கீழே உள்ள
சொல்லின்
மேல்
சொடுக்கவும்
எ 26
எஃகம் 1
எஃகமொடு 3
எஃகின் 2
எஃகு 3
எஃகுள் 1
எக்கர் 4
எக்கவும் 1
எக்கியும் 1
எங்கட்கு 2
எங்கணும் 1
எங்களின் 1
எங்கும் 7
எங்கையை 1
எச்சத்தோர்கட்கு 1
எச்சம் 3
எஞ்சல் 1
எஞ்சல்_இல் 1
எஞ்சா 1
எஞ்சாது 2
எஞ்சிய 2
எஞ்சுதல் 1
எட்டா 1
எட்டி 3
எட்டின் 1
எட்டு 9
எட்டு_எட்டு 1
எடுக்க 1
எடுக்கல் 1
எடுக்கல்லா 1
எடுத்த 29
எடுத்தது 1
எடுத்தலின் 1
எடுத்தவன் 2
எடுத்தனர் 1
எடுத்தனன் 7
எடுத்தனையாக 1
எடுத்திட்டு 1
எடுத்து 27
எடுத்து_எடுத்து 1
எடுத்துரை 1
எடுத்துரைக்கும் 1
எடுத்துரைஇ 1
எடுத்துழி 1
எடுத்தோன் 1
எடுப்ப 6
எடுப்பவை 1
எடுப்பி 5
எடுப்பித்து 2
எண் 26
எண்-மதி 1
எண்_நால் 3
எண்_நூற்று_அறுவர் 1
எண்_இரண்டு 1
எண்கு 2
எண்கும் 1
எண்ண 5
எண்ண_அரும் 5
எண்ணத்தின் 1
எண்ணம் 4
எண்ணமொடு 1
எண்ணமோடு 1
எண்ணல் 1
எண்ணாது 2
எண்ணாயிரம் 1
எண்ணாயிரர் 1
எண்ணான் 2
எண்ணி 30
எண்ணிய 16
எண்ணியது 4
எண்ணியும் 1
எண்ணிவிட்டனமாக 1
எண்ணினர் 1
எண்ணினன் 3
எண்ணினும் 1
எண்ணு 2
எண்ணு-மின் 1
எண்ணுக 2
எண்ணுதல் 1
எண்ணுபு 1
எண்ணும் 1
எண்ணுவர் 1
எண்ணெய் 1
எண்ணெயும் 1
எண்பத்தெழு 1
எண்பதின் 2
எண்பதின்மரும் 1
எண்பதினாயிரம் 1
எண்பது 2
எண்பேராயமும் 2
எணப்பட்ட 1
எத்திசை 1
எத்திறத்தாயினும் 1
எத்திறத்தானும் 1
எத்திறத்து 1
எதிர் 42
எதிர்_மொழி 1
எதிர்_வினை 1
எதிர்_எதிர் 3
எதிர்க்க 1
எதிர்கொண்டாங்கு 1
எதிர்கொண்டு 4
எதிர்கொள்க 1
எதிர்கொள்ள 1
எதிர்கொள்ளா 1
எதிர்கொள்ளாள் 1
எதிர்கொள்ளும் 1
எதிர்கொள 7
எதிர்கொளல் 1
எதிர்ச்சிக்கு 1
எதிர்செல்ல 1
எதிர்த்த 3
எதிர்த்தும் 1
எதிர்தல் 1
எதிர்ந்த 4
எதிர்ந்த-காலை 1
எதிர்ந்தனிர் 1
எதிர்ந்து 1
எதிர்நோக்கி 1
எதிர்நோக்கு 1
எதிர்ப்ப 1
எதிர்ப்பட்டாங்கு 1
எதிர்ப்பட்டாஅங்கு 1
எதிர்ப்பட 1
எதிர்ப்பர் 1
எதிர்ப்புனல் 1
எதிர்ப்போர் 1
எதிர்மை 1
எதிர்மொழி 3
எதிர்வது 2
எதிர்வந்து 1
எதிர்வர 1
எதிர்வரப்பெறீர் 1
எதிர்வரு 1
எதிர்வன 1
எதிர்வனன் 1
எதிர்வு 1
எதிர 2
எதிரிய 1
எதிரில் 1
எதிரே 1
எது 2
எந்திர 6
எந்திரத்து 1
எந்திரம் 4
எந்தை 2
எந்தை-தன் 1
எந்தையர் 1
எந்தையும் 2
எந்தையொடு 1
எப்பால் 4
எப்பொழுது 1
எம் 48
எம்-மாட்டு 3
எம்-வயின் 5
எம்பரும் 3
எம்பி 1
எம்மனோர் 1
எம்மில் 1
எம்மின் 2
எம்மினும் 1
எம்முடை 1
எம்மை 2
எம்மையும் 1
எம்மொடு 5
எம்மொடே 1
எம்மோடு 1
எமக்கு 21
எமக்கும் 1
எமர் 1
எமர்களை 1
எமரன் 1
எமரொடும் 1
எமை 1
எய் 2
எய்த்தனன் 1
எய்த 20
எய்தலின் 1
எய்தலும் 3
எய்தலென் 1
எய்தவும் 1
எய்தற்கு 1
எய்தா 3
எய்தி 118
எய்திய 34
எய்தியது 1
எய்திற்று 1
எய்தினம் 1
எய்தினர் 1
எய்தினன்-மாதோ 1
எய்தினும் 1
எய்தினென் 1
எய்து 1
எய்துக 1
எய்துகம் 1
எய்துதல் 4
எய்துப 1
எய்துபு 1
எய்தும் 12
எய்துவன் 2
எய்துவென் 1
எய்துவேன் 1
எய்துற 1
எயில் 5
எயிலகம் 1
எயிலது 1
எயிற்றின் 2
எயிற்று 8
எயிறு 8
எயினர் 1
எரி 46
எரிதரு 1
எரிந்த 2
எரிப்பு 1
எரிய 1
எரியகத்து 1
எரியகப்பட்டோர் 1
எரியினும் 1
எரியும் 3
எரியுள் 1
எரியுறு 3
எரிவாய் 1
எருக்க 1
எருக்கி 4
எருத்தத்து 2
எருத்தம் 7
எருத்தில் 4
எருத்திற்கு 1
எருத்தின் 6
எருத்து 15
எருமை 2
எரூஉ 1
எல் 7
எல்லா 4
எல்லாம் 146
எல்லி 1
எல்லியும் 1
எல்லில் 1
எல்லை 25
எல்லை-தோறும் 1
எல்லை_இல் 1
எல்லைய 1
எல்லையாக 1
எல்லையும் 6
எல்லையுள் 20
எல்லையொடு 1
எலாம் 1
எலி 2
எலிச்செவி 4
எவ்வ 2
எவ்வப்பொழுதினும் 1
எவ்வம் 10
எவ்வமொடு 3
எவ்வழியானும் 1
எவ்வழியோரும் 1
எவ்வாய் 2
எவ்வாறு 1
எவ்வாறோ 1
எவ்விடத்தாயினும் 1
எவ்விடம்-தோறும் 1
எவ்வெ 1
எவ்வெம் 1
எவ்வெவ 1
எவரே 1
எவரொடு 1
எவன் 2
எழ 5
எழல் 1
எழலும் 2
எழவும் 2
எழவே 1
எழஎழ 2
எழா 1
எழாஅ 2
எழில் 34
எழில்படு 1
எழில 1
எழிலி 1
எழிலியை 1
எழிலுற 1
எழினி 2
எழினியில் 1
எழினியுள் 1
எழினும் 1
எழீஇ 7
எழீஇயும் 1
எழு 49
எழுக 8
எழுச்சி 6
எழுச்சித்து 2
எழுச்சியின் 1
எழுச்சியும் 4
எழுத்து 7
எழுத 1
எழுதர 2
எழுதரு 2
எழுதரும் 7
எழுதலின் 1
எழுதலும் 1
எழுதி 19
எழுதிய 27
எழுதினளாய் 1
எழுதினன் 1
எழுது 11
எழுதுக 1
எழுதும் 1
எழுந்த 24
எழுந்ததன் 1
எழுந்தது 6
எழுந்தது-மாதோ 1
எழுந்தன்றால் 1
எழுந்தனர் 1
எழுந்தனள் 2
எழுந்தனளாய் 1
எழுந்தனன் 2
எழுந்தனனால் 1
எழுந்தனை 1
எழுந்தீக 1
எழுந்து 36
எழுந்தும் 1
எழுந்தோன் 1
எழுநரும் 1
எழுநாள்-தோறும் 2
எழுப்பி 2
எழுப்பியும் 1
எழுபவும் 1
எழும் 4
எழுமை 1
எழுமைத்து 1
எழுவ 1
எழுவது 1
எழுவன 1
எழுவு 1
எழுவோரை 1
எழுவோள் 2
எள் 1
எள்க 1
எள்கி 1
எள்ளல் 2
எள்ளி 8
எள்ளிய 3
எள்ளியது 1
எள்ளியும் 2
எள்ளுநர் 1
எள்ளும் 5
எளிதின் 1
எளிதினின் 1
எளிது 6
எளிதோ 1
எளிமை 1
எளியும் 1
எற்பு 1
எற்றவும் 1
எற்றி 4
எற்றியவாறும் 1
எற்றியும் 4
எறி 29
எறி-தொறும் 1
எறி_கோல் 1
எறிதலின் 3
எறிதும் 1
எறிந்த 5
எறிந்தது 1
எறிந்தனன் 1
எறிந்தனென் 1
எறிந்து 14
எறிந்தும் 5
எறிந்துழி 1
எறிந்தோர் 1
எறிப்ப 3
எறிபடையாளரும் 1
எறிபவும் 1
எறிய 4
எறியினும் 2
எறியும் 11
எறியுற்ற 1
எறிவுழி 1
எறீஇ 1
எறுழ் 2
என் 254
என்-கண் 3
என்-கொல் 3
என்-கொல்-தான் 1
என்-தலை 1
என்-பால் 1
என்-மாட்டு 1
என்-முகத்தேயும் 1
என்-வயின் 9
என்குவை 1
என்ப 1
என்பது 31
என்பதும் 1
என்பதை 8
என்பர் 1
என்பும் 2
என்பேன் 2
என்போரும் 18
என்போள் 1
என்போன் 4
என்போனை 1
என்மரும் 12
என்ற 10
என்றல் 1
என்றலின் 10
என்றலும் 4
என்றலோடு 1
என்றவன் 3
என்றனள் 1
என்றனன் 6
என்று 227
என்றும் 8
என்றே 2
என்றோய் 1
என்ன 20
என்னது 2
என்னதும் 1
என்னர் 1
என்னரும் 1
என்னா 2
என்னாது 5
என்னார் 1
என்னான் 4
என்னிடை 1
என்னின் 2
என்னினி 1
என்னும் 69
என்னுழை 3
என்னே 2
என்னை 8
என்னை-கொல் 2
என்னையும் 4
என்னொடு 3
என்னொடும் 2
என்னோர் 2
என்னோர்க்கு 1
என 1312
எனக்கு 24
எனக்கும் 2
எனக்கே 1
எனப்படாது 1
எனப்படினும் 1
எனப்படும் 2
எனப்படுவது 2
எனப்படூஉம் 1
எனல் 7
எனலும் 2
எனவும் 15
எனவே 6
எனா 1
எனில் 5
எனின் 24
எனினும் 7
எனினே 2
எனும் 43
எனை 9
எனைத்து 1
எனைத்தும் 1
எனையர் 1
எனையவை 1
எனையீர் 1
எனைவர் 1
எனைவராயினும் 1
நூலில் அடி வரும் முழுப்பாடலையும் காண, தொடரடைவு அடியில் அடிக்கோடிடப்பட்டுள்ள எண்ணைச் சொடுக்கவும்.
எ (26)
எ துறை மாக்களும் மெய்க்கொள பரப்பி – உஞ்ஞை:35/229
எ திசை மருங்கினும் இவர்ந்து மேலோங்கிய – உஞ்ஞை:38/46
இ துறை மேவ எ துறை ஆயினும் – உஞ்ஞை:40/370
எ திசை மருங்கினும் உட்குவர தோன்றிய – உஞ்ஞை:44/94
எறி நீர் வரைப்பின் எ பொருள் ஆயினும் – உஞ்ஞை:47/147
இடி குரல் இயம்பி எ வழி மருங்கினும் – உஞ்ஞை:54/41
எ வழி போதி நின் இன் உயிர் உண்குவம் – உஞ்ஞை:55/136
எ வழி ஆயினும் எரி அவித்து அ வழி – உஞ்ஞை:56/108
மொய்த்த மாக்கட்டு ஆகி எ திசையும் – உஞ்ஞை:57/114
விச்சாதரர் நகர் எ சாரும் மயங்கி – இலாவாண:6/145
அ தவம் அறியின் எ திறத்து ஆயினும் – இலாவாண:7/124
எ சார் மருங்கினும் இன்னோர் பிறரும் – இலாவாண:12/127
இனத்தின் இரிந்தாங்கு எ வகை நிமித்தமும் – இலாவாண:13/47
எ சார் மருங்கினும் எரி புரை தாமரை – இலாவாண:18/64
எரி தவழ் கோயில் எ வழி மருங்கினும் – இலாவாண:18/68
எ நாட்டு எ ஊர் எ கோத்திரத்தீர் – மகத:6/185
எ நாட்டு எ ஊர் எ கோத்திரத்தீர் – மகத:6/185
எ நாட்டு எ ஊர் எ கோத்திரத்தீர் – மகத:6/185
எ வழி வேண்டினும் அ வழி காட்டும் – மகத:12/16
தெள் நீர் எ வழி தேரினும் இல்லை – மகத:12/62
எ நூல்-கண்ணும் இடம்பாடு உடைய – மகத:19/189
மாட்டல் வேண்டும் என்று ஓட்டி எ திசையும் – மகத:25/123
பரந்த எ நூற்கும் விருந்தினன் அன்றி – வத்தவ:3/60
எ முறை செய்தேன் என் செய்தேன் என – வத்தவ:14/153
தச்ச மாக்களை எ சார் மருங்கினும் – நரவாண:4/16
எ சார் மருங்கினும் இனிதின் உறையும் – நரவாண:4/130
எஃகம் (1)
காழ் ஆர் எஃகம் முதல் கை-வயின் திரீஇயர் – மகத:26/66
எஃகமொடு (3)
காழ் மண்டு எஃகமொடு கால் படை பரப்பி – மகத:19/212
கடம் தலைகழித்து கடு வாய் எஃகமொடு
இகல் ஆள் படு களத்து அகல் அமர் ஆயத்து – மகத:20/124,125
கதுவாய் எஃகமொடு கடைமுதல்-தோறும் – மகத:24/149
எஃகின் (2)
எரிப்பு உள்ளுறீஇ எஃகின் இயலவும் – இலாவாண:19/191
நிறத்து ஏறு எஃகின் அனைய ஆதலின் – மகத:21/97
எஃகு (3)
எஃகு ஒழி களிற்றின் வெய்து உயிர்த்து உயங்கி – உஞ்ஞை:33/109
எஃகு எறிந்து என்ன வெஃகு அறு செவிய – உஞ்ஞை:44/80
இலக்கணம் பிழையா எஃகு அமை இருப்பின் – இலாவாண:4/164
எஃகுள் (1)
கய்ந்நவிலாளனை எஃகுள் அடக்கிய – உஞ்ஞை:56/161
எக்கர் (4)
எக்கர் தாழை நீர் துறை தாழ்ந்த – உஞ்ஞை:40/112
எக்கர் மீமிசை தொக்கு ஒருங்கு ஈண்டி – உஞ்ஞை:40/141
எக்கர் கிளைக்கும் ஏழையர் காண்-மின் – உஞ்ஞை:40/155
நீர் கால்கழீஇய வார் மணல் எக்கர்
முத்தும் மணியும் பொன் குறு சுண்ணமும் – உஞ்ஞை:42/91,92
எக்கவும் (1)
குருதி செம் புனல் தவிராது எக்கவும்
மிகை செலற்கு எழுந்த வேக வெவ் அழல் – உஞ்ஞை:46/29,30
எக்கியும் (1)
நறு நீர் சிவிறி பொறி நீர் எக்கியும்
முகிழ் விரல் தாரை முக நேர் விட்டும் – உஞ்ஞை:42/188,189
எங்கட்கு (2)
போக்கு இடம் எங்கட்கு புணர்க்கல் ஆகாது – உஞ்ஞை:44/117
எங்கட்கு எல்லாம் இன்றி உதயணன் – நரவாண:7/136
எங்கணும் (1)
சென்று சேண் ஓங்கிய சேதி எங்கணும்
ஒன்றே போல்வன ஒரு நூறாயிரம் – நரவாண:4/119,120
எங்களின் (1)
பட்டவை எல்லாம் எங்களின்
மாறு அடு வேலோய் மற்றவை தீர்தலின் – நரவாண:3/24,25
எங்கும் (7)
பீடுடன் பேரா பெரும் துறை எங்கும்
ஆடவும் உண்ணவும் ஆதரமாக – உஞ்ஞை:41/132,133
இடத்து இட்டு ஏகுதும் எனினே எங்கும்
முட தாள் தாழை மொய்த்து எழு முழு சிறை – உஞ்ஞை:49/24,25
செதும்பு பரந்து எங்கும் சேற்று இழுக்கு உடைத்தாய் – உஞ்ஞை:49/28
மற்று அவர் எங்கும் மறைந்திலர் காண்க என – உஞ்ஞை:55/102
எங்கும் நிகர் இல்லது எழில் கிடங்கு அணிந்தது – இலாவாண:20/107
அலை கடல் வையம் அறிய எங்கும்
பிறை மருப்பு யானை பிணர் எருத்து ஏற்றி – மகத:27/218,219
செல்வோர் கேட்ப பல்லோர் எங்கும்
குடி மலி கொண்ட கொடி கோசம்பி – வத்தவ:17/21,22
எங்கையை (1)
கொங்கு அலர் கோதை எங்கையை பொருளொடு – மகத:17/55
எச்சத்தோர்கட்கு (1)
எச்சத்தோர்கட்கு இயன்றவை ஈத்து – வத்தவ:9/44
எச்சம் (3)
எச்சம் இன்மையின் எவ்வம் கூரா – இலாவாண:11/123
குறிப்பின் எச்சம் நெறிப்பட நாடி – வத்தவ:10/18
எச்சம் பெறுதல் இன்பம் ஆதலின் – நரவாண:3/145
எஞ்சல் (1)
எஞ்சல்_இல் கம்மத்து இணை தனக்கு இல்லா – உஞ்ஞை:42/101
எஞ்சல்_இல் (1)
எஞ்சல்_இல் கம்மத்து இணை தனக்கு இல்லா – உஞ்ஞை:42/101
எஞ்சா (1)
எஞ்சா திரு வடிவு என பெயர் இவற்றுள் – இலாவாண:4/78
எஞ்சாது (2)
எதிர்_வினை எல்லாம் எஞ்சாது எய்தி – உஞ்ஞை:36/211
எஞ்சாது அவண் நீ இயல்பினில் திரியாது – நரவாண:3/135
எஞ்சிய (2)
இறை கெழு பெரு விறல் எஞ்சிய பின்றை – உஞ்ஞை:33/46
ஏது-கொல் உற்றது என்று எஞ்சிய நெஞ்சின் – இலாவாண:18/57
எஞ்சுதல் (1)
அம் சில் ஆகத்து எஞ்சுதல் இன்றி – இலாவாண:15/70
எட்டா (1)
இலக்கண கருமம் எட்டா முறையது – உஞ்ஞை:38/292
எட்டி (3)
எட்டி குமரன் இனிதின் இயக்கும் – உஞ்ஞை:40/116
எட்டி காவிதி பட்டம் தாங்கிய – இலாவாண:3/144
இட்டோள் ஆர்-கொல் என்று எட்டி நோக்கினன் – நரவாண:8/82
எட்டின் (1)
எட்டின் இரட்டி ஆயிர மகளிரும் – வத்தவ:10/66
எட்டு (9)
ஒன்று முதல் ஆக ஓர் எட்டு இறுத்த – உஞ்ஞை:35/82
எட்டு இறை எய்திய இலக்கண காட்சி – உஞ்ஞை:40/15
எட்டு என கூறிய திசைதிசை-தொறூஉம் – உஞ்ஞை:43/118
உண்_பதம் எட்டு_எட்டு எண் வர வாங்கி – இலாவாண:4/40
உண்_பதம் எட்டு_எட்டு எண் வர வாங்கி – இலாவாண:4/40
ஆயிரத்து_ஓர்_எட்டு அணி மலர் வாய – இலாவாண:5/10
எட்டு வகை பெரும் சிறப்பு ஏற்ப எழுதி – இலாவாண:6/69
எட்டு மெய்யோடு இசை பெற கிடந்த – வத்தவ:5/114
எட்டு நூறாயிரம் எரி புரை சுவணம் – வத்தவ:11/52
எட்டு_எட்டு (1)
உண்_பதம் எட்டு_எட்டு எண் வர வாங்கி – இலாவாண:4/40
எடுக்க (1)
வைய கஞ்சிகை வளி முகந்து எடுக்க அ – மகத:9/15
எடுக்கல் (1)
ஏந்து இளம் கொங்கையும் எடுக்கல் ஆற்றாள் – உஞ்ஞை:48/78
எடுக்கல்லா (1)
உறுப்பு எடுக்கல்லா உடம்பினள் ஆயினும் – உஞ்ஞை:42/154
எடுத்த (29)
எதிர்_மொழி கொடீஇய எடுத்த சென்னியன் – உஞ்ஞை:32/31
மதுக்கோள் மாந்தர் எடுத்த வார்ப்பும் – உஞ்ஞை:33/80
கம்பலை மூதூர் வம்பலர் எடுத்த
படு_சொல் ஒற்றர் கடிது அவண் ஓடி – உஞ்ஞை:36/3,4
காவலாட்டியர் நா மிசை எடுத்த
சொல் இசை வெரீஇய மெல்லென் பாவை – உஞ்ஞை:36/333,334
அவை புகழ்ந்து எடுத்த அரும்_பெறல் கிளவியொடு – உஞ்ஞை:37/54
கால் புடைத்து எடுத்த கதலிகை நெடும் கொடி – உஞ்ஞை:38/8
தேரும் மாக்களும் தெருவகத்து எடுத்த
எழு துகள் சூழ்ந்து மழுகுபு மாழ்கி – உஞ்ஞை:38/13,14
கம்பலை தெருவின் எம்பரும் எடுத்த
குடையும் கொடியும் கூந்தல் பிச்சமும் – உஞ்ஞை:38/25,26
ஏறிய வையத்து எடுத்த கஞ்சிகை – உஞ்ஞை:38/185
தார் பூம் பேடை தையலர் எடுத்த
நீர் போர் கவ்வையின் நீங்கி முனாஅது – உஞ்ஞை:40/247,248
நீப்ப_அரும் காதல் நின் பயந்து எடுத்த
கோப்பெருந்தேவியொடு கூடி முன் நின்று – உஞ்ஞை:48/85,86
எண் திசை மருங்கினும் கொண்டவர் எடுத்த
வேர் முதல் ஊசல் வேம்பின் சினை-தொறும் – உஞ்ஞை:52/10,11
பகல் அங்காடியில் பல்லவர் எடுத்த
பல் வேறு கொடியும் படாகையும் நிரைஇ – இலாவாண:6/20,21
பயந்து இனிது எடுத்த பத்தினி தெருட்டி – இலாவாண:8/49
மங்கையர் நாப்பண் மறவோர் எடுத்த
கம்பலை புற மொழி நன் பல கேட்டும் – இலாவாண:8/78,79
பூம் தண் சாரல் பொங்கு குலை எடுத்த
காந்தள் கொழு முகை கண்ட மகளிர் நம் – இலாவாண:12/67,68
கருவி வானம் கால் கிளர்ந்து எடுத்த
பருவம் பொய்யா பைம் கொடி முல்லை – மகத:14/260,261
எடுத்த பூம் கொடி இரும் கண் விசும்பகம் – மகத:16/20
எடுத்த பெரும் படை எழுச்சியும் இறுதியும் – மகத:20/134
தன் பயந்து எடுத்த கற்பு அமை காரிகை – மகத:22/43
பயந்து இனிது எடுத்த படைப்ப_அரும் கற்பின் நம் – மகத:24/86
இரும் கடல் வரைப்பின் இனியோர் எடுத்த
இறை மீக்கூறிய இராமன் தம்பி – மகத:24/89,90
கூற்றாய் எடுத்த கோல வில் படை – மகத:27/97
வயலோர் எடுத்த கௌவைக்கு இரும் கழி – வத்தவ:2/68
சேண் உயர் மாடத்து மீமிசை எடுத்த
விரி பூம் கொடியொடு விழவு அயர்ந்து இயற்றி – வத்தவ:7/233,234
பரத கீதம் பாடுவித்து எடுத்த
மேதகு கிளியும் மெல் நடை அன்னமும் – வத்தவ:10/57,58
இன்றை காலத்து என் பயந்து எடுத்த
கோமான் எனவே கோடல் வேண்டினேன் – வத்தவ:10/120,121
பயந்து இனிது எடுத்த வயங்கு இழை பணை தோள் – வத்தவ:11/41
நல்லோர் எடுத்த பல் பூம் படாகை – நரவாண:6/67
எடுத்தது (1)
தொடுத்த மாலை எடுத்தது போல – வத்தவ:10/160
எடுத்தலின் (1)
வண்ண பல் கொடி வயின்வயின் எடுத்தலின்
விண் வேய்ந்து அன்ன வியப்பிற்று ஆகி – மகத:22/190,191
எடுத்தவன் (2)
தன் பயந்து எடுத்தவன் தாள் நிழல் வந்தோன் – இலாவாண:11/125
எடுத்தவன் – மகத:16/35
எடுத்தனர் (1)
எழு உறழ் திணி தோள் எடுத்தனர் ஏந்தி – இலாவாண:6/131
எடுத்தனன் (7)
இறைஞ்சிய மாதரை எடுத்தனன் தழீஇ – உஞ்ஞை:37/162
எழு உறழ் திணி தோள் எடுத்தனன் ஓச்சி – உஞ்ஞை:47/109
கடித்தகம் உட்பட எடுத்தனன் களைஇ – உஞ்ஞை:53/34
கடுத்த கட்டுரை எடுத்தனன் கச்சின் – மகத:20/92
எடுத்தனன் தழீஇ இன் உரை அமிர்தம் – மகத:26/88
ஒரு புல் எடுத்தனன் அதன் அளவு அறியா – வத்தவ:14/42
இ தகைத்து ஈது என எடுத்தனன் எறிய – வத்தவ:14/56
எடுத்தனையாக (1)
அடுத்த நண்பு உரைத்து எடுத்தனையாக
தன் மேல் வந்த தாக்க_அரும் பொரு படை – மகத:19/75,76
எடுத்திட்டு (1)
ஏந்தினள் எடுத்திட்டு எறிவுழி முன்கையின் – வத்தவ:12/198
எடுத்து (27)
எடுத்து இயல் கிளவியோடு ஏது காட்டி – உஞ்ஞை:35/142
செவிலி தெளிப்ப கவிழ் முகம் எடுத்து
நெடு வெண் தானை வாங்கி கொண்டு தன் – உஞ்ஞை:36/97,98
வம்ப மாக்கள் வாய் எடுத்து உரைத்த – உஞ்ஞை:36/186
தொல் இசையாளர் சொல் எடுத்து ஏத்த – உஞ்ஞை:37/148
பயிர் வளை அரவமொடு வயிர் எடுத்து ஊதி – உஞ்ஞை:38/4
கொடுக்குவ வேண்டும் என்று எடுத்து_எடுத்து ஏத்தி – உஞ்ஞை:44/122
கொடுக்குவ வேண்டும் என்று எடுத்து_எடுத்து ஏத்தி – உஞ்ஞை:44/122
துறை நகர் அறிய பறை எடுத்து அறைக என – உஞ்ஞை:47/162
தானை சேரியும் தான் எடுத்து உரைக்கும் – இலாவாண:8/59
உருவ பூம் கொடி ஒசிய எடுத்து
தெருவும் அந்தியும் தெய்வ சதுக்கமும் – மகத:5/42,43
சாயல் நோம் என தாய் அகட்டு எடுத்து
போற்று பல கூற ஏற்றுவனள் இருப்ப – மகத:5/95,96
மன்னவன் உரைத்தனன் மற்று அவர்க்கு எடுத்து என் – மகத:8/135
எடுத்து ஓத்து உரையின் இயம்பியாஅங்கு – மகத:15/11
தானை நாப்பண் தான் எடுத்து உரைத்து – மகத:18/57
எடுத்து நிலை அரிது என ஏது காட்டி – மகத:19/89
விடுத்தற்பாற்று என எடுத்து அவன் இசைப்ப – மகத:19/129
வனப்பு எடுத்து உரைக்க என வயங்கு அழல் குளிப்ப – மகத:21/88
எழு புரை நெடும் தோள் மெல்லென எடுத்து
வழுக்கு_இல் சேக்கையுள் வைத்தனள் வணங்கி – வத்தவ:7/79,80
கடைக்கண் சிவப்ப எடுத்து எதிர் நோக்கி – வத்தவ:8/106
வனப்பு எடுத்து உரைஇ வையகம் புகழினும் – வத்தவ:12/162
கற்றனள் என்று எடுத்து உற்றவர் உரைப்ப – வத்தவ:13/60
இன்னது என்று எடுத்து நல்_நுதற்கு உரைப்ப – வத்தவ:13/184
இருப்பவை பிறவுமாம் எடுத்து அதை அருளும் நின் – வத்தவ:14/39
எடுத்து இரு கையும் செவி தலம் புதையா – வத்தவ:14/46
நன்று சேய் வாழ்க்கை என்று எடுத்து இற்று என – நரவாண:1/29
இன் ஓர் அன்ன எடுத்து உரை சொல்லி – நரவாண:6/127
விடுக்கும் பொழுதின் எடுத்து அவன் நின் நேர் – நரவாண:7/157
எடுத்து_எடுத்து (1)
கொடுக்குவ வேண்டும் என்று எடுத்து_எடுத்து ஏத்தி – உஞ்ஞை:44/122
எடுத்துரை (1)
ஏமாப்பு இல என எடுத்துரை நாட்டி – இலாவாண:20/32
எடுத்துரைக்கும் (1)
தாயரை காட்டி அவர் தவறு எடுத்துரைக்கும்
ஏவல் மகளிர் வாய் மொழி கம்பலும் – இலாவாண:2/108,109
எடுத்துரைஇ (1)
படைத்தோன் குற்றம் எடுத்துரைஇ இறக்கேம் – உஞ்ஞை:43/150
எடுத்துழி (1)
வண்ண கஞ்சிகை வளி முகந்து எடுத்துழி
கண்ணுற கண்டே தன் அமர் காதல் – மகத:6/38,39
எடுத்தோன் (1)
எதிர்மொழி கொடீஇ கதிர் முகம் எடுத்தோன்
தகை மலர் படலை தந்தை தலை தாள் – இலாவாண:9/93,94
எடுப்ப (6)
பள்ளி கோயிலுள் பல்_இயம் எடுப்ப
ஆய் பூம் சேக்கையுள் அரு மணி சுடர – உஞ்ஞை:47/164,165
பால குமரர் தோள் புகன்று எடுப்ப
நாடும் நகரமும் கூடுதற்கு அருளி – இலாவாண:3/102,103
வேகுறு துயரமொடு ஆகுலம் எடுப்ப
தடம் கண் பிறழ தளர் பூம் கொடியின் – இலாவாண:17/86,87
கஞ்சிகை கதுமென கடு வளி எடுப்ப
வெண் முகில் பிறழும் மின்னென நுடங்கி – மகத:6/6,7
கஞ்சிகை கடு வளி எடுப்ப மஞ்சிடை – மகத:7/48
எறி வளி எடுப்ப எழுந்து நிலம் கொள்ளும் – நரவாண:4/114
எடுப்பவை (1)
செம் மலர் அங்கண் தீ எடுப்பவை போல் – உஞ்ஞை:48/149
எடுப்பி (5)
ஏற்றம் விரும்பலும் இளம் பிடி எடுப்பி
ஆற்றல் மன்னன் காற்று என கடாவ – உஞ்ஞை:45/67,68
நற்பொருள் இது என நன்கனம் எடுப்பி
நடக்கல்வேண்டும் நாம் இவண் நீங்கி – உஞ்ஞை:53/121,122
தேவர் தூமம் மேவர எடுப்பி
மலையினீர் ஆயினும் மண்ணினீர் ஆயினும் – இலாவாண:3/49,50
இருந்த குரம்பை எரி உண எடுப்பி
கருவியும் உரிமையும் காப்புற தழீஇ – மகத:26/37,38
தொன்மையின் வந்த தொல் குடி எடுப்பி
படிறு நீக்கும் படு நுகம் பூண்ட – வத்தவ:2/8,9
எடுப்பித்து (2)
கோடு உயர் வரைப்பின் ஓர் மாடம் எடுப்பித்து
ஈடு அமை படிவம் இரும் பிடி அளவா – வத்தவ:3/15,16
ஏற்ப எடுப்பித்து எல்லியும் காலையும் – வத்தவ:3/17
எண் (26)
எண்_நால் இலக்கணத்து நுண் நூல் வாங்கி – உஞ்ஞை:33/100
எண் மெய்ப்பாட்டினுள் இரக்கம் மெய்ந்நிறீஇ – உஞ்ஞை:35/45
