1
உளவோ 1
உளை 1
உற்ற 11
உற்றது 4
உற்றதே 1
உற்று 1
உற்றேன் 1
உற 3
உறங்கார் 1
உறவாக 1
உறாதவர் 1
உறாரல்லர் 1
உறாவிடில் 1
உறு 1
உறுப்பு 1
உறை 12
உறைகின்ற 1
உறைய 1
உறையார் 1
உறையும் 5
உறைவீர் 1
உறைவோர் 1
உன் 15
உன்-பால் 1
உன்னலரால் 1
உன்னை 3
உன்னொடு 1
உனக்கு 3
உனக்கே 1
உனை 3
உக (3)
அம்பு உக வில் வணக்கிய வாணன் தென்மாறை நல் நீர் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 136/3
நெஞ்சு உக ஆய் மலர் அன்ன கண் நீர் மல்க நின்ற அம் சொல் – தஞ்-வா-கோவை:1 11 150/1
மஞ்சு உக ஆர்த்தனவால் அவர் தேரின் மணி குரலே – தஞ்-வா-கோவை:1 11 150/4
உகவும் (1)
உகவும் துறந்தவர் உன்னலரால் உறை கார் பொழிய – தஞ்-வா-கோவை:1 18 268/2
உகளும் (2)
வாவி கயல் உகளும் தஞ்சைவாணன் வரையின் உடன் – தஞ்-வா-கோவை:1 7 38/3
மால் அன்ன வாணன் தென்மாறை நல் நாட்டு வயல் உகளும்
சேல் அன்ன நீள்_விழியாய் தெரியாது அன்பர் சிந்தனை – தஞ்-வா-கோவை:2 21 309/3,4
உங்கள் (8)
செருந்து ஒன்று சோலை தென்மாறை அன்னீர் செழும் திங்கள் உங்கள்
முருந்து ஒன்று கோப முகம் கண்டு நாணி முயல் மறு தீர் – தஞ்-வா-கோவை:1 2 9/2,3
பொன் நாண் அணி கொங்கை போல வண்டீர் உங்கள் பொய்கை உண்டோ – தஞ்-வா-கோவை:1 3 21/3
உண்டாகிய தொல் உலகியலால் உங்கள் ஆரணங்கை – தஞ்-வா-கோவை:1 10 95/2
மின் பணி பூண் முலை மெல்_இயலீர் குறை வேண்டி உங்கள்
முன் பணிவேன் இன்று நாளை வெண்பூளை முகிழ் எருக்கோடு – தஞ்-வா-கோவை:1 10 103/2,3
நண்ணும் புனல் இன்றி அங்குரியாது உங்கள் நல்வினையால் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 112/2
பஞ்சூட்டிய மென் பதயுகத்தீர் உங்கள் பாடியின் மான் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 141/2
ஆலையம் போல் உங்கள் ஆதவன் கோயில் அழல் கொளுந்த – தஞ்-வா-கோவை:1 11 143/3
தேம் தரு சோலை வெற்பா உங்கள் நாட்டு உறை செல்வியர்க்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 13 166/4
உங்களுக்கே (1)
ஒரு விருந்து எங்களை போல் எய்துமோ கங்குல் உங்களுக்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 13 163/4
உசாவின் (1)
உன்னை அரா அல்குல் நல்லவரே என்று உசாவின் எங்கள் – தஞ்-வா-கோவை:1 12 159/1
உடம்பையுமே (1)
ஒன்றா விதித்திலனே உயிர் போல உடம்பையுமே – தஞ்-வா-கோவை:1 11 149/4
உடலம் (1)
உளம் கனி காதலுடன் நின்றதால் நின் உடலம் எல்லாம் – தஞ்-வா-கோவை:1 8 56/2
உடன் (3)
வாவி கயல் உகளும் தஞ்சைவாணன் வரையின் உடன்
கூவி கயம் குடை நின் குயில் ஆயம் குறுகுகவே – தஞ்-வா-கோவை:1 7 38/3,4
தம்-பால் உடன் சென்று சார்குவமோ தரியாரை வென்று – தஞ்-வா-கோவை:1 15 212/2
உடன் ஆய கேண்மை ஒழிந்து அறியார் இவ் உலகத்திலே – தஞ்-வா-கோவை:2 21 314/4
உடன்று (2)
ஓங்கு அண்ணல் வெம் பகடு உந்தி வந்தோரை உடன்று தும்பை – தஞ்-வா-கோவை:1 14 204/1
ஒன்றோ நமக்கு வந்து எய்திய நன்மை உடன்று எதிர்ந்தார் – தஞ்-வா-கோவை:3 27 374/1
உடை (1)
ஓதற்கு அகன்ற உணர்வுடையோர் உடை நீர் உலக – தஞ்-வா-கோவை:3 29 410/2
உடைக்கு (1)
உடைக்கு அணியாம் தழை கொய்யார் உழவர் உடைத்த தெள் நீர் – தஞ்-வா-கோவை:1 11 151/2
உடைத்த (1)
உடைக்கு அணியாம் தழை கொய்யார் உழவர் உடைத்த தெள் நீர் – தஞ்-வா-கோவை:1 11 151/2
உடைத்து (2)
உய்யான மென் கழுநீர் நறு மாலை உடைத்து அல்லவே – தஞ்-வா-கோவை:1 14 196/4
பெண் என் பிறவியும் பேர் உடைத்து அன்று இ பெரும் பதி நம் – தஞ்-வா-கோவை:1 14 203/2
உடைந்த (1)
ஒழி தோற்றிய சொல்லல் உன் மகள் ஓதிக்கு உடைந்த கொண்டல் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 301/1
உடைந்தது (1)
ஒல்லார் களத்தின் உடைந்தது போல ஒரு கலை போர் – தஞ்-வா-கோவை:1 9 77/2
உடைய (1)
கழி அன்பு உடைய நின் கால் கண்களாக கராம் பயிலும் – தஞ்-வா-கோவை:1 13 178/2
உடையார்க்கு (1)
முகத்தில் பகழி இரண்டு உடையார்க்கு இடம் மூரி முந்நீர் – தஞ்-வா-கோவை:1 8 48/1
உடையான் (6)
உடையான் உயர் தஞ்சைவாணன் ஒன்னார் என ஒல்கிய நுண் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 125/3
வயங்கிய சீர் உடையான் வாணன் மாறை மணிவிளக்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 133/4
யாணர் தமிழ் உடையான் வாணன் மாறையின் இன் அமுதே – தஞ்-வா-கோவை:1 11 148/4
தம் சுக வாய் மொழி நெஞ்சு_உடையான் தஞ்சைவாணன் வெற்பில் – தஞ்-வா-கோவை:1 11 150/3
கனம் சாய நல்கிய கை_உடையான் எதிர் கன்றினர்-தம் – தஞ்-வா-கோவை:1 11 154/1
வாச தமிழ் புனை தோள்_உடையான் தஞ்சைவாணன் ஒன்னார் – தஞ்-வா-கோவை:1 14 191/3
உண் (2)
நாலும் சிலம்பர் நவ மணி ஆழி நறவு உண் வண்டு – தஞ்-வா-கோவை:1 14 195/2
உயர் ஆமலகத்து அரும் கனி நீர் நசைக்கு உண் சுரம் போய் – தஞ்-வா-கோவை:1 18 280/1
உண்கண் (8)
நெய் ஆர் கரும் குழல் செம் மலர் வாடின நீல உண்கண்
கையால் அழைப்பன போல் இமையாநிற்கும் காரிகைக்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 1 3/3,4
இலங்கு ஆர வல் வட கொங்கை வெற்பால் இணை நீல உண்கண்
பொலம் காமவல்லி கடைந்த அப்போது புடைபெயர்ந்து – தஞ்-வா-கோவை:1 8 54/2,3
தோள் இணை வேய் முகம் திங்கள் செவ் வாய் இதழ் தொண்டை உண்கண்
வாள் இணை வார் குழலாய் வாணன் மாறை எம் மன்னுயிர்க்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 85/3,4
வெண் தோடு அணி முக பைம் குரும்பை கொங்கை வெய்ய உண்கண்
கண்டோர் விரும்பும் கரும் பனையாரை கடல் துறைவா – தஞ்-வா-கோவை:1 10 107/1,2
வயல் ஏறு அணை வளரும் தஞ்சை வாணன் வரையில் உண்கண்