எண் வகை நிறைந்த நன் மகற்கு அல்லது – உஞ்ஞை:36/92
தலைமைக்கு ஒத்த வதுவை எண் என – உஞ்ஞை:36/328
எண்_நூற்று_அறுவர் இளம் கிடை காப்பரொடு – உஞ்ஞை:37/11
எண்_நால் அரணமும் ஈர்_எண் கரணமும் – உஞ்ஞை:37/28
எண்_நால் அரணமும் ஈர்_எண் கரணமும் – உஞ்ஞை:37/28
எண் படை தலைவரும் இருபிறப்பாளரும் – உஞ்ஞை:37/210
எண் திசை பக்கமும் எதிர்_எதிர் கலாஅய் – உஞ்ஞை:43/102
எண் திசை மருங்கினும் எதிர்_எதிர் ஓடி – உஞ்ஞை:48/112
எண் திசை மருங்கினும் கொண்டவர் எடுத்த – உஞ்ஞை:52/10
எண் வகை பொலிந்த ஒண் படை தடம் கை – உஞ்ஞை:52/19
இசைந்த முளரி எண் திசை பக்கமும் – உஞ்ஞை:56/21
எண் வகை சிறப்போடு கண் அணங்கு எய்த – இலாவாண:1/10
எண் தரும் பெரும் கலை ஒண் துறைபோகி – இலாவாண:2/10
உண்_பதம் எட்டு_எட்டு எண் வர வாங்கி – இலாவாண:4/40
எண் திசை மருங்கினும் இவர் திரை ஏய்ப்ப – இலாவாண:4/133
எண் நறும் கோலமொடு கண்ணுற கவிப்ப – இலாவாண:5/13
எண்_இரண்டு ஆகிய பண் அமை வனப்பின் – இலாவாண:5/33
இந்திரன் உரிமையொடு எண் கொண்டு இறங்கின – இலாவாண:12/50
எண்_நால் காழ் நிரை கண் உமிழ்ந்து இலங்க – இலாவாண:19/144
எண் திசை மருங்கினும் தன் பெயர் பொறித்த – மகத:3/115
எண் திசை மருங்கினும் இன்னுழி எறிதும் என்று – மகத:17/211
எண் திசை மருங்கினும் இயமரத்து ஒலியொடு – மகத:27/102
ஈர் எண் கிரிசை இயல்புளி நடாஅய் – நரவாண:6/86
ஈக என அருளி எண் திசை மருங்கினும் – நரவாண:7/65
எண்-மதி (1)
இன்னா பேர் தேர் இயற்கைத்து எண்-மதி
ஒன்னா மன்னற்கு உற்றது செய்யும் – உஞ்ஞை:49/45,46
எண்_நால் (3)
எண்_நால் இலக்கணத்து நுண் நூல் வாங்கி – உஞ்ஞை:33/100
எண்_நால் அரணமும் ஈர்_எண் கரணமும் – உஞ்ஞை:37/28
எண்_நால் காழ் நிரை கண் உமிழ்ந்து இலங்க – இலாவாண:19/144
எண்_நூற்று_அறுவர் (1)
எண்_நூற்று_அறுவர் இளம் கிடை காப்பரொடு – உஞ்ஞை:37/11
எண்_இரண்டு (1)
எண்_இரண்டு ஆகிய பண் அமை வனப்பின் – இலாவாண:5/33
எண்கு (2)
எறி மயிர் ஏனமொடு எண்கு இனம் இரிய – உஞ்ஞை:51/59
அரி மான் அன்ன மணி நிற எண்கு இனம் – இலாவாண:6/49
எண்கும் (1)
தோல் கை எண்கும் கோல் கை குரங்கும் – இலாவாண:17/23
எண்ண (5)
எண்ண_அரும் பல் படை இயக்கு இடம் பெறாஅ – உஞ்ஞை:38/19
எண்ண_அரும் பல் உயிர் எய்தும் வெறுக்கையுள் – உஞ்ஞை:38/265
இன் உயிர் துறக்கும் என்று எண்ண_அரும் சூழ்ச்சியன் – உஞ்ஞை:56/168
எண்ண_அரும் பருப்பதம் என்னும் மலை மிசை – நரவாண:3/55
எண்ண_அரும் பல் பொறி எந்திர பொருப்பும் – நரவாண:8/28
எண்ண_அரும் (5)
எண்ண_அரும் பல் படை இயக்கு இடம் பெறாஅ – உஞ்ஞை:38/19
எண்ண_அரும் பல் உயிர் எய்தும் வெறுக்கையுள் – உஞ்ஞை:38/265
இன் உயிர் துறக்கும் என்று எண்ண_அரும் சூழ்ச்சியன் – உஞ்ஞை:56/168
எண்ண_அரும் பருப்பதம் என்னும் மலை மிசை – நரவாண:3/55
எண்ண_அரும் பல் பொறி எந்திர பொருப்பும் – நரவாண:8/28
எண்ணத்தின் (1)
நூல்-கண் நுனித்த நுண் உணர் எண்ணத்தின்
யூகி தன்-வயின் உறுகண் வெம் தொழில் – இலாவாண:10/105,106
எண்ணம் (4)
இழுக்கு உடைத்து என்னும் எண்ணம் உண்டாயினும் – உஞ்ஞை:43/70
பகைவர் எண்ணம் பயம் இல என்னும் – இலாவாண:1/25
என் படை என்னும் எண்ணம் உண்மையின் – மகத:27/39
இருங்கணிகாரன் எண்ணம் ஆக – மகத:27/57
எண்ணமொடு (1)
எண்ணமொடு இருந்தோன் கண்ணியது கருதி – உஞ்ஞை:43/1
எண்ணமோடு (1)
எண்ணமோடு இருந்தனன் இரும் பிடி மிசை என் – உஞ்ஞை:42/250
எண்ணல் (1)
எண்ணல் ஆகத்து பெண் உலகு ஏய்ப்ப – உஞ்ஞை:42/181
எண்ணாது (2)
எண்ணாது ஈயுநர் இன் மொழி கம்பலும் – இலாவாண:2/75
இனைய கூட்டமொடு எண்ணாது அகம் புக்கு – மகத:18/84
எண்ணாயிரம் (1)
எண்ணாயிரம் கை ஏற்றினள் ஏற்றலும் – வத்தவ:12/245
எண்ணாயிரர் (1)
ஈர்_எண்ணாயிரர் பேர் எணப்பட்ட – இலாவாண:4/18
எண்ணான் (2)
ஏதில் மன்னனை எண்ணான் தெளிந்த – உஞ்ஞை:35/6
வழி தொழில் கருமம் மனத்தின் எண்ணான்
விழு தகு மாதரொடு விளையாட்டு விரும்பி – இலாவாண:16/120,121
எண்ணி (30)
மதியோர் மொழிந்தது இது என்று எண்ணி
இன்னவை பிறவும் துன்னினர் கிளந்து – உஞ்ஞை:35/13,14
இன்று என் வண்ணம் இடைதெரிந்து எண்ணி
நுண்ணிதின் நோக்கி நோய்_முதல் நாடின் – உஞ்ஞை:35/57,58
தெரிவுறு சூழ்ச்சியுள் இருவரும் எண்ணி
பிறன்-பால் பட்ட பெண்-பால் நாடி – உஞ்ஞை:35/62,63
ஏர் இள மகளிர்க்கு இயற்கை என்று எண்ணி
கலையுற வகுத்த காம கேள்வி – உஞ்ஞை:35/85,86
ஏடு கோளாளர் எனையர் என்று எண்ணி
பேர் எழுத்து ஓலை பெறு முறை நோக்கி – உஞ்ஞை:37/153,154
இளம் கலம் தழீஇ எண்ணி மெய் நோக்கி – உஞ்ஞை:38/211
நம் இல் காலை என்ன என்று எண்ணி
புனல் சுழி நீத்தம் நீந்தி மற்றவை – உஞ்ஞை:41/41,42
கழி போக்கு எண்ணி கடவா நின்றோன் – உஞ்ஞை:45/51
இரும் பிடி கடாவலன் இவன் என எண்ணி
அரும் படையாளர் ஆர் உயிர் ஓம்பி – உஞ்ஞை:46/136,137
ஏற்று அமை இரும் பிடி இயக்கமும் எண்ணி
அர நுதி அன்ன பரல் முரம்பு அடுக்கத்து – உஞ்ஞை:52/5,6
மன் உயிர் காவலன் மனத்தின் எண்ணி
யானை வித்தகன் ஆதலின் அழல் நிலத்து – உஞ்ஞை:52/110,111
இரும் புறத்து இருந்தோர்க்கு ஏதம் என்று எண்ணி
மல்கு நீர் உடுக்கை மண்ணக மடந்தையை – உஞ்ஞை:53/19,20
மன் உயிர் காவலன் மனத்தின் எண்ணி
துன்னிய தோழற்கு தோன்ற கூறி – உஞ்ஞை:53/36,37
உய்வல் என்று எண்ணி ஒளித்தனை போந்தனை – உஞ்ஞை:55/135
மன் உயிர் காவல் மனத்தின் எண்ணி
குன்ற சாரல் குறும்பினுள் உறையும் – உஞ்ஞை:56/76,77
இள நல மகளிர் இவர் என எண்ணி
அம்_சில்_ஓதியர் அஞ்சினர் ஒருசார் – இலாவாண:12/125,126
இயற்கை திரு_மகள் இவள் என எண்ணி
இணை மலர் நெடும் கண் இமைத்தலும் வாடிய – இலாவாண:15/116,117
வழுக்கு_இல் தோழரொடு இழுக்கு இன்று எண்ணி
வந்து அவண் ஒடுங்கிய வெம் திறல் அமைச்சன் – இலாவாண:17/2,3
தவல்_அரும் பெரும் பொருள் நிலைமையின் எண்ணி
உலைவு_இல் பெரும் புகழ் உருமண்ணுவா விரைந்து – இலாவாண:19/48,49
இறுதி எண்ணி இகவா மன்னனை – மகத:1/210
மனத்தின் எண்ணி மாசு_அற நாடி – மகத:14/230
மனத்தின் எண்ணி மற்று அது கரந்து – மகத:19/53
கேகயத்து அரசனும் கிளந்து பல எண்ணி
காவல் வேந்தனை கண்டு கை கூப்பி – மகத:19/125,126
ஆகும் வாயில் எண்ணி அ படை – மகத:19/153
நல் நாள் தலைப்பெயல் நன்று என எண்ணி
கோட்டம்_இல் உணர்வின் கொற்றவன் குன்றா – மகத:22/183,184
மேவலள் ஆயினள் போலும் என்று எண்ணி
முரசு முழங்கு தானை அரசொடு வேண்டினும் – வத்தவ:13/226,227
உரைப்ப எண்ணி மறுத்து உரையானாய் – வத்தவ:14/85
சென்றதும் நின்றதும் சிதைவு இன்று எண்ணி
நன்று சேய் வாழ்க்கை என்று எடுத்து இற்று என – நரவாண:1/28,29
ஏறா கருமம் இது என எண்ணி
கூறாள் மறைப்ப ஊறு அவண் நாடி – நரவாண:3/34,35
மாற்று உபகாரம் மனத்தின் எண்ணி
நிச்ச நிரப்பின் நில மிசை உறைநர்க்கு – நரவாண:3/143,144
எண்ணிய (16)
ஒரு_நூற்று_ஒரு கழஞ்சு உரை கண்டு எண்ணிய
கன பொன் மாசை காண ஏந்தி – உஞ்ஞை:35/75,76
காணி கொண்டும் கடன் அறிந்து எண்ணிய
ஒன்று முதல் ஆக ஓர் எட்டு இறுத்த – உஞ்ஞை:35/81,82
எண்ணிய பிறவும் இளையோர்க்கு இயைந்த – உஞ்ஞை:38/108
இயைந்த தோழன் எண்ணிய கருமம் – உஞ்ஞை:43/82
மறுமைக்கு எண்ணிய மயல்_அறு கிரிசை – உஞ்ஞை:43/174
எண்ணிய இறைவன் இரு கோல் எல்லையுள் – உஞ்ஞை:47/57
பதிற்றுப்பத்தொடு விதிப்பட எண்ணிய
ஐ_ஐந்து எல்லையும் அரை_இருள் நடுநாள் – உஞ்ஞை:50/60,61
எண்ணிய நெஞ்சமொடு நுண் வினை பொலிந்த – இலாவாண:5/159
எண்ணிய கருமத்து அன்றியும் யூகி – இலாவாண:8/182
எண்ணிய இ பொருள் திண்ணிதின் எய்தும் – இலாவாண:13/64
எண்ணிய சூழ்ச்சிக்கு இடையூறு ஆம் என – இலாவாண:19/47
எண்ணிய கருமத்து இடையூறு இன்மை – மகத:17/106
வவ்வற்கு எண்ணிய வத்தவர் இறைவன் – மகத:19/202
எண்ணிய கருமம் எல்லாம் திண்ணிதின் – மகத:26/7
முனிவு இலனாதலின் முன் நாள் எண்ணிய
செய் வினை முடிதல் நோக்கி தேவியை – வத்தவ:4/40,41
எண்ணிய எல்லாம் திண்ணிய ஆயின – வத்தவ:8/72
எண்ணியது (4)
அளி மேம்படீஇய எண்ணியது ஒன்று-கொல் – உஞ்ஞை:34/67
இன் நகை முறுவலொடு எண்ணியது முடிந்தது என்று – இலாவாண:17/102
அறம் சால்க எண்ணியது அவப்பட்டது என – மகத:26/41
எண்ணியது உண்ணும் ஏண் தொழில் அறாஅ – வத்தவ:3/44
எண்ணியும் (1)
படிந்த வண்டு எழுப்பியும் கிடந்த பந்து எண்ணியும்
தே மலர் தொடையல் திறத்திறம் பிணைத்தும் – வத்தவ:12/237,238
எண்ணிவிட்டனமாக (1)
நாமும் எண்ணிவிட்டனமாக
தானே சென்று தன் வலி அறியான் – மகத:25/87,88
எண்ணினர் (1)
எம்-வயின் எம்-வயின் எண்ணினர் கோள் என – மகத:17/256
எண்ணினன் (3)
எளிது எனக்கு என்னும் எண்ணினன் ஆகி – மகத:14/30
எண்ணினன் எனவே உள் மலி உவகையள் – மகத:22/53
இ நிலை அருள் என எண்ணினன் உரைப்ப – மகத:24/213
எண்ணினும் (1)
அறைபோக்கு அமைச்சின் முறை போக்கு எண்ணினும்
அம் கண் ஞாலத்து அழகு வீற்றிருந்த – மகத:17/53,54
எண்ணு (2)
எண்ணு வரம்பு அறியா இன்ப செல்வமொடு – இலாவாண:4/204
இன்னவை பிறவும் எண்ணு வரம்பு இகந்த – மகத:2/53
எண்ணு-மின் (1)
கண் இமையாமல் எண்ணு-மின் என்று – வத்தவ:12/57
எண்ணுக (2)
இதன்-பால் படுக்க எண்ணுக தான் என – மகத:22/26
பெயர்த்து என் நகரி இயற்பட எண்ணுக
தன் அலது இலளே தையலும் தானும் – வத்தவ:10/124,125
எண்ணுதல் (1)
இகப்ப எண்ணுதல் ஏதம் உடைத்தே – இலாவாண:19/17
எண்ணுபு (1)
என் சொலி சேறும் என்று எண்ணுபு நாணினர் – உஞ்ஞை:45/80
எண்ணும் (1)
தன் ஆண் தொழில் துணிவு எண்ணும் ஆயினும் – உஞ்ஞை:44/96
எண்ணுவர் (1)
எண்ணுவர் ஆயின் ஏதம் தரும் என – இலாவாண:8/136
எண்ணெய் (1)
வாச எண்ணெய் இன்றி மாசொடு – வத்தவ:7/103
எண்ணெயும் (1)
பண்ணிய நறு நெயும் எண்ணெயும் பெய்து – வத்தவ:14/159
எண்பத்தெழு (1)
எண்பத்தெழு கோல் தண் கையில் தழீஇ – இலாவாண:4/41
எண்பதின் (2)
எண்பதின் எல்லை ஓடி கண் சுழன்று – உஞ்ஞை:52/103
எண்பதின் இரட்டி எறி படை பாடியும் – மகத:4/9
எண்பதின்மரும் (1)
நாடக மகளிர் நால்_எண்பதின்மரும் – உஞ்ஞை:37/218
எண்பதினாயிரம் (1)
எண்பதினாயிரம் இளம் பதுவாய்களும் – உஞ்ஞை:37/211
எண்பது (2)
எண்பது தேரும் இரு வகை தொறுவும் – உஞ்ஞை:37/215
இருபது யானையும் எண்பது புரவியும் – உஞ்ஞை:39/8
எண்பேராயமும் (2)
ஐம்பெரும்குழுவும் எண்பேராயமும்
மன் பெரும் சுற்றமும் வம்ப மாந்தரும் – இலாவாண:5/6,7
ஐம்பெரும்குழுவும் எண்பேராயமும்
கண்ணுற கவவி கலந்து விடாஅ – இலாவாண:13/3,4
எணப்பட்ட (1)
ஈர்_எண்ணாயிரர் பேர் எணப்பட்ட
ஓவியர் உட்கும் உருவ கோலத்து – இலாவாண:4/18,19
எத்திசை (1)
அச்சம் எய்தி எத்திசை மருங்கினும் – வத்தவ:3/72
எத்திறத்தாயினும் (1)
இன்னா வெம் நோய் எத்திறத்தாயினும்
ஒடுங்கா உள்ளமொடு அகற்றுவல் யான் என – நரவாண:1/225,226
எத்திறத்தானும் (1)
அத்திறத்து ஒன்றி எத்திறத்தானும்
குவளை உண்கண் இவளொடு புணர்ந்த – மகத:17/117,118
எத்திறத்து (1)
எத்திறத்து ஆயினும் அத்திறம் அகற்றுதல் – இலாவாண:11/8
எதிர் (42)
எதிர்_மொழி கொடீஇய எடுத்த சென்னியன் – உஞ்ஞை:32/31
தருமணல் முற்றத்து தான் எதிர் சென்று – உஞ்ஞை:34/40
எதிர்_வினை எல்லாம் எஞ்சாது எய்தி – உஞ்ஞை:36/211
எதிர் நீர் தூஉம் இளையோர் திரு முகத்து – உஞ்ஞை:40/299
மதி மருள் திரு முகத்து எதிர் நீர் தூவியும் – உஞ்ஞை:42/190
பொதி பூம் பந்தின் எதிர் நீர் எறிந்தும் – உஞ்ஞை:42/191
எண் திசை பக்கமும் எதிர்_எதிர் கலாஅய் – உஞ்ஞை:43/102
எண் திசை பக்கமும் எதிர்_எதிர் கலாஅய் – உஞ்ஞை:43/102
எதிர் எழுவோரை அதிர நூறி – உஞ்ஞை:44/92
ஏவல் இளையரும் எதிர் எழுந்து ஓடி – உஞ்ஞை:44/112
எண் திசை மருங்கினும் எதிர்_எதிர் ஓடி – உஞ்ஞை:48/112
எண் திசை மருங்கினும் எதிர்_எதிர் ஓடி – உஞ்ஞை:48/112
எதிர் எழுந்து வருவன போலும் அதிர்வொடு – உஞ்ஞை:48/121
பொருள்-வயின் பிரிவோர் வரவு எதிர் ஏற்கும் – உஞ்ஞை:49/76
கதிரோன் போல எதிர்_எதிர் கலாஅய – உஞ்ஞை:50/57
கதிரோன் போல எதிர்_எதிர் கலாஅய – உஞ்ஞை:50/57
எதிர் மலர் பைம் தார் ஏயர் பெருமகன் – உஞ்ஞை:52/82
பாத சக்கரம் மாறு எதிர் நீர்தர – இலாவாண:2/131
ஈன்றோர்-மாட்டும் எதிர் முகம் நோக்காது – இலாவாண:2/222
முது நீர் பொழில் உகந்து எதிர் இன்று ஓத – இலாவாண:4/5
சிறப்பு எதிர் கொள்கை சித்தி கிழவன் – இலாவாண:6/166
எதிர் மலர் குவளை இடு நீர் சொரிந்து – இலாவாண:9/156
கழி பொருள் எதிர் பொருட்கு ஏதுவாக – இலாவாண:13/70
எதிர் எழுந்து விரும்பி யூகி இறைஞ்சி – இலாவாண:17/103
கதிர் நகை தாமம் எதிர் முகம் நாற்றி – மகத:5/52
இசைத்த மாற்றத்து உரைப்பு எதிர் விரும்பி – மகத:5/69
திரு மலர் வீதி போதந்து எதிர் மலர் – மகத:8/34
தாமரை எதிர் போது வாங்கி மற்று தன் – மகத:9/68
எதிர் முகம் வாங்கி எழினி மறைஇ – மகத:14/194
இடு களி யானை எதிர் கண்டாங்கு உருத்து – மகத:27/145
எதிர் மனை வரைப்பகம் இயைந்தனன் புக்கு – வத்தவ:3/131
அழிதல் செல்லாள் மொழி எதிர் விரும்பி – வத்தவ:8/15
கடைக்கண் சிவப்ப எடுத்து எதிர் நோக்கி – வத்தவ:8/106
பதுமாபதி-தன் பணி எதிர் விரும்பி – வத்தவ:12/37
தனித்து விரல் தரித்து மறித்து எதிர் அடித்தும் – வத்தவ:12/105
வரி நெடும் பந்து வந்து எதிர் கொள்ளுநர் – வத்தவ:12/133
வில்_ஏர்_நுதல் வர வேந்தன் சென்று எதிர்
புல்லினன் கொண்டு மெல்லென இருந்து ஒன்று – வத்தவ:14/83,84
எதிர் எழுந்தனளாய் அது தான் வாங்கி – வத்தவ:14/116
தழீஇக்கொண்டு தான் எதிர் இருந்து – வத்தவ:14/157
வினாவ அன்னாற்கு வினா எதிர் வழாமை – நரவாண:1/11
வினையின் எதிர் பொருள் விளங்க காட்டு என – நரவாண:3/197
அருள் எதிர் வணங்கி அதுவும் கொள்ளான் – நரவாண:5/23
எதிர்_மொழி (1)
எதிர்_மொழி கொடீஇய எடுத்த சென்னியன் – உஞ்ஞை:32/31
எதிர்_வினை (1)
எதிர்_வினை எல்லாம் எஞ்சாது எய்தி – உஞ்ஞை:36/211
எதிர்_எதிர் (3)
எண் திசை பக்கமும் எதிர்_எதிர் கலாஅய் – உஞ்ஞை:43/102
எண் திசை மருங்கினும் எதிர்_எதிர் ஓடி – உஞ்ஞை:48/112
கதிரோன் போல எதிர்_எதிர் கலாஅய – உஞ்ஞை:50/57
எதிர்க்க (1)
ஏற்றோர் யாவர் ஈண்டு வந்து எதிர்க்க என – மகத:27/136
எதிர்கொண்டாங்கு (1)
இந்திர_உலகம் எதிர்கொண்டாங்கு
மகளிரும் மைந்தரும் துகள் நிலம் துளங்க – இலாவாண:1/16,17
எதிர்கொண்டு (4)
எதிர்கொண்டு வணங்கி இழித்தனர் நிறீஇ – உஞ்ஞை:42/99
முதிர் கனி அமிர்தம் எதிர்கொண்டு ஏந்தி – இலாவாண:13/26
இமையோர் இறைவனை எதிர்கொண்டு ஓம்பும் – இலாவாண:13/35
வியலக வேந்தனை இயல்புளி எதிர்கொண்டு
அணி தகு பள்ளி அசோகத்து அணி நிழல் – இலாவாண:13/37,38
எதிர்கொள்க (1)
வரவு எதிர்கொள்க என வாயிலும் வீதியும் – மகத:18/67
எதிர்கொள்ள (1)
வாயில்-தோறும் வந்து எதிர்கொள்ள
போர்வை மடக்கார் பொலிய புகுதரும் – இலாவாண:2/229,230
எதிர்கொள்ளா (1)
கூற்று எதிர்கொள்ளா கொள்கைத்து ஆக – மகத:16/14
எதிர்கொள்ளாள் (1)
சொல் எதிர்கொள்ளாள் மெல்_இயல் இறைஞ்சி – உஞ்ஞை:33/178
எதிர்கொள்ளும் (1)
ஏற்று எதிர்கொள்ளும் இன்ப கம்பலை – மகத:16/13
எதிர்கொள (7)
அரும் கடி காவலர் அஞ்சினர் எதிர்கொள
இரும் சின வேந்தன் பெரும் சினம் அகற்றி – உஞ்ஞை:47/191,192
நகை துணை ஆயம் எதிர்கொள நாளை – உஞ்ஞை:48/70
மகளிரும் மைந்தரும் புகழ்வனர் எதிர்கொள
அமரர் பதி புகும் இந்திரன் போல – இலாவாண:1/86,87
எவ்வழியோரும் ஏத்தினர் எதிர்கொள
அவ்வழி இரீஇய பின்றை மெய்பெற – இலாவாண:5/63,64
பூ தூய் வீதி-தோறு ஏத்தினர் எதிர்கொள
அவந்தி அரசன் உவந்தனன் விரும்பி – இலாவாண:9/65,66
செறிந்த கதவம் திறந்தனர் எதிர்கொள
வென்றியொடு புக்கு நின்ற மறவருள் – மகத:27/206,207
சேனையும் நகரமும் சென்று உடன் எதிர்கொள
ஆனா சிறப்போடு அகன் மனை புகுதலின் – வத்தவ:17/105,106
எதிர்கொளல் (1)
வாயிலுள் வரும்இடத்து எதிர்கொளல் பொருட்டா – உஞ்ஞை:47/193
எதிர்ச்சிக்கு (1)
எதிர்ச்சிக்கு ஒவ்வா முதிர்ச்சித்து ஆகி – மகத:14/226
எதிர்செல்ல (1)
ஆனா உவகையொடு தான் எதிர்செல்ல
தேன் ஆர் தாமரை சேவடி வீழ்தலின் – வத்தவ:5/130,131
எதிர்த்த (3)
எதிர்த்த மாந்தர் இன் உயிர் இறுதியும் – உஞ்ஞை:46/338
எதிர்த்த விரதமொடு இயல்பில் பிழையாது – இலாவாண:3/130
எதிர்த்த மன்னனை செயிர்த்தனன் தலைப்பெய்து – மகத:27/152
எதிர்த்தும் (1)
ஒரு மகன் உள வழி எதிர்த்தும் அ மகன் – உஞ்ஞை:55/92
எதிர்தல் (1)
உண்டு-கொல் எதிர்தல் என்று உள்ளே நினையா – வத்தவ:5/125
எதிர்ந்த (4)
செறிந்து வனப்பு எதிர்ந்த தேன் பெய் காம்பின் – இலாவாண:15/62
தான் இனிது எதிர்ந்த தானத்து அருகே – மகத:8/38
மகதத்து எதிர்ந்த தகுதியாளன் – வத்தவ:7/142
இளம் பாற்கு எதிர்ந்த இடத்த ஆகிய – நரவாண:1/199
எதிர்ந்த-காலை (1)
பரந்த பெரும் படை எதிர்ந்த-காலை
அரும் கணை நிறைந்த ஆவ நாழிகை – மகத:20/1,2
எதிர்ந்தனிர் (1)
நுமக்கு அணி உடையரை எதிர்ந்தனிர் ஈங்கு என – இலாவாண:12/72
எதிர்ந்து (1)
கடும் புள் எதிர்ந்து காட்டகத்து இட்டதூஉம் – இலாவாண:11/151
எதிர்நோக்கி (1)
மன்ன_குமரன் தன் எதிர்நோக்கி
ஒழுகுபு சோர்ந்தாங்கு உக்கது என் நெஞ்சு என – உஞ்ஞை:33/131,132
எதிர்நோக்கு (1)
எதிர்நோக்கு ஆற்றா இலங்கு_இழை முகத்தையும் – இலாவாண:4/180
எதிர்ப்ப (1)
இ நால் தலைவரும் எரி கான்று எதிர்ப்ப
செந்நேராக செல்வுழி எதிரே – மகத:27/127,128
எதிர்ப்பட்டாங்கு (1)
ஆங்கு எதிர்ப்பட்டாங்கு அவனொடும் போக – உஞ்ஞை:36/232
எதிர்ப்பட்டாஅங்கு (1)
அவண் எதிர்ப்பட்டாஅங்கு இவணகம் விரும்பாது – மகத:24/59
எதிர்ப்பட (1)
இயக்கு_அரும் வீதியின் எதிர்ப்பட ஒரு நாள் – உஞ்ஞை:35/93
எதிர்ப்பர் (1)
ஆராய்ந்து எதிர்ப்பர் அரு நவை உறாது – மகத:10/46
எதிர்ப்புனல் (1)
எதிர்ப்புனல் ஆடுநர்க்கு ஏமம் ஆக – உஞ்ஞை:40/275
எதிர்ப்போர் (1)
இரு நில வரைப்பின் எதிர்ப்போர் இன்றி – மகத:3/88
எதிர்மை (1)
புதல்வன் அஃது எதிர்மை பொருள் என விரும்பி – நரவாண:1/119
எதிர்மொழி (3)
எதிர்மொழி கொடுப்போன் போல இறைஞ்ச – உஞ்ஞை:47/61
எதிர்மொழி கொடீஇ கதிர் முகம் எடுத்தோன் – இலாவாண:9/93
யாவன்-கொல் இவன் என்று அவற்கு எதிர்மொழி
யாவதும் கொடாஅள் அறிவில் சூழ – இலாவாண:17/154,155
எதிர்வது (2)
முதிர் பழ மிளகும் எதிர்வது திகழ்ந்த – மகத:17/141
ஏயர் பெருமகன் எதிர்வது விரும்ப – மகத:27/155
எதிர்வந்து (1)
இலங்கு சுடர் விளக்கோடு எதிர்வந்து ஏத்தி – உஞ்ஞை:33/98
எதிர்வர (1)
வந்து அரிவையர் எதிர்வர சதி வகையால் – வத்தவ:12/171
எதிர்வரப்பெறீர் (1)
எனையீர் பிறரும் எதிர்வரப்பெறீர் என – உஞ்ஞை:38/262
எதிர்வரு (1)
எதிர்வரு தூதனொடு அதிர கூடி – வத்தவ:4/93
எதிர்வன (1)
கதிர் விடு திரு முகத்து எதிர்வன போல – இலாவாண:2/220
எதிர்வனன் (1)
இன்பம் பெருக எதிர்வனன் விரும்பி – வத்தவ:10/11
எதிர்வு (1)
மாற்று களிற்று எதிர்வு என மறித்தன மயங்கி – உஞ்ஞை:44/76
எதிர (2)
கருவி மா மழை பருவமொடு எதிர
பரவை பௌவம் பருகுபு நிமிர்ந்து – உஞ்ஞை:49/79,80
முல்லை கிழத்தி முன் அருள் எதிர
பல்லோர் விரும்ப பரந்து கண் அகன்று – உஞ்ஞை:49/90,91
எதிரிய (1)
எதிரிய சிறப்போடு எனை பல நல்கி – வத்தவ:9/14
எதிரில் (1)
எதிரில் போக இயல்பு அமை மரபொடு – இலாவாண:20/116
எதிரே (1)
செந்நேராக செல்வுழி எதிரே
காந்தாரகனை கடகபிங்கலர் – மகத:27/128,129
எது (2)
காட்சியள் ஆகி கருதுவது எது எனின் – மகத:14/42
கழி பெரும் காதலி மறுமொழி எது என – நரவாண:1/34
எந்திர (6)
அந்த கேணியும் எந்திர கிணறும் – உஞ்ஞை:33/3
எந்திர மருங்கின் இழுக்கம் இன்மை – உஞ்ஞை:33/19
எந்திர நாழிகை என்று இவை பிறவும் – உஞ்ஞை:41/18
சந்தி கோணமும் எந்திர ஆணியும் – உஞ்ஞை:58/51
எந்திர ஊர்தியொடு ஏனவை இயற்றி – இலாவாண:8/187
எண்ண_அரும் பல் பொறி எந்திர பொருப்பும் – நரவாண:8/28
எந்திரத்து (1)
இலங்கு ஒளி மு_குடை எந்திரத்து இயங்க – இலாவாண:2/133
எந்திரம் (4)
அரும் பொறி அழிந்த எந்திரம் போல – உஞ்ஞை:54/119
சிதர் பொறி எந்திரம் போல சிதர்ந்து – இலாவாண:10/109
சேய் உயர் விசும்பில் செல்லும் எந்திரம்