கயல் ஏறு அனைய நின்-பால் வரல் வேண்டினர் காதலரே – தஞ்-வா-கோவை:1 13 169/3,4
கார் ஏற்ற கங்குலின் பீர் அலர் போன்றது காவி உண்கண்
வார் ஏற்ற பைம் கழல் வாணன் தென்மாறையில் வாவியின்-கண் – தஞ்-வா-கோவை:1 16 247/2,3
நிறம் தாங்கு இவர் கணை போல் உண்கண் மா முகில் நீர்மை கொண்டு – தஞ்-வா-கோவை:1 17 249/3
மீதா அம்பு கிடந்தன போல் உண்கண் மெல்_இயல் இப்போது – தஞ்-வா-கோவை:3 31 414/3
உண்கண்களோ (1)
ஊரோ அணியது அன்று ஒண்_தொடியாய் விந்தை உண்கண்களோ
தாரோ வளரும் புயன் தஞ்சைவாணன் தரியலர் போல் – தஞ்-வா-கோவை:2 21 306/2,3
உண்கண்ணி (1)
கயல் வென்ற உண்கண்ணி காரணம் ஏது-கொல் கைதை அம் கான் – தஞ்-வா-கோவை:1 14 190/1
உண்ட (2)
மையும் கலந்து உண்ட வாள்_விழியாய் தஞ்சைவாணன் வெற்பர் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 124/3
நம்-பால் நலன் உண்ட நம் பாதகர்-தம் நகர் வினவி – தஞ்-வா-கோவை:1 15 212/1
உண்டதோர் (1)
களங்கனி போல கருகி வெண் கோட்டு களிறு உண்டதோர்
விளங்கனி போல் வறிதா நிறை வாங்கிய மென்கொடியே – தஞ்-வா-கோவை:1 8 56/3,4
உண்டாகிய (3)
உண்டாகிய தொல் உலகியலால் உங்கள் ஆரணங்கை – தஞ்-வா-கோவை:1 10 95/2
உண்டாகிய முனிவோ அன்றி ஆயத்தொடு உற்றது உண்டோ – தஞ்-வா-கோவை:1 15 209/3
உண்டாகிய பழம் கேண்மை இந்நாளும் ஒழிந்திலரே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 406/4
உண்டாய் (1)
இல்லா அரும் துயில் உண்டாய் அவரும் வந்து எய்தின் கங்குல் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 215/1
உண்டால் (1)
உண்டால் உயிர்_அனையாய் அயிராமல் உரை எனக்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 20 303/4
உண்டு (4)
மேவி கலை கடல் என் புலன் மீன் உண்டு மீண்டுவந்து என் – தஞ்-வா-கோவை:1 7 38/1
சுனை உண்டு அசோக நிழல் சோகம் நீங்கி துயில்வது கண்டு – தஞ்-வா-கோவை:1 10 123/3
உலை பெய்த வார் தினை மூரலும் உண்டு உளம் கூர் உவகை – தஞ்-வா-கோவை:1 10 140/2
கரியோர் தெளித்து என்ன காரணம் காட்டுவர் கான் உண்டு தேன் – தஞ்-வா-கோவை:3 28 397/2
உண்டே (1)
பாலும் தசையும் உண்டே தங்குவீர் எங்கள் பாடியிலே – தஞ்-வா-கோவை:2 21 320/4
உண்டேல் (1)
உரைத்தால் இழிவது உண்டேல் பெயரேனும் உரை-மின்களே – தஞ்-வா-கோவை:1 9 71/4
உண்டோ (7)
பொன் நாண் அணி கொங்கை போல வண்டீர் உங்கள் பொய்கை உண்டோ
நல் நாள் அரும்பு ஒரு தாள் இரண்டு ஈனும் நளினங்களே – தஞ்-வா-கோவை:1 3 21/3,4
தன் மேல் விளாவ உண்டோ தரை மேல் ஒரு தண் புனலே – தஞ்-வா-கோவை:1 8 47/4
புரை யானை அம்பொடு போந்தது உண்டோ என்பர் பூங்கொடியீர் – தஞ்-வா-கோவை:1 9 74/3
பெண் ஆரணங்கு அன்ன நின் முகம்தான் கண்ட பின்னும் உண்டோ
கண் ஆர் தடங்களின் வாய் ஒடுங்காத கமலங்களே – தஞ்-வா-கோவை:1 13 181/3,4
உண்டாகிய முனிவோ அன்றி ஆயத்தொடு உற்றது உண்டோ
வண்டு ஆர் குழலி சொல்லாய் செல்லல் ஏது உன் மனத்திடையே – தஞ்-வா-கோவை:1 15 209/3,4
நின் ஆகம் அன்றி உண்டோ புணை ஆவது நீந்துதற்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 16 245/4
அருளே ஒழிய உண்டோ நிழல் ஆவது அணங்கினுக்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 21 307/4
உண்ணாதவர் (1)
மன் போல் எவர்க்கும் வழங்கி உண்ணாதவர் வைத்து இழக்கும் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 295/2
உண்ணும் (1)
பண் புனல் ஊர்கள் எல்லாம் பாடி ஏற்று உண்ணும் பாண்மகளே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 395/4
உண்மை (1)
ஐயப்படுவது அல்லால் உண்மை சால அறிவு அரிதே – தஞ்-வா-கோவை:2 21 319/4
உணங்கி (2)
ஒல்லாது இது நுமக்கு என்று உணரேன் இன்று உணங்கி இ நாள் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 89/3
உணங்கி கழிதல் ஒழிய என்-பால் வர உன்னை அன்பால் – தஞ்-வா-கோவை:2 22 327/2
உணங்கும் (1)
ஒழுகிய அஞ்சன வெள்ளத்து உணங்கும் அணங்கை முன் சென்று – தஞ்-வா-கோவை:1 18 273/3
உணர்த்த (1)
மன்னே என வந்த வாணன் தென்மாறை வரவு உணர்த்த
முன்னே நடந்தன காண் கடும் கால முகில் இனமே – தஞ்-வா-கோவை:1 18 271/3,4
உணர்த்து (1)
உழை போல் அரி நெடும் கண் மயிலே சென்று உணர்த்து இதுவே – தஞ்-வா-கோவை:1 18 260/4
உணர்ந்தருளே (1)
உளராம் அவர் வலையுள் பட்டு வாழ்வது உணர்ந்தருளே – தஞ்-வா-கோவை:1 16 228/4
உணர்ந்து (1)
ஒல்கா இருள் மணந்து ஒல்கு அரும் போழ்தின் உணர்ந்து நம்மை – தஞ்-வா-கோவை:1 13 185/1
உணர்வீர் (1)
பொன் மாதிரத்து புலன் உணர்வீர் சுரம் போய் வருவோன் – தஞ்-வா-கோவை:2 23 354/2
உணர்வுடையோர் (1)
ஓதற்கு அகன்ற உணர்வுடையோர் உடை நீர் உலக – தஞ்-வா-கோவை:3 29 410/2
உணராது (2)
இ காரணம் உணராது என்-கொலோ நின்று இயம்புவதே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 83/4
உணராது இருப்பது வேறொன்றும் அல்ல நம் ஊழ்வினையே – தஞ்-வா-கோவை:1 15 214/4
உணரும் (1)
ஒல்லெனவே என் உறு துயர் தாமும் உணரும் வண்ணம் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 218/1
உணரேன் (1)
ஒல்லாது இது நுமக்கு என்று உணரேன் இன்று உணங்கி இ நாள் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 89/3
உதவி (2)
நண்பான மன்னர்க்கு இடர் தணிப்பான் எண்ணி நல் உதவி
பண்பான மன்னர் படர்தலுற்றார் பனி நீர் பொழியும் – தஞ்-வா-கோவை:3 32 417/1,2
மன்னற்கு உதவி பிரிந்த நம் காதலர் வாணன் தஞ்சை – தஞ்-வா-கோவை:3 32 418/2
உதிரம் (1)
வரல் காலம் என்று என்று என பல கூடல்வளைத்து உதிரம்
விரல் கால இன்று மெலியன்-மின்னே சென்று மேதினி காத்து – தஞ்-வா-கோவை:3 30 413/1,2