வாய்மையில் புணரும் வல் விரைந்து என்றலின் – நரவாண:4/19,20
எந்திரம் தந்து கடவுளை ஒத்தி என்று – நரவாண:5/18
எந்தை (2)
தாயும் யானும் எந்தை ஆதலின் – உஞ்ஞை:34/54
அற்பிடை அறாஅ எந்தை அணி நகர் – இலாவாண:16/50
எந்தை-தன் (1)
என் பின் தீர்க எந்தை-தன் குறை என – உஞ்ஞை:36/66
எந்தையர் (1)
நுந்தையர் தம்மொடு செலீஇ எந்தையர்
வருக ஈண்டு என வறிதின் ஓடும் – இலாவாண:2/168,169
எந்தையும் (2)
எந்தையும் யாயும் இன் நகை ஆயத்து – உஞ்ஞை:36/306
யாயும் எந்தையும் தீ முன் நின்று – இலாவாண:3/104
எந்தையொடு (1)
இனைத்திறம் பகருறும் எந்தையொடு என்னிடை – உஞ்ஞை:36/141
எப்பால் (4)
எப்பால் மருங்கினும் அப்பால் அவரவர் – உஞ்ஞை:43/171
எப்பால் மருங்கினும் அப்பால் மலைக்குநர் – உஞ்ஞை:47/74
எப்பால் மருங்கினும் மொய்ப்புற்று விளங்கி – உஞ்ஞை:58/26
எப்பால் மருங்கினும் அப்பால் நாடி – மகத:12/52
எப்பொழுது (1)
எப்பொழுது ஆயினும் அப்பொழுது ஈயும் – இலாவாண:2/82
எம் (48)
எம் மனை வாராள் என் செய்தனள் என – உஞ்ஞை:33/169
குற்றம் கொல்லும் எம் கோ பிழைப்பு_இலன் என – உஞ்ஞை:36/156
ஏற்றல் காணும் எம் இறைவன் தான் என – உஞ்ஞை:36/243
ஈண்டிய மாதரை ஈண்டு இடம் தம்-மின் எம்
பூம் குழை மாதர் புனலகம் புக்கனள் – உஞ்ஞை:40/25,26
வாழ்க வாழ்க எம் மதில் உஞ்சேனை – உஞ்ஞை:40/80
எம் தயிர் வாரான் எமக்கு என சீறி – உஞ்ஞை:40/138
பாவை ஆகும் படு முறை அது எம்
கோவின் ஆணை போ-மின் நீர் என – உஞ்ஞை:40/373,374
வாழியர் எம் மனை வருந்தினை பெரிது என – உஞ்ஞை:42/133
தீயது இன்மை தெளிக எம் பெருமகன் – உஞ்ஞை:43/73
மாணாக்கியை எம் மன்னவன் அருளால் – உஞ்ஞை:44/120
கூற்ற ஆணை எம் கொற்றவன் தலைத்தாள் – உஞ்ஞை:45/79
மண்ணக வரைப்பின் எம் அண்ணலை பிழைத்தோர்க்கு – உஞ்ஞை:45/85
குடி ஓம்பு இயற்கை எம் கோமகன் எழுக என – உஞ்ஞை:46/112
நோய்கூர்ந்து அழியும் எம் கோமகள் நடுங்க – உஞ்ஞை:46/184
பின் வழி படரும் எம் பெரும் படை பேணாய் – உஞ்ஞை:46/186
நுண் ஏர் மருங்கின் நும் மடித்தி எம் பெருமான் – உஞ்ஞை:47/29
எம் உயிர் கா-மின் எனவே ஆங்கு அவர் – உஞ்ஞை:56/248
பெரும் திறல் வேந்தன் எம் பெருமான் சிறைகொள – இலாவாண:1/51
இ நகர் காண்க எம் அன்னைமார் என – இலாவாண:7/66
எம் திறம் அறியா ஏதிலன் போல – இலாவாண:9/176
குன்றா கற்பின் எம் கோ பெரும் கிழவோள் – இலாவாண:11/47
அரிமான் அன்ன அஞ்சுவரு துப்பின் எம்
பெருமான் பணி அன்று ஆயினும் தெரி மொழி – இலாவாண:17/170,171
நீ யார் நங்கை நின்னே போலும் எம்
சேயான் தங்கை செல்வ பாவை – மகத:9/95,96
நல்லது ஒன்று உண்டெனில் சொல்லல் எம் குறை என – மகத:14/183
இவற்றது குற்றமும் எம் மனம் தெளிய – மகத:15/36
தொல் நகர் வரைப்பகம் எம் நகர் ஆக்க – மகத:17/191
கூறினன் மற்று எம் கோமகன் என்று அவன் – மகத:19/98
நின்னின் முடியும் எம் கருமம் ஈண்டு என – மகத:20/91
எம் இறை மாற்றம் இசைப்பேன் யான் என – மகத:21/48
எம் முன்னாக தருதல் நின் கடன் என – மகத:24/30
இன்னா செய்து எம் எழில் நகர் வௌவிய – மகத:24/155
திரு ஆர் மார்பின் எம் பெருமான் உதயணன் – மகத:24/202
அன்றி ஈண்டு அவன் வாரான் எம் கோன் – மகத:24/207
ஏழ்ச்சியும் எறி படை அளவும் எம் பெருமான் – மகத:25/6
தொல் வழி வந்த எம் பெருமகன் எழுதிய – மகத:27/200
வாழிய நெடுந்தகை எம் இடர் தீர்க்க என – வத்தவ:1/23
ஈண்டை எம் பெருமகன் வேண்டாயாகி – வத்தவ:3/115
எனக்கும் ஒக்கும் எம் பெருமான்-தன் – வத்தவ:5/32
ஐயம் நீங்கி எம் அறிவு மதித்து ஒழுகிய – வத்தவ:8/68
பெரும் தகு கற்பின் எம் பெருமகள் தன்னொடு – வத்தவ:8/92
பெருமையின் மிக்க எம் பெருமகன்-தன்னோடு – வத்தவ:10/151
முறைமையின் முன்னே தெரிய அவன் எம்
இறை_மகற்கு உரைத்தனன் இத்துணை அளவு அவள் – வத்தவ:10/161,162
இவை இனி எம் கோல் ஓட்டின் அல்லதை – வத்தவ:11/8
எம் இறை படையை எறிந்தனன் ஓட்டி – வத்தவ:13/40
உண்டேயாயினும் ஒழிக எம் பெருமகன் – வத்தவ:13/113
அழேற்க எம் பாவாய் அரும்_பெறல் தவ்வை – வத்தவ:14/148
அடி நிழல் அடைந்தனம் அது எம் குறை என – நரவாண:1/32
அருளும் எம் இறை எழு புவி அளித்தற்கு – நரவாண:1/78
எம்-மாட்டு (3)
இரு நிலம் பெயரினும் எம்-மாட்டு இல என – உஞ்ஞை:58/92
இன்ப மயக்கம் எய்திய எம்-மாட்டு
அன்பு துணையாக யாதொன்றாயினும் – மகத:14/255,256
பிரிவுறு துன்பம் எம்-மாட்டு எய்த – நரவாண:7/151
எம்-வயின் (5)
இன்று தலையாக என்றும் எம்-வயின்
இவரே வருக என ஏயினன் அருளி – உஞ்ஞை:35/35,36
எம்-வயின் எம்-வயின் எண்ணினர் கோள் என – மகத:17/256
எம்-வயின் எம்-வயின் எண்ணினர் கோள் என – மகத:17/256
மறந்தனை எம்-வயின் வலிது நின் மனன் என – வத்தவ:3/116
எம்-வயின் தீர்ந்த பின் செய் வகை எல்லாம் – வத்தவ:4/53
எம்பரும் (3)
கம்பலை தெருவின் எம்பரும் எடுத்த – உஞ்ஞை:38/25
நுண் சாலேகத்து எம்பரும் நோக்கினர் – இலாவாண:7/116
வெம் பரல் அழுவத்து எம்பரும் இன்மையின் – நரவாண:2/13
எம்பி (1)
எம்பி உற்ற இன்னா சிறை விடின் – மகத:20/113
எம்மனோர் (1)
இனையை யாவதும் எம்மனோர் வினை என – உஞ்ஞை:36/146
எம்மில் (1)
நும்மின் ஆதல் எம்மில் சூழ்ந்தது – இலாவாண:9/243
எம்மின் (2)
எம்மின் ஆகா இடர் கண்கூடின் – நரவாண:2/43
எம்மின் தீரா இடர் வரின் அல்லதை – நரவாண:3/26
எம்மினும் (1)
எருத்தம் சிறிய கோட்டி எம்மினும்
திருத்தம் சான்ற நும் துணைவி இல் செல்க என – உஞ்ஞை:35/189,190
எம்முடை (1)
எம்முடை அளவையில் பண்புற பேணி – உஞ்ஞை:32/12
எம்மை (2)
எம்மை இடுக்கண் இம்மை தீர்த்தோய் – உஞ்ஞை:53/43
எம்மை கொண்டு வந்து ஏமம் சார்த்தி – இலாவாண:10/32
எம்மையும் (1)
எம்மையும் உள்ளாது இகந்தனையோ என – உஞ்ஞை:46/291
எம்மொடு (5)
எம்மொடு படாஅன் இ நகர் குறுகான் – உஞ்ஞை:47/85
தெரிந்தனை நில்லாய் ஆகி எம்மொடு
புரிந்தனை போதும் போதாய் ஆயின் – உஞ்ஞை:56/253,254
எமக்கு அணி உடையர் என்று எம்மொடு உறையும் நீர் – இலாவாண:12/71
எம்மொடு போதந்து இப்பாற்பட்டதும் – மகத:26/56
கருமம் எம்மொடு உரையாது என் என – வத்தவ:14/88
எம்மொடே (1)
தன் படை தலைவனாக எம்மொடே
வன் படையாளன் வருக என்றனன் – மகத:19/137,138
எம்மோடு (1)
வரும் பிறப்பு எம்மோடு ஒருங்கு ஆகியர் என – உஞ்ஞை:53/44
எமக்கு (21)
கற்றவை எல்லாம் காட்டு-மின் எமக்கு என – உஞ்ஞை:34/169
குற்றம் உண்டு எனில் கூறு-மின் எமக்கு என – உஞ்ஞை:37/238
ஊட்டு எமக்கு ஈத்த கோப்பெருந்தேவி – உஞ்ஞை:40/135
எம் தயிர் வாரான் எமக்கு என சீறி – உஞ்ஞை:40/138
யாரை நீ எமக்கு அறிய கூறு என – உஞ்ஞை:55/137
யாரே நீர் எமக்கு அறிய கூறு என – உஞ்ஞை:56/88
இன்ப பெரும் புணை ஆயினிர் எமக்கு என – உஞ்ஞை:57/12
எமக்கு அணி உடையர் என்று எம்மொடு உறையும் நீர் – இலாவாண:12/71
குறிப்பு எமக்கு உடைமை கூறலும் உண்டோ – இலாவாண:17/180
எமக்கு அவை என் செயும் இசையொடு சிவணிய – மகத:14/177
தானத்து இரீஇ தந்தீக எமக்கு என – மகத:14/208
பின்னும் சேர்ந்து பெருந்தகை எமக்கு இது – மகத:14/244
கிளை பெரும் தொடர்ச்சியும் பயந்த இன்று எமக்கு என – மகத:24/8
இம்மை என்பது எமக்கு நெறி இன்மையின் – மகத:24/96
கொளப்படும் முறைமை கூறு-மின் எமக்கு என – மகத:24/134
திரு தகைத்து அன்றால் தீண்டுதல் எமக்கு என – மகத:24/170
செறிய செய்து எமக்கு அறிய விடுக்க பின் – மகத:25/100
வல்லே வருதியாயின் எமக்கு ஓர் – மகத:25/163
துன்ப காலத்து துணை எமக்கு ஆகி – வத்தவ:7/219
ஆர் உயிர் கொளினும் அது எமக்கு அரிது என – நரவாண:4/25
அடித்தியை அருளுதல் யாப்பு இன்று எமக்கு என – நரவாண:8/139
எமக்கும் (1)
ஆக்கு இடம் எமக்கும் உண்டாக அருளி – உஞ்ஞை:44/118
எமர் (1)
எமர் தர வாராது ஆயினும் இவண் நோற்று – உஞ்ஞை:36/113
எமர்களை (1)
இப்படி தருக என ஏவினேன் எமர்களை
அன்றை காலத்து அ நிலை நினையாது – வத்தவ:10/118,119
எமரன் (1)
எமரன் ஆயின் இறை கொடுத்து அகல்க – உஞ்ஞை:37/201
எமரொடும் (1)
யூகியை எமரொடும் உடனே விடுக்க – வத்தவ:10/137
எமை (1)
விட்டு அகன்றனையோ வேந்தனொடு இன்று எமை
மட்டு வார் கோதாய் மறந்து என மாழ்கவும் – உஞ்ஞை:46/218,219
எய் (2)
எய் கணை இயற்கை இயற்று அமை இரும் பிடி – உஞ்ஞை:47/115
இன்ப காமன் எய் கணை போல – இலாவாண:4/127
எய்த்தனன் (1)
அ தொழில் நீர்த்து என எய்த்தனன் என்ன – மகத:8/124
எய்த (20)
எய்த சென்று வைது அவண் விலக்கி – உஞ்ஞை:40/94
செரு அடு வேந்தனும் பெரு நடுக்கு எய்த
தொகை கொள் மாடத்து அக நகர் வரைப்பின் – உஞ்ஞை:43/23,24
எய்த போதுவல் ஏதம் ஆயினும் – உஞ்ஞை:43/78
மங்கையர் எல்லாம் மம்மர் எய்த
கணிகை இரும் பிடி அணி நலம் நசைஇய – உஞ்ஞை:44/57,58
விழவு அணி விழு நகர் விலாவணை எய்த
முழவு அணி முன்றிலொடு முது நகர் புல்லென – உஞ்ஞை:48/1,2
அகத்து உறை பல் உயிர் அச்சம் எய்த
புறத்து உறை பல் உயிர் புகன்று விளையாட – உஞ்ஞை:51/62,63
மானின் மட பெடை மம்மர் எய்த
வேனில் காலத்து தானம் நோக்கி – உஞ்ஞை:53/151,152
தனி கால் தேரோன் தனிமை எய்த
அனித்தம் மிதிப்பினும் பனித்தல் ஆனா – உஞ்ஞை:53/161,162
பரந்த வானம் பசலை எய்த
அழல் உமிழ் கதிரோன் அத்தம் சேர – உஞ்ஞை:54/2,3
நடுக்கம் எய்த குடை பெரும் தானை – உஞ்ஞை:56/243
எண் வகை சிறப்போடு கண் அணங்கு எய்த
விடாஅ விளக்கு ஒளி வெண் பூம் தாமமொடு – இலாவாண:1/10,11
மிழற்றுபு விளங்கும் எழில் பொலிவு எய்த
வல்லவன் புனைந்த பல் வகை கம்மத்து – இலாவாண:2/115,116
கலக்கம் எய்த கட்டு அழல் உறீஇய – இலாவாண:17/60
அம் கண் மாதிரத்து அதிர்ச்சி எய்த
வெம் கண் முரசொடு பல்லியம் கறங்க – மகத:19/215,216
காட்சிக்கு அமைந்த மாட்சி எய்த
வெற்ற வேந்தன் கொற்ற பெரும் கணி – மகத:22/243,244
ஆனா பெரும் புகழ் யாமும் எய்த
தேன் ஆர் தாமரை திருந்து மலர் சேவடி – மகத:24/92,93
படை தொழில் வதுவை நம்-மாட்டு எய்த
முடித்தனன் என்று சமழ்த்தனன் நோக்கி – மகத:27/185,186
ஈனா தாயோடு யூகியை எய்த
போர் ஆர் குருசில் புடைபெயர்ந்து உராஅய் – வத்தவ:7/83,84
முகை புரை மெல் விரல் பால் நயம் எய்த
ஒளி உகிர் கொண்டு வளை வாய் உறீஇ – வத்தவ:10/52,53
பிரிவுறு துன்பம் எம்-மாட்டு எய்த
எரியுறு நெடு வேல் ஏய இறைவன் – நரவாண:7/151,152
எய்தலின் (1)
தா_இல் பல் உயிர் தளர்ச்சி எய்தலின்
எத்திறத்து ஆயினும் அத்திறம் அகற்றுதல் – இலாவாண:11/7,8
எய்தலும் (3)
காஞ்சுகி முதியர் சாய்ஞ்சு அஞர் எய்தலும்
பொன் அணி பாவை போகிய புணர்ப்பு இன்று – உஞ்ஞை:46/318,319
வெய்யோன் பெறுதலும் விறல் அவன் எய்தலும்
ஐயம் இல்லை என்று ஆய்ந்து அவன் உரைப்ப – நரவாண:1/117,118
விதி மாண் தந்தை வியல் நாடு எய்தலும்
ஐயமோடு இவனும் அமரர் ஊராம் என – நரவாண:4/93,94
எய்தலென் (1)
இன்பம் எய்தலென் அன்பு அவட்கு ஒழிந்தனென் – மகத:21/93
எய்தவும் (1)
பெரும் கண் பேதையர் இரும் துயர் எய்தவும்
மறு அகத்து அடக்கிய மதியம் போல – உஞ்ஞை:46/230,231
எய்தற்கு (1)
சேயோன் மார்பில் செல்வம் எய்தற்கு
நோற்ற பாவாய் போற்று என புகழ்நரும் – இலாவாண:1/37,38
எய்தா (3)
எய்தா ஒழுக்கமொடு ஐது அவண் பயிற்றி – உஞ்ஞை:35/197
எய்தா அரும்_பொருள் எய்திய பின்றை – உஞ்ஞை:54/108
மிச்சில் எய்தா உட்குவர் ஒருசிறை – இலாவாண:3/26
எய்தி (118)
முலை பால் காலத்து முடி முறை எய்தி
குடை வீற்றிருந்த குழவி போல – உஞ்ஞை:33/52,53
கிளையினும் பிரித்தவன் கேடு தலை எய்தி
தளையினும் பட்டவன் தனியன் என்னான் – உஞ்ஞை:33/137,138
பலருடன் வாழ்த்த பண்புளி எய்தி
பால் பரந்து அன்ன வால் வெள் விதானத்து – உஞ்ஞை:34/20,21
திரு மணி கட்டில் திறத்துளி எய்தி
அறம் நிலைபெற்ற அருள் கொள் அவையத்து – உஞ்ஞை:34/24,25
மேற்படு நோக்கமொடு இருவரும் எய்தி
ஏப்பெறு துயரமொடு இலங்கு_இழை இறைஞ்சி – உஞ்ஞை:34/242,243
பாவை நோக்கத்து ஆர் அணங்கு எய்தி
முன் தான் கண்ட முகம் செய் காரிகை – உஞ்ஞை:35/48,49
குணத்து முறை வகையின் கோலம் எய்தி
வீழ்ந்தோர் நல்கும் வெறுக்கை அன்றி – உஞ்ஞை:35/79,80
கவறாடாளர்க்கு கலம் தொலைவு எய்தி
கொடையகத்தோன் என கடைகழிந்து ஓடி – உஞ்ஞை:35/122,123
மகிழின் மம்மர் எய்தி முகிழின் – உஞ்ஞை:35/182
நகையும் நாணும் தொக ஒருங்கு எய்தி
இழிப்புறு நெஞ்சினன் ஆயினும் யார்கணும் – உஞ்ஞை:36/8,9
தூயள் என்னா தீது உரை எய்தி
வாசவதத்தையும் வாழ்ந்தனள் என்னும் – உஞ்ஞை:36/110,111
எதிர்_வினை எல்லாம் எஞ்சாது எய்தி
இ நகர் பயின்று யான் இ நிலை எய்திற்று – உஞ்ஞை:36/211,212
குஞ்சர சேரி தன் நகர் எய்தி
அன்றை வைகல் சென்ற பின்னர் – உஞ்ஞை:37/3,4
இரும் கை இளம் பிடி கட செருக்கு எய்தி
கடிற்று பாகன் கைப்புழி செல்லாது – உஞ்ஞை:40/31,32
போகு பொருள் உணர்ந்து பாகு செயற்கு எய்தி
நயம் தெரி நாட்டத்து வயந்தகன் கூறும் – உஞ்ஞை:43/3,4
சூழ்ச்சி வெள்ளத்து ஆழ்ச்சி எய்தி
ஒன்னாதோரும் துன்னினர் ஆடும் – உஞ்ஞை:43/13,14
நரை மூதாட்டியர் நடுக்கம் எய்தி
கால் இடு தளர்ச்சியர் கண் பிறர் ஆக – உஞ்ஞை:43/157,158
சுழலும் நெஞ்சமொடு துயரம் எய்தி
அழல்_இல் முற்றம் அடைந்தனர் ஒருசார் – உஞ்ஞை:43/161,162
பெரும் துயர் எய்தி கரிந்து கண் புதைப்ப – உஞ்ஞை:43/172
போகாது ஆடுநர் புன்கண் எய்தி
மேகலை விரீஇய தூசு விசி அல்குல் – உஞ்ஞை:44/5,6
மகிழ்ச்சி எய்தி மணி முடி வேந்தன் – உஞ்ஞை:44/66
அரும் திறல் காவலர் அச்சம் எய்தி
பெரும் திறல் மன்னர்க்கு பணிந்தனர் உரைப்ப – உஞ்ஞை:44/123,124
காவலாளர் கலக்கம் எய்தி
மண்ணகம் அழித்து மலைத்து சிறைகொண்ட – உஞ்ஞை:45/74,75
பிடி ஓம்படுத்து பெருமை எய்தி
குடி ஓம்பு இயற்கை எம் கோமகன் எழுக என – உஞ்ஞை:46/111,112
அகலிடம் போல அச்சம் எய்தி
படை மலர் தடம் கண் பனி சுமந்து வீழ – உஞ்ஞை:46/209,210
விடுத்தற்கு அரிது என நடுக்கம் எய்தி
ஓங்கிய ஒழுக்கின் உயர்ந்தோர் பேணி – உஞ்ஞை:46/322,323
யூகி உள் வழி ஒற்றுநள் எய்தி
ஆகு பொருள் ஓலையின் இருவரும் அறிவுற்று – உஞ்ஞை:46/329,330
கடி அரண் இன்மையின் கையறவு எய்தி
வெம் முரண் வேழத்து வெம் சினம் அடக்கிய – உஞ்ஞை:47/79,80
வென்றி எய்தி கொன்று பலர் திரிதர – உஞ்ஞை:47/92
மகிழ்ச்சி எய்தி வத்தவன் தெளிந்த – உஞ்ஞை:47/102
பையுள் செல்வத்து கையறவு எய்தி
பொன்னும் மணியும் புகர்_அற புனைந்த – உஞ்ஞை:47/205,206
நிரப்பம் எய்தி முரப்பு நிலை முனாது – உஞ்ஞை:50/44
எய்தி இகந்தன்றால் இயற்று அமை பிடி என் – உஞ்ஞை:50/62
எய்தி இகந்த இயற்று அமை இரும் பிடி – உஞ்ஞை:51/1
நடப்பவும் பறப்பவும் இடுக்கண் எய்தி
வேட்ட செந்நாய் வேண்டாது ஒழித்த – உஞ்ஞை:52/74,75
தன் நிலம் தழூஉதலும் தான் வலிப்பு எய்தி
மணியும் புரோசையும் அணி பூண் தவிசும் – உஞ்ஞை:53/32,33
நவை கொண்டு அழிந்து நடுக்கம் எய்தி
தாங்கல் ஆற்றாது தளர்தலும் ஆங்கே – உஞ்ஞை:54/62,63
இருளிடை எய்தி பொரு படை தொகுத்து – உஞ்ஞை:54/69
இடுக்கண் எய்தி இலங்கு இழை மாதர் – உஞ்ஞை:54/122
நடக்கல் ஆற்றாள் நடுக்கம் எய்தி
கடக்க_அரும் கானத்து கரந்த சேக்கையும் – உஞ்ஞை:54/123,124
அரும் சிறை எய்தி யாப்பொடு புக்க – உஞ்ஞை:54/133
மான் அமர் பிணையின் மம்மர் எய்தி
தளை அவிழ் தாரோன் தனிமைக்கு இரங்கி – உஞ்ஞை:56/29,30
கன்று ஒழி கறவையின் சென்று அவண் எய்தி
காப்பு உடை மூதூர் கடைமுகம் குறுகி – உஞ்ஞை:56/146,147
ஆறு கொள் மாந்தர்க்கு அச்சம் எய்தி
ஏறு பெற்று இகந்த பின்றை வீறு பெற்று – உஞ்ஞை:56/276,277
வெண் மீன் போல வென்றி எய்தி
பல் மாண் படைஞர் பரந்தனர் சூழ – உஞ்ஞை:56/279,280
ஏம நெடும் கரை எய்தி யாமத்து – உஞ்ஞை:57/108
இழிக்கப்படாஅ எழில் பொலிவு எய்தி
பெரு_மண் உலாவும் பேரா பல் படை – உஞ்ஞை:58/105,106
கொற்றம் எய்தி கொண்டனை போந்த – இலாவாண:1/30
நிலவிற்கு அமைந்த நிரப்பம் எய்தி
மண்ணினும் மரத்தினும் மருப்பினும் அன்றி – இலாவாண:6/78,79
பொன்னினும் மணியினும் துன் எழில் எய்தி
அடியிற்கு ஏற்ற முடியிற்று ஆகி – இலாவாண:6/80,81
கணை உளம் கழிய கவின் அழிவு எய்தி
இறை வளை நில்லார் நிறை வரை நெகிழ – இலாவாண:7/56,57
வென்ற கொற்றமொடு விசயம் எய்தி
இறைவன் பிரிக்கும் அறிவில் சூழ்ந்த – இலாவாண:8/20,21
படிவ உருவம் பட்டாங்கு எய்தி
இடி உறழ் முரசின் ஏயர் இறைவன் – இலாவாண:8/22,23
மயக்கம் எய்தி மாண் நகர் மாந்தர் – இலாவாண:8/82
உள்ளகம் வறுமை எய்தி புல்லென – இலாவாண:8/125
ஆழும் நெஞ்சமொடு அச்சம் எய்தி
பட்டவர் தம் தமர் பகையின் நெருங்கி – இலாவாண:9/148,149
வேட்டுவர் அகல கூட்டம் எய்தி
கரும நுனித்த கடும் கண் ஆண்மை – இலாவாண:9/180,181
விம்மல் எய்தி வியன் பெரும் கோயில் – இலாவாண:10/117
இருளகம் புதைப்ப மருள் அகத்து எய்தி
தருமமும் கருமமும் தளர சாஅய் – இலாவாண:10/135,136
விழுப்பம் எய்தி ஒழுக்கு இயல்பு ஓம்பி – இலாவாண:11/176
உள்ள தோழரும் ஒருப்பட்டு எய்தி
வள் இதழ் நறும் தார் வத்தவற்கு உறுகி – இலாவாண:11/181,182
நீர் அணி பெரு மலை சாரல் எய்தி
மாசு_இல் வானத்து மதி விரிந்து அன்ன – இலாவாண:12/41,42
மன்றும் வீதியும் துன்றி வீறு எய்தி
எவ்விடம்-தோறும் அவ்விடத்து ஆகி – இலாவாண:12/46,47
இறக்கல் ஆகா எழில் பொலிவு எய்தி
தண் பூம் தணக்கம் தமாலம் தகரம் – இலாவாண:15/14,15
கல் கூட்டு எய்தி கரந்தனன் இருப்ப – இலாவாண:17/17
ஒள் நுதல் மாதர் ஒருப்பாடு எய்தி
அரிதின் வந்த பெரு விருந்தாளரை – இலாவாண:17/187,188
மகிழ்ச்சி எய்தி மனம் ஒன்றாகிய – இலாவாண:19/111
செம்மையும் மென்மையும் சிறந்து வனப்பு எய்தி
அம்மை முன்னம் அணி பெற பிணங்கி – இலாவாண:19/176,177
விரல் அணி கவ்வி நிரல் ஒளி எய்தி
பூ அடர் மிதிப்பினும் புகைந்து அழலுறூஉம் – இலாவாண:19/182,183
நடுக்கம் எய்தி நடப்பது நயந்தோய் – இலாவாண:19/194
மூவரும் உண்டு வேறு நிறம் எய்தி
அந்தண உருவொடு சந்தன சாரல் – இலாவாண:20/43,44
அவிழ் பூம் கூந்தலுள் மகிழ் துயில்வு எய்தி
நீயும் எவ்வம் தீர யானும் – மகத:1/179,180
செல்வ மகதத்து எல்லை எய்தி
ஒரு வழி பழகல் செல்லாது உருவு கரந்து – மகத:1/213,214
முல்லை முது திணை செல்வம் எய்தி
பாலையும் நெய்தலும் வேலி ஆக – மகத:2/38,39
கோலம் எய்தி குறையா உணவொடு – மகத:2/40
பெரும் படை சேரி திருந்து அணி எய்தி
கை புனை வனப்பின் ஓர் பொய்கை ஆக – மகத:3/49,50
முழு பரிசாரம் முதற்கண் எய்தி
விழு பெரும் செல்வமொடு வென்றி தாங்கிய – மகத:4/6,7
ஆதி ஆகி அமைந்த வனப்பு எய்தி
மயங்கிய மாந்தர்த்தாகி யார்க்கும் – மகத:4/30,31
எழுது வினை திரு நகர் எழிலுற எய்தி
இட்டிகை படு கால் குட்ட கோணத்து – மகத:4/36,37
மையல் உள்ளமொடு பைதல் எய்தி
மன்னவன் மட_மகள் பின் ஒழிந்து இறக்கும் – மகத:6/155,156
ஒருப்பாடு எய்தி உற்றவர் எல்லாம் – மகத:8/118
தன் அமர் தோழியும் பின் அமர்ந்து எய்தி
நீ யார் நங்கை நின்னே போலும் எம் – மகத:9/94,95
சின போர் அண்ணலொடு வளப்பாடு எய்தி
அ பகல் கழிந்த பின்றை மெய்ப்பட – மகத:13/18,19
தருசகன் தமரொடு தெருமரல் எய்தி
மாணகன் கண்டு இ நிலைமை கூறு என – மகத:17/72,73
ஒன்னார் ஆடற்கு ஒருப்பாடு எய்தி
வழக்கொடு புணர்ந்த வாசி வாணிகம் – மகத:17/186,187
தம்முள் தாக்கி கைம்மயக்கு எய்தி
மத களி யானை வத்தவன் வாழ்க என்று – மகத:17/253,254
செல்வன் தலைத்தாள் சென்று கண் எய்தி
இறைவன் மாற்றமும் குறையும் கூற – மகத:19/104,105
பண் ஒலி அரவத்து உள் மகிழ்வு எய்தி
கழுமிய காதலொடு கவவு கைவிடாது – மகத:23/9,10
மகிழ்ச்சி எய்தி மாற்றோர் இல் எனும் – மகத:24/164
பொருத்தம் உடைத்து என ஒருப்பாடு எய்தி
புள்ளும் இல்லா ஒள் ஒளி இருக்கையுள் – மகத:24/215,216
பெரும் சிறப்பு எய்தி இருந்தனன் இனிது என் – மகத:26/105
பெரும் சிறப்பு எய்தி அவன் இருந்த செவ்வியுள் – மகத:27/1
பெயர்த்தும் நிலை எய்தி பேரும் தழீஇ – வத்தவ:1/35
பொன் இழை மாதரொடு இன் மகிழ்வு எய்தி
பெரு நகர் வரைப்பில் திருமனை இருந்து – வத்தவ:2/94,95
அச்சம் எய்தி எத்திசை மருங்கினும் – வத்தவ:3/72
தலைப்பாடு எய்தி தாங்கா உவகையொடு – வத்தவ:4/99
மகிழ்ச்சி எய்தி மனம் பிணிவுறூஉம் – வத்தவ:4/103
அழிந்த நெஞ்சமொடு அலமரல் எய்தி
மேல்நாள் நிகழ்ந்ததை ஆனாது அரற்றி – வத்தவ:5/58,59
கூர் எரி கொளுவ ஆர் அஞர் எய்தி
இன் உயிர் நீத்த இலங்கு இழை மடவோய் – வத்தவ:7/58,59
காணான் ஆகி கையறவு எய்தி
ஆனா இன் துயில் அனந்தர் தேறி – வத்தவ:7/87,88
வயத்தகு வயந்தகன் வல் விரைந்து எய்தி
இருளும் பகலும் எவ்வமொடு இரங்குதல் – வத்தவ:7/94,95
பசலை யாக்கையொடு பையுள் எய்தி
உருப்பு அவிர் மண்டிலத்து ஒரு-வயின் ஓடும் – வத்தவ:7/163,164
தேவியை எய்தி சிறப்புரை பரப்ப – வத்தவ:7/230
சீர்மையும் சிறப்பும் செறிந்து வனப்பு எய்தி
பூ தொழில் மருவியது புகர்-வயின் அணைந்தோர்க்கு – வத்தவ:14/50,51
ஆசிடை கிளவி அவரின் எய்தி
மாசு_இல் கற்பின் மங்கல கோலமொடு – நரவாண:1/63,64
மாசு_அறு மகளிர் மம்மர் எய்தி
ஆனா கனவிடை மா நிதி கிழவன் – நரவாண:1/87,88
நாளினும்நாளினும் நந்தி வனப்பு எய்தி
தோளும் தாளும் உடம்பும் தலையும் – நரவாண:1/169,170
இடர் வகை அறியாள் எவ்வம் எய்தி
உணர்ந்தோர் உரைப்ப உரையின் கேட்கும் – நரவாண:1/178,179
முலை கண் கறுப்ப தலை கவின் எய்தி
வளம் பாற்று அன்மையின் வந்து புடை அடுத்த – நரவாண:1/197,198
மதி மயக்கு எய்தி புது மலர் காட்டுள் – நரவாண:2/14
எழு வகை மகளிர் இன்பம் எய்தி
அகம் மகிழ்ந்து ஆடும் அண்ணல் போல – நரவாண:3/77,78
முன்னை பேரொடு பெண் உருவு எய்தி
இத்துணை வாழ்தி என்று உரைக்கப்பட்ட – நரவாண:3/139,140
விச்சை எய்தி வெள்ளி அம் பெரு மலை – நரவாண:3/177
உருமண்ணுவாவும் பெருவிதுப்பு எய்தி
கண்ணியன் கழலினன் கச்சினன் தாரினன் – நரவாண:4/35,36
தெருமரல் எய்தி செய் திறம் அறியான் – நரவாண:4/58
பலி வீடு எய்தி பரவுவனன் ஒத்து – நரவாண:4/96
கிடந்தமை நோக்கி உடங்கு உணர்வு எய்தி
விரலும் விரலிற்கு ஏற்ற அங்கையும் – நரவாண:8/99,100
விதியின் எய்தி விழவு முந்துறீஇ – நரவாண:8/157
எய்திய (34)
புகழ் ஆர்வு எய்திய திகழ் முடி சென்னியன் – உஞ்ஞை:37/149
எட்டு இறை எய்திய இலக்கண காட்சி – உஞ்ஞை:40/15
நேர்ந்து வனப்பு எய்திய நீரணி மாடம் – உஞ்ஞை:42/39
நும்-பொருட்டு ஆக நெடுந்தகை எய்திய
வெம் பெரும் துயரம் விடுத்தனை ஆகி – உஞ்ஞை:46/106,107
எய்திய இன்பமும் கையிகந்து பெருக – உஞ்ஞை:46/129
கம்பலை பெரும் பழி எய்திய காவலன் – உஞ்ஞை:46/315
மருங்குல் போல பெரும் கவின் எய்திய
சிறு கொடி ஊழூழ் பரப்பி மற்று அவர் – உஞ்ஞை:49/95,96
அருமை எய்திய வரில் அமை ஆர் இடை – உஞ்ஞை:50/48
அரி மதர் மழை கண் அனந்தர் எய்திய
திரு மா மேனியை திண்ணிதின் தழீஇ – உஞ்ஞை:51/87,88
விடுப்பது போல நடுக்கம் எய்திய
மெய்யின் கூறி கை வரை நில்லாது – உஞ்ஞை:52/124,125
வருத்தம் எய்திய வண்ணமும் வழி நடந்து – உஞ்ஞை:54/57
எய்தா அரும்_பொருள் எய்திய பின்றை – உஞ்ஞை:54/108
தனிமை எய்திய மன்னனும் தையலும் – உஞ்ஞை:56/200
நெய் தலைப்பெய்தற்கு எய்திய சிறப்பு அணி – இலாவாண:5/67
மம்மர் எய்திய மயக்கம் நோக்கி – இலாவாண:10/116
உறையுள் எய்திய நிறை உடை நீர்மை – மகத:6/152
நிரப்பம் எய்திய நேர் பூம் பொங்கு அணை – மகத:14/61
இன்ப மயக்கம் எய்திய எம்-மாட்டு – மகத:14/255
மிசை உலகு எய்திய அசைவு_இல் ஊக்கத்து – மகத:23/7
இரு மணம் எய்திய இன்பம் எல்லாம் – மகத:24/27
கண்ணுற எய்திய கருமம் போல – மகத:24/128
பட்டம் எய்திய பதுமாபதியொடு – வத்தவ:2/84
அம் தளிர் கோதையை முந்து தான் எய்திய
இன்ப கிழவன் இட வகை அன்றி – வத்தவ:2/89,90
பள்ளி எய்திய நள்ளிருள் நீங்கலும் – வத்தவ:4/1
முன் நான் எய்திய முழு சிறை பள்ளியுள் – வத்தவ:8/33
ஏனோர்க்கு இன்று என எய்திய உவகையர் – வத்தவ:8/117
தனக்கு அமைவு எய்திய தவளை அம் கிண்கிணி – வத்தவ:12/161
எய்திய துயர் தீர்த்து யான் வரு-காறும் – வத்தவ:14/133
காம்பு அடு தோளியொடு கலந்து மகிழ்வு எய்திய
துயிலிடை யாமத்து துளங்குபு தோன்றி – நரவாண:1/75,76
தருசகன் தங்கையை தலைப்பட்டு எய்திய
துயர காலத்து தொல் நகர் எய்திய – நரவாண:3/16,17
துயர காலத்து தொல் நகர் எய்திய
பகை கொள் மன்னனை பணித்த-பொழுதினும் – நரவாண:3/17,18
தேவ யாக்கையொடு போகம் எய்திய
நிதான வகையின் நினைத்து இனிது இருந்தனன் – நரவாண:3/181,182
பாற்பட்டு எய்திய பதினாறாயிரம் – நரவாண:7/81
வளம் கவின் எய்திய வத்தவன் இருந்த – நரவாண:7/164
எய்தியது (1)
பெறற்கு_அரும் பெரும் பண்பு எய்தியது எனக்கு என – இலாவாண:17/190
எய்திற்று (1)
இ நகர் பயின்று யான் இ நிலை எய்திற்று
என்னின் ஆயிற்று என்குவை ஆயின் – உஞ்ஞை:36/212,213
எய்தினம் (1)
எல்லை_இல் பெரும் துயர் எய்தினம் அகற்றினை – நரவாண:5/8
எய்தினர் (1)
எவ்வம் தீர எய்தினர் அளித்தல் – வத்தவ:15/69
எய்தினன்-மாதோ (1)
எய்தினன்-மாதோ இருளிடை மறைந்து என் – உஞ்ஞை:48/185
எய்தினும் (1)
தலைமையின் வழீஇய நிலைமை எய்தினும்
உற்றது முடிக்கும் உறுதி நாட்டத்து – மகத:3/92,93
எய்தினென் (1)
இன்று யான் எய்தினென் எனின் – நரவாண:7/79
எய்து (1)
வீளை ஓட்டின் வெருவ எய்து அவர் – உஞ்ஞை:55/64
எய்துக (1)
இழந்த மாந்தரும் எய்துக தம என – வத்தவ:2/18
எய்துகம் (1)
எழுமை பிறப்பும் எய்துகம் யாம் என – உஞ்ஞை:40/388
எய்துதல் (4)
எய்துதல் வலித்தனென் செய்வது கேள் என – உஞ்ஞை:36/115
வென்றி எய்துதல் வேண்டுதும் நாம் என – மகத:24/208
கனவில் கண்டது நனவின் எய்துதல்
தேவர் வேண்டினும் இசைதல் செல்லாது – வத்தவ:7/110,111
எய்துதல் நன்று என செய்தவன் உரைப்ப – வத்தவ:15/80
எய்துப (1)
புற நடை ஒழிந்து இவர் திறவதின் எய்துப
நூல் நெறி இது என நுழைந்தவன் உரைத்தலும் – நரவாண:1/53,54
எய்துபு (1)
இறுதி இடும்பை எய்துபு மறுகி – உஞ்ஞை:52/106
எய்தும் (12)
எண்ண_அரும் பல் உயிர் எய்தும் வெறுக்கையுள் – உஞ்ஞை:38/265
கண்கூடு எய்தும் காலம் கூறி – உஞ்ஞை:46/331
அ நிலை எய்தும் இடுக்கணும் பின் நிலை – உஞ்ஞை:53/31
இரந்து பின் எய்தும் இன் சுவை அமிர்தம் – இலாவாண:7/90
எண்ணிய இ பொருள் திண்ணிதின் எய்தும்
பெறும் பயம் இது என பிழைத்தல் இன்றி – இலாவாண:13/64,65
கரந்து நிறம் எய்தும் அரும்_பெறல் யோகம் – இலாவாண:20/41
மை வளர் கண்ணியை எய்தும் வாயில் – மகத:7/67
நன்றா எய்தும் வாயிலர் உன்னை – மகத:10/49
பட்டினி பாவை கட்டு அழல் எய்தும்
நீங்கு-மின் நீர் என தான் புறம் நீக்கி – மகத:13/38,39
இரு பால் பக்கமும் எய்தும் எறிந்தும் – மகத:19/172
பிரச்சோதனனோடு ஒருப்பாடு எய்தும்
ஓலை மாற்றமும் சூழ்ச்சியும் துணிவும் – வத்தவ:8/48,49
கூட்டம் எய்தும் நாளும் இது என – வத்தவ:10/165
எய்துவன் (2)
ஏமம் ஆக இவன் எய்துவன் என்று தம் – உஞ்ஞை:48/51
எய்துவன் என்னும் சிந்தையன் வெய்துற்று – உஞ்ஞை:52/113
எய்துவென் (1)
யாவள் ஆயினும் எய்துவென் யான் என – நரவாண:8/70
எய்துவேன் (1)
மன்னவன் மற்று இது நின்னின் எய்துவேன்
கற்று அறி விச்சையின் காட்டுதல் குறை என – மகத:12/42,43
எய்துற (1)
இன்னோர் அனையன இன்னா எய்துற
ஒன்னா மன்னனை உயிருடன் பருகுதும் – மகத:24/211,212
எயில் (5)
எயில் மூதாளரை வயின்வயின் ஏஎய் – உஞ்ஞை:36/37
இன் எயில் புரிசை இலாவாணத்து நின் – இலாவாண:17/30
கடி எயில் முது_மகள் காவல் ஆக – மகத:3/38
உள் எயில் புரிசை உள் வழி உலாவும் – வத்தவ:5/63
கொடி தலை மூது எயில் கொள்வது வலித்தனென் – வத்தவ:8/64
எயிலகம் (1)
எரி தலைக்கொண்டு ஆங்கு எயிலகம் எரிய – உஞ்ஞை:44/1
எயிலது (1)
எயிலது அகற்றமும் மயில் விளையாடும் – மகத:14/25
எயிற்றின் (2)
வல-பால் எயிற்றின் குற்றமும் மலைத்து உடன் – உஞ்ஞை:45/19
நச்சு அரவு எயிற்றின் நல்லோன் புனைந்த – வத்தவ:16/28
எயிற்று (8)
வளை ஆர் முன்கை வை எயிற்று இன் நகை – உஞ்ஞை:41/24
வை எயிற்று துவர் வாய் வாசவதத்தை தன் – உஞ்ஞை:54/21
முழை-வயின் போதரும் முளை எயிற்று இடி குரல் – உஞ்ஞை:56/41
பாப்பு எயிற்று அன்ன பல் நிரை தாலி – இலாவாண:7/97
பணை பெரும் திரள் தோள் பகு வாய் கூர் எயிற்று
இணை பெரும் காதின் இலங்கு குழை அணிந்த – இலாவாண:8/103,104
வள்ளி அம் பணை தோள் முள் எயிற்று அமர் நகை – இலாவாண:14/56
பொய் வகை பூவும் வை எயிற்று அகல் வாய் – மகத:14/71
தன் முளை எயிற்று நீர்-தான் என அயின்றும் – மகத:14/163
எயிறு (8)
இல மலர் செம் வாய் எயிறு விளக்குறுக்க – உஞ்ஞை:33/118
முள் எயிறு இலங்கு முறுவல் அடக்கி – உஞ்ஞை:33/177
முள் எயிறு இலங்கும் ஒள் அமர் முறுவலர் – உஞ்ஞை:35/172
எயிறு வெளிப்படாது இறைஞ்சி ஞிமிறு இனம் – உஞ்ஞை:35/198
முள் எயிறு இலங்கு முறுவலன் ஆகி – உஞ்ஞை:36/18
எரி மலர் செம் வாய் எயிறு வெளிப்படாமை – உஞ்ஞை:37/119
அச்சம் நோக்கின் நச்சு எயிறு அணிந்த – உஞ்ஞை:46/164
முள் எயிறு இலங்க செ வாய் திறந்து – வத்தவ:5/16
எயினர் (1)
அடியுறின் அடையும் அம்பு உடை எயினர்
கடிகை வெள்ளிலும் கள்ளி வற்றலும் – உஞ்ஞை:55/82,83
எரி (46)
காம கனல் எரி கொளீஇ யாமம் – உஞ்ஞை:33/203
எரி மலர் செம் வாய் எயிறு வெளிப்படாமை – உஞ்ஞை:37/119
புகை எரி பொத்திய புணர்ப்பு வகை உண்மையின் – உஞ்ஞை:43/26
அட்டிலும் அறையும் விட்டு எரி கொளுவலின் – உஞ்ஞை:43/117
எரி வளை புகையிடை இறகு விரித்து அலற – உஞ்ஞை:43/190
காற்று துணை ஆக கனல் எரி கவர – உஞ்ஞை:43/196
ஏனை மாடமும் எழுந்தன்றால் எரி என் – உஞ்ஞை:43/205
எரி தலைக்கொண்டு ஆங்கு எயிலகம் எரிய – உஞ்ஞை:44/1
ஓடு எரி கவரலின் ஊர் புகல் ஆகாது – உஞ்ஞை:44/114
எரி மணி இமைக்கும் இலங்கு பொன் கோணத்து – உஞ்ஞை:46/157
ஊரக மருங்கில் கூர் எரி கொளுவ – உஞ்ஞை:46/337
புகைக்கொடி சுமந்து பொங்கு எரி தோன்ற – உஞ்ஞை:47/71
இயற்றப்பட்டவை எரி கதிர் விலக்கி – உஞ்ஞை:48/156
கொள்ளி கூர் எரி வெள்ளி விளக்கில் – உஞ்ஞை:50/19
பொங்கு எரி விளக்கம் – உஞ்ஞை:50/50
ஒள் எரி எழுந்த ஊழ் படு கொழு மலர் – உஞ்ஞை:53/177
எரி மலர் இலவத்து இரும் சினை இருந்த – உஞ்ஞை:54/143
தெரிவு_இல் கொள்கையின் எரி தலை கொளீஇயினிர் – உஞ்ஞை:56/104
எ வழி ஆயினும் எரி அவித்து அ வழி – உஞ்ஞை:56/108
முள் அரை இலவம் ஒள் எரி சூழ – உஞ்ஞை:56/214
எரி மலர் தாமரை இலங்கு ஒளி எள்ளிய – இலாவாண:6/53
கட்டு எரி கொளீஇ கரந்தனர் எனலும் – இலாவாண:9/150
கோல கோயில் கூர் எரி கொளீஇ – இலாவாண:9/233
ஊடு எரி உமிழும் ஒளியே போல – இலாவாண:16/17
மாடமும் வாயிலும் ஓடு எரி கவர – இலாவாண:17/84
இருந்த இடமும் பரந்து எரி தோன்ற அவட்கு – இலாவாண:18/56
எ சார் மருங்கினும் எரி புரை தாமரை – இலாவாண:18/64
எரி தவழ் கோயில் எ வழி மருங்கினும் – இலாவாண:18/68
புதை எரி பற்ற புன்சொல் கேட்ட – இலாவாண:18/71
எரி மணி கடகமும் குழையும் இலங்க – இலாவாண:18/101
வாயில் மருங்கின் தீ எரி கொளீஇ அது – இலாவாண:19/12
வெம் புகை சூழ்ந்து மேல் எரி ஊர – இலாவாண:19/72
பிரிவு தலைக்கொண்ட எரி புரை வெம் நோய் – இலாவாண:20/47
எரி விளக்கு அற்றம் இருள் பரந்து ஆங்கு – மகத:1/7
கழனி விளை நெல் கனை எரி கொளீஇ – மகத:19/41
கூர் எரி படுத்து குறை வினை நீக்கி – மகத:20/145
எள்ளும் மாந்தர் எரி வாய் பட்ட – மகத:24/114
வளை எரி பட்ட தெளி பேர் அன்பின் – மகத:24/122
ஆர் எரி கொளீஇ அஞ்சினேம் ஆகி – மகத:25/110
அடல் எரி அக-வயின் ஆர்த்தனர் இடுதலும் – மகத:26/33
இருந்த குரம்பை எரி உண எடுப்பி – மகத:26/37
இ நால் தலைவரும் எரி கான்று எதிர்ப்ப – மகத:27/127
இகலிடை இமையா எரி மலர் தடம் கண் – வத்தவ:5/60
எரி சின மொய்ம்பின் தரிசகன் தங்கை – வத்தவ:7/6
கூர் எரி கொளுவ ஆர் அஞர் எய்தி – வத்தவ:7/58
எட்டு நூறாயிரம் எரி புரை சுவணம் – வத்தவ:11/52
எரிதரு (1)
திரி தலை கொளீஇ எரிதரு மாலை – உஞ்ஞை:33/94
எரிந்த (2)
கடம் கண் எரிந்த கையர் ஆகி – உஞ்ஞை:33/47
முரிந்த கந்தின் எரிந்த வேயுள் – இலாவாண:19/7
எரிப்பு (1)
எரிப்பு உள்ளுறீஇ எஃகின் இயலவும் – இலாவாண:19/191
எரிய (1)
எரி தலைக்கொண்டு ஆங்கு எயிலகம் எரிய
புற மதில் சேரி பூசலும் ஆர்ப்பும் – உஞ்ஞை:44/1,2
எரியகத்து (1)
இன் உயிர் தபுக்க என எரியகத்து இட்டதும் – மகத:26/53
எரியகப்பட்டோர் (1)
எரியகப்பட்டோர் இயற்கை இதுவோ – வத்தவ:7/62
எரியினும் (1)
காற்றினும் எரியினும் ஏற்ற ஆர்ப்பினும் – உஞ்ஞை:46/206
எரியும் (3)
கௌவை எரியும் காற்றினொடு எழுந்தது – உஞ்ஞை:44/133
காற்றும் எரியும் கலந்து உடன் தோன்ற – உஞ்ஞை:47/73
காற்றும் எரியும் கலந்து கைகொடுப்ப – இலாவாண:8/81
எரியுள் (1)
எரியுள் விளிந்த என் வரி வளை பணை தோள் – மகத:1/175
எரியுறு (3)
எரியுறு மெழுகின் உள்ளம் சோர – உஞ்ஞை:46/249
எரியுறு மெழுகின் உருகிய முகத்தன் – உஞ்ஞை:47/67
எரியுறு நெடு வேல் ஏய இறைவன் – நரவாண:7/152
எரிவாய் (1)
எவ்வ மாந்தர் எரிவாய் உறீஇய – இலாவாண:19/100
எருக்க (1)
இன் இசை முரசம் இயமரம் எருக்க
மன்னிய சும்மையொடு மகாஅர் துவன்றி – நரவாண:6/64,65
எருக்கி (4)
வென்றி முரசம் வீதி-தோறு எருக்கி
முன் யான் இவனை முருக்கலும் வேண்டினென் – உஞ்ஞை:37/198,199
திரு நகர் மூதூர் தெருவு-தோறு எருக்கி
மெய் காப்பு இளையர் அல்லது கைகூர்ந்து – உஞ்ஞை:38/101,102
இடி உறழ் முரசின் இரும் கண் எருக்கி
காட்டக மருங்கின் வீட்டிடம் அமைக என – உஞ்ஞை:58/78,79
படை நகர் வரைப்பகம் பறை கண் எருக்கி
பாடி காவலர் ஓடி ஆண்டு எறிந்து – மகத:17/214,215
எருத்தத்து (2)
திரு தகு மார்வன் எருத்தத்து இவர – இலாவாண:9/60
கொலை பெரும் களிற்றின் எருத்தத்து பாய்ந்து அவன் – மகத:20/89
எருத்தம் (7)
இழை அணி இரும் பிடி எருத்தம் ஏறி – உஞ்ஞை:34/37
எருத்தம் சிறிய கோட்டி எம்மினும் – உஞ்ஞை:35/189
ஏர் அணி எருத்தம் இறை_மகன் ஏறலும் – உஞ்ஞை:38/321
இடு மணி யானை எருத்தம் ஏற்றி – உஞ்ஞை:43/17
கோல எருத்தம் குலவ ஏற்றி – இலாவாண:11/143
இறும்பு புரை எருத்தம் ஏறிய-ஞான்று – வத்தவ:5/54
இடு மணி யானை எருத்தம் ஏறி – நரவாண:8/78
எருத்தில் (4)
பவழ செம் கால் பல் மயிர் எருத்தில்
கவர் குரல் அன்னம் கலங்கல் கண்டும் – உஞ்ஞை:33/34,35
மலை நிமிர்ந்து அன்ன மழ களிற்று எருத்தில்
சிலையும் கணையும் சீர்ப்பு அமை வட்டும் – மகத:20/33,34
இரும் களிற்று யானை எருத்தில் தந்த – மகத:22/200
குஞ்சர எருத்தில் குடை நிழல் தந்த – வத்தவ:7/239
எருத்திற்கு (1)
எருத்திற்கு ஏற்ற திரு தகு கழுத்தின் – இலாவாண:15/78
எருத்தின் (6)
மழ களிற்று எருத்தின் மைந்துகொண்டு இருந்த – உஞ்ஞை:33/130
காய்த்து ஒசி எருத்தின் கமுகு இளம் தோட்டமும் – உஞ்ஞை:38/50
பணைத்த எருத்தின் பைம் கண் செயிர் நோக்கு – உஞ்ஞை:58/15
அருமை கருவி அலங்கு மயிர் எருத்தின்
வயமா பண்ணி வாய் கயிறு பிணித்து – இலாவாண:18/16,17
குழல் திரண்டு அணவரும் கோல எருத்தின்
பல் ஊழ் தெறித்து எழ புல்லி மற்று நும் – மகத:24/105,106
எருத்தின் மீமிசை திரு தக இரீஇ – நரவாண:7/19
எருத்து (15)
தகை எருத்து உரிஞ்சும் தமனிய குழையள் – உஞ்ஞை:37/243
பணை எருத்து ஏற்றி பண்ணின ஆகி – உஞ்ஞை:38/110
பயிர் கொள் வேழத்து பணை எருத்து இரீஇ – உஞ்ஞை:38/124
விசைய வேழத்து இசை எருத்து ஏற்றி – உஞ்ஞை:39/39
கவிழ்ந்து எருத்து இறைஞ்சும் ஓர் காரிகை காண்-மின் – உஞ்ஞை:40/51
கயில் எருத்து இறைஞ்சி கால் நிலம் கிளைஇ – உஞ்ஞை:44/143
பாகர் தருதலின் பணை எருத்து ஏறி – உஞ்ஞை:58/19
பணை எருத்து ஏற்றி பல்லவர் சூழ – இலாவாண:2/38
அழி கவுள் வேழத்து அணி எருத்து ஏற்றிய – மகத:5/34
மயில் எருத்து அணி முடி மாதர் தோழி – மகத:5/85
கயில் எருத்து அசைத்த கையள் ஆகி – மகத:5/86
எருத்து புடையாக இடவகன் கொளீஇ அவன் – மகத:27/52
பிறை மருப்பு யானை பிணர் எருத்து ஏற்றி – மகத:27/219
குழன்ற குஞ்சி நிழன்று எருத்து அலைத்தர – வத்தவ:7/154
பெரும் கை யானை பிணர் எருத்து ஏற்றி – நரவாண:6/60
எருமை (2)
பைம் கண் எருமை படு கன்று ஓம்பி – உஞ்ஞை:48/142
கயம் மூழ்கு எருமை கழை வளர் கரும்பின் – மகத:2/16
எரூஉ (1)
இன் கண் பம்பை எரூஉ குரல் உறீஇ – மகத:26/36
எல் (7)
எல் ஒளி பாவையை கல்லென சுற்றி – உஞ்ஞை:33/162
எல் உறு மாலை இமயத்து உயர் வரை – மகத:1/198
எல் வளை தோளியை எவ்வழியானும் – மகத:1/201
எல் உறு பொழுதின் செல்லல் ஓம்பி – மகத:7/26
எல் இருள் விடுப்ப எழுந்தனன் போகி – மகத:25/165
எல் என கோயிலுள் வல்லோன் வகுத்த – வத்தவ:11/92
எல் படு சிறு தீ எழுச்சியின் காமம் – நரவாண:8/135
எல்லா (4)
எல்லா வேந்தரும் இசையின் விரும்பி – உஞ்ஞை:36/46
மல்லல் மூதூர் எல்லா சேரியும் – உஞ்ஞை:38/3
எல்லா கோளும் நல் வழி நோக்க – இலாவாண:11/70
எல்லா மாந்தர்க்கும் இருள் அற விளங்கும் – நரவாண:7/90
எல்லாம் (146)
வாய்மொழி விதியின் மேவன எல்லாம்
நோக்கி மன்ன நுவல்_அரும் காப்பின் – உஞ்ஞை:32/85,86
உவந்ததை எல்லாம் உரை-மின் நீர் என – உஞ்ஞை:34/109
நேர்ந்ததை எல்லாம் நெடுந்தகைக்கு உரைப்ப – உஞ்ஞை:34/111
அடி தொழுது இறைஞ்சிய அவரிடை எல்லாம்
தெய்வ தாமரை திரு_மகள் கெடுத்தோர் – உஞ்ஞை:34/148,149
கற்றவை எல்லாம் காட்டு-மின் எமக்கு என – உஞ்ஞை:34/169
யாயும் நீயும் யானும் எல்லாம்
இது முதலாக இ வகை நிகழின் – உஞ்ஞை:36/75,76
எதிர்_வினை எல்லாம் எஞ்சாது எய்தி – உஞ்ஞை:36/211
ஒழுக்கம் எல்லாம் ஓம்படுத்து உரைஇ – உஞ்ஞை:36/330
நீதியும் பிறவும் ஓதிய எல்லாம்
நம்பி_குமரரும் தம் துறை முற்றினர் – உஞ்ஞை:36/360,361
வல்லவை எல்லாம் வில்லோன் மக்களை – உஞ்ஞை:36/362
தாயர் எல்லாம் தழீஇயினர் முயங்கி – உஞ்ஞை:37/182
அலகை மூதூர் ஆன்றவர் எல்லாம்
உலகம் திரியா ஒழுக்கினர் ஆதலின் – உஞ்ஞை:37/255,256
நீ செலல் பாணி நின் தாயர் எல்லாம்
தார் அணி வையம் தலைக்கடை நிறீஇ – உஞ்ஞை:38/207,208
தோழியர்க்கு எல்லாம் ஊழூழ் நல்கி – உஞ்ஞை:38/212
உழை கலம் எல்லாம் தலைச்செல விட்டு – உஞ்ஞை:38/301
பண்டு இயல் அமைந்த படு கடன் எல்லாம்
தண் தொழில் செங்கோல் தலைத்தலை சிறக்க என – உஞ்ஞை:39/25,26
பெரு விறல் வேந்தன் சிறுவரை எல்லாம்
ஓடு நீர் பெரும் துறை உள்ளம் பிறந்துழி – உஞ்ஞை:39/40,41
துறை நகர் விழவின் தோற்றம் எல்லாம்
பரந்த செல்வம் காண்க என பணித்து – உஞ்ஞை:39/44,45
விருப்பு நிலை தானமும் பிறவும் எல்லாம்
நேர்ந்து வனப்பு எய்திய நீரணி மாடம் – உஞ்ஞை:42/38,39
செல்வம் எல்லாம் சேர்த்து இறைத்து அருளி – உஞ்ஞை:42/196
மறைய திரிதரு மாந்தர்க்கு எல்லாம்
அறிய கூறிய குறியிற்று ஆக – உஞ்ஞை:43/107,108
பெரும் பரிசாரத்து பெண்டிர் எல்லாம்
நறு நெய் தோய்ந்த நார் நூல் வெண் துகில் – உஞ்ஞை:43/124,125
மங்கையர் எல்லாம் மம்மர் எய்த – உஞ்ஞை:44/57
பௌவம் எல்லாம் படரும் ஈண்டு என – உஞ்ஞை:44/70
அரும் கலம் துதைஇ பெரும் கலம் எல்லாம்
பேணி அணிந்த நாணு கோலத்து – உஞ்ஞை:46/257,258
தோழியர் எல்லாம் பூழியுள் புரளவும் – உஞ்ஞை:46/293
கண்டவர் எல்லாம் கையெறிந்து நகூஉம் – உஞ்ஞை:46/314
பட்ட தேவிக்கு பட்டதை எல்லாம்
ஏனோர் உணர்த்துதல் நீக்கி கோமான் – உஞ்ஞை:47/152,153
வருத்தம் எல்லாம் ஒருப்படுத்து ஒரு வழி – உஞ்ஞை:56/81
உய் வகை இலை இவன் உரைத்ததை எல்லாம்
செய்தும் யாம் என வெவ் வினையாளர் – உஞ்ஞை:56/131,132
வெம் நில மருங்கின் வேட்டுவர் எல்லாம்
போற்றாது உரைத்த மாற்றம் பட்டதை – உஞ்ஞை:56/163,164
செல்வ சாலையொடு பல் வழி எல்லாம்
அந்தணாளரொடு அல்லோர் பிறர்க்கும் – இலாவாண:2/78,79
தேவியர்க்கு எல்லாம் தேவி ஆகி – இலாவாண:4/20
கன்னியர் எல்லாம் காமன் துரந்த – இலாவாண:7/55
நிகழ்ந்ததை எல்லாம் நெறியில் கூறி – இலாவாண:8/161
சிரமம் எல்லாம் செல் இருள் தீர்ந்து – இலாவாண:9/31
பட்ட எல்லாம் பெட்டாங்கு உரைப்ப – இலாவாண:9/117
பட்டதை எல்லாம் பட்டாங்கு உணர்ந்து – இலாவாண:10/25
தன்-கண் கொற்றம் எல்லாம் தன் மகன் – இலாவாண:11/60
கதை உரைக்கு எல்லாம் காரணன் ஆதலின் – இலாவாண:11/80
கேட்டவை எல்லாம் வேட்டவை விரும்பி – இலாவாண:11/98