உந்தி (6)
தணி பொன் சொரியும் தட முலையாய் உயர் சந்தம் உந்தி
அணி பொன் சொரியும் அருவி எம் சாரலகத்து அலர் தேம் – தஞ்-வா-கோவை:1 3 25/2,3
நதி ஏய் சுழி நிகரும் பழி தீர் உந்தி நல்லவரே – தஞ்-வா-கோவை:1 9 70/4
ஓங்கு அண்ணல் வெம் பகடு உந்தி வந்தோரை உடன்று தும்பை – தஞ்-வா-கோவை:1 14 204/1
பொழி தோல் திரள் உந்தி வந்த செம் நீர் உந்தி பொற்பினுக்கு ஓர் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 301/2
பொழி தோல் திரள் உந்தி வந்த செம் நீர் உந்தி பொற்பினுக்கு ஓர் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 301/2
சுழி நாணும் உந்தி நின் தொல் கிளைக்கு ஏற்பன சொல்லி இன்னா – தஞ்-வா-கோவை:2 21 315/3
உந்திய (2)
கரை தாவி உந்திய காவிரி வைகிய காலத்தினும் – தஞ்-வா-கோவை:1 9 71/1
வரவு உந்திய தெவ்வை மாற்றிய வாணன் தென்மாறை மின்னும் – தஞ்-வா-கோவை:1 16 239/2
உந்து (3)
சென்று உந்து சேல் விழி மின்னை முன் நாள் தந்த தெய்வம் நமக்கு – தஞ்-வா-கோவை:1 7 34/3
வெயில் உந்து அரவிந்த மென் மலர் அன்னமும் விந்தை வெற்றி – தஞ்-வா-கோவை:1 13 179/1
வார் உந்து பச்சிளநீர் முலையார் மதன் வாணன் தஞ்சை – தஞ்-வா-கோவை:3 28 384/1
உம் (2)
உம் நாட்டு அரிவையர் ஆடிடம் சாந்தம் ஒளி இழை பூ – தஞ்-வா-கோவை:1 13 167/3
உம் ஊர் வர துணிந்தோம் அன்பர் கூறும் அவ் ஊர் எமக்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 14 197/4
உம்பர் (2)
உமையாள் இறைவன் பயில் கயிலாயத்தும் உம்பர் தங்கும் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 97/3
பொழில் நீழல் உம்பர் அமுது_அனையாரை புணர்ந்தனமே – தஞ்-வா-கோவை:1 13 180/4
உம்பர்-தம் (1)
யார் உம்பர்-தம் பதம் என் போல எய்தினர் இம்பர் அம் பொன் – தஞ்-வா-கோவை:1 8 59/1
உம்மை (1)
அறியாமையான் ஒன்று கேட்கலுற்றேன் உம்மை ஆவது ஒன்றும் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 298/1
உமக்கு (2)
ஊட்டிய வாளின் கருமையும் தான் கொண்டு உமக்கு இங்ஙனே – தஞ்-வா-கோவை:1 9 65/3
இலை பெய்த தாழ் குரம்பை தங்கினால் உமக்கு என் வருமே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 140/4
உமக்கே (1)
அரண் மான் அனைய கண்ணாள் கொங்கை போறல் அரிது உமக்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 2 19/4
உமக்கோ (1)
நில்லாது இடை உமக்கோ பழி சால நிலைநிற்குமே – தஞ்-வா-கோவை:1 2 8/4
உமிழ் (2)
உமிழ் தண் தரள பவள செம் கேழ் வள்ளத்து உள் இருக்கும் – தஞ்-வா-கோவை:1 2 13/3
கரும் தாரை நஞ்சு உமிழ் வாசுகியால் வெண்கடல் கடைந்து – தஞ்-வா-கோவை:1 10 134/3
உமிழாநிற்கும் (1)
சிலை மால் உரும் எங்கும் தீ உமிழாநிற்கும் சிங்கம் எங்கும் – தஞ்-வா-கோவை:1 13 164/2
உமையாள் (2)
உமையாள் இறைவன் பயில் கயிலாயத்தும் உம்பர் தங்கும் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 97/3
ஒண் குன்ற மங்கையர் முன்னர் மின்னே உமையாள் மகனை – தஞ்-வா-கோவை:2 20 299/2
உய்க்குமோ (1)
தன் மா நகர் உய்க்குமோ சொல்லுவீர் ஒன்றுதான் எனக்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 23 354/4
உய்ந்தேன் (1)
விளர் ஆர் திருநுதல் அன்னைக்கு ஒர் மாற்றம் விளம்பி உய்ந்தேன்
உளராம் அவர் வலையுள் பட்டு வாழ்வது உணர்ந்தருளே – தஞ்-வா-கோவை:1 16 228/3,4
உய்ய (2)
மின் ஊர் புனை இழை மின்_அனையாள் உய்ய வேலின் வெம் போர் – தஞ்-வா-கோவை:1 13 188/2
மன்பதை உய்ய வரும் தஞ்சைவாணன் தென்மாறை வெற்பர் – தஞ்-வா-கோவை:1 14 208/1
உய்யான (1)
உய்யான மென் கழுநீர் நறு மாலை உடைத்து அல்லவே – தஞ்-வா-கோவை:1 14 196/4
உயங்காது (1)
உயங்காது ஒழி அஃது உலகு இயல்பால் உலவும் புயல் தோய் – தஞ்-வா-கோவை:2 22 342/2
உயர் (9)
ஓர் அணங்கோ வெற்பு உறை அணங்கோ உயர் பாவலர்க்கு – தஞ்-வா-கோவை:1 1 2/2
ஒன்றே எனது உரை ஊங்கு உயர் சோலையினூடு ஒளிந்து – தஞ்-வா-கோவை:1 3 24/3
தணி பொன் சொரியும் தட முலையாய் உயர் சந்தம் உந்தி – தஞ்-வா-கோவை:1 3 25/2
கவான் உயர் சோலையின்-வாய் வண்டல் ஆர் உழை கண்டனமே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 119/4
உடையான் உயர் தஞ்சைவாணன் ஒன்னார் என ஒல்கிய நுண் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 125/3
உழை விளையாடும் உயர் சிலம்பா இன்னும் உன் பொருட்டால் – தஞ்-வா-கோவை:1 16 238/3
உயர் ஆமலகத்து அரும் கனி நீர் நசைக்கு உண் சுரம் போய் – தஞ்-வா-கோவை:1 18 280/1
உரியோன் உயர் வையை ஒண் துறை-வாய் உரவோர் தெளித்தும் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 291/2
சிலம்பு உயர் சோலையும் சிற்றிலும் பேரிலும் தெண் திரை மேல் – தஞ்-வா-கோவை:2 22 323/2
உயர்த்தவன் (1)
வாங்கிய சாபம் உயர்த்தவன் போர் வென்ற வாணன் வையம் – தஞ்-வா-கோவை:1 2 5/3
உயிர் (17)
என் மலைவேன் என்னும் என் உயிர் தாங்கும் எதிர்ந்த ஒன்னார் – தஞ்-வா-கோவை:1 2 16/2
நன்றே தரு வையைநாடு_அனையாய் நமது ஆர் உயிர் போல் – தஞ்-வா-கோவை:1 3 24/2
நினைந்தால் அணங்கு_அனையாய் தமியேன் உயிர் நிற்கின்றதே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 87/4
கரக்கின்றது என்னை-கொல் என் உயிர் ஆகிய காரிகையே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 121/4
ஒன்றா விதித்திலனே உயிர் போல உடம்பையுமே – தஞ்-வா-கோவை:1 11 149/4
பொறி ஆர் உயிர் வெம் பணி மா மணியும் புதை இருள் கூர் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 213/3
உரைப்பார் உளரேல் உயிர் எய்தலாம் நமக்கு ஊர் திரை சூழ் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 217/3
இன்புற்ற காலத்து இருவர்க்கும் ஒன்று உயிர் என்று சொன்னார் – தஞ்-வா-கோவை:1 18 272/1
உயிர் ஆகிய தையல் நீ கலுழ்வான் என் உளம் குழைந்தே – தஞ்-வா-கோவை:2 20 288/4
குறியா மறி உயிர் கொள்ள என்றோ குருதி பலி கூர் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 298/2
வெறியால் இவள் உயிர் மீட்க என்றோ வென்றி வேல் வலத்தீர் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 298/3
உண்டால் உயிர்_அனையாய் அயிராமல் உரை எனக்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 20 303/4
உறவாக எண்ணி உறாதவர் போல் உயிர் ஓம்பி என்றும் – தஞ்-வா-கோவை:2 21 310/2
ஆமாறு உயிர்_அனையாய் சொல்வமோ அவர் அன்னையர்க்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 24 355/4
மன் உயிர் காவலன் வாணன் தென்மாறையில் வந்து அளியார் – தஞ்-வா-கோவை:3 30 412/1
என் உயிர் காவலர் ஏந்து_இழையாய் இதயம் புலர்த்தி – தஞ்-வா-கோவை:3 30 412/2
கொன் உயிர் வாடை கொடும் பனி நீரில் குளிர் குழைத்து – தஞ்-வா-கோவை:3 30 412/3
உயிர்_அனையாய் (2)
உண்டால் உயிர்_அனையாய் அயிராமல் உரை எனக்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 20 303/4
ஆமாறு உயிர்_அனையாய் சொல்வமோ அவர் அன்னையர்க்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 24 355/4
உயிர்க்கு (2)
எறி வேலை வென்ற கண் என் உயிர்க்கு ஏவி இருண்டு அறல் போல் – தஞ்-வா-கோவை:1 2 6/2
சரண் மாறை வாணன் தமிழ் தஞ்சை நாட்டு என் தனி உயிர்க்கு ஓர் – தஞ்-வா-கோவை:1 2 19/3
உயிர்க்குயிரே (1)
உருவாய் ஒரு தனியே நின்றதால் என் உயிர்க்குயிரே – தஞ்-வா-கோவை:1 7 35/4
உயிர்த்தாய் (1)
ஒருதலைக்கு எய்திய கல்லதர்க்கு செல்ல ஓர் உயிர்த்தாய்
இருதலைப்புள்ளின் இயைந்த நும் கேண்மையை எண்ணி எம் ஊர் – தஞ்-வா-கோவை:1 17 257/1,2
உயிர்த்து (1)
பிறிதோ-கொல் என்னும் பெருந்தகை தேற பெரிது உயிர்த்து
வறிதே முறுவல்செய்தாள் தஞ்சைவாணன் வரை_அணங்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 2 15/3,4
உயிராம் (1)
தன் கண் அனைய தன் பாங்கியருள்ளும் தனக்கு உயிராம்
என்-கண் அருள் பெரிது எம் பெருமாட்டிக்கு இகல் மலைந்தார் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 114/1,2
உயிராமல் (1)
பின் உயிராமல் என் மேல் பூசும் நாளும் என் பேசுவதே – தஞ்-வா-கோவை:3 30 412/4
உயிரின் (1)
வாணற்கு எதிர்ந்தவர் மங்கையர் போலும் என் வல் உயிரின்
ஊண் அற்பம் என்ன எண்ணா வரும் மேகம் உருமுடனே – தஞ்-வா-கோவை:3 29 409/3,4
உயிரினும் (1)
மெய் நாண் உயிரினும் மிக்கது என்றால் விரவா அரசர் – தஞ்-வா-கோவை:2 21 311/2
உயிரே (4)
நகில் ஏந்து பூங்கொடி போல் செல்லுமால் நெஞ்சம் நம் உயிரே – தஞ்-வா-கோவை:1 5 27/4
இனையாது எழு-மதி நல் நெஞ்சமே நமக்கு இன் உயிரே_அனையான் – தஞ்-வா-கோவை:1 8 39/3
யான் காணிய-கொல் எழுந்தருளாதது இன்று என் உயிரே – தஞ்-வா-கோவை:1 12 160/4
உற அரிதாம் என் செய்வேன் என்று சோரும் என் ஓர் உயிரே – தஞ்-வா-கோவை:1 12 162/4
உயிரே_அனையான் (1)
இனையாது எழு-மதி நல் நெஞ்சமே நமக்கு இன் உயிரே_அனையான்
அருள் புனலால் அனங்கானலம் ஆற்றுதற்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 8 39/3,4
உர (1)
உர இ பெரும் கலி துன்பங்கள் போய் முதலூழி இன்பம் – தஞ்-வா-கோவை:2 19 286/1
உரல் (1)
உரல் கால குஞ்சரம் அஞ்ச மஞ்சூ ஊர்ந்து உறை வீசுகின்ற – தஞ்-வா-கோவை:3 30 413/3
உரவோர் (1)
உரியோன் உயர் வையை ஒண் துறை-வாய் உரவோர் தெளித்தும் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 291/2
உரியோன் (1)
உரியோன் உயர் வையை ஒண் துறை-வாய் உரவோர் தெளித்தும் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 291/2
உரு (1)
கண் சாயல் கை உரு கொண்டு தன் வேல் மயில் காந்தள் வள்ளி – தஞ்-வா-கோவை:1 10 132/1
உருக்கி (1)
தேர் தானை வாணன் தென்மாறை மின்னே அஞ்சல் செம்பு உருக்கி
வார்த்தால் அனைய வழி நெடும் பாலை மட பெடை நோய் – தஞ்-வா-கோவை:1 18 267/1,2
உருக்குவதாம் (1)
ஒருவின் பசலை உருக்குவதாம் நமக்கு ஊடல் எவ்வாறு – தஞ்-வா-கோவை:3 28 386/2
உருக (3)
உருக கலங்கினை நீ தகுமோ மற்று உனக்கு இதுவே – தஞ்-வா-கோவை:1 8 42/4
அரைத்து என்பு உருக மெய் அப்பினும் வெப்பம் அறாது இனி நின் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 93/3
இடு சிலை பார் புரக்கும் தஞ்சைவாணன் இசைக்கு உருக
படு சிலை பாவை பதம் இவையே வண்டு பாடுகவே – தஞ்-வா-கோவை:2 22 345/3,4
உருகாதவரே (1)
ஒடிக்கின்ற கொங்கை கண்டால் எவர் நெஞ்சு உருகாதவரே – தஞ்-வா-கோவை:1 16 232/4
உருகிநின்று (1)
உலம் புனை தோளும் நின் உள்ளமும் வாடி உருகிநின்று
புலம்புவது என்னை-கொல்லோ சொல்ல வேண்டும் புரவலனே – தஞ்-வா-கோவை:1 8 40/3,4
உரும் (1)
சிலை மால் உரும் எங்கும் தீ உமிழாநிற்கும் சிங்கம் எங்கும் – தஞ்-வா-கோவை:1 13 164/2
உருமுடனே (1)
ஊண் அற்பம் என்ன எண்ணா வரும் மேகம் உருமுடனே – தஞ்-வா-கோவை:3 29 409/4
உருமேறு (1)
பல்லியம் போல் உருமேறு எங்கும் ஆர்ப்பதும் பார்ப்பது இன்றி – தஞ்-வா-கோவை:1 14 200/1
உருவாய் (3)
மரு ஆய நாப்பண் மயில் உருவாய் நென்னல் வாணன் தஞ்சை – தஞ்-வா-கோவை:1 7 35/1
உருவாய் ஒரு தனியே நின்றதால் என் உயிர்க்குயிரே – தஞ்-வா-கோவை:1 7 35/4
வனைந்தால் அன கொங்கை மாது உருவாய் தஞ்சைவாணன் வெற்பில் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 87/1