துப்புரவு எல்லாம் துறப்பென் யான் என – இலாவாண:11/124
தாயம் எல்லாம் தனக்கு உரித்து ஆக – இலாவாண:11/137
வள நகர் புக்கு தன் உள மனைக்கு எல்லாம்
உதயணன் இறை என அறிவர சாற்றி – இலாவாண:11/144,145
இனையவை எல்லாம் இயற்பட பிழையாது – இலாவாண:11/163
உலகிற்கு எல்லாம் திலகம் போல்வது – மகத:2/46
செல் வழி எல்லாம் சிறந்த கம்பலை – மகத:3/41
வேதியர்க்கு எல்லாம் வேண்டுவ கொடுக்கும் – மகத:6/181
ஒருப்பாடு எய்தி உற்றவர் எல்லாம்
குறிப்பின் வாரா நோக்கு என குருசிற்கு – மகத:8/118,119
மன்னவன் மனத்ததை எல்லாம் மதித்து – மகத:12/11
வல்லவை எல்லாம் வலிதின் கூற – மகத:12/27
கற்றவை எல்லாம் தெற்றென வினாஅய் – மகத:12/37
பிற உறு தொழிலொடு மறவோர் எல்லாம்
ஆய் புகழ் அரசனை அற்றப்படாமல் – மகத:12/89,90
உடையன எல்லாம் உள் வழி உணர்ந்து – மகத:14/27
அகத்ததை எல்லாம் முகத்து இனிது உணர்ந்து – மகத:14/238
என்-கண் கிடந்த எல்லாம் மற்று இவள் – மகத:14/248
பல் மரம் எல்லாம் பணிந்தன குரங்க – மகத:14/283
இன்னவை பிறவும் இசைவு இல எல்லாம்
படைத்தோன் படைத்த குற்றம் இவை என – மகத:15/9,10
தேர் செல தேய்ந்த தெருவுகள் எல்லாம்
நீர் செல் பேரியாறு நிரந்து இழிந்தாங்கு – மகத:16/22,23
புற நகர் எல்லாம் பூசலில் துவன்றி – மகத:17/69
கேட்போர்க்கு எல்லாம் வாள் போர் வலி தொழில் – மகத:17/93
காயமும் எல்லாம் ஆய்வனர் அடக்கி – மகத:17/145
மருத்து உறுப்பு எல்லாம் ஒருப்படுத்து அடக்கி – மகத:17/151
கேட்போர்க்கு எல்லாம் வேட்கை உடைத்தா – மகத:18/32
ஆற்றல் எல்லாம் அளந்த பின் அல்லது – மகத:19/51
தன் படை எல்லாம் தருக என்னொடும் – மகத:19/91
பிண்டி பாலமும் பிறவும் எல்லாம்
தண்டா கருவி தாம் துறைபோகிய – மகத:20/37,38
கீழும் மேலும் கேட்புழி எல்லாம்
வாழ்க மற்று இ வத்தவர் பெருமகன் – மகத:20/154,155
மலை முதல் எல்லாம் நிலை தளர்ந்து ஒடுங்கும் – மகத:21/56
உலகம் எல்லாம் நிலை தளர்ந்து அழியும் – மகத:21/59
போகியது எல்லாம் பொய்யே போலும் – மகத:21/92
தோழர் எல்லாம் தோழிச்சியாக – மகத:22/39
தான் உடை உழை கலம் எல்லாம் தரீஇ – மகத:22/70
அற்றம் எல்லாம் அறிந்தனம் ஆகி – மகத:23/17
அன்னவை எல்லாம் அ நிலை நல்கி – மகத:23/40
செயற்படு கருமம் எல்லாம் மற்று அவற்கு – மகத:23/42
மாற்றம் எல்லாம் மனத்து அகம் புகற்ற – மகத:23/62
இரு மணம் எய்திய இன்பம் எல்லாம்
உருமண்ணுவாவினை உற்றதன் பின்னை – மகத:24/27,28
நகரம் எல்லாம் முழுவதும் அறிந்து – மகத:24/201
சூழ்ச்சியும் சூழ் பொருள் துணிவும் எல்லாம்
படிவ ஒற்றின் பட்டாங்கு உணர்ந்து – மகத:25/7,8
குறும் புழை எல்லாம் கூடு எழு கொளீஇ – மகத:25/12
ஆணை கேட்ட அகலிடத்து எல்லாம்
ஓலை போக்கி ஒல்லை வந்து இயைக என – மகத:25/31,32
முற்று உலகு எல்லாம் மொய்த்து ஒருங்கு தருதலின் – மகத:25/69
இன்னவை எல்லாம் திண்ணிதின் உரைத்தனன் – மகத:25/93
செய்வதை எல்லாம் மெய் என கருதும் என்று – மகத:25/96
வலிப்பதை எல்லாம் ஒளித்தனை உணர்ந்து – மகத:25/162
தன் சொல் எல்லாம் சென்று அவன் உரைப்ப – மகத:25/167
ஒன்றிய கருமத்து உள் பொருள் எல்லாம்
சென்று அறிந்து இன்னும் வம்-மின் நீர் என – மகத:25/179,180
அருளியது எல்லாம் ஆக என அடி பணிந்து – மகத:25/182
எண்ணிய கருமம் எல்லாம் திண்ணிதின் – மகத:26/7
சொல்லிய எல்லாம் நல்குவனன் ஆகி – மகத:27/37
கருதியது எல்லாம் கால் வல் இளையரின் – மகத:27/41
ஒழிந்தோர்க்கு எல்லாம் ஓம்படை சொல்லி – வத்தவ:1/30
ஏவல் கேட்கும் காவலர் எல்லாம்
பெரும் திறை செல்வமொடு ஒருங்கு வந்து இறுப்ப – வத்தவ:1/43,44
குடிகட்கு எல்லாம் குளிர்ப்ப கூறி – வத்தவ:2/10
சிதைந்தவை எல்லாம் புதைந்தவை புதுக்க என்று – வத்தவ:2/17
மாண்ட வீதியொடு மன்றம் எல்லாம்
ஆர் குரல் முரசம் ஓவாது அதிர – வத்தவ:2/40,41
என்பும் தோலும் உள்ளவை எல்லாம்
நன்கனம் நாடி கொண்டனிர் வம்-மின் என்று – வத்தவ:3/5,6
எனைவராயினும் இனைவோர்க்கு எல்லாம்
முனை வெம் துப்பின முன் அவண் ஈக என – வத்தவ:3/22,23
செலவு முறை எல்லாம் செய்கையின் தெரிந்து – வத்தவ:3/55
வேழம் எல்லாம்
சோர்ந்து கடும் கதம் சுருங்குபு நீங்க – வத்தவ:3/93,94
நிலைப்பாடு எல்லாம் நெஞ்சு உண கேட்டு – வத்தவ:4/32
எம்-வயின் தீர்ந்த பின் செய் வகை எல்லாம்
வாயின் உரைக்க என சாதகன் கூறும் – வத்தவ:4/53,54
நிகழ்ந்ததை எல்லாம் நெறிமையில் கேட்டு – வத்தவ:4/79
செய்வதை எல்லாம் மெய் பெற நாடு என – வத்தவ:4/83
மாற்றம் எல்லாம் ஆற்றுளி கூறி – வத்தவ:4/86
தெரிய எல்லாம் விரிய கூறி – வத்தவ:6/7
நின் அணி எல்லாம் நீக்கி ஓரா – வத்தவ:7/60
யூகி மற்று இவன் ஒளி அலது எல்லாம்
ஆகான் ஆகலும் அரிதே மற்று இவன் – வத்தவ:7/178,179
தோழியர் எல்லாம் சூழ்வனர் ஏந்த – வத்தவ:8/17
காலம் பார்க்கும் கருமமும் எல்லாம்
அகத்து ஒற்றாளரின் அகப்பட அறிந்து அவன் – வத்தவ:8/50,51
மற்றவை எல்லாம் அற்றம் இன்றி – வத்தவ:8/65
எண்ணிய எல்லாம் திண்ணிய ஆயின – வத்தவ:8/72
பிரிந்த திங்கள் எல்லாம் பிரியாது – வத்தவ:8/93
ஆனா சிறப்பின் அமைதி எல்லாம்
ஏனோர்க்கு இன்று என எய்திய உவகையர் – வத்தவ:8/116,117
மகதத்து உழந்த மாந்தர்க்கு எல்லாம்
தகு நல் விருத்தி தான் பாற்படுத்து – வத்தவ:9/50,51
தம் நிலைக்கு எல்லாம் தலைமை இயற்றி – வத்தவ:9/57
பாசிழை அல்குல் தாயர் எல்லாம்
தம் பொறி ஒற்றிய தச்சு வினை கூட்டத்து – வத்தவ:10/44,45
ஒருமையின் பிறவும் உரைத்தவை எல்லாம்
பெருமையில் கொள்க என பிரியாது புணர்த்த – வத்தவ:10/139,140
செல்வன எல்லாம் செவ்விதின் கண்டு – வத்தவ:10/178
கருமம் எல்லாம் அவனொடு நம்மிடை – வத்தவ:11/11
தேவியர்க்கு எல்லாம் தேவி ஆகிய – வத்தவ:12/144
சொல்லிய மகளிர் எல்லாம் காண – வத்தவ:12/219
மற்று அவர் எல்லாம் மறுமொழி கொடுப்ப – வத்தவ:13/14
அந்தப்புரத்திற்கு அணிதலும் எல்லாம்
நின்னை சொல்லுவர் நல் நுதல் பெயரும் – வத்தவ:13/31,32
கருமம் எல்லாம் ஒருமையின் உணர்ந்து – வத்தவ:13/139
எழுதிய வாசகம் எல்லாம் உரைத்து – வத்தவ:13/178
கழிந்த கங்குலின் நிகழ்ந்ததை எல்லாம்
கனவது முந்திய வினையது ஆதலின் – வத்தவ:13/238,239
புகுந்ததை எல்லாம் கணம்-தனில் புகல – வத்தவ:14/59
உரிமை கொண்டனள் ஒழுகுவது எல்லாம்
தரும நெஞ்சத்து தவம் புரி தந்தை – வத்தவ:15/15,16
நேர் இழை மகளிர் எல்லாம் நிலை என – வத்தவ:15/121
அந்தணர் சாலை அரும் கலம் எல்லாம்
அறிவனர் தழீஇ தகை பாராட்டி – வத்தவ:17/17,18
பனி இரும் கங்குலும் பகலும் எல்லாம்
முனிவு இலன் நுகர்ந்து முறைமுறை பிழையாது – வத்தவ:17/116,117
முடி கலம் எல்லாம் முறைமையின் நோக்கி – நரவாண:1/104
கருத்தினை எல்லாம் விரித்து அவற்கு உரைப்ப – நரவாண:2/7
பட்டவை எல்லாம் எங்களின் – நரவாண:3/24
உரைப்பவை எல்லாம் ஒழியாது ஆற்றி – நரவாண:4/43
பசும்பொன் கிண்கிணி பாவையர் எல்லாம்
ஒல்லா நிலைமை கண்டு உரைத்தனம் யாம் என – நரவாண:4/66,67
உலகம் எல்லாம் ஏறினும் ஏறுக – நரவாண:4/71
மேயவை எல்லாம் காவலன் வீசி – நரவாண:6/40
கொலை வினை கடிக கோ_நகர் எல்லாம்
விழவொடு புணர்ந்த வீதிய ஆக என – நரவாண:6/58,59
போத்தரவு அமைந்து புகு வழி எல்லாம்
கனை பொன் கடிப்பின் காண் தக ஓச்சி – நரவாண:7/24,25
வாழ்க நம் கோமான் வையகம் எல்லாம்
பகையும் பிணியும் பசியும் நீங்கி – நரவாண:7/45,46
எங்கட்கு எல்லாம் இன்றி உதயணன் – நரவாண:7/136
தன்மையும் எல்லாம் முன் முறை நூலின் – நரவாண:8/110
ஞாலம் எல்லாம் நயந்து உடன் காண – நரவாண:8/3
எல்லி (1)
எல்லி யாமம் ஏழ் இருள் போல – மகத:7/96
எல்லியும் (1)
ஏற்ப எடுப்பித்து எல்லியும் காலையும் – வத்தவ:3/17
எல்லில் (1)
எல்லில் போதரல் இயையுமாதலின் – மகத:13/10
எல்லை (25)
எல்லை ஞாயிறு இரவு எழும் எனினும் – உஞ்ஞை:36/179
வல-பால் எல்லை வயல் பரந்து கிடந்த – உஞ்ஞை:48/172
எல்லை அகன்று வல்லை மருங்கு ஓட்டி – உஞ்ஞை:49/37
இருள்பட ஓங்கிய எல்லை வேலி-தொறும் – உஞ்ஞை:50/53
எண்பதின் எல்லை ஓடி கண் சுழன்று – உஞ்ஞை:52/103
எல்லை ஆர் இருள் நல் வினை முன்னர் – உஞ்ஞை:53/156
எல்லை வகுப்ப – இலாவாண:4/179
உள்ளிய எல்லை ஓட்டி கள்ளமொடு – இலாவாண:9/16
பல் வினை பரிசரத்து எல்லை ஆகி – இலாவாண:19/79
செல்வ மகதத்து எல்லை எய்தி – மகத:1/213
வண் துறை எல்லை கண்டு கரை போகி – மகத:3/80
இரு மதி எல்லை இயைந்த விரதமொடு – மகத:4/72
வேலை எல்லை மீதூர்ந்து இரண்டு – மகத:6/59
நிறை மதி எல்லை துறை இகந்து ஊர்தர – மகத:6/66
எல்லை கருதியது இது என மெல் இயல் – மகத:7/11
தக்க எல்லை இரத்தலின் மிக்க – மகத:13/85
எல்லை இகந்து வல்லை எழுந்து – மகத:17/66
எல்லை இகந்த இரும் கடல் போல – மகத:19/208
செல்லாநின்ற சில் நாள் எல்லை
நல் நாள் தலைப்பெயல் நன்று என எண்ணி – மகத:22/182,183
வீழ்ந்த எல்லை முதலா என்றும் – வத்தவ:3/86
இன்றை நாளே எல்லை ஆக – வத்தவ:10/166
எல்லை இறந்து வல்லை நீங்கி – வத்தவ:11/5
எழுச்சி எல்லை முனிந்த பின்னர் – நரவாண:4/108
அப்பால் எல்லை முடிந்த பின் இப்பால் – நரவாண:4/135
எல்லை_இல் பெரும் துயர் எய்தினம் அகற்றினை – நரவாண:5/8
எல்லை-தோறும் (1)
வல் வில் இளையர்க்கு எல்லை-தோறும்
காப்பு நன்கு இகழன்-மின் கண்படையுறுத்து என்று – மகத:17/217,218
எல்லை_இல் (1)
எல்லை_இல் பெரும் துயர் எய்தினம் அகற்றினை – நரவாண:5/8
எல்லைய (1)
ஏர் வளம் படுத்த எல்லைய ஆகி – உஞ்ஞை:49/102
எல்லையாக (1)
எல்லையாக இல்லம்-தோறும் – வத்தவ:15/141
எல்லையும் (6)
ஐ_ஐந்து எல்லையும் அரை_இருள் நடுநாள் – உஞ்ஞை:50/61
அகலத்து எல்லையும் ஆழ்ச்சியது அந்தமும் – உஞ்ஞை:51/6
ஆற்றினது அளவும் ஆர் இருள் எல்லையும்
ஏற்று அமை இரும் பிடி இயக்கமும் எண்ணி – உஞ்ஞை:52/4,5
ஏனை நின்ற இருபதின் எல்லையும்
எய்துவன் என்னும் சிந்தையன் வெய்துற்று – உஞ்ஞை:52/112,113
தேம் கமழ் திரு நகர் திசையும் எல்லையும்
ஆற்றது இடரும் அ வழி உள்ள – உஞ்ஞை:54/48,49
அமராபதியும் அந்தரத்து எல்லையும்
நுகர் பூம் காவும் நோக்குபு வருதற்கு – நரவாண:1/191,192
எல்லையுள் (20)
இருந்த மன்னவற்கு எழு கோல் எல்லையுள்
பொருந்தல் செல்லாது புக்கவன் இறைஞ்ச – உஞ்ஞை:47/53,54
எண்ணிய இறைவன் இரு கோல் எல்லையுள்
துன்ன கூஉய் மின்_இழை பக்கம் – உஞ்ஞை:47/57,58
ஒரு நூற்றுஇருபத்தோரைந்து எல்லையுள்
வல-பால் எல்லை வயல் பரந்து கிடந்த – உஞ்ஞை:48/171,172
ஐம்பதின் இரட்டியொடு ஐ_ஐந்து எல்லையுள்
மன் பெரும் சிறப்பின் மாலை யாமத்து – உஞ்ஞை:49/126,127
ஐந்நூற்று எல்லையுள் அசைந்ததால் பிடி என் – உஞ்ஞை:52/127
கோல் குறி எல்லையுள் குறி வழி வம் என – உஞ்ஞை:54/129
நாயில் மாடத்து தாள் முதல் எல்லையுள்
சதிர திண்ணை தண் பூம் பந்தருள் – இலாவாண:2/68,69
இருநூற்றிருபது இரட்டி எல்லையுள்
அரு நூல் அமைச்சன் அயல் புறம் நிறீஇ – இலாவாண:9/23,24
திண் தூண் சதுரம் கொண்ட எல்லையுள்
சீயமும் ஏறும் திருவும் பொய்கையும் – மகத:9/39,40
தாள் கொள் எல்லையுள் வாள் கண் சிவப்ப – மகத:9/58
எழு கோல் எல்லையுள் எழும் இது நீர் மற்று – மகத:12/58
இரு முழத்து எல்லையுள் வரி முகம் பொறித்த – மகத:12/65
மு முழத்து எல்லையுள் தெள் நிறம் குயின்றது – மகத:12/67
யாமத்து எல்லையுள் மா மறை பேர் அறை – மகத:14/92
ஒழுகாநின்ற ஒரு மதி எல்லையுள்
வழிநாள் நிகழ்வின் வண்ணம் கூறுவேன் – மகத:16/1,2
குளிர் புனல் பேரியாறு கூடிய எல்லையுள்
நளி புனல் நாட்டகம் நடுங்க கவர்ந்து ஆண்டு – மகத:27/11,12
இன்றை எல்லையுள் இயையாதாயின் – வத்தவ:13/135
செல்லாநின்ற சில் நாள் எல்லையுள்
பல் கதிர் மதியமொடு பரந்து விசும்பு ஓடும் – நரவாண:1/121,122
ஊரப்படு நீ ஓர் இருள் எல்லையுள்
உலப்ப_அரும் நீள் அதர் தலைச்செல ஓடி – நரவாண:3/127,128
சில் நாள் கழிந்த பின்நாள் எல்லையுள்
அமைவு நனி காண்க என்று ஆங்கு அவன் உரைப்ப – நரவாண:4/49,50
எல்லையொடு (1)
ஐ_நான்கு எல்லையொடு ஆறு_ஐந்து அகன்ற பின் – உஞ்ஞை:51/3
எலாம் (1)
நம்-பால் பட்டனன் அவன் வலித்ததை எலாம்
திண்பாற்றாக தெளிந்தனன் இவன் என – மகத:25/176,177
எலி (2)
எலி பூம் போர்வையொடு மயிர் படம் விரித்து – உஞ்ஞை:47/179
ஒலிப்பு உயிர் பெற்ற எலி கணம் போல – உஞ்ஞை:56/274
எலிச்செவி (4)
ஈண்டிய ஆற்றல் எலிச்செவி அரசனும் – மகத:17/10
கொண்ட ஆர்ப்பொடு கூட எலிச்செவி
பண் தரும் பல்லியம் பாற்பட துவைத்தும் – மகத:17/237,238
எலிச்செவி அரசன் தம்பி ஏறிய – மகத:20/88
இருவரும் கூடி எலிச்செவி அரசன் – மகத:20/100
எவ்வ (2)
எவ்வ மாந்தர் எரிவாய் உறீஇய – இலாவாண:19/100
எவ்வ உள்ளமோடு இரத்தல் ஆற்றான் – நரவாண:3/159
எவ்வப்பொழுதினும் (1)
வேட்டிடை பட்ட எவ்வப்பொழுதினும்
அரும் திறல் அமைச்சன் அறிவின் நாடி – நரவாண:3/11,12
எவ்வம் (10)
எவ்வம் மிக்கு அவனும் புலம்ப அ வழி – உஞ்ஞை:33/128
எவ்வம் மறைத்தல் வேண்டி வையத்து – உஞ்ஞை:35/241
எவ்வம் தீர்க்க என இமையோர் இயற்றிய – உஞ்ஞை:46/131
எவ்வம் தீர இருள் கழி-காலை – உஞ்ஞை:54/128
எச்சம் இன்மையின் எவ்வம் கூரா – இலாவாண:11/123
எவ்வம் தீராது நெய்தற்கு அவாவும் – இலாவாண:16/35
நீயும் எவ்வம் தீர யானும் – மகத:1/180
எவ்வம் தீர எய்தினர் அளித்தல் – வத்தவ:15/69
இடர் வகை அறியாள் எவ்வம் எய்தி – நரவாண:1/178
இகல் மிசை உள்ளத்து எவ்வம் கேட்டு – நரவாண:8/147
எவ்வமொடு (3)
படர் கூர் எவ்வமொடு பதைத்தனர் பனிப்பவும் – உஞ்ஞை:46/54
கட்டு அழல் எவ்வமொடு கடவுளை வினவ – இலாவாண:11/150
இருளும் பகலும் எவ்வமொடு இரங்குதல் – வத்தவ:7/95
எவ்வழியானும் (1)
எல் வளை தோளியை எவ்வழியானும்
நாடி சென்று அவள் சேடு இள வன முலை – மகத:1/201,202
எவ்வழியோரும் (1)
எவ்வழியோரும் ஏத்தினர் எதிர்கொள – இலாவாண:5/63
எவ்வாய் (2)
எவ்வாய் மருங்கினும் இடையற குழீஇ – உஞ்ஞை:38/84
எவ்வாய் அமரும் இன் மொழி கிளவி – உஞ்ஞை:44/125
எவ்வாறு (1)
மடந்தையர்க்கு எவ்வாறு இயைந்ததை இயையும் – வத்தவ:13/114
எவ்வாறோ (1)
எவ்வாறோ என இயம்பினன் கேட்ப நின் – வத்தவ:13/192
எவ்விடத்தாயினும் (1)
என் பெயர் நினைந்தால் எவ்விடத்தாயினும்
துன்பம் நீக்குவென் என்று அவன் தந்த – நரவாண:2/56,57
எவ்விடம்-தோறும் (1)
எவ்விடம்-தோறும் அவ்விடத்து ஆகி – இலாவாண:12/47
எவ்வெ (1)
எவ்வெ தானத்தும் கவ்வை தோற்றி – உஞ்ஞை:43/112
எவ்வெம் (1)
எவ்வெம் மருங்கினும் தெரிவோன் அ வழி – உஞ்ஞை:53/69
எவ்வெவ (1)
எவ்வெவ பண்டமும் அவ்வயின் போத்தந்து – உஞ்ஞை:42/41
எவரே (1)
பெற்றியர் எவரே ஆயினும் பெயர்வுற்று – வத்தவ:14/19
எவரொடு (1)
பேசுவது எவரொடு பெரியோய் என்று – வத்தவ:13/212
எவன் (2)
இறைவன் ஆணை ஈங்கு எவன் செய்யும் – உஞ்ஞை:38/22
வெள்ளை வேட்டுவீர் புள் எவன் பிழைத்தது என்று – உஞ்ஞை:56/16
எழ (5)
விசும்பு எழ தேயும் வெண் மதி போல – உஞ்ஞை:35/238
உருவ அன்னமொடு குருகு பார்ப்பு எழ
பாசடை பிலிற்றும் பழன படப்பை – உஞ்ஞை:48/144,145
அரி மலர் நெடும் கண் அழல் எழ நோக்கி – இலாவாண:12/92
உலா எழ போக்கி ஒள் அழல் உறீஇய பின் – இலாவாண:17/14
பல் ஊழ் தெறித்து எழ புல்லி மற்று நும் – மகத:24/106
எழல் (1)
வெற்ற வேந்தன் வெகுண்டு எழல் இன்மையும் – இலாவாண:8/54
எழலும் (2)
வாள் கெழு நெடுந்தகை வளம் பட எழலும்
உயவ கொண்ட ஓவிய தண்டிகை – உஞ்ஞை:38/140,141
அரத்தகம் பூப்ப அலமந்து எழலும்
வாழியர் எம் மனை வருந்தினை பெரிது என – உஞ்ஞை:42/132,133
எழவும் (2)
கவலை கூரா கலங்கினன் எழவும்
எழுந்த மன்னன் செழும் பூண் அகலத்து – மகத:24/166,167
ஆகுல பூசலின் அஞ்சுவனள் எழவும்
அரு மணி திகழும் ஆய் பொன் மாடத்து – மகத:24/190,191
எழவே (1)
கயல் ஏர் கண்ணி துயில் ஏற்று எழவே
உயிர் போயுறாமையின் உறு புள் போக – இலாவாண:11/66,67
எழஎழ (2)
தான் மறித்து அடித்து தகுதியின் எழஎழ
காம தேவியர் காண்பனர் உவப்ப – வத்தவ:12/182,183
ஐய பந்து எழஎழ அதனுடன் எழுதலின் – வத்தவ:12/212
எழா (1)
எழா நிலை புகாஅ இனம் கடி சீற்றத்து – உஞ்ஞை:38/91
எழாஅ (2)
வெருவுறு பிணையின் விம்மாந்து எழாஅ
பட்டதை அறியார் பகை புல வேந்தன் – மகத:24/196,197
ஈர் முகில் உரிஞ்சி எறி வளிக்கு எழாஅ
சீர்மைய ஆகி சிறந்து கீழ் எழுந்த – நரவாண:6/68,69
எழில் (34)
எழில் மணி விளக்கின் ஏமம் போகி – உஞ்ஞை:34/2
ஏக விடு_கொடி எழில் தோள் எழுதி – உஞ்ஞை:34/201
இரும் புறம் புதைய எழில் மறைந்திருந்த – உஞ்ஞை:39/35
குழவி ஞாயிற்று எழில் இகந்து எள்ளும் – உஞ்ஞை:55/4
ஏந்து எழில் ஆகத்து இறுவரை தாழ்ந்த – உஞ்ஞை:58/7
இழிக்கப்படாஅ எழில் பொலிவு எய்தி – உஞ்ஞை:58/105
மிழற்றுபு விளங்கும் எழில் பொலிவு எய்த – இலாவாண:2/115
நல தகை இந்திரன் எழில் பொலிவு ஒப்ப – இலாவாண:4/115
சேட்டு எழில் பொலிந்த திரு முகக்கு ஏற்ப – இலாவாண:4/173
தண் எழில் நடுவண் நுண் எழில் நுனித்த – இலாவாண:5/25
தண் எழில் நடுவண் நுண் எழில் நுனித்த – இலாவாண:5/25
பொன்னினும் மணியினும் துன் எழில் எய்தி – இலாவாண:6/80
தலை வாய் உற்று தலை எழில் பொலிந்து – இலாவாண:6/119
இடை நிரைத்து அன்ன எழில் வளை கவ்விய – இலாவாண:6/130
எழில் மணி இயக்க தொழில் கொண்டு ஈய – இலாவாண:6/138
குழி தலை புதல்வர் எழில் புறம் வரித்த – இலாவாண:7/114
நூலின் திரியாது நுண் எழில் புரிய – இலாவாண:7/162
கைவிரல் எழில் நலம் கவர்ந்தன இவை என – இலாவாண:12/69
எழில் விரல்-தோறும் இயைந்து அணி ஆகிய – இலாவாண:12/73
இறக்கல் ஆகா எழில் பொலிவு எய்தி – இலாவாண:15/14
ஈய கொண்டு தன் எழில் முடிக்கு ஏற்ப – இலாவாண:15/135
இலை பட குயிற்றிய எழில் ஒளி கம்மத்து – இலாவாண:19/178
எங்கும் நிகர் இல்லது எழில் கிடங்கு அணிந்தது – இலாவாண:20/107
எழில் பூம் புன்னை பொழில் புடை நிவந்த – மகத:4/44
இலை கொழுந்து குயின்ற எழில் வளை பணை தோள் – மகத:6/78
ஏந்து இள வன முலை எழில் வளை பணை தோள் – மகத:6/157
கண் எழில் கலிங்கம் திண்ணென அசைந்து – மகத:9/61
இரு புடை மருங்கினும் எழில் பட விரீஇ – மகத:14/90
என்பது சொல்லி எழில் வரை மார்பன் – மகத:14/143
இன்னா செய்து எம் எழில் நகர் வௌவிய – மகத:24/155
பேசிய முறைமையின் ஏசா நல் எழில்
வாசவதத்தைக்கு வல தோள் அனைய – வத்தவ:12/92,93
ஏனைய பிறவும் எழில் நகர் விழவு அணி – வத்தவ:15/112
பிடி எழில் நயந்து பெயர்ந்தனள் இவள் என – நரவாண:3/91
இறைகொண்டிருந்த எழில் உடை மகளிருள் – நரவாண:8/68
எழில்படு (1)
ஏசுவது இல்லா எழில்படு காரிகை – உஞ்ஞை:43/36
எழில (1)
இழை முதல் கொளீஇய எழில ஆகி – இலாவாண:2/150
எழிலி (1)
எழிலி மீது ஆங்கு இனிதின் நடப்ப – நரவாண:5/44
எழிலியை (1)
மெல் மருங்கு எழிலியை மெல்லென நடாஅய் – இலாவாண:3/117
எழிலுற (1)
எழுது வினை திரு நகர் எழிலுற எய்தி – மகத:4/36
எழினி (2)
எதிர் முகம் வாங்கி எழினி மறைஇ – மகத:14/194
ஓவிய எழினி தூணொடு சேர்த்து – வத்தவ:14/3
எழினியில் (1)
கஞ்சிகை எழினியில் கரந்து நிற்போரும் – உஞ்ஞை:44/51
எழினியுள் (1)
கண்டம் குத்திய மண்டப எழினியுள்
தாய் உறை வியல் நகர் தமர் பாராட்ட – உஞ்ஞை:37/103,104
எழினும் (1)
ஞாலம் முழுதும் நவைக்குற்று எழினும்
ஊர் திரை உடைய ஒலி கெழு முந்நீர் – இலாவாண:19/28,29
எழீஇ (7)
இன்ப கேள்வி இனிது கொண்டு எழீஇ
துன்பம் நீங்கும் தொழில் முறை போக்கி – உஞ்ஞை:34/31,32
தான் அறி வீணை தனி இடத்து எழீஇ
காணும் என்னும் கட்டுரை அன்றியும் – உஞ்ஞை:36/106,107
கரும்பு அடு தீம் சொல் காஞ்சனை எழீஇ
அவரப்பக்கம் விரைவனை இழிக என – உஞ்ஞை:53/8,9
வீணை எழீஇ வீதியின் நடப்ப – இலாவாண:9/57
ஆய் பெரு நல் யாழ் அமைவர எழீஇ
கான யானையும் கரந்து உறை புள்ளும் – இலாவாண:11/95,96
எழீஇ அவண் இயக்க பொழி மத யானை – இலாவாண:11/115
நல் யாழ் எழீஇ நண்ணுவனள் இருப்ப – வத்தவ:7/102
எழீஇயும் (1)
விசித்திர வனப்பின் வீணை எழீஇயும்
பொன்னும் மணியும் பல் மலர் தாரும் – உஞ்ஞை:58/67,68
எழு (49)
இல் எழு முல்லையொடு மல்லிகை மயங்கி – உஞ்ஞை:33/73