உருவும் (1)
பால் அன்ன பாயல் பகை என்னும் சீறடி பட்டு உருவும்
வேல் அன்ன கூர்ம் கல் மிதிக்கும்-கொல் என்றனர் மேதினிக்கு – தஞ்-வா-கோவை:2 21 309/1,2
உரை (8)
ஒன்றே எனது உரை ஊங்கு உயர் சோலையினூடு ஒளிந்து – தஞ்-வா-கோவை:1 3 24/3
எத்தும் தமது உரை தேறி நின்றேனை இங்கே தனியே – தஞ்-வா-கோவை:1 4 26/1
இடை ஏது என தெரியாது உரை ஆணியிட அரிதே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 104/4
மன் அயராமல் வகுத்து உரை நீ தஞ்சைவாணன் வெற்பில் – தஞ்-வா-கோவை:1 12 159/2
மடவார் எனும் உரை வாய்மை நெஞ்சே தஞ்சைவாணன் தெவ்வின் – தஞ்-வா-கோவை:1 13 170/2
சான்றாண்மை அன்பர்-தமக்கு உரை நீ தஞ்சை காவலனை – தஞ்-வா-கோவை:1 15 223/2
உண்டால் உயிர்_அனையாய் அயிராமல் உரை எனக்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 20 303/4
வெறுத்தார் ஒறுத்து உரை மேலும் நம் கேளிர் விழைதல் இன்றி – தஞ்-வா-கோவை:2 22 324/1
உரை-மின்களே (1)
உரைத்தால் இழிவது உண்டேல் பெயரேனும் உரை-மின்களே – தஞ்-வா-கோவை:1 9 71/4
உரைக்கின்றது (1)
நீ வேறு உரைக்கின்றது என் குற மாது எங்கள் நேர் இழை ஓர் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 82/1
உரைகளும் (1)
பலரே சுமந்த உரைகளும் தாயர்-தம் பார்வைகளும் – தஞ்-வா-கோவை:2 21 312/1
உரைத்த (1)
பல் நாள் உரைத்த பணி மொழி நோக்கி பழி நமக்கு ஈது – தஞ்-வா-கோவை:1 10 139/2
உரைத்தால் (1)
உரைத்தால் இழிவது உண்டேல் பெயரேனும் உரை-மின்களே – தஞ்-வா-கோவை:1 9 71/4
உரைத்து (1)
உரைத்து என் பிற அந்த பைம்_தொடி ஆகம் உறாவிடில் வெண் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 93/1
உரைப்பது (1)
ஊர் ஏது என முன் வினாவி பின் வேறொன்று உரைப்பது எல்லாம் – தஞ்-வா-கோவை:1 9 75/3
உரைப்பார் (1)
உரைப்பார் உளரேல் உயிர் எய்தலாம் நமக்கு ஊர் திரை சூழ் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 217/3
உரையகம் (1)
உரையகம் நாடி முன்னிட்டனது ஆகும் உலகியலே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 94/4
உரையாடல் (1)
இனையர் என்று ஆர்வம் இல்லா உரையாடல் இயல்பு அல்லவே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 381/4
உரையாதது (1)
உரையாதது என் என்பரால் என்-கொலோ இவர் உள் கொண்டதே – தஞ்-வா-கோவை:1 9 74/4
உரையாய் (1)
அரு மகளே உரையாய் அவள் போன அதர் எனக்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 22 343/4
உரையார் (1)
மேலானவரும் கண்டால் உரையார் இந்த வீரங்களே – தஞ்-வா-கோவை:1 8 43/4
உரையாளர் (1)
மேவலர் போலும் கழற்று உரையாளர் வியன் அறிவே – தஞ்-வா-கோவை:1 11 146/4
உரையே (2)
இரு நீர் நிலம் கொள்ளுமோ அறியாள் என்னும் இவ் உரையே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 91/4
எற்றிய காதலினால் இசைத்தாள் அன்னை என்று உரையே – தஞ்-வா-கோவை:1 15 224/4
உலக (2)
உவலை பதுக்கை முரம்பு செல்லாமல் உலக மங்கை – தஞ்-வா-கோவை:2 25 363/1
ஓதற்கு அகன்ற உணர்வுடையோர் உடை நீர் உலக
மாதர்க்கு அமைந்து அருள் வாணன் தென்மாறை வரக்கடவர் – தஞ்-வா-கோவை:3 29 410/2,3
உலகத்திலே (1)
உடன் ஆய கேண்மை ஒழிந்து அறியார் இவ் உலகத்திலே – தஞ்-வா-கோவை:2 21 314/4
உலகத்து (2)
மன்னா உலகத்து மன்னிய சீர் தஞ்சைவாணன் வெற்பில் – தஞ்-வா-கோவை:1 3 21/1
ஓர் ஆழி சூழ் உலகத்து எவரே நின்னை ஒப்பவரே – தஞ்-வா-கோவை:1 8 44/4
உலகம் (3)
உலகம் பயில் புகழ் போல் சிலம்பா மதி ஊர்கொண்டதே – தஞ்-வா-கோவை:1 16 234/4
தன் போல் உலகம் புரக்கின்ற வாணன் தமிழ் தஞ்சையார் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 295/1
ஈனாதவர் துன்பம் எய்துவரோ இமையோர் உலகம்
தான் நாண நீடு மதில் தஞ்சைவாணன் தமிழ் சிலம்பின் – தஞ்-வா-கோவை:2 22 332/2,3
உலகியலால் (1)
உண்டாகிய தொல் உலகியலால் உங்கள் ஆரணங்கை – தஞ்-வா-கோவை:1 10 95/2
உலகியலே (1)
உரையகம் நாடி முன்னிட்டனது ஆகும் உலகியலே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 94/4
உலகியற்கே (1)
ஊரும் திரை புனல் ஊரன் வந்தான் இன்று உலகியற்கே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 384/4
உலகில் (3)
அகழ் ஆர்கலி உலகில் புலனான அணங்கு அவளே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 86/4
துறந்தார் எனை என்று சோருவது ஏன் இந்த தொல் உலகில்
பிறந்தார் எவர்க்கும் பிரிவு எய்துமால் வெய்ய பேர் அமர் கண் – தஞ்-வா-கோவை:1 11 145/2,3
துறவாத நாணம் துறப்பது வேண்டலின் தொல் உலகில்
பிறவாது ஒழிகை நன்றே ஒருகாலமும் பெண் பிறப்பே – தஞ்-வா-கோவை:2 21 310/3,4
உலகு (3)
ஒலி தெண் கடல் புடை சூழ் உலகு ஏழினும் ஊழ்வினைதான் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 115/1
சுழி நீர் அலை கடல் தொல் உலகு ஏழினும் தோற்றும் வண்மை – தஞ்-வா-கோவை:1 13 180/1
உயங்காது ஒழி அஃது உலகு இயல்பால் உலவும் புயல் தோய் – தஞ்-வா-கோவை:2 22 342/2
உலகும் (7)
ஏடு ஆர் அலங்கல் இலங்கு இலை வேல் வெற்ப ஏழ் உலகும்
வாடாமல் வந்து அருள் வாணன் தென்மாறையில் வல்லி_அன்னாள் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 110/1,2
முழவு ஏய முந்நீர் முழங்கு இரும் கானல் முழுது உலகும்
தொழவே தகுந்த தெய்வம் நோக்கி செல்லேன் என்று சொல்லியும் நீ – தஞ்-வா-கோவை:2 20 292/2,3
எம் காதலர் இருள் எய்தல் கண்டாள் இந்த ஏழ் உலகும்
மங்காமல் வந்து அருள் வாணன் தென்மாறை வண்டானம் அஞ்ச – தஞ்-வா-கோவை:2 20 296/2,3