கையறு குருசிலை வைகியது எழு என – உஞ்ஞை:33/97
உருத்து எழு மென் முலை முத்து அலைத்தன-கொல் – உஞ்ஞை:33/183
ஓர் இல் எழு கிளை உடன் தொக்கு ஈண்டி – உஞ்ஞை:35/135
நால் பெரும் பண்ணும் எழு வகை பாலையும் – உஞ்ஞை:37/115
எழு துகள் சூழ்ந்து மழுகுபு மாழ்கி – உஞ்ஞை:38/14
உறைத்து எழு மகளிரொடு தலைக்கடை சார்தலும் – உஞ்ஞை:38/232
ஏர் அணி அமைந்த எழு நில நல் வினை – உஞ்ஞை:40/16
முழு நீர் விழவின் மூ_எழு நாளும் – உஞ்ஞை:40/380
அளற்று எழு தாமரை அள் இலை நீரில் – உஞ்ஞை:42/119
ஓவாது எழு மடங்கு உட்குவர தோன்றி – உஞ்ஞை:43/122
சீப்பு உள்ளுறுத்து திண் எழு போக்கி – உஞ்ஞை:43/163
மேல் எழு பேடை மீண்டு வந்து ஆட – உஞ்ஞை:43/191
கீழ் எழு செம் தீ கிளை பிரித்து அழற்ற – உஞ்ஞை:43/192
நகரி முழக்கினும் மிகை எழு தீயினும் – உஞ்ஞை:44/86
குமிழ்த்து எழு வெம் பனி கோங்கு அரும்பு ஏய்ப்ப – உஞ்ஞை:46/224
அருளொடு படாஅ வறிது எழு சினத்தன் – உஞ்ஞை:47/20
இருந்த மன்னவற்கு எழு கோல் எல்லையுள் – உஞ்ஞை:47/53
எழு உறழ் திணி தோள் எடுத்தனன் ஓச்சி – உஞ்ஞை:47/109
முகை தார் வேந்தற்கு முகத்து எழு பெரும் சினம் – உஞ்ஞை:47/128
எழு நீர் குவளையொடு இன்னவை பிறவும் – உஞ்ஞை:48/49
உருள்படல் ஒற்றி ஊடு எழு போக்கி – உஞ்ஞை:49/3
முட தாள் தாழை மொய்த்து எழு முழு சிறை – உஞ்ஞை:49/25
பிரம்பு எழு பெரும் பார் அடைந்து மிசை செற்றி – உஞ்ஞை:49/27
கலவை கொழும் களி எழு துகள் அவித்து – இலாவாண:2/103
எழு முறை இறைஞ்சுக என்று ஏத்துவனர் காட்ட – இலாவாண:3/66
மருப்பு நிலை கந்தின் இருப்பு எழு போக்கி – இலாவாண:5/38
எழு உறழ் திணி தோள் எடுத்தனர் ஏந்தி – இலாவாண:6/131
முளைத்து எழு முலை கச்சு அசைத்தலின் அசைந்த – இலாவாண:7/28
சேற்று எழு தாமரை மலரின் செம் கண் – இலாவாண:18/118
இல் எனக்கு எழு பகை இம்மையின் இனி என – மகத:1/22
எழு நாள் கழிந்த வழிநாள் காலை – மகத:6/180
எழு உறழ் தோளும் அகலமும் எழுதி – மகத:9/132
எழு கோல் எல்லையுள் எழும் இது நீர் மற்று – மகத:12/58
மாடு எழு மைந்தரும் ஊடு சென்று ஆடா – மகத:13/77
இழை அணி எழு நிலை மாடத்து உயர் அறை – மகத:14/52
அடுத்து எழு பெரும் திரை அகன் கடல் நடுவண் – மகத:20/68
மனத்து எழு கவற்சியொடு மண் முதல் நீக்கி – மகத:21/89
இயைந்த வதுவை எழு நாள் நீங்கலும் – மகத:22/104
ஆரா அன்பினொடு அகன்ற எழு நாள் – மகத:22/109
குறும் புழை எல்லாம் கூடு எழு கொளீஇ – மகத:25/12
உருத்து எழு பெரும் படை கோடு புறம் காட்டி – மகத:27/53
எழு புரை நெடும் தோள் மெல்லென எடுத்து – வத்தவ:7/79
அருமறையாளர்க்கு எழு முறை வீசி – வத்தவ:7/131
முரண்டு எழு வனப்பின் மூ_ஏழ் ஆகிய – வத்தவ:12/175
உகைத்து எழு பந்தின் உடன் எழுவன போல் – வத்தவ:12/224
அருளும் எம் இறை எழு புவி அளித்தற்கு – நரவாண:1/78
எழு வகை மகளிர் இன்பம் எய்தி – நரவாண:3/77
ஈற்று மந்தி இற்று எழு பூம் கொடி – நரவாண:8/50
எழுக (8)
செறுதலும் உண்டு இனி எழுக என்போரும் – உஞ்ஞை:33/174
குடி ஓம்பு இயற்கை எம் கோமகன் எழுக என – உஞ்ஞை:46/112
இல்லை எழுக என செல்வோர் முன்னர் – உஞ்ஞை:55/98
கை யாப்புறுத்து காட்டிய எழுக என – உஞ்ஞை:56/100
இன்னே எழுக என்று எழுந்து ஆங்கு அணைஇ – மகத:17/103
சேறும் எழுக என சிறந்தனன் ஆகி – வத்தவ:7/145
மற்று அதை உணர்த்தி முற்று_இழை எழுக என – நரவாண:1/84
நெடித்தனென் எழுக என விடுத்தனள் போக – நரவாண:1/102
எழுச்சி (6)
பரவை எழுச்சி பக்கமும் முன்னும் – உஞ்ஞை:48/32
என் குறையாக ஒழிக எழுச்சி
தன் படை எல்லாம் தருக என்னொடும் – மகத:19/90,91
இடை திரைக்கு அணவரூஉம் எழுச்சி ஏய்ப்ப – மகத:20/70
எழுச்சி வேண்டி யூகி விட்ட – மகத:24/48
எழுச்சி கூறி இகல் அடு பெரும் படை – மகத:25/122
எழுச்சி எல்லை முனிந்த பின்னர் – நரவாண:4/108
எழுச்சித்து (2)
இடி முரசு எறிந்த எழுச்சித்து ஆகி – உஞ்ஞை:38/5
இடை முலை எழுச்சித்து ஆகி புடை முலை – உஞ்ஞை:38/192
எழுச்சியின் (1)
எல் படு சிறு தீ எழுச்சியின் காமம் – நரவாண:8/135
எழுச்சியும் (4)
செருப்பொடு புகுதலும் சேனை எழுச்சியும்
யானையும் தானையும் ஏனைய பிறவும் – இலாவாண:2/19,20
இறுவா எழுச்சியும் இத்துணை அளவு என – இலாவாண:13/67
எடுத்த பெரும் படை எழுச்சியும் இறுதியும் – மகத:20/134
செம் கதிர் செல்வன் எழுச்சியும் பாடும் – வத்தவ:2/87
எழுத்து (7)
கடை_எழுத்து ஓலை கணக்கு_வரி காட்டி – உஞ்ஞை:32/70
சீறடி சுவட்டு எழுத்து ஏறிய சென்னியர் – உஞ்ஞை:35/210
பேர் எழுத்து ஓலை பெறு முறை நோக்கி – உஞ்ஞை:37/154
அணி தகு நுதல் வியர்த்து அரை எழுத்து அளைஇ – உஞ்ஞை:40/168
குறிப்பு_எழுத்து ஓலை பொறி புனைந்து ஒற்றிய – உஞ்ஞை:54/96
இலம் என மலரா எழுத்து உடை அங்கையின் – வத்தவ:10/107
பற்றிய யவன பாடையில் எழுத்து அவள் – வத்தவ:13/59
எழுத (1)
நினைத்த வாசகம் நிரப்பு இன்று எழுத
இடத்து அளவு இன்மையில் கருத்து அறிவோர்க்கு – வத்தவ:13/88,89
எழுதர (2)
வளை கை நெருக்கி வாய் மிக்கு எழுதர
கதிர் முத்து ஆரம் கழிவன போல – உஞ்ஞை:36/68,69
கடும் கதிர் கனலி கால் சீத்து எழுதர
விடிந்தது-மாதோ வியல் இருள் விரைந்து என் – மகத:9/182,183
எழுதரு (2)
நகை உருத்து எழுதரு முகத்தன் ஆகி – வத்தவ:7/193
எழுதரு மழை கண் இரங்கி நீர் உகுப்ப – வத்தவ:14/150
எழுதரும் (7)
உள்ளகத்து எழுதரும் அருளினள் ஆகி – உஞ்ஞை:33/144
உள்ளகம் சுடும் என உள் அவிழ்ந்து எழுதரும்
காம கட்டுரை கனி என அளைஇ – உஞ்ஞை:40/176,177
வெண் முகில் நடுவண் மீன் முகத்து எழுதரும்
திரு மதி என்ன திலக வாள் முகம் – இலாவாண:7/104,105
உள் புகன்று எழுதரும் உவகையன் ஆகி – இலாவாண:13/74
கை வரை நில்லாது கனன்று அகத்து எழுதரும்
வெய்து உயிர்ப்பு அடக்கி நீ வேண்டியது வேண்டா – இலாவாண:17/178,179
கை வளர் மாதர் கனன்று_கனன்று எழுதரும்
காம வேகம் தான் மிக பெருக – மகத:14/103,104
அகத்து-நின்று எழுதரும் அன்பில் பின்னி – மகத:24/110
எழுதலின் (1)
ஐய பந்து எழஎழ அதனுடன் எழுதலின்
கையும் காலும் மெய்யும் காணார் – வத்தவ:12/212,213
எழுதலும் (1)
எழுதலும் படுதலும் அறியா இன்பமொடு – இலாவாண:9/185
எழுதி (19)
ஏக விடு_கொடி எழில் தோள் எழுதி
கச்சு யாப்புறுத்த கால் வீங்கு இள முலை – உஞ்ஞை:34/201,202
எழுதி அன்ன ஏந்து நுண் புருவம் – உஞ்ஞை:40/321
தண் நறும் சாந்தம் நுண்ணிதின் எழுதி
பதினோர் ஆண்டினுள் பாற்பட கிளந்த – உஞ்ஞை:42/150,151
கொடியும் மலரும் கொள்வழி எழுதி
பிடியும் களிறும் பிறவும் இன்னவை – உஞ்ஞை:58/63,64
கொடியும் பத்தியும் வடிவு பட எழுதி
சூழியும் ஓடையும் சுடர் மணி கோவையும் – இலாவாண:2/199,200
பத்தியும் கொடியும் பல் வழி எழுதி
முத்தமும் மணியும் சித்திரத்து இயற்றிய – இலாவாண:4/64,65
அணி தலை சார்ங்கம் அணிபெற எழுதி
இரு வகை கம்மம் உரு ஒளி திகழ – இலாவாண:4/197,198
எட்டு வகை பெரும் சிறப்பு ஏற்ப எழுதி
ஒட்டிய வனப்பினோர் ஓட உத்தரத்து – இலாவாண:6/69,70
வள்ளியும் பத்தியும் உள் விரித்து எழுதி
ஒள் ஒளி திகழும் வெள்ளி கதவின் – இலாவாண:6/73,74
வித்தகம் சிறப்ப வேறுபட எழுதி
நால் கண் ஆக அமைத்து மற்று அவற்றுள் – இலாவாண:10/88,89
மங்கல சாந்தின் மலர் கொடி எழுதி
பைம்பொன் பத்திரம் புளகமொடு வீக்கி – மகத:5/50,51
எழு உறழ் தோளும் அகலமும் எழுதி
புனை இரும் குஞ்சி தோட்டுக்கு இடையே – மகத:9/132,133
வாக்கு அமை பாவை வகை பெற எழுதி
வாள் நுதல் மாதரொடு மனை-வயின் இருப்புழி – மகத:22/148,149
உரை எழுதி வந்த இ ஓலையுள் உறா குறை – வத்தவ:10/146
இரந்தனென் அருள் என இறை_மகன் எழுதி
மெல்லியற்கு ஒத்த இவை என புகழ்ந்து – வத்தவ:13/91,92
குங்குமம் எழுதி கோலம் புனைஇ – வத்தவ:13/104
சென்றது என் உயிர் என தேவி முகத்து எழுதி
வாள் திறல் வேந்தன் மீட்டனன் விடுத்தலின் – வத்தவ:13/136,137
இரவு குறியின் இயல்பட எழுதி
மா பெரும் தேவியை விடுத்த பின் மற்று அவள் – வத்தவ:13/150,151
அளந்தனன் போல வளம்பட எழுதி
பாவை இலக்கணம் பற்றி மற்று அதன் – நரவாண:8/111,112
எழுதிய (27)
வெள்_ஏட்டு அங்கண் வித்தகம் எழுதிய
கடை_எழுத்து ஓலை கணக்கு_வரி காட்டி – உஞ்ஞை:32/69,70
அரத்தகத்து ஈரத்து ஐது கொண்டு எழுதிய
சீறடி சுவட்டு எழுத்து ஏறிய சென்னியர் – உஞ்ஞை:35/209,210
கோல ஆகத்து கொடிபட எழுதிய
சாதிங்குலிகம் ஆதி ஆக – உஞ்ஞை:40/220,221
வல்லவன் எழுதிய பல் பூம் பத்தி – உஞ்ஞை:42/62
அம் செம் சாந்தம் எழுதிய அகலம் – உஞ்ஞை:46/25
உணர எழுதிய ஓலையும் வாங்கி – உஞ்ஞை:46/124
கோடு இலவு எழுதிய கோல கும்பத்து – உஞ்ஞை:48/25
கொடி பல எழுதிய கோல தோளினர் – இலாவாண:5/82
பேஎய் உருவம் பெற வகுத்து எழுதிய
அழி சுவர் மண்டபத்து அக-வயின் ஆர் இருள் – இலாவாண:8/110,111
பட்டு சுவேகமொடு பாட்டு புறம் எழுதிய
கட்டு அமை சுவடி பற்றிய கையினர் – மகத:1/120,121
கை வல் ஓவியர் மெய் பெற எழுதிய
உருவ பூம் கொடி ஒசிய எடுத்து – மகத:5/41,42
வெள்ளை சாந்தின் வள்ளி எழுதிய
வயந்தககுமரன் வரை புரை அகலத்து – மகத:8/61,62
வித்தகர் எழுதிய சித்திர கொடியின் – மகத:14/97
இன் உயிர் கிழவன் எழுதிய பாவை – மகத:22/162
தொல் வழி வந்த எம் பெருமகன் எழுதிய
வெல் பொறி ஓலை விடுத்த பின் அல்லது – மகத:27/200,201
தமர் புக தரியா என்று தான் எழுதிய
வழிபாட்டு ஓலையொடு வயவரை விடுத்து – வத்தவ:11/9,10
பெருமகன் எழுதிய பேர் அலங்கார – வத்தவ:13/98
அங்கு அவள் நுதல் மிசை முன்பு அவள் எழுதிய
பாடை கொண்டு தன் பெயர் நிலைக்கு ஈடா – வத்தவ:13/105,106
எழுதிய திருமுகம் பழுதுபடல் இன்றி – வத்தவ:13/111
கண்டனன் ஆகி கணம் குழை எழுதிய
இயல் நோக்கினனாய் இயையா வாசகம் – வத்தவ:13/128,129
மற்று அவள் பயந்தனள் பொற்புற எழுதிய
இற்றை புது நலம் இனிது என இயம்பி – வத்தவ:13/156,157
எழுதிய வாசகம் எல்லாம் உரைத்து – வத்தவ:13/178
மாறுமாறு எழுதிய வாசகம் கூறி – வத்தவ:13/198
இது என் குறை என எழுதிய வாசகம் – வத்தவ:14/135
கொள் வழி எழுதிய கொடுஞ்சி உடை தேர் – நரவாண:1/94
கை நுண் சாந்தம் எழுதிய ஆகத்தன் – நரவாண:2/23
சித்திரித்து எழுதிய வித்தக விமானமும் – நரவாண:8/20
எழுதினளாய் (1)
உற்று அவள் மறுமொழி மற்று எழுதினளாய்
அடியேற்கு இயைவது இது என விடலும் – வத்தவ:13/124,125
எழுதினன் (1)
பொழுதோடு நினை என எழுதினன் கொடுப்ப – நரவாண:2/60
எழுது (11)
எழுது நுண் புருவம் ஏற்றி இயைவித்து – உஞ்ஞை:35/179
இலை பூண் கவைஇய எழுது கொடி ஆகத்து – உஞ்ஞை:40/143
எழுது வினை கம்மமொடு முழுது முதல் அளைஇ – உஞ்ஞை:42/35
எழுது வினை கம்மத்து முழு முதல் கோத்த – இலாவாண:4/135
எழுது நிலை மாடமும் இடுகு கொடி பந்தரும் – இலாவாண:15/11
எழுது வினை திரு நகர் எழிலுற எய்தி – மகத:4/36
எழுது வினை மாடத்து முழுமுதல் இழிந்து – மகத:13/14
இருள் அறு நுண் மதி தோழியை எழுது என – மகத:14/13
எழுது வினை பொலிந்த இழுது உறழ் மென்மைய – மகத:14/59
இலம் புடை நறு மலர் எழுது கொடி கம்மத்து – மகத:14/136
ஒழுகு கொடி மூக்கும் எழுது நுண் புருவமும் – நரவாண:8/106
எழுதுக (1)
கடைப்பிடி நுகும்பினுள் இடைப்பட எழுதுக என்று – நரவாண:7/123
எழுதும் (1)
எழுதும் என்று அவன் மொழியா-மாத்திரம் – மகத:27/40
எழுந்த (24)
அவ்வயின் எழுந்த கவ்வை என் என – உஞ்ஞை:36/168
தான் கொண்டு எழுந்த தவ_துறை நீங்கி – உஞ்ஞை:36/196
எழுந்த ஆத்திரை ஒழிந்து ஈண்டு உறைவுழி – உஞ்ஞை:36/255
எழுந்த ஆர்ப்பொடு இயம் பல துவைப்ப – உஞ்ஞை:39/47
இகழ்வு_இல் நோக்கமொடு இரை வேட்டு எழுந்த
பவழ செம் கால் பால் நிற சேவல் – உஞ்ஞை:40/253,254
எழுந்த கம்பற்கு இயைந்து செல்வோரை – உஞ்ஞை:44/32
மிகை செலற்கு எழுந்த வேக வெவ் அழல் – உஞ்ஞை:46/30
நலிதற்கு எழுந்த நண்ணா இளையரை – உஞ்ஞை:46/74
யானைக்கு எழுந்த வெம் சினம் அடக்கி நின் – உஞ்ஞை:47/229
உழை கவின்று எழுந்த புழல் கால் தாமரை – உஞ்ஞை:48/148
கங்குல் யாமத்து கடை_அற எழுந்த
கதிரோன் போல எதிர்_எதிர் கலாஅய – உஞ்ஞை:50/56,57
ஒள் எரி எழுந்த ஊழ் படு கொழு மலர் – உஞ்ஞை:53/177
முன்னர் எழுந்த முழு கதம் போல – உஞ்ஞை:57/93
போரகத்து எழுந்த பூசல் வினைஞர் – உஞ்ஞை:58/3
பால் நீர் நெடும் கடல் பனி நாள் எழுந்த
மேல் நீர் ஆவியின் மெல்லிது ஆகிய – இலாவாண:7/154,155
உலா வேட்டு எழுந்த உதயணகுமரன் – இலாவாண:18/4
அல்குதற்கு எழுந்த அம் தண் தென்றால் – மகத:1/199
எழுந்த பொழுதில் தழங்குரல் முரசின் – மகத:19/197
துப்பு நிலத்து எழுந்த துகள் என மிக்கு எழுந்து – மகத:20/83
இருளிடை எழுந்த இகல் அடு பெரும் படை – மகத:24/1
எழுந்த மன்னன் செழும் பூண் அகலத்து – மகத:24/167
கார் வளி முழக்கின் நீர் நசைக்கு எழுந்த
யானை பேர் இனத்து இடைப்பட்டு – வத்தவ:3/67,68
எழுந்த மாதரொடு இறைவனும் ஏற்று – நரவாண:1/110
சீர்மைய ஆகி சிறந்து கீழ் எழுந்த
நேர் துகள் அவித்து நிரந்து உடன் பொலிய – நரவாண:6/69,70
எழுந்ததன் (1)
ஏற்று எழுந்ததன் பின் இனியோர் குழீஇ – இலாவாண:19/1
எழுந்தது (6)
ஊரக வரைப்பின் ஒல்லென எழுந்தது ஓர் – உஞ்ஞை:44/19
கௌவை எரியும் காற்றினொடு எழுந்தது
அரி மான் அன்ன நம் பெருமான் சேர – உஞ்ஞை:44/133,134
கார் முகத்து எழுந்தது கடு வளி வளி என – உஞ்ஞை:47/69
பெரு மழை நடுவண் இருள் இடை எழுந்தது ஓர் – மகத:24/162
குழிந்தது போர் களம் எழுந்தது செம் துகள் – மகத:27/114
எழுந்தது குறு வியர் இழிந்தது சாந்தம் – வத்தவ:12/227
எழுந்தது-மாதோ (1)
எழுந்தது-மாதோ பெரும் படை இருள் என் – மகத:23/66
எழுந்தன்றால் (1)
ஏனை மாடமும் எழுந்தன்றால் எரி என் – உஞ்ஞை:43/205
எழுந்தனர் (1)
இட-வயின் பெயர்ந்தனர் எழுந்தனர் விரைந்து என் – வத்தவ:12/270
எழுந்தனள் (2)
இடி குரல் முரசின் முன் எழுந்தனள் ஆடி – உஞ்ஞை:37/246
எழுந்தனள் தேவியை பணிந்தனள் புகுந்து – வத்தவ:12/169
எழுந்தனளாய் (1)
எதிர் எழுந்தனளாய் அது தான் வாங்கி – வத்தவ:14/116
எழுந்தனன் (2)
இடபகன் படையோடு எழுந்தனன் ஆகி – உஞ்ஞை:56/192
எல் இருள் விடுப்ப எழுந்தனன் போகி – மகத:25/165
எழுந்தனனால் (1)
ஏற்று எழுந்தனனால் இனியவரிடை என் – இலாவாண:18/119
எழுந்தனை (1)
மனத்துழை பெயரா எனை கரந்து எழுந்தனை
தனித்து போய் ஓர் தடம் தோள் மடந்தையொடு – வத்தவ:13/193,194
எழுந்தீக (1)
இலை தொழில் தட கையள் எழுந்தீக இனி என – உஞ்ஞை:37/157
எழுந்து (36)
ஆர மார்பனும் போவனன் எழுந்து
கற்றிலள் என்னும் கவற்சி வேண்டா – உஞ்ஞை:36/355,356
அவைக்களம் எழுந்து குவைக்களம் புக்கு – உஞ்ஞை:37/74
குரைத்து எழுந்து உகளும் குரம் புவி நிரைத்து உடன் – உஞ்ஞை:38/33
உவந்த மனத்தின் விரைந்து எழுந்து யூகியும் – உஞ்ஞை:43/106
ஏவல் இளையரும் எதிர் எழுந்து ஓடி – உஞ்ஞை:44/112
ஏற்று சிங்கத்தின் இடித்து எழுந்து உரறி – உஞ்ஞை:47/112
எதிர் எழுந்து வருவன போலும் அதிர்வொடு – உஞ்ஞை:48/121
இரு கரை மருங்கினும் புள் எழுந்து இயம்ப – உஞ்ஞை:53/85
காலை எழுந்து கணம் கொண்டு ஈண்டி – உஞ்ஞை:55/69
கலந்தனர் எழுந்து கானம் தெரிவோர் – இலாவாண:9/138
ஏஎல் பெற்று எழுந்து இருந்தனன் உரைக்க என – இலாவாண:9/158
ஆகு பொருள் கேட்டு அறிவுற்று எழுந்து
போதும்-காலை மாதவன் ஒரு மகன் – இலாவாண:11/120,121
எதிர் எழுந்து விரும்பி யூகி இறைஞ்சி – இலாவாண:17/103
திரு நுதல் வியர்ப்பு எழுந்து இரு நிலத்து இழிதர – மகத:14/121
தெளிவு செய்து எழுந்து திரு மலி நல் நாட்டு – மகத:17/65
எல்லை இகந்து வல்லை எழுந்து
கடும் தொழில் மேவலொடு உடங்கு வந்து இறுத்தலின – மகத:17/66,67
இன்னே எழுக என்று எழுந்து ஆங்கு அணைஇ – மகத:17/103
துப்பு நிலத்து எழுந்த துகள் என மிக்கு எழுந்து
அந்தர விசும்பின் அந்தியின் பரப்பவும் – மகத:20/83,84
கேட்டு பொருள் நல்கி வேட்டு விரைந்து எழுந்து
வெற்ற தானை முற்றத்து தோன்றி – மகத:20/129,130
நிரந்த பெரும் படை பரந்து எழுந்து ஓடி – மகத:27/95
அறியாள் போல பிறிது நயந்து எழுந்து தன் – வத்தவ:5/37
நள்ளிருள் நீங்கலும் பள்ளி எழுந்து
காமர் சுற்றம் கை தொழுது ஏத்த – வத்தவ:7/124,125
ஐயம் தீர்ந்து வெய்துயிர்த்து எழுந்து நின்று – வத்தவ:7/185
நாண் மீதூர நடுங்குவனள் எழுந்து
தோள் மீதூர்ந்த துயரம் நீங்க – வத்தவ:7/207,208
இருவரும் அவ்வழி தழீஇயினர் எழுந்து வந்து – வத்தவ:8/85
தண் வளி எறியினும் தாம் எழுந்து ஆடுவ – வத்தவ:12/52
எழுந்து வீழ் பந்தோடு எழுந்து செல்வனள் போல – வத்தவ:12/122
எழுந்து வீழ் பந்தோடு எழுந்து செல்வனள் போல – வத்தவ:12/122
மாறுமாறு எழுந்து மறிய மறுகி – வத்தவ:12/201
மாதரும் நீயும் மயல் உரைத்து எழுந்து
போதரும் போதையில் மோதிரம் அருளி – வத்தவ:13/199,200
நிகழ்ந்ததை அறியான் எழுந்து மெல்லென – வத்தவ:13/221
முறுவல் கொண்டு எழுந்து முன் போந்து ஆய்_இழை – வத்தவ:14/93
திரு முகம் மலர முறுவல்கொண்டு எழுந்து
வருக என தழீஇ முகமன் கூறி – வத்தவ:14/167,168
ஆண்டு போந்து எழுந்து காண்டலுற விழையா – நரவாண:1/188
எறி வளி எடுப்ப எழுந்து நிலம் கொள்ளும் – நரவாண:4/114
மிளிரும் கச்சையோடு ஒளி விசும்பு எழுந்து – நரவாண:8/105
எழுந்தும் (1)
வீழ்ந்தும் எழுந்தும் தாழ்ந்தும் தளர்ந்தும் – இலாவாண:19/208
எழுந்தோன் (1)
நீங்கிய எழுந்தோன் பூம் குழை மாதரை – மகத:6/37
எழுநரும் (1)
விழுநரும் எழுநரும் மேல்வர நடுங்கி – வத்தவ:14/75
எழுநாள்-தோறும் (2)
எழுநாள்-தோறும் கழுமிய காதலொடு – மகத:5/32
எழுநாள்-தோறும் முழு நகர் புகழ – வத்தவ:9/3
எழுப்பி (2)
தட்டினள் ஒன்றொன்று உற்றனள் எழுப்பி
பத்தியின் குதித்து பறப்பனள் ஆகியும் – வத்தவ:12/100,101
பூ வீழ்த்து எழுப்பி புறங்கையின் மற்றவை – வத்தவ:12/181
எழுப்பியும் (1)
படிந்த வண்டு எழுப்பியும் கிடந்த பந்து எண்ணியும் – வத்தவ:12/237
எழுபவும் (1)
இசை சுவை தரீஇ எழுபவும் எறிபவும் – உஞ்ஞை:37/92
எழும் (4)
எல்லை ஞாயிறு இரவு எழும் எனினும் – உஞ்ஞை:36/179
கோள் உலாய் எழும் எனின் கூற்று என பரந்த – உஞ்ஞை:56/251
எழு கோல் எல்லையுள் எழும் இது நீர் மற்று – மகத:12/58
அரசன் உலா எழும் அற்றம் நோக்கி – வத்தவ:12/12
எழுமை (1)
எழுமை பிறப்பும் எய்துகம் யாம் என – உஞ்ஞை:40/388
எழுமைத்து (1)
திருமண சூழ்ச்சி எழுமைத்து ஆயினும் – உஞ்ஞை:47/227
எழுவ (1)
சிறந்து இயம்பு இன் குரல் தெளிந்து அவண் எழுவ
சுருக்கியும் பெருக்கியும் வலித்தும் நெகிழ்த்தும் – உஞ்ஞை:37/122,123
எழுவது (1)
நாள் கொண்டு எழுவது நாளை ஆம் என – உஞ்ஞை:37/225
எழுவன (1)
உகைத்து எழு பந்தின் உடன் எழுவன போல் – வத்தவ:12/224
எழுவு (1)
எழுவு இயல் கரணம் வழு_இலன் காட்டும் நின் – உஞ்ஞை:48/105
எழுவோரை (1)
எதிர் எழுவோரை அதிர நூறி – உஞ்ஞை:44/92
எழுவோள் (2)
கூறுபட நிறீஇ குளித்தனள் எழுவோள்
மின் இரும் கூந்தல் மேதக புனைந்த – உஞ்ஞை:40/348,349
பைய எழுவோள் செய் தொழிற்கு ஈடா – வத்தவ:12/185
எள் (1)
எள் பூ நிறத்தொடு கண் காமுறுத்தும் – மகத:12/71
எள்க (1)
நறு மெல் ஆகம் நந்து பொறை எள்க
போக்கிடம் இன்றி வீக்கமொடு பெருகி – உஞ்ஞை:40/208,209
எள்கி (1)
நீர் நசைக்கு எள்கி தேர் மருங்கு ஓடவும் – உஞ்ஞை:52/53
எள்ளல் (2)
எள்ளல் குறிப்பினை உள்ளகத்து அடக்கி – மகத:14/222
எள்ளல் இல்லாது உள்ளிய-காலை – நரவாண:2/53
எள்ளி (8)
குறிகோளாளன் அறிவு இகழ்ந்து எள்ளி
எல்லை ஞாயிறு இரவு எழும் எனினும் – உஞ்ஞை:36/178,179
எள்ளி இறந்த இன்னா மன்னனை – உஞ்ஞை:47/120
ஆறலை இளையரை ஆண்மை எள்ளி
வேறு இனி நும்மொடு விளிக நும் களவு என – உஞ்ஞை:55/86,87
வீக்கம் காணார் வேட்டுவர் எள்ளி
கலக்கம் எய்த கட்டு அழல் உறீஇய – இலாவாண:17/59,60
எள்ளி வந்த இன்னா மன்னரை – மகத:18/111
பிறர் பிறக்கு இடீஇ சிறப்பு இகந்து எள்ளி
நகுவன போல தொகை கொண்டு ஆர்ப்புறும் – மகத:20/4,5
இன்னா-காலை எள்ளி வந்த – மகத:24/52
அவமதித்து ஒழுகி ஆணை எள்ளி
மிகை செய்து இருந்ததன் மேலும் மீட்டு இனி – மகத:25/35,36