பன்னுற்ற சொல்லும் இன் பாலும் கொள்ளாள் பதினால் உலகும்
மன்னுற்ற வண் புகழ் வாணன் தென்மாறை என் மான்_அனையாட்கு – தஞ்-வா-கோவை:2 20 297/2,3
முந்நீர் உலகும் கொள்ளார் விலையாக முலையினுக்கே – தஞ்-வா-கோவை:2 21 305/4
என் மேல் அடுத்த இயல்பின் அன்றோ பெற்றது ஏழ் உலகும்
தன் மேல் அடுத்த புகழ் தஞ்சைவாணன் தமிழ்க்கிரி நுண் – தஞ்-வா-கோவை:3 27 367/2,3
வயங்கு ஏழ் உலகும் புரக்கின்ற வாணன் தென்மாறை அன்ன – தஞ்-வா-கோவை:3 28 392/1
உலகை (1)
நிறையாம் வரம்பு இனி நிற்பதன்றால் நிறை நீர் உலகை
மறையாமல் வன்கலி மாற்றிய வாணன் தென்மாறையினாம் – தஞ்-வா-கோவை:1 2 14/2,3
உலம் (1)
உலம் புனை தோளும் நின் உள்ளமும் வாடி உருகிநின்று – தஞ்-வா-கோவை:1 8 40/3
உலவா (1)
கொங்கு உலவா அலர் சூழ் குழலாய் என்-கொல் கூறுவதே – தஞ்-வா-கோவை:1 13 171/4
உலவும் (1)
உயங்காது ஒழி அஃது உலகு இயல்பால் உலவும் புயல் தோய் – தஞ்-வா-கோவை:2 22 342/2
உலாவருமே (1)
ஒரு மான் நகை முக மா மலர் ஓடை உலாவருமே – தஞ்-வா-கோவை:1 6 30/4
உலாவவும் (1)
ஊறு ஓர்பவர் இங்கு உலாவவும் கூடும் வந்து ஒண் சிலம்பா – தஞ்-வா-கோவை:1 16 236/1
உலை (2)
உலை பெய்த வார் தினை மூரலும் உண்டு உளம் கூர் உவகை – தஞ்-வா-கோவை:1 10 140/2
ஒரு பால் நொதுமலர் என்ன வெம் தீ உலை உற்ற செவ் வேல் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 226/3
உலைவு (1)
உலைவு இலை ஆகுக பொன் வண்ணன் மாறுக ஒள்_நுதலே – தஞ்-வா-கோவை:2 19 281/4
உவகை (2)
உலை பெய்த வார் தினை மூரலும் உண்டு உளம் கூர் உவகை
தலைப்பெய்த நாள்_அனையான் தஞ்சைவாணன் சயிலத்து எம் ஊர் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 140/2,3
தருகுவல் என்று மின்னே இ பதி உவகை
கொடியே வர கரை நீ கொடியேன் பெற்ற கொம்பினையே – தஞ்-வா-கோவை:2 22 334/3,4
உவந்து (2)
ஒளி போல் விளங்கிய வெண் மணல் யாறும் உவந்து கண்டு – தஞ்-வா-கோவை:2 21 316/3
மை நாள்_மலர் தொடை வாணன் தென்மாறை எம் மன்ன உவந்து
அ நாள் முயங்கி அமிழ்து என ஆர்ந்தனிர் ஆர்வமுற்ற – தஞ்-வா-கோவை:3 28 403/1,2
உவப்புறுமே (1)
உளம் கொண்டு அருத்துதலால் அன்னை ஊரன் உவப்புறுமே – தஞ்-வா-கோவை:3 27 372/4
உவர் (1)
அன்னம் படியும்-கொல்லே உவர் ஆழியில் ஆரணங்கே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 399/4
உவர்த்தீர் (1)
இ நாள் மிக உவர்த்தீர் புலவாநிற்றிர் எங்களையே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 403/4
உவலை (1)
உவலை பதுக்கை முரம்பு செல்லாமல் உலக மங்கை – தஞ்-வா-கோவை:2 25 363/1
உவாமதி (1)
உவாமதி போலும் ஒளிர் முகத்தாய் என் ஒளிப்பது உன் மேல் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 119/2
உவை (1)
சுனையாம் அது மலர் சோலைகளாம் உவை தூய வண்டல் – தஞ்-வா-கோவை:2 23 350/2
உவையே (1)
தொடு சிலை கானவர் ஓடிய வேற்று சுவடு உவையே
அடு சிலை காளை அடி அவையே அறிந்தோர் அறிய – தஞ்-வா-கோவை:2 22 345/1,2
உழந்தே (1)
வலை கால் பிணிப்ப வந்தார் வருந்தாரல்லர் மால் உழந்தே – தஞ்-வா-கோவை:1 8 53/4
உழல்வீர் (1)
வேலை அம்போடு உழல்வீர் பரிகாள் என்றும் வெய்துயிர்த்தே – தஞ்-வா-கோவை:1 11 143/4
உழல்வோர்-தம் (1)
எம்மாதிரமும் புரவலர் தேடி இரந்து உழல்வோர்-தம்
மா துயரம் தணித்து அருள் வாணன் தமிழ் தஞ்சை வாழ் – தஞ்-வா-கோவை:3 28 379/1,2
உழலாநிற்கும் (1)
கொலை மா கரி இரை தேர்ந்து உழலாநிற்கும் கொற்றவ பொன் – தஞ்-வா-கோவை:1 13 164/3
உழவர் (1)
உடைக்கு அணியாம் தழை கொய்யார் உழவர் உடைத்த தெள் நீர் – தஞ்-வா-கோவை:1 11 151/2
உழன்று (1)
சில் நாள்_மலர் குழல் காரணமா செவ்வி பார்த்து உழன்று
பல் நாள் உரைத்த பணி மொழி நோக்கி பழி நமக்கு ஈது – தஞ்-வா-கோவை:1 10 139/1,2
உழுது (1)
இளம் கொங்கை கொண்டு உழுது ஈரம் கொள் மார்பின் முத்து ஏற்ப வித்தி – தஞ்-வா-கோவை:3 27 372/2
உழை (4)
ஒருவர் நம் சாரல் உழை அகலார் தழை உள்ளது எல்லாம் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 117/3
கவான் உயர் சோலையின்-வாய் வண்டல் ஆர் உழை கண்டனமே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 119/4
உழை விளையாடும் உயர் சிலம்பா இன்னும் உன் பொருட்டால் – தஞ்-வா-கோவை:1 16 238/3
உழை போல் அரி நெடும் கண் மயிலே சென்று உணர்த்து இதுவே – தஞ்-வா-கோவை:1 18 260/4
உழையும் (1)
உழையும் வெம் காளமும் போலும் கண்ணாள் ஒருகாலம் உள்ளம் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 99/1
உள் (3)
உமிழ் தண் தரள பவள செம் கேழ் வள்ளத்து உள் இருக்கும் – தஞ்-வா-கோவை:1 2 13/3
பாரித்த திண்மை எம் அண்ணல் உள் நீரை பருகி நின்று – தஞ்-வா-கோவை:1 8 51/1
உரையாதது என் என்பரால் என்-கொலோ இவர் உள் கொண்டதே – தஞ்-வா-கோவை:1 9 74/4
உள்ள (2)
தானும் பிறர் உள்ள நோய் அறியாத தகைமையளே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 90/4
கண்டால் அருள் உள்ள நீ எனது ஆருயிர் காத்த பின்னே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 95/4
உள்ளது (2)
விருப்பு ஆகிய குறை உள்ளது எல்லாம் சொல்லி வேண்டுக நீ – தஞ்-வா-கோவை:1 10 88/3
ஒருவர் நம் சாரல் உழை அகலார் தழை உள்ளது எல்லாம் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 117/3
உள்ளம் (4)
வெறிதே திரிந்து மெலிந்தனம் நாம் உள்ளம் மெல்_இயற்கு – தஞ்-வா-கோவை:1 2 15/2
உழையும் வெம் காளமும் போலும் கண்ணாள் ஒருகாலம் உள்ளம்
குழையும் எம்-பால் என்று கொண்ட நெஞ்சே கலி கோடை மண் மேல் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 99/1,2