எள்ளிய (3)
நம்மை எள்ளிய வெம்மை வேந்தன் – உஞ்ஞை:43/12
தாமரை எள்ளிய காமரு திரு முகத்து – இலாவாண:4/126
எரி மலர் தாமரை இலங்கு ஒளி எள்ளிய
திரு மணி கபோதம் செறிய சேர்த்தி – இலாவாண:6/53,54
எள்ளியது (1)
எள்ளியது தீர உள்ளியது முடித்த – உஞ்ஞை:46/171
எள்ளியும் (2)
எள்ளியும் இழித்தும் இன்னவை பயிற்றி – உஞ்ஞை:35/171
எள்ளியும் உரையான் இளமையது இயல்பு என – உஞ்ஞை:36/17
எள்ளுநர் (1)
ஒள் வாள் ஓக்கி எள்ளுநர் ஓட்டிய – மகத:20/112
எள்ளும் (5)
வெள்ளி பூம் தார் எள்ளும் தோற்றத்து – உஞ்ஞை:40/250
கவை கதிர் வரகும் கார் பயில் எள்ளும்
புகர் பூ அவரையும் பொங்கு குலை பயறும் – உஞ்ஞை:49/105,106
எள்ளும் மாந்தர்க்கு இன்பம் ஆக்கி – உஞ்ஞை:53/50
குழவி ஞாயிற்று எழில் இகந்து எள்ளும்
திரு முக மருங்கில் செரு மீக்கூரி – உஞ்ஞை:55/4,5
எள்ளும் மாந்தர் எரி வாய் பட்ட – மகத:24/114
எளிதின் (1)
அரிய பண்டம் எளிதின் அடக்கி அவை – நரவாண:1/20
எளிதினின் (1)
திரு மணி அரும் கலம் எளிதினின் தரீஇ – இலாவாண:18/43
எளிது (6)
தன் குறிப்பு ஆயுழி தவம் இவட்கு எளிது என – உஞ்ஞை:36/185
காப்பொடு புணரில் காணலும் எளிது என – மகத:4/83
எளிது எனக்கு என்னும் எண்ணினன் ஆகி – மகத:14/30
இங்கண் இவனை எளிது தர பெற்றும் – மகத:21/25
கொள் முரண் இரிப்பின் கோள் எளிது ஆம் என – மகத:25/128
எளிது எனக்கு என்ன அமைச்சரோடு ஆராய்ந்து – நரவாண:1/236
எளிதோ (1)
இங்கு இதன் இலக்கணம் எளிதோ கேள் இனி – வத்தவ:14/48
எளிமை (1)
எளிமை வகையின் ஒளி பெற நயப்ப – வத்தவ:17/86
எளியும் (1)
உணர்வும் எளியும் ஊக்கமும் உணர்ச்சியும் – உஞ்ஞை:34/13
எற்பு (1)
எற்பு உடம்பு அறுக்கும் இயற்கைத்து ஆகி – உஞ்ஞை:46/88
எற்றவும் (1)
நமக்கு படையாகி மிக புகுந்து எற்றவும்
இன்னோர் அனையன இன்னா எய்துற – மகத:24/210,211
எற்றி (4)
இலக்கண பாண்டியம் வலத்தின் எற்றி
கண்ணி பரிந்து கடி குளம்பு இளகலும் – உஞ்ஞை:38/243,244
செவி மடுத்து எற்றி சிவந்த கண்ணினன் – உஞ்ஞை:40/289
புன்கும் நாவலும் புரள எற்றி
கொங்கு ஆர் கோடலொடு கொய்யல் குழைஇ – உஞ்ஞை:51/50,51
அங்கை எற்றி செம் கணில் காட்டிய – மகத:8/86
எற்றியவாறும் (1)
பற்றியவுடன் அவன் எற்றியவாறும்
அறியாதான் போல் மெல்ல மற்று அதன் – மகத:14/233,234
எற்றியும் (4)
எறிந்தும் தூவியும் எற்றியும் தெளித்தும் – உஞ்ஞை:42/79
மற்றது புறங்கையில் தட்டினர் எற்றியும்
முன்னிய வகையான் முன் ஈராயிரம் – வத்தவ:12/89,90
நீங்கி புருவ நெரிவுடன் எற்றியும்
முடக்கு விரல் எற்றியும் பரப்பு விரல் பாய்ச்சியும் – வத்தவ:12/103,104
முடக்கு விரல் எற்றியும் பரப்பு விரல் பாய்ச்சியும் – வத்தவ:12/104
எறி (29)
பந்து எறி பூமியுள் பாணி பெயர்ப்புழி – உஞ்ஞை:33/179
எறி வேல் பெரும் கடை இயைந்தனன் நிற்ப – உஞ்ஞை:34/39
பளிக்கறை பூமியும் பந்து எறி களத்தும் – உஞ்ஞை:34/115
விசைத்து எறி பாண்டிலொடு வேண்டுவ பிறவும் – உஞ்ஞை:37/93
களிறு எறி கவிரியொடு காண் தக மயங்கி – உஞ்ஞை:38/28
முரசு எறி முற்றத்து முந்து வந்து ஏறும் – உஞ்ஞை:38/158
அச்சு எறி புலவர் அளவு கொண்டு அமைத்து – உஞ்ஞை:38/337
ஏம முந்நீர் எறி சுறவு உயர்த்த – உஞ்ஞை:40/182
சாந்தின் செய்த ஏந்து இலை எறி வேல் – உஞ்ஞை:41/10
எறி கடல் தானை இறை மீக்கூறிய – உஞ்ஞை:42/169
காற்று எறி வாழையில் கலங்கி மெய் நடுங்கி – உஞ்ஞை:43/138
எறி படை தானை ஏயர் பெருமகன் – உஞ்ஞை:46/139
எறி வளி புரையும் இரும் பிடி கடைஇ – உஞ்ஞை:46/185
எறி நீர் வரைப்பின் எ பொருள் ஆயினும் – உஞ்ஞை:47/147
முரசு எறி வள்ளுவ முதியனை தரீஇ – உஞ்ஞை:47/156
எறி மயிர் ஏனமொடு எண்கு இனம் இரிய – உஞ்ஞை:51/59
செறி தோல் பரமும் எறி_கோல் வாளும் – உஞ்ஞை:52/15
எறி படையாளரோடு உறு முரண் செய்ய – உஞ்ஞை:55/32
இடபகன் என்போன் எறி படை-தான் இது – உஞ்ஞை:56/250
எண்பதின் இரட்டி எறி படை பாடியும் – மகத:4/9
காற்று எறி வாழையின் ஆற்ற நடுங்கி – மகத:14/156
அறுபதினாயிரர் எறி படை மள்ளரும் – மகத:23/32
ஏழ்ச்சியும் எறி படை அளவும் எம் பெருமான் – மகத:25/6
எறி படை சிறிதினொடு அணுகிய பின்றை – மகத:25/120
எறி திரை முந்நீர் ஊடு சென்று அவ்வழி – நரவாண:1/16
எறி வளி எடுப்ப எழுந்து நிலம் கொள்ளும் – நரவாண:4/114
ஈர் முகில் உரிஞ்சி எறி வளிக்கு எழாஅ – நரவாண:6/68
முரைசு எறி முதியற்கு பெறுவன நல்கி – நரவாண:7/15
எறி பந்து இழுக்குபு விழுதலின் நோக்கி – நரவாண:8/72
எறி-தொறும் (1)
தாழ்ந்த தண் வளி எறி-தொறும் போகா – வத்தவ:3/87
எறி_கோல் (1)
செறி தோல் பரமும் எறி_கோல் வாளும் – உஞ்ஞை:52/15
எறிதலின் (3)
தடம் கண் சிவப்ப எறிதலின் நடுங்கி – இலாவாண:5/116
நுதி முக வெண் கோடு முதல் அற எறிதலின்
செக்கர் குளிக்கும் வெண் பிறை போல – மகத:20/52,53
பணிவு இலன் எறிதலின் படை கலம் சோர – மகத:27/174
எறிதும் (1)
எண் திசை மருங்கினும் இன்னுழி எறிதும் என்று – மகத:17/211
எறிந்த (5)
புகழ்வனை ஆகி பூ கொண்டு எறிந்த பின் – உஞ்ஞை:36/193
இடி முரசு எறிந்த எழுச்சித்து ஆகி – உஞ்ஞை:38/5
வேதிகை எறிந்த வெண் மணல் திண்ணை – உஞ்ஞை:40/124
பவனத்து அரசன் உவனித்து எறிந்த
குந்த கடைமணி உறுதலின் முரிந்த – உஞ்ஞை:45/17,18
குறவர் எறிந்த கோல குளிர் மணி – வத்தவ:2/62
எறிந்தது (1)
உடும்பு எறிந்தது போல் கடும் கணை முள்க – உஞ்ஞை:55/129
எறிந்தனன் (1)
எம் இறை படையை எறிந்தனன் ஓட்டி – வத்தவ:13/40
எறிந்தனென் (1)
எறிந்தனென் அகற்றி இன்பம் பெருக – மகத:19/78
எறிந்து (14)
வள் இலை பரப்பின் வள்பு எறிந்து அன்ன – உஞ்ஞை:40/45
வட்ட வள்ளம் விட்டு எறிந்து விதும்பி – உஞ்ஞை:44/31
எஃகு எறிந்து என்ன வெஃகு அறு செவிய – உஞ்ஞை:44/80
கைந்நவிலாளர் காடு எறிந்து உழுத – உஞ்ஞை:46/66
அத்தின் எறிந்து முத்து பரிந்திட்டும் – இலாவாண:5/108
பந்து எறிந்து ஆடியும் பாவை புனைந்தும் – இலாவாண:14/44
பட்ட பேர் அணி விட்டு எறிந்து இரங்கியும் – இலாவாண:19/85
பகை நரம்பு எறிந்து மிகையுற படூஉம் – மகத:14/221
இரவிடை எறிந்து பொரு படை ஓட்டி – மகத:17/92
பாடி காவலர் ஓடி ஆண்டு எறிந்து
புறக்காப்பு அமைத்து தலைக்காப்பு இருக்கும் – மகத:17/215,216
விரவு மலர் தாரோய் இரவு எறிந்து அகற்றினன் – மகத:18/28
அங்கை எறிந்து தங்கா விருப்பமொடு – மகத:22/173
வேல் எறிந்து அன்ன வெம்மைத்து ஆகி – வத்தவ:5/21
சோர்வு இடம் பார்த்து என் ஊர் எறிந்து அவளுடன் – வத்தவ:14/121
எறிந்தும் (5)
எறிந்தும் தூவியும் எற்றியும் தெளித்தும் – உஞ்ஞை:42/79
அம் செம் சாந்தம் ஆகத்து எறிந்தும்
நறு நீர் சிவிறி பொறி நீர் எக்கியும் – உஞ்ஞை:42/187,188
பொதி பூம் பந்தின் எதிர் நீர் எறிந்தும்
சிவந்த கண்ணினர் வியர்ந்த நுதலினர் – உஞ்ஞை:42/191,192
சங்கரன் வாழ்க என தங்கலர் எறிந்தும்
வத்தவன் கொண்ட மா முரசு இயக்கி – மகத:17/242,243
இரு பால் பக்கமும் எய்தும் எறிந்தும்
பொருவோர் செகுக்க புன் படை கருவி – மகத:19/172,173
எறிந்துழி (1)
வில் ஏர் உழவர் செல் சாத்து எறிந்துழி
நல் ஆ படுத்த நடு கல் உழலையும் – உஞ்ஞை:52/26,27
எறிந்தோர் (1)
முந்து பந்து எறிந்தோர் முறைமையின் பிழையா – வத்தவ:13/68
எறிப்ப (3)
மிகை கை காணாது புகை தீ எறிப்ப
படைத்தோன் குற்றம் எடுத்துரைஇ இறக்கேம் – உஞ்ஞை:43/149,150
கண் நிழல் எறிப்ப கலக்கமொடு நடுங்கி – இலாவாண:12/60
கோல கொழு விரல் ஏல் ஒளி எறிப்ப
அரும்பு என நில்லா அஞ்சின அளிய – இலாவாண:12/78,79
எறிபடையாளரும் (1)
ஏழாயிரவர் எறிபடையாளரும்
ஆறாயிரவர் அடு கடு மறவரும் – மகத:26/67,68
எறிபவும் (1)
இசை சுவை தரீஇ எழுபவும் எறிபவும்
விசைத்து எறி பாண்டிலொடு வேண்டுவ பிறவும் – உஞ்ஞை:37/92,93
எறிய (4)
பொருந்தா புறஞ்சொல் நிறம் பார்த்து எறிய
வால் மயிர் துடக்கின் தான் உயிர் வாழா – உஞ்ஞை:35/232,233
ஆர்வலாளர் ஆர்த்தனர் எறிய
ஓங்கு மடல் பெண்ணை தீம் குலை தொடுத்த – உஞ்ஞை:46/19,20
வத்தவன் மறவர் மொய்த்தனர் எறிய
கடு வளி உற்ற கடலின் உராஅய் – மகத:17/250,251
இ தகைத்து ஈது என எடுத்தனன் எறிய
ஆகியது உணரும் வாகை வேந்தன் – வத்தவ:14/56,57
எறியினும் (2)
வெம் படை மிக பலர் மெய் மிசை எறியினும்
தம் படைக்கு ஒல்கா பண்புடன் பயிற்றி – இலாவாண:2/190,191
தண் வளி எறியினும் தாம் எழுந்து ஆடுவ – வத்தவ:12/52
எறியும் (11)
காதல் மங்கையர் ஆகத்து எறியும்
சாதிலிங்கமும் சந்தன தேய்வையும் – உஞ்ஞை:41/129,130
கானத்து அகிலும் ஏனத்து எறியும்
பொறி புலி தோலும் மறுப்பு இயல் ஊகமும் – உஞ்ஞை:58/86,87
பசியும் அழலும் பரிவு_அற எறியும்
மிசை மருந்து இயன்ற இசைவு கொள் இன்பத்து – இலாவாண:8/163,164
அவல உயிர் பிணி அடி_அற எறியும்
தவல்_அரும் சாந்தம் தடியுற அப்பி – இலாவாண:10/119,120
இறை படு துன்பம் குறைபட எறியும்
மருந்தின் பிண்டம் தெரிந்தனிர் கேள்-மின் – இலாவாண:11/18,19
தீது_அற எறியும் தெரி பொருள் கேள்வி – இலாவாண:13/7
நாவிற்கும் இனிதாய் தீது அற எறியும்
தன்மையும் நுண்மையும் தமக்கு இணை ஆவன – மகத:12/60,61
சிறு சிரல் எறியும் செய்கை போல – மகத:26/22
நோய் அற எறியும் மருந்து ஓர் அன்ன – வத்தவ:7/152
குழை மேல் எறியும் குமிழ் மேல் மறியும் – வத்தவ:12/255
நீல நெடு மயிர் எறியும் கருவி – வத்தவ:16/25
எறியுற்ற (1)
பன்றி எறியுற்ற புண் கூர் ஞமலி – உஞ்ஞை:37/252
எறிவுழி (1)
ஏந்தினள் எடுத்திட்டு எறிவுழி முன்கையின் – வத்தவ:12/198
எறீஇ (1)
உறு நரம்பு எறீஇ புணர்ந்த வண்ணமும் – மகத:14/235
எறுழ் (2)
பாந்தள் அன்ன பரேர் எறுழ் தட கையின் – உஞ்ஞை:58/8
எறுழ் மிகு மொய்ம்பன் இழிந்து அகம் புகவே – வத்தவ:7/151
என் (254)
அகம் புக்கனனால் அரசவை விடுத்து என் – உஞ்ஞை:32/100
காரிகை உண்ட என் பேர் இசை ஆண்மை – உஞ்ஞை:33/125
ஒழுகுபு சோர்ந்தாங்கு உக்கது என் நெஞ்சு என – உஞ்ஞை:33/132
நிறை தாழ் பறித்து என் நெஞ்சகம் புகுந்து – உஞ்ஞை:33/150
எம் மனை வாராள் என் செய்தனள் என – உஞ்ஞை:33/169
புலர்ந்தது மாதோ பொழில் தலைப்பெயர்ந்து என் – உஞ்ஞை:33/213
என் இதன் படுத்த நல் நுதல் மாதரை – உஞ்ஞை:34/93
இயல் முறை ஆற்றி என் கடன் தீர்ந்த – உஞ்ஞை:34/99
பின்னர் ஆகும் என் பெயர் முறை என்ன – உஞ்ஞை:34/100
பல் கலம் சேரா மெல் என் யாக்கையர் – உஞ்ஞை:34/124
ஈன்ற தாயும் என் மகட்கு இ தொழில் – உஞ்ஞை:34/173
கை வைத்தனளால் கனம்_குழை யாழ் என் – உஞ்ஞை:34/247
பயலை கொண்ட என் பையுள் ஆக்கை – உஞ்ஞை:35/55
பண்டு என் வண்ணம் பயின்றறி மாக்கள் – உஞ்ஞை:35/56
இன்று என் வண்ணம் இடைதெரிந்து எண்ணி – உஞ்ஞை:35/57
பெண் துணை சான்ற பெருமை பெற்றனள் என்
மருமகன் புகலும் மனம்_புரி கொள்கை – உஞ்ஞை:35/105,106
என் மனை மருங்கின் இல் என சீறி – உஞ்ஞை:35/131
மேற்கொண்டனனால் மின்_இழை பொருட்டு என் – உஞ்ஞை:35/251
என் பின் தீர்க எந்தை-தன் குறை என – உஞ்ஞை:36/66
அழேற்க என் பாவாய் அதுவும் உண்டோ – உஞ்ஞை:36/74
இன்னள் என்று யான் என் முதல் உரைப்பேன் – உஞ்ஞை:36/149
என் இகந்து ஒரீஇயினன் இளமையில் கணவன் – உஞ்ஞை:36/152
அவ்வயின் எழுந்த கவ்வை என் என – உஞ்ஞை:36/168
தலைமகன் மகனே தவம் என் துணிவு என – உஞ்ஞை:36/191
சிறப்பினர் ஆதல் தேற்றும் என் மனன் என – உஞ்ஞை:36/204
கண்டதற்கொண்டு தண்டாது ஊறும் என்
அன்பு கரியாக அறிபு துணிகல்லேன் – உஞ்ஞை:36/205,206
என் முதல் கேள் என தொன் முதல் தொடங்கி – உஞ்ஞை:36/214
ஆக்கையின் இழிந்து நின் அருளில் பிறந்த என்
நோக்க_அரு நல்_வினை நுகரிய செல்க என – உஞ்ஞை:36/215,216
என் கைக்கு இவரும் அன்பினள் ஆதலின் – உஞ்ஞை:36/268
சொல்லோடு படுத்து செல்க என் களிறு என – உஞ்ஞை:36/347
என் அறி அளவையின் ஒண்_நுதல் கொண்ட – உஞ்ஞை:36/364
குறும் புழை போயினன் கோலவர் தொழ என் – உஞ்ஞை:36/371
என் மனம் புகல வேண்டின் இவனை தன் – உஞ்ஞை:37/191
விழா கொண்டன்றால் வியல் நகர் விரைந்து என் – உஞ்ஞை:37/279
சென்று இறுத்தனரால் நம்பியர் ஒருங்கு என் – உஞ்ஞை:38/354
இலம் என் மாக்களை இரவு ஒழிப்பவர் போல் – உஞ்ஞை:39/72
புனல்-பால் பட்டன்றால் பூ நகர் புரிந்து என் – உஞ்ஞை:39/86
உணராது புலத்தல் புணர்குவை ஆயின் என்
உள்ளகம் சுடும் என உள் அவிழ்ந்து எழுதரும் – உஞ்ஞை:40/175,176
வழுக்கல் இன்றி என் வயிற்றகம் ஆர – உஞ்ஞை:40/282
அவி இடப்படின் என் ஆர் உயிர் வைப்பது – உஞ்ஞை:40/287
தண் நிழல் கண்டே என் நிழல் என்னும் – உஞ்ஞை:40/319
நகர மாந்தர் பகர்வரால் பரந்து என் – உஞ்ஞை:40/390
நீராட்டு அரவம் நிகழுமால் இனிது என் – உஞ்ஞை:41/135
எண்ணமோடு இருந்தனன் இரும் பிடி மிசை என் – உஞ்ஞை:42/250
வானும் வணக்குவம் ஏனையது என் என – உஞ்ஞை:43/85
ஏனை மாடமும் எழுந்தன்றால் எரி என் – உஞ்ஞை:43/205
பட்டது என் என பசும்பொனின் இயன்ற – உஞ்ஞை:44/30
என் மகள் உள் வழி இளையரொடு ஓடி – உஞ்ஞை:44/100
கலங்க வேண்டா காவல் என் கடன் என – உஞ்ஞை:44/108
பிடி ஏற்றினன் ஆல் பெருந்தகை உவந்து என் – உஞ்ஞை:44/155
கள்வர் ஆதலும் உண்டு என் கையகத்து – உஞ்ஞை:45/57
தந்தனையாகி என் தகை வாள் ஏந்தி – உஞ்ஞை:45/59
என் சொலி சேறும் என்று எண்ணுபு நாணினர் – உஞ்ஞை:45/80
திரிதருவர்-மாதோ திரு நகர் அகத்து என் – உஞ்ஞை:45/97
என் வலித்தனையோ இறைவ நீ என – உஞ்ஞை:46/187
செய்வதை அறியார் திரிவரால் பலர் என் – உஞ்ஞை:46/347
இன்னா இன்பத்து இயற்கை என் என – உஞ்ஞை:47/16
காவலன் அறிந்த கருத்தினன் ஆகி என்
வாசவதத்தையை வலிதில் கொண்டு ஏகினும் – உஞ்ஞை:47/186,187
நாட்டகம் புகுத்தற்கு வேட்டது என் மனன் – உஞ்ஞை:47/224
பெறல்_அரும் என் மகள் பிரிந்தனன் நம் என – உஞ்ஞை:47/246
விலாவித்தன்றால் விழவு அணி நகர் என் – உஞ்ஞை:47/263
எய்தினன்-மாதோ இருளிடை மறைந்து என் – உஞ்ஞை:48/185
சென்றது-மாதோ சிறு பிடி விரைந்து என் – உஞ்ஞை:49/128
எய்தி இகந்தன்றால் இயற்று அமை பிடி என் – உஞ்ஞை:50/62
கரை ஏறினனால் கார் நீர் கடந்து என் – உஞ்ஞை:51/91
என் உயிர் விடுவல் இழிந்தனை ஆகி – உஞ்ஞை:52/121
ஐந்நூற்று எல்லையுள் அசைந்ததால் பிடி என் – உஞ்ஞை:52/127
மருங்குற மண் மிசை வீழின் மற்று என்
இரும் புறத்து இருந்தோர்க்கு ஏதம் என்று எண்ணி – உஞ்ஞை:53/18,19
திகைத்திலேன் ஆதல் மதிக்கும் என் மனனே – உஞ்ஞை:53/114
ஒடுங்கினர்-மாதோ கடும் பகல் கரந்து என் – உஞ்ஞை:53/184
என் அணி பெரும் கலம் தன் அணிந்து ஏற்றி – உஞ்ஞை:54/81
வருவோர்க்கு அறிய கூறி மற்று என்
செரு வில் வேந்தன் செய்கை என்ற – உஞ்ஞை:54/98,99
வையம் பூட்டி வழிவரல் விரைந்து என்
எவ்வம் தீர இருள் கழி-காலை – உஞ்ஞை:54/127,128
புலர்ந்தது மாதோ புரவலற்கு இரவு என் – உஞ்ஞை:54/145
வளைத்து நின்றனரால் வலிப்பது தெரிந்து என் – உஞ்ஞை:55/153
இலங்கு இழை மாதரை என் வழி படாது ஓர் – உஞ்ஞை:56/36
பொலிந்தனன் என்ப பொரு படையிடை என் – உஞ்ஞை:56/283
வித்தக வீரன் விறல் படை வீடு என் – உஞ்ஞை:57/117
இயைந்த செம்மையொடு இயைந்திசினோர் என் – உஞ்ஞை:58/109
இம்மையின் மற்று இனி என் ஆகியர் என – இலாவாண:1/42
தேம் கமழ் கோதை என் திரு நுதல் மாதரை – இலாவாண:1/75
தமர் நகர் புக்கனன் தானையில் பொலிந்து என் – இலாவாண:1/88
கடி கமழ் செல்வம் கலந்தன்றால் நகர் என் – இலாவாண:2/235
கட்டில் ஏற்றினரால் கருதியது முடித்து என் – இலாவாண:3/167
மண்ணு வினை முடிந்தன்றால் மயிர் வினை மகிழ்ந்து என் – இலாவாண:4/205
இன்புற்றனரால் இருவரும் இயைந்து என் – இலாவாண:5/187
பரவு கடன் கழித்தனன் பைம் தாரோன் என் – இலாவாண:6/170
பொரு_இல் போகம் புணர்ந்தன்றால் இனிது என் – இலாவாண:7/170
போந்தனன் மாதோ புற நகர் கடந்து என் – இலாவாண:8/197
இது என் வலிப்பு என அது அவட்கு உணர – இலாவாண:9/211
அரு மதி திண் கோள் அறம் புரி மகள் என் – இலாவாண:9/267
என் ஆகியர் மற்று என்-வயின் இனி என – இலாவாண:10/13
ஆகு பொருள் அறிவி அரும் பொருள் என் மகன் – இலாவாண:10/146
என் செய் குற்றம் நின்-கண் தாங்கி – இலாவாண:10/151
வீணை வித்தகன் விலாவணை தொடர்ந்து என் – இலாவாண:10/174
என் கூற்றினையும் நும் கூற்று ஆக – இலாவாண:11/172
ஓசை போக்கினரால் உவகையின் மகிழ்ந்து என் – இலாவாண:11/187
மைந்துற்றனரால் வள மலை புகழ்ந்து என் – இலாவாண:12/156
ஆடுதல் ஊற்றமொடு அமர்ந்தனன் உவந்து என் – இலாவாண:13/78
உண்டாட்டு அயர்பவால் உவகையுள் மகிழ்ந்து என் – இலாவாண:14/68
பெரும் தண் மலரில் பிணையல் தொடுத்து என்
பாவையும் யானும் பண்புளி சூடுகம் – இலாவாண:15/111,112
புனை மலர் பிணையல் சூட்டினன் புகன்று என் – இலாவாண:15/148
கழிக்குவன் மாதோ கானத்து இனி என் – இலாவாண:16/122
உறுதியொடு ஒளித்தனர் உள்ளியது முடித்து என் – இலாவாண:17/197
ஏற்று எழுந்தனனால் இனியவரிடை என் – இலாவாண:18/119
அம் தீம் கிளவி என் அம் பிணை மூழ்கிய – இலாவாண:19/5
கற்றது என் அமர்ந்த கலப்பின ஆகியும் – இலாவாண:19/139
என் காமுறலின் ஏதம் அஞ்சி – இலாவாண:19/192
துன்பம் தீரிய தொடங்கினர் துணிந்து என் – இலாவாண:19/228
ஆங்கு இனிது இருந்தனர் அ வழி மறைந்து என் – இலாவாண:20/135
என் வகை அறிந்த நன் பொருளாளன் – மகத:1/13
மயர்வனள் விளிந்த என் வஞ்சி மருங்குல் – மகத:1/157
பாச பாண்டில் பல் காழ் அல்குல் என்
வாசவதத்தை உள்வழி அறியின் – மகத:1/164,165
எரியுள் விளிந்த என் வரி வளை பணை தோள் – மகத:1/175
செவ்வழி தீம் தொடை சிதைந்தன கிளவி என்
எல் வளை தோளியை எவ்வழியானும் – மகத:1/200,201
குழங்கல் சாந்திடை குளித்து விளையாடி என்
அழுங்கல் நெஞ்சத்து அயாஅ நோய் தீர – மகத:1/203,204
பெரு வழி முன்னினர் பெருந்தகை கொண்டு என் – மகத:1/215
சென்று சார்ந்தனரால் செம்மலொடு ஒருங்கு என் – மகத:2/55
உள்ளுபு திரு நகர் புக்கனன் உலந்து என் – மகத:3/123
புறத்து ஒடுங்கினரால் பொருள் பல புரிந்து என் – மகத:4/102
புலம்பு அடை வாயில் புக்கனள் பொலிந்து என் – மகத:5/117
தன் நலம் கதுமென காட்டி என் அகத்து – மகத:6/69
யாவன் ஆயினும் ஆக மற்று என்
காவல் நெஞ்சம் கட்டு அழித்தனன் என – மகத:6/74,75
அன்னன் ஆக என் நயந்தோன் என – மகத:6/121
சே இழை கூன்_மகள் சென்றனள் விரைந்து என் – மகத:6/200
நண்ண வருவோள் போலும் என் கண் – மகத:7/53
நின்றோன் போலவும் என் தோள் பற்றி – மகத:7/82
வந்தது-மாதோ வைகல் இன்று என் – மகத:7/110
நின் கை கொண்ட பூம் பந்து என் கை – மகத:8/84
உள் வழி உணராது உழலும் என் நெஞ்சினை – மகத:8/92
அணங்கு எனக்கு ஆயிற்று அவட்கும் என் நோக்கம் – மகத:8/123
மறைந்தனம் இருந்த-காலை மற்று அவள் என்
கண்ணி கொள்ளின் கலக்கும் உள்ளம் – மகத:8/132,133
மன்னவன் உரைத்தனன் மற்று அவர்க்கு எடுத்து என் – மகத:8/135
பொன் வரை மார்பன் என் நோய் அகல – மகத:9/73
என் கண் கவற்றிற்று என்றலோடு இயலி – மகத:9/103
ஏதிலன் நல் நாட்டு என் துறந்து இறந்தனை – மகத:9/162
இன்னவும் பிறவும் கூறி மற்று என்
நன்னர் நெஞ்சம் நாடுவை நீ என – மகத:9/178,179
விடிந்தது-மாதோ வியல் இருள் விரைந்து என் – மகத:9/183
ஆர் உயிர் அன்ன என் அற்பு வார் கொளீஇ – மகத:10/21
காரிகை மத்தின் என் கடு வலி கடையும் – மகத:10/22
காணலென் ஆயின் கலங்கும் என் உயிர் என – மகத:10/27
இருள் படுமாதலின் என் காண்குறுதல் – மகத:10/59
காவல் புரிந்தனரால் கடி மனை கரந்து என் – மகத:12/91
மதலை மாடத்து மறைந்து ஒடுங்கினர் என் – மகத:13/97
எமக்கு அவை என் செயும் இசையொடு சிவணிய – மகத:14/177
ஒழுகுவனள்-மாதோ உரிமையின் மறைந்து என் – மகத:14/296
ஒழுகினன்-மாதோ ஒரு மதி அளவு என் – மகத:15/74
அடைந்தனர்-மாதோ அரண் அமை மலை என் – மகத:17/263
வருத்தம் ஓம்பினன் வத்தவன் பெற்று என் – மகத:18/116
என் மேல் கொண்டனெனாகி முன்னே – மகத:19/77
என் ஆம் அன்னது இன்னா தரூஉம் – மகத:19/88
என் குறையாக ஒழிக எழுச்சி – மகத:19/90
தலைப்பெய்தன்றால் பகை படை பரந்து என் – மகத:19/221
என் கடன் தீரேன் ஆயினேன் அவன் – மகத:20/141