கரு இருந்து எண் திசையும் கன மா மழை கான்றது உள்ளம்
வெரு இருந்து எம் பதிக்கு ஏக ஒண்ணாது விதம்விதமாய் – தஞ்-வா-கோவை:1 13 163/1,2
உள்ளம் சிறியவர் மேல் செல்வரோ ஒளிர் கோமளம் செய் – தஞ்-வா-கோவை:3 28 404/2
உள்ளமும் (1)
உலம் புனை தோளும் நின் உள்ளமும் வாடி உருகிநின்று – தஞ்-வா-கோவை:1 8 40/3
உள்ளன (1)
ஆழி அகல் புவி உள்ளன யாவும் அடங்கி நள்ளென்று – தஞ்-வா-கோவை:1 14 202/1
உள்ளாது (1)
உள்ளாது உனை பண்டு அகன்றனராயினும் உள்ளி இப்போது – தஞ்-வா-கோவை:3 28 385/2
உள்ளார் (1)
தேட தகுவன வல்லது அல்லாத சிலம்பின் உள்ளார்
நாட தகுவன அல்ல கல் ஆர நறும் தழையே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 122/3,4
உள்ளி (1)
உள்ளாது உனை பண்டு அகன்றனராயினும் உள்ளி இப்போது – தஞ்-வா-கோவை:3 28 385/2
உள்ளீர் (1)
திகழ் ஆபரணன் செழும் தஞ்சைவாணன் சிலம்பின் உள்ளீர்
அகழ் ஆர்கலி உலகில் புலனான அணங்கு அவளே – தஞ்-வா-கோவை:1 10 86/3,4
உள (4)
நல்குற்றவை இந்த நாட்டு உள அன்மையின் நல்_நுதலாள் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 98/2
செயல் ஆர் குடம்பையில் செம் தலை அன்றில் சினை உள பைம் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 106/1
கயல் ஆர்வன வெண்குருகின் வண் பார்ப்பு உள கைக்கு அடங்கா – தஞ்-வா-கோவை:1 10 106/2
அலர் புரை நீடு ஒளி ஆடியுள் பாவை_அன்னாட்கு உள நீர் – தஞ்-வா-கோவை:3 28 389/3
உளம் (4)
உளம் கனி காதலுடன் நின்றதால் நின் உடலம் எல்லாம் – தஞ்-வா-கோவை:1 8 56/2
உலை பெய்த வார் தினை மூரலும் உண்டு உளம் கூர் உவகை – தஞ்-வா-கோவை:1 10 140/2
உயிர் ஆகிய தையல் நீ கலுழ்வான் என் உளம் குழைந்தே – தஞ்-வா-கோவை:2 20 288/4
உளம் கொண்டு அருத்துதலால் அன்னை ஊரன் உவப்புறுமே – தஞ்-வா-கோவை:3 27 372/4
உளர் (1)
மிக்கு ஆர் உளர் அல்லர் மெல் இயல் மாதரின் மேதினி மேல் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 83/1
உளராம் (1)
உளராம் அவர் வலையுள் பட்டு வாழ்வது உணர்ந்தருளே – தஞ்-வா-கோவை:1 16 228/4
உளரே (1)
கருதின் நல்லாய் இனி யார் இனியார் உளரே – தஞ்-வா-கோவை:2 20 293/4
உளரேல் (1)
உரைப்பார் உளரேல் உயிர் எய்தலாம் நமக்கு ஊர் திரை சூழ் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 217/3
உளவோ (1)
நாளே அனைய நல் நாள் உளவோ சென்ற நாள்களிலே – தஞ்-வா-கோவை:2 23 353/4
உளை (1)
புயலேறு எதிர்-தொறும் பொங்கு உளை மீதெழ போதகம் தேர்ந்து – தஞ்-வா-கோவை:1 13 169/1
உற்ற (11)
பூ அலர் வாவியின் நீர் அற்ற போது உற்ற புன்மை அல்லால் – தஞ்-வா-கோவை:1 11 146/1
தேன் உற்ற வாகை அம் தார் தஞ்சைவாணனை சேரலர் போல் – தஞ்-வா-கோவை:1 14 193/1
மான் உற்ற பார்வை மயில் பொருட்டாக வழி தெரியா – தஞ்-வா-கோவை:1 14 193/2
கான் உற்ற கானல் கனை இருள்-வாய் வர கற்பித்த நீ – தஞ்-வா-கோவை:1 14 193/3
யான் உற்ற நோய்கள் எல்லாம் படுவாய் இனி என் நெஞ்சமே – தஞ்-வா-கோவை:1 14 193/4
மாது உற்ற மேனி வரை உற்ற வில்லி தில்லை நகர் சூழ் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 221/1
மாது உற்ற மேனி வரை உற்ற வில்லி தில்லை நகர் சூழ் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 221/1
போது உற்ற பூம் பொழில்காள் கழிகாள் எழில் புள்ளினங்காள் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 221/2
ஒரு பால் நொதுமலர் என்ன வெம் தீ உலை உற்ற செவ் வேல் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 226/3
மெய் உற்ற நோய் தணிப்பான் வெறியாடல் விரும்பினரே – தஞ்-வா-கோவை:1 16 231/4
நடுக்கம்செய் பின்பனி நாளின் வந்தார் அமர் நண்பன் உற்ற
இடுக்கண் களைய என்றே அகல் கானம் இகந்தவரே – தஞ்-வா-கோவை:3 32 419/3,4
உற்றது (4)
உண்டாகிய முனிவோ அன்றி ஆயத்தொடு உற்றது உண்டோ – தஞ்-வா-கோவை:1 15 209/3
தீது உற்றது என்னுக்கு என்னீர் இதுவோ நன்மை செப்பு-மினே – தஞ்-வா-கோவை:1 15 221/4
ஐ வாய் அரவு உற்றது அன்ன இன்னா இடர் ஆற்றி என் போல் – தஞ்-வா-கோவை:1 17 258/1
என் உற்றது என்று அறியேன் புனம் காவல் இருந்த பின்னே – தஞ்-வா-கோவை:2 20 297/4
உற்றதே (1)
மாயம்-கொலோ நெஞ்சமே மணம் போல் இங்கு வந்து உற்றதே – தஞ்-வா-கோவை:1 6 29/4
உற்று (1)
ஏது உற்று அழிதி என்னீர் மன்னும் ஈர் துறைவர்க்கு இவளோ – தஞ்-வா-கோவை:1 15 221/3
உற்றேன் (1)
துதித்தேன் அணங்கொடு சூளும் உற்றேன் என்ற சொல்லை மெய்யா – தஞ்-வா-கோவை:2 20 290/1
உற (3)
உற அரிதாம் என் செய்வேன் என்று சோரும் என் ஓர் உயிரே – தஞ்-வா-கோவை:1 12 162/4
தண் புனல் ஊரன் வந்தான் என்று சாற்றினை தானம் உற
பண் புனல் ஊர்கள் எல்லாம் பாடி ஏற்று உண்ணும் பாண்மகளே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 395/3,4
ஒருமையிலே வந்து உற தகைந்தான் மைந்தன் ஒண் சுடர் போல் – தஞ்-வா-கோவை:3 28 405/2
உறங்கார் (1)
நாம் கண்ணுறங்கினுமோ உறங்கார் கண் நகரவரே – தஞ்-வா-கோவை:1 14 204/4
உறவாக (1)
உறவாக எண்ணி உறாதவர் போல் உயிர் ஓம்பி என்றும் – தஞ்-வா-கோவை:2 21 310/2
உறாதவர் (1)
உறவாக எண்ணி உறாதவர் போல் உயிர் ஓம்பி என்றும் – தஞ்-வா-கோவை:2 21 310/2
உறாரல்லர் (1)
துன்புற்ற காலத்து அவரும் உறாரல்லர் தோழி சொல்லும் – தஞ்-வா-கோவை:1 18 272/3
உறாவிடில் (1)
உரைத்து என் பிற அந்த பைம்_தொடி ஆகம் உறாவிடில் வெண் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 93/1
உறு (1)