என் நாடு இது அன்று என்னான் சென்றுழி – மகத:20/156
கோயில் புக்கனனால் கோமகன் பொலிந்து என் – மகத:20/192
அமைச்சன் மீண்டனன் அகம் நனி புகன்று என் – மகத:21/111
இசைச்சன் என்னும் என் உயிர் தோழன் – மகத:22/19
என் கூற்றாக இயைய கூறி – மகத:22/27
மாணகன் பிரிந்த என் மம்மர் வெம் நோய்க்கு – மகத:22/57
மிக்கது என் மனன் என மெல்_இயல் நினைஇ – மகத:22/98
பெருமகன் உள்ளத்து உரிமை பூண்ட என்
அதிரா நல் நிறை கதுவாய் படீஇ – மகத:22/135,136
கட்டில் ஏறினனால் கருதியது முடித்து என் – மகத:22/285
எழுந்தது-மாதோ பெரும் படை இருள் என் – மகத:23/66
நும்மை தந்து என் புன்மை நீக்கிய – மகத:24/124
கூற்று ஆர்ப்பு இசைப்பு இது என் என்றனள் வெரீஇ – மகத:24/174
கெட்டு அகன்றனனால் மற்று இது என் என – மகத:24/198
வலித்தனர்-மாதோ வளைத்தனர் கொள என் – மகத:24/219
நின்னொடு என் இடை நீப்பு இவண் உண்டு என – மகத:25/60
இருள் இடை போந்து அவன் குறுகினர் மறைந்து என் – மகத:25/183
பெயர்த்து அவன்-மாட்டு செயல் பொருள் என் என – மகத:26/60
புறப்பட போந்து என் புணர்க புணர்ந்த பின் – மகத:26/62
பெரும் சிறப்பு எய்தி இருந்தனன் இனிது என் – மகத:26/105
இயற்கையாக என் தொழில்-மாட்டு இவன் – மகத:27/34
என் படை என்னும் எண்ணம் உண்மையின் – மகத:27/39
பறை விட்டன்றால் பகை முதல் அறுத்து என் – மகத:27/220
வீற்றிருந்தனனால் விளங்கு அவையிடை என் – வத்தவ:1/48
பாயினன்-மாதோ பயந்த நல் நாடு என் – வத்தவ:2/97
கொடை பெரு வேந்தன் குளிர்ந்தனன் ஆகி என்
படைப்ப_அரும் பேரியாழ் பண் ஒலி இது என – வத்தவ:3/119,120
விரைந்தனன் புக்கு நிகழ்ந்ததை என் என – வத்தவ:3/124
வருக என் நல் யாழ் வத்தவன் அமுதம் – வத்தவ:3/141
தருக என் தனி துணை தந்தோய் நீ இவண் – வத்தவ:3/142
பள்ளிகொண்டனனால் பாவையை நினைந்து என் – வத்தவ:3/149
புகுந்தனன்-மாதோ பொலிவு உடை நகர் என் – வத்தவ:4/110
பெரு மதி அமைச்சனை பிரிந்து பெற்றான் என் – வத்தவ:5/134
ஆணை வேந்தன் அமர்ந்தனன் துயில் என் – வத்தவ:6/85
ஆற்றியவாறு எனக்கு அறிய கூறு என்
மாற்று உரை கொடாஅள் மனத்தோடு அலமரீஇ – வத்தவ:7/51,52
வடி மலர் தடம் கண் வாசவதத்தை என்
பள்ளி பேர் அறை பையென புகுந்து – வத்தவ:7/100,101
மார்புற முயங்கலும் வேண்டும் என் மனன் என – வத்தவ:7/180
நீங்குவையாயின் நீங்கும் என் உயிர் என – வத்தவ:7/197
வீறு பெற்றனரால் மீட்டு தலைப்புணர்ந்து என் – வத்தவ:7/245
அ வரம் அருளி தருதல் என் குறை என – வத்தவ:8/95
என் நேர் என்ற மின் ஏர் சாயலை – வத்தவ:8/107
உறைகுவனர்-மாதோ உவகையின் மகிழ்ந்து என் – வத்தவ:8/119
ஒழுகுப மாதோ ஒருங்கு நன்கு இயைந்து என் – வத்தவ:9/80
அணங்கி விழையவும் அருளான் மற்று என்
வணங்கு இறை பணை தோள் வாசவதத்தைக்கு – வத்தவ:10/67,68
இன்றை காலத்து என் பயந்து எடுத்த – வத்தவ:10/120
பெயர்த்து என் நகரி இயற்பட எண்ணுக – வத்தவ:10/124
என் அலது இலனே இனி பிறன் ஆகலென் – வத்தவ:10/126
கண்ணுறு கடவுள் முன்னர் நின்று என்
ஒள்_நுதற்கு உற்றது மெய்-கொல் என்று உள்ளி – வத்தவ:10/153,154
விடுத்தனன் அவரொடு விளங்கு_இழை நகர்க்கு என் – வத்தவ:10/188
நல காந்தாரம் என் நாட்டு பிறந்த – வத்தவ:11/26
ஆனாது நுகர்பவால் அன்பு மிக சிறந்து என் – வத்தவ:11/99
இட-வயின் பெயர்ந்தனர் எழுந்தனர் விரைந்து என் – வத்தவ:12/270
தனித்து நீ கண்டருள் அவைக்குள் என் என – வத்தவ:13/19
மானனீகை என்பது என் நாமம் – வத்தவ:13/39
சிந்து அரி நெடும் கண் என் நெஞ்சகம் கிழிப்ப – வத்தவ:13/70
பந்து அடி தான் உற பறையடியுற்ற என்
சிந்தையும் நிலையும் செப்புதற்கு அரிது என – வத்தவ:13/74,75
அரும் தனம் தாங்கி அழியும் என் நெஞ்சில் – வத்தவ:13/78
திறம் பல ஆயினும் குறைந்த என் திறத்து – வத்தவ:13/122
சென்றது என் உயிர் என தேவி முகத்து எழுதி – வத்தவ:13/136
யான் அன்று என் பெயர் வாசவதத்தை – வத்தவ:13/250
புலர்ந்தது கங்குலும் பொருக்கென பொலிந்து என் – வத்தவ:13/255
இற்றது என் உயிர் இது நீ விலக்கு என – வத்தவ:14/13
நிகழ்ந்தது என் என நீ கடைக்கூட்ட – வத்தவ:14/14
குறை இவட்கு என் என கோமகள் அறியா – வத்தவ:14/26
அறிவேன் யான் என் குறை என கூறலும் – வத்தவ:14/30
வயந்தகன் மொழி-பொழுது இழிந்தது என் செயல் – வத்தவ:14/60
கருமம் எம்மொடு உரையாது என் என – வத்தவ:14/88
தானே கூறும் நீ அது தாங்கி என்
செயிர் காணாத தெய்வம் ஆதலின் – வத்தவ:14/90,91
சோர்வு இடம் பார்த்து என் ஊர் எறிந்து அவளுடன் – வத்தவ:14/121
இது என் குறை என எழுதிய வாசகம் – வத்தவ:14/135
விம்மிவிம்மி வெய்துயிர்த்து என் குறை – வத்தவ:14/152
எ முறை செய்தேன் என் செய்தேன் என – வத்தவ:14/153
ஆனாது ஒழுகுமால் அல்லவை கடிந்து என் – வத்தவ:14/187
யானே முன்நின்று அடுப்ப நீ என்
தேன்_நேர்_கிளவியை திரு நாள் அமைத்து – வத்தவ:15/77,78
நிலை இடம் பெறாது நெருங்கிற்றால் சனம் என் – வத்தவ:15/151
விடுத்தனர்-மாதோ விரிசிகை தமர் என் – வத்தவ:16/48
இயக்கி இவளே என் மகள் என்று – வத்தவ:17/54
ஒழுகுவனன்-மாதோ உதயணன் இனிது என் – வத்தவ:17/122
என் குலம் இடையறும் என நினைந்து ஆற்றான் – நரவாண:1/58
அண்ணல் யானை என் கண்ணுற வந்து தன் – நரவாண:1/147
ஆய் வலி தட கை சுருட்டுபு முறுக்கி என்
வாய் புக்கு அடங்கிய பொழுதில் சேய் நின்று – நரவாண:1/148,149
உற்றது என் மனன் எனும் உணர்வினள் ஆகி – நரவாண:1/193
நின் உயிர் மதியாயாயின் என் உயிர் – நரவாண:1/218
அசையா ஊக்கத்து அடிகள் என் உள்ளம் – நரவாண:1/230
ஆராய்ந்தனனால் அமைச்சரோடு ஒருங்கு என் – நரவாண:1/242
ஏகல் ஆற்றீர் என் உற்றீர் என – நரவாண:2/35
என் நட்பு அறி-மின் என்றும் என்-வயின் – நரவாண:2/52
என் பெயர் நினைந்தால் எவ்விடத்தாயினும் – நரவாண:2/56
இயக்கன் அவ்வழி இழிந்தன இனிது என் – நரவாண:2/68
இன்று நினைத்தது என் எனப்படும் என – நரவாண:3/22
அடி நிழல் குறுகிய-காலை மற்று என்
மனத்ததை இயைக என நினைத்தனள் செல்ல – நரவாண:3/89,90
என் குறை முடித்தேன் இனி என்னாது – நரவாண:3/155
இடர் தீர்ந்து இனியை ஆக என் குறை என – நரவாண:3/162
விசும்பின் மின் என மறைந்தனன் விரைந்து என் – நரவாண:3/227
என் துணைக்கு உற்ற நோயும் இது என – நரவாண:4/59
பொன் நகர் புக்கனன் புகழ் வெய்யோன் என் – நரவாண:4/160
பொருள் எனக்கு என் செயும் புரவல போற்று என – நரவாண:5/24
என் முதல் கேள் என தொல் முதல் தொடங்கி – நரவாண:5/25
போயினள்-மாதோ புனை_இழை நகர்க்கு என் – நரவாண:5/47
வளரும்-மாதோ வைகல்-தொறும் பொலிந்து என் – நரவாண:6/147
நலம் பெறு நகரம் புக்கனன் இனிது என் – நரவாண:7/165
பதன் அறிந்து நுகருமால் பண்பு மிக செறிந்து என் – நரவாண:8/158
என்-கண் (3)
நின்-கண் அ மொழி நிற்ப என்-கண்
புன்கண் நோக்காது போதியோ எனவும் – இலாவாண:19/173,174
என்-கண் கிடந்த எல்லாம் மற்று இவள் – மகத:14/248
இன்னா வெம் துயர் என்-கண் நீக்கிய – வத்தவ:8/34
என்-கொல் (3)
என்-கொல் ஈண்டு நம் இன் உயிர் துணை என – உஞ்ஞை:44/56
என்-கொல் நிகழும் ஏதம் இன்று என – உஞ்ஞை:55/41
வெம் போர் நிகழ்ச்சி என்-கொல் மற்று இது என – மகத:19/16
என்-கொல்-தான் (1)
என்-கொல்-தான் என நன்கு அவர் கேட்ட – வத்தவ:5/90
என்-தலை (1)
தானும் தனிமையொடு என்-தலை வந்தனன் – மகத:21/61
என்-பால் (1)
வயந்தகன் என்-பால் வரீஇய போதர – இலாவாண:9/133
என்-மாட்டு (1)
கண்டேன் காவலன் அருள் வகை என்-மாட்டு
உண்டேயாயினும் ஒழிக எம் பெருமகன் – வத்தவ:13/112,113
என்-முகத்தேயும் (1)
என்-முகத்தேயும் இறைஞ்சிய தலையள் – உஞ்ஞை:36/335
என்-வயின் (9)
அடுத்தனை ஆராய்ந்து அறிய என்-வயின்
நெடித்தல் செல்லாய் விடுத்தல் நீ என – உஞ்ஞை:54/88,89
என்-வயின் அருள் என மு முறை இறைஞ்சுவித்து – இலாவாண:3/129
பொய் நில மருங்கில் போத்தந்து என்-வயின்
கண் என தருதல் கடன் என கூறி – இலாவாண:9/234,235
என் ஆகியர் மற்று என்-வயின் இனி என – இலாவாண:10/13
இன் உயிர் அன்ன என்-வயின் நினைஇ – இலாவாண:19/38
நீயே என்-வயின் நினைந்திலையோ என – வத்தவ:4/7
என்-வயின் நினையாது ஏதிலை போல – வத்தவ:7/49
என் நட்பு அறி-மின் என்றும் என்-வயின்
எள்ளல் இல்லாது உள்ளிய-காலை – நரவாண:2/52,53
ஆழி உருட்டி என்-வயின் வரூஉம் – நரவாண:3/187
என்குவை (1)
என்னின் ஆயிற்று என்குவை ஆயின் – உஞ்ஞை:36/213
என்ப (1)
பொலிந்தனன் என்ப பொரு படையிடை என் – உஞ்ஞை:56/283
என்பது (31)
இன்னாள் என்பது இவனும் அறியான் – உஞ்ஞை:34/233
ஒட்டா கணிகையை பெட்டனை என்பது
புலவோர் தெரியின் பொருத்தம் இன்று ஆகி – உஞ்ஞை:36/284,285
ஆராய்க என்பது நேர்_இழைக்கு உரை என – உஞ்ஞை:36/367
குறிப்பில் கொண்டனன் கோதை என்பது
அயலோர் கருதின் அற்றம் தரும் என – உஞ்ஞை:40/357,358
புகுத்துவல் என்பது புரிந்தது போல – உஞ்ஞை:48/71
கொடுத்திலன் என்பது கூறின் அல்லதை – உஞ்ஞை:48/101
பொய் நிலம் காட்டினர் என்பது ஓர் பொய் மொழி – உஞ்ஞை:56/162
குறை_மகன் என்பது கோடல் செல்லாது – இலாவாண:8/32
தமர் பிறர் என்பது அறியும் திறனும் – இலாவாண:9/87
நட்டோர் என்பது நாட்டினை நன்று என – இலாவாண:9/119
யூகி என்பது உணர கூறி – இலாவாண:9/240
வண்டே அனையர் மைந்தர் என்பது
பண்டே உரைத்த பழமொழி மெய்யா – இலாவாண:16/36,37
இ துணை என்பது ஒன்று இல் என இரங்கியும் – மகத:1/183
பேர் உடை மாதர் உளள் மற்று என்பது
நேர் இழை அரிவை நின் வாய் கேட்டனென் – மகத:9/176,177
என்பது சொல்லி எழில் வரை மார்பன் – மகத:14/143
குட முழவு என்பது பயிற்றினென் யான் என – மகத:14/187
என்பது கூறு என மன் பெரும் சீர்த்தி – மகத:18/29
மறிந்து வந்தனரே மாற்றோர் என்பது
அறிந்தனென் அதன்-மாட்டு அவலம் வேண்டா – மகத:19/80,81
என்பது கூறி அன்பு நெகிழ்ந்து உருகி – மகத:20/143
ஆய கேண்மையன் அந்தணன் என்பது
சே இழை மாதர் தேறலள் ஆகி – மகத:22/12,13
ஒப்புழி அல்லது ஓடாது என்பது
மிக்கது என் மனன் என மெல்_இயல் நினைஇ – மகத:22/97,98
இம்மை என்பது எமக்கு நெறி இன்மையின் – மகத:24/96
பகை செய வலித்தனன் என்பது பயிற்றி – மகத:25/38
விளிந்தனள் என்பது இறுதியாக – வத்தவ:5/57
முழங்கு அழல் மூழ்கி முடிந்தனள் என்பது
மெய் என கொண்டனையாயின் மற்று அது – வத்தவ:5/98,99
தந்தேம் என்பது கேள் என பைம்_தொடி – வத்தவ:7/74
ஏமுறு வேட்கை ஆகும் என்பது
ஈது-கொல் என்ன பற்பல நினைஇ – வத்தவ:7/135,136
மானனீகை என்பது என் நாமம் – வத்தவ:13/39
முறையே என்பது இறைவ அதனால் – வத்தவ:15/76
தமியள் என்பது சாற்றுவனள் போல – வத்தவ:15/137
அழுந்தினன் என்பது கேட்டே அறிவு அயர்ந்து – நரவாண:1/25
என்பதும் (1)
யூகி நினக்கு இங்கு அடைக்கலம் என்பதும்
போகிய புகழோன் பணிப்ப கொண்டு – இலாவாண:11/105,106
என்பதை (8)
உயிர் தவல் உரைக்கும் என்பதை உணர்ந்து – உஞ்ஞை:56/233
உதயணகுமரன் யூகி என்பதை
உரையினும் உடம்பினும் வேறு எனின் அல்லது – இலாவாண:17/163,164
வத்தவர் கோமான் என்பதை அறிவோர் – மகத:8/109
என்றனன் என்பதை சென்றனை கூறி – மகத:17/83
பின் நன்றாகும் என்பதை நாடி – மகத:21/76
ஒடுங்கு_ஈர்_ஓதி என்பதை உணர்த்து என – மகத:22/153
விள்ளா விழு புகழ் வெள் ஏறு என்பதை
முகன் அமர் காதல் நின் மகன் எனப்படும் – வத்தவ:5/115,116
இருந்தனள் நின்றனள் என்பதை அறியார் – வத்தவ:12/128
என்பர் (1)
பொய் சொல் என்பர் புன்மையோரே – மகத:1/60
என்பும் (2)
உமியும் மயிரும் என்பும் உட்பட – இலாவாண:4/54
என்பும் தோலும் உள்ளவை எல்லாம் – வத்தவ:3/5
என்பேன் (2)
மாணகன் என்பேன் மற்று இ நாடு – மகத:6/196
ஒன்னா பகை யான் உதயணன் என்பேன்
இன்னா மன்ன நின் உயிர் உணீஇய – மகத:27/142,143
என்போரும் (18)
பெரும் பெயர் வாழ்த்தாய் பிணை என்போரும்
செம்பொன் வள்ளத்து தீம் பால் ஊட்டும் – உஞ்ஞை:33/167,168
அம் சொல் பேதாய் அருள் என்போரும்
மதியம் கெடுத்து மா விசும்பு உழிதரும் – உஞ்ஞை:33/171,172
செறுதலும் உண்டு இனி எழுக என்போரும்
பிசியும் நொடியும் பிறவும் பயிற்றி – உஞ்ஞை:33/174,175
பொங்கு மலர் கோதாய் போற்று என்போரும்
நின்னை உவக்கும் நின் பெருமான் ஏந்திய – உஞ்ஞை:42/51,52
பொன்னே போற்றி பொலிக என்போரும்
பொரு வேள் பேணி பொலி உஞ்சேனையுள் – உஞ்ஞை:42/54,55
திருவே மெல்ல செல்க என்போரும்
பொங்கு திரை ஞாலத்து மயக்கம் நீக்கும் – உஞ்ஞை:42/57,58
நங்காய் மெல்ல நட என்போரும்
வல்லவன் எழுதிய பல் பூம் பத்தி – உஞ்ஞை:42/61,62
பொங்கு மலர் தாரோய் புகுக என்போரும்
உட்காது ஒழுகின் – இலாவாண:1/23,24
மிகுதி வேந்தே புகுக என்போரும்
பயம் கெழு நல் நாடு பயம் பல தீர – இலாவாண:1/31,32
நின் நகர் நடுவண் மன்னுக என்போரும்
மாயோன் மார்பில் திரு_மகள் போல – இலாவாண:1/35,36
மன்னருள் மன்னன் மன்னுக என்போரும்
கருத்தில் சூழ்ச்சியொடு கானத்து அக-வயின் – இலாவாண:1/49,50
சின போர் இவற்கே சேர்ந்த என்போரும்
வஞ்ச சூழ்ச்சியின் வணக்கின் அல்லதை – மகத:20/160,161
வெம் சின வேந்தர் இங்கு இல் என்போரும்
ஆசு_இல் செங்கோல் அவந்தியன் மட_மகள் – மகத:20/163,164
அவளே புண்ணியம் உடையள் என்போரும்
வலி கெழு நோன் தாள் வத்தவ மன்னற்கு – மகத:20/177,178
தக்கனள் கொடுப்பின் மிக்கது என்போரும்
வேண்டி வந்த வேந்தனும் வீய்ந்தனன் – மகத:20/181,182
மெய் அன்று அ மொழி பொய் என்போரும்
மந்திர மகளிரின் தோன்றிய மகள் எனின் – வத்தவ:17/30,31
தோன்றிய தவத்தள் துணி-மின் என்போரும்
பரவை மா கடல் பயம் கெழு ஞாலத்து – வத்தவ:17/48,49
தலைவர இருந்தது தகாது என்போரும்
சொல் இயல் பெருமான் மெல்_இயல்-தன்னை – வத்தவ:17/69,70
என்போள் (1)
விராய் மலர் கோதை இராசனை என்போள்
கணம் குழை முகத்தியை வணங்கினள் புகுந்து – வத்தவ:12/38,39
என்போன் (4)
வல் வில் இளையன் வராகன் என்போன்
சொல்லுவது உண்டு என செவ்வி வேண்டி – உஞ்ஞை:47/32,33
இடபகன் என்போன் எறி படை-தான் இது – உஞ்ஞை:56/250
மாணகன் என்போன் மற்று இ நாடு – மகத:8/73
தீது_இல் கேள்வி சாதகன் என்போன்
உருமண்ணுவாவும் யூகியும் தறியா – வத்தவ:4/36,37
என்போனை (1)
கும்பன் என்போனை வெம்ப நூறி – மகத:27/211
என்மரும் (12)
வேந்தன்_மகளே விரையாது என்மரும்
பண்டை மகளிர் படிமையில் பிழையாது – உஞ்ஞை:42/47,48
யூகியும் மன்னுக உலகினுள் என்மரும்
வியன் கண் ஞாலத்து இயன்றவை கேள்-மின் – இலாவாண:1/56,57
கொடுப்போர் செய்யும் குறிப்பு இஃது என்மரும்
மற்றும் இன்னன பற்பல பயிற்றி – இலாவாண:1/84,85
தத்துவ நெஞ்சத்து உத்தமன் என்மரும்
வனப்பிற்கு ஏற்ற வலியும் விச்சையும் – மகத:20/158,159
நிலம் முழுது கொடுப்பினும் நேரோ என்மரும்
நகர மாக்கள் இவை பல பகர – மகத:20/189,190
உரையன்-மின் இ மொழி புரையாது என்மரும்
அறு இல் தெள் நீர் ஆழ் கயம் முனிந்து – வத்தவ:17/36,37
நாறு இரும் குழல் பிற கூறன்-மின் என்மரும்
இமிழ் திரை வையத்து ஏயர் பெருமகன் – வத்தவ:17/65,66
பொறுத்தல் மற்று சில பொருந்தாது என்மரும்
யாமே போலும் அழகு உடையோம் என – வத்தவ:17/80,81
காணிக மற்று இவள் கழி வனப்பு என்மரும்
ஏதம்_இல் ஒழுக்கின் மா தவர் இல் பிறந்து – வத்தவ:17/84,85
தவம் மலி மாதர் தக்கனள் என்மரும்
இன்னவை பிறவும் பல் முறை பகர – வத்தவ:17/93,94
பெற்றனம் பண்டே பெரும் தவம் என்மரும்
இன் ஓர் அன்ன எடுத்து உரை சொல்லி – நரவாண:6/126,127
பொய்யாது ஆதல் உறு பொருள் என்மரும்
இவையும் பிறவும் இயைவன கூறி – நரவாண:6/139,140
என்ற (10)
செல்வது பொருளோ செப்பீரோ என்ற
அல்லல் கூர அலமருவோரும் – உஞ்ஞை:44/12,13
செரு வில் வேந்தன் செய்கை என்ற
பின்னர் அல்லது துன்னினர் இவர் என – உஞ்ஞை:54/99,100
வாய் மொழி வயந்தகன் இடபகன் என்ற
மூவரும் அல்லன் முன் நின்று இரப்போன் – இலாவாண:17/152,153
தப்பினார் என்ற தம்பியர் வந்து அவன் – மகத:24/80
பற்றுபு நம் பதி தருகுவேன் என்ற சொல் – மகத:25/68
கற்பேன் என்ற சொல் கட்டு அழலுறீஇ – வத்தவ:5/20
அறம் பொருள் இன்பம் என்ற மூன்றினும் – வத்தவ:7/140
ஒக்கும் என்ற சொல் உள்ளே நின்று – வத்தவ:8/104
என் நேர் என்ற மின் ஏர் சாயலை – வத்தவ:8/107
வேண்டா என்ற பின் மீண்டும் மேக்கு ஓங்கி – நரவாண:4/102
என்றல் (1)
மான் நேர் நோக்கின் மட மகள் என்றல்
மெய் அன்று அ மொழி பொய் என்போரும் – வத்தவ:17/29,30
என்றலின் (10)
ஆடுக வாவி-தன் அக-வயின் என்றலின்
செம்சூட்டு இட்டிகை சுதை சுவர் படு-கால் – உஞ்ஞை:40/315,316
வருக மற்று அவன் வல் விரைந்து என்றலின்
ஆணை வேந்தன் அரும் கல நிதியம் – உஞ்ஞை:47/38,39
ஓட்டுக வல் விரைந்து என்றலின் உதயணன் – உஞ்ஞை:49/73
என்னே அன்னவும் உளவோ என்றலின்
வேட்டதன் வழியே பாற்பட நாடி – மகத:1/84,85
யாழ் அறி வித்தகன் அறிந்தருள் என்றலின்
இன்னும் சென்றவன் அன்னன் ஆகுதல் – மகத:14/241,242
புகுதுக வத்தவன் என்றலின் பூம் தார் – மகத:22/256
வல்லே வருக என்றலின் மல்கிய – வத்தவ:10/12
குறை போம் என்றலின் கூறினேன் அன்றியும் – வத்தவ:13/210
பொருளும் அதுவே போதுக என்றலின்
யார் அவன் கூறு என அவ்வழி இறைஞ்சி – நரவாண:1/79,80
வாய்மையில் புணரும் வல் விரைந்து என்றலின்
நீர் சார்பாக ஊர்பவும் மரத்தொடு – நரவாண:4/20,21
என்றலும் (4)
தன் நகர்க்கு உய்ப்பென் என்றலும் அடிகள் – இலாவாண:11/135
காண்க என்றலும் கணம் குழை மாதரும் – வத்தவ:8/12
புகுதுக என்றலும் புக்கு அவர் அடி தொழ – வத்தவ:13/11
துன்ன_அரும் சுற்றமும் முன் உரை என்றலும்
வாள் திறல் வேந்தனை வணங்கி தன் கை – வத்தவ:13/33,34
என்றலோடு (1)
என் கண் கவற்றிற்று என்றலோடு இயலி – மகத:9/103
என்றவன் (3)
கோசிகன் என்றவன் குறி பெயர் கூறி – உஞ்ஞை:36/200
நின்றனன் பல்லாண்டு என்றவன் இறைஞ்ச – உஞ்ஞை:47/34
என்றவன் விடுப்ப நன்று என விரும்பி – மகத:19/145
என்றனள் (1)
கூற்று ஆர்ப்பு இசைப்பு இது என் என்றனள் வெரீஇ – மகத:24/174
என்றனன் (6)
என்றனன் என்பதை சென்றனை கூறி – மகத:17/83
வன் படையாளன் வருக என்றனன்
மாண்ட வத்தவர் ஆண்டகையாதலின் – மகத:19/138,139
சுற்ற பந்தமும் வேண்டினேன் என்றனன்
கொற்றவன் வலித்தது இற்று என உரைப்ப – மகத:21/66,67
என்றனன் விடுத்தலின் நன்று என விரும்பி – மகத:26/64
தானேயாக தருகுவென் என்றனன்
பனி மலர் கோதை பதுமையை நீங்கி – வத்தவ:6/66,67
வருக என்றனன் செல்-மதி நீ என – நரவாண:7/153
என்று (227)
ஒளி மேம்பட்டனன் ஒன்னான் என்று எனை – உஞ்ஞை:34/66
யாழ் முறை கருமம் இவளது என்று அருளி – உஞ்ஞை:34/156
மாண்டது என்று மனத்தில் புகல – உஞ்ஞை:34/174
மதியோர் மொழிந்தது இது என்று எண்ணி – உஞ்ஞை:35/13
ஏர் இள மகளிர்க்கு இயற்கை என்று எண்ணி – உஞ்ஞை:35/85
தாய பெண்டிரும் தம் துணையோரும் என்று
ஓர் இல் எழு கிளை உடன் தொக்கு ஈண்டி – உஞ்ஞை:35/134,135
கோல்_தொடி கொண்ட கொள்கை என்று ஏத்தி – உஞ்ஞை:36/120
இன்னள் என்று யான் என் முதல் உரைப்பேன் – உஞ்ஞை:36/149
அழி தவப்படுதல் ஆற்றும் என்று உரைத்த – உஞ்ஞை:36/177
ஆங்காங்கு ஒல்வென் என்று ஆத்திரை முன்னி – உஞ்ஞை:36/221
தாய் என்று அறிந்தனன் நீ இனி வளர்க்க என – உஞ்ஞை:36/269
மாயம் என்று அஞ்சின் மற்று இது முடிக்கும் – உஞ்ஞை:36/292
ஏடு கோளாளர் எனையர் என்று எண்ணி – உஞ்ஞை:37/153
பொன்னும் நெல்லும் புரிவின் வழங்குக என்று
ஒன்று என பயிற்றி உரும் இடித்து அன்ன – உஞ்ஞை:37/196,197
இன்றும் சென்று யான் குஞ்சரம் புகுவல் என்று
அம்_சில்_ஓதி அணங்கு வாய் கூற – உஞ்ஞை:37/250,251
நாள் நீராட்டணி நாளை என்று அறைதலும் – உஞ்ஞை:37/263
புதவகத்து உறைந்தோர் போம் பொழுது என்று என – உஞ்ஞை:37/275
இறைவன் பணி என்று இறைகொண்டு ஈண்டி – உஞ்ஞை:38/86
சுண்ண வட்டும் சுழி நீர் கோடும் என்று
எண்ணிய பிறவும் இளையோர்க்கு இயைந்த – உஞ்ஞை:38/107,108
தனக்கு என்று ஆய்ந்த தலை இரும் பிடிகளுள் – உஞ்ஞை:38/291
ஆடுக போய் என்று அவர்களை அருளி – உஞ்ஞை:39/42
இனி பொய் உண்ணும் ஏழையம் அல்லம் என்று
அணி தகு நுதல் வியர்த்து அரை எழுத