ஒல்லெனவே என் உறு துயர் தாமும் உணரும் வண்ணம் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 218/1
உறுப்பு (1)
கண்ணில் சிறந்த உறுப்பு இல்லை யாவதும் காட்டியதே – தஞ்-வா-கோவை:1 1 4/4
உறை (12)
ஓர் அணங்கோ வெற்பு உறை அணங்கோ உயர் பாவலர்க்கு – தஞ்-வா-கோவை:1 1 2/2
சிலம்பு உறை சூர் வந்து தீண்டின போல் ஒளி தேம்பி இவ்வாறு – தஞ்-வா-கோவை:1 8 40/2
மரு மணி வண்டு உறை தார் வாணன் மாறை மருவுதுமே – தஞ்-வா-கோவை:1 9 69/4
கலை மான் உறை பதி நீ வருமாறு என்-கொல் கங்குலிலே – தஞ்-வா-கோவை:1 13 164/4
தேம் தரு சோலை வெற்பா உங்கள் நாட்டு உறை செல்வியர்க்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 13 166/4
உகவும் துறந்தவர் உன்னலரால் உறை கார் பொழிய – தஞ்-வா-கோவை:1 18 268/2
போர் உறை தீ கணை போலும் நின் கண் கண்டு போத அஞ்சி – தஞ்-வா-கோவை:2 20 300/1
நீர் உறை நீலமும் நீயும் நண்பாக என்று நின் மகட்கு ஒர் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 300/2
தார் உறை தோளவர் தந்தனர் வாணன் தமிழ் தஞ்சை சூழ் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 300/3
கார் உறை சோலையில் யாம் விளையாடிய காலையிலே – தஞ்-வா-கோவை:2 20 300/4
வண் போது அளவிய நீர் வையைநாட்டு உறை மன்னவரே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 398/4
உரல் கால குஞ்சரம் அஞ்ச மஞ்சூ ஊர்ந்து உறை வீசுகின்ற – தஞ்-வா-கோவை:3 30 413/3
உறைகின்ற (1)
வையத்து உறைகின்ற மானிடரோ அன்றி வானவரோ – தஞ்-வா-கோவை:2 21 319/2
உறைய (1)
பிரியாது உறைய பெறுகுதிரால் பிறை மானும் நெற்றி – தஞ்-வா-கோவை:3 27 368/2
உறையார் (1)
வைத்து அங்கு அகன்று மறந்து உறையார் வறியோர் கவர – தஞ்-வா-கோவை:1 4 26/2
உறையும் (5)
தண் ஆரமும் கமழ் சார்வு அரும் சாரலில் சார்ந்து உறையும்
பெண் ஆரணங்கு அன்ன நின் முகம்தான் கண்ட பின்னும் உண்டோ – தஞ்-வா-கோவை:1 13 181/2,3
உறையும் குழலி சென்றேவரல் வேண்டும் எம் ஊரகத்தே – தஞ்-வா-கோவை:1 17 250/4
இல்லத்து உறையும் இவள் பொருட்டால் நுமக்கு யானும் ஒன்று – தஞ்-வா-கோவை:1 17 251/1
நனை அகத்து அல்கிய நாள்_மலர்_ஓதி நயந்து உறையும்
மனையகத்து அல்லிடை வைகுதலால் தஞ்சைவாணன் ஒன்னார் – தஞ்-வா-கோவை:3 27 376/1,2
முன்னம் படிந்து முழுகி நல் நீர் கங்கை முன் உறையும்
அன்னம் படியும்-கொல்லே உவர் ஆழியில் ஆரணங்கே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 399/3,4
உறைவீர் (1)
வார் ஏய் கழல் புனை வாணன் தென்மாறை வரை உறைவீர்
ஊர் ஏது என முன் வினாவி பின் வேறொன்று உரைப்பது எல்லாம் – தஞ்-வா-கோவை:1 9 75/2,3
உறைவோர் (1)
மத யானை வாணன் வரும் தஞ்சை சூழ் வையைநாட்டு உறைவோர்
புதையார் தனம் என்பதோ மதர் வேல் கண் புதைத்துவே – தஞ்-வா-கோவை:1 2 12/3,4
உன் (15)
செருக கிளர் வரை வந்த ஒர் பேதைக்கு உன் சிந்தை எல்லாம் – தஞ்-வா-கோவை:1 8 42/3
திருப்பாவை அன்ன என் சே_இழையாட்கு உன் திருவுளத்து – தஞ்-வா-கோவை:1 10 88/2
உவாமதி போலும் ஒளிர் முகத்தாய் என் ஒளிப்பது உன் மேல் – தஞ்-வா-கோவை:1 10 119/2
வண்டு ஆர் குழலி சொல்லாய் செல்லல் ஏது உன் மனத்திடையே – தஞ்-வா-கோவை:1 15 209/4
சொல் என நீ இது சொல்லி என் பேறு உன் துயரம் எல்லாம் – தஞ்-வா-கோவை:1 15 218/2
தணிவு இலதாக இப்போது அலர் பூத்தது உன் தண்ணளியே – தஞ்-வா-கோவை:1 16 229/4
உழை விளையாடும் உயர் சிலம்பா இன்னும் உன் பொருட்டால் – தஞ்-வா-கோவை:1 16 238/3
பறந்தாங்கு இவர் பரி தேர் கடவேல் உன் பதி அடைந்தால் – தஞ்-வா-கோவை:1 17 249/1
அயிர் ஆர் திரை வந்து உன் வண்டலம் பாவை அழித்தனவோ – தஞ்-வா-கோவை:2 20 288/1
ஒழி தோற்றிய சொல்லல் உன் மகள் ஓதிக்கு உடைந்த கொண்டல் – தஞ்-வா-கோவை:2 20 301/1
அரம் மான கல் உன் அடி மலர் ஆற்றல ஆதலின் நாம் – தஞ்-வா-கோவை:2 21 317/3
மக நல்கும் மந்தி அம் கான் நடந்தாள் உன் மடந்தை இன்றே – தஞ்-வா-கோவை:2 22 328/4
செல்லும் சுரத்து அழல் அன்று உன் கண்ணீர் என் தெறுகின்றதே – தஞ்-வா-கோவை:2 22 330/4
கரும்பு ஆர் மொழியாய் அழல் என்று கண்ணீர் துடைத்து அணைத்து உன்
அரும்பா முலை செய்ய வாய் பசும் பாவைக்கு அளிக்கும் மின்னே – தஞ்-வா-கோவை:2 22 337/3,4
எள்ளாது வந்து உன் கடையில் நின்றார் நம் இறைவர் குற்றம் – தஞ்-வா-கோவை:3 28 385/3
உன்-பால் (1)
உன்-பால் புலவியுறாள் வண்ண வார் குழல் ஒண்_நுதலே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 388/4
உன்னலரால் (1)
உகவும் துறந்தவர் உன்னலரால் உறை கார் பொழிய – தஞ்-வா-கோவை:1 18 268/2
உன்னை (3)
அவளை மறைத்து உன்னை காட்டலும் மா மலர் தேன் குதிக்க – தஞ்-வா-கோவை:1 9 67/2
உன்னை அரா அல்குல் நல்லவரே என்று உசாவின் எங்கள் – தஞ்-வா-கோவை:1 12 159/1
உணங்கி கழிதல் ஒழிய என்-பால் வர உன்னை அன்பால் – தஞ்-வா-கோவை:2 22 327/2
உன்னொடு (1)
காதல் கயம் படிந்து உன்னொடு காம களி நுகராது – தஞ்-வா-கோவை:3 29 410/1
உனக்கு (3)
அறிவே அறிந்த உனக்கு அலர் மாளிகை ஆர்_அணங்கே – தஞ்-வா-கோவை:1 2 6/4
உருக கலங்கினை நீ தகுமோ மற்று உனக்கு இதுவே – தஞ்-வா-கோவை:1 8 42/4
திளைக்கும் திரை மேல் உனக்கு முன் தோன்றலில் செம்பொன் வெற்பை – தஞ்-வா-கோவை:1 9 64/1
உனக்கே (1)
புலர் புனல் ஊர என்னோ திருவுள்ளம் இப்போது உனக்கே – தஞ்-வா-கோவை:3 28 389/4
உனை (3)
கழை வளர் சாரலில் கண்டு உனை யான் வந்து காண்பு அளவும் – தஞ்-வா-கோவை:1 8 50/3
ஒரு மகளே என்று உனை அயிர்த்தேன் புனை ஓவியம் போல் – தஞ்-வா-கோவை:2 22 343/2
உள்ளாது உனை பண்டு அகன்றனராயினும் உள்ளி இப்போது – தஞ்-வா-கோவை:3 28 385/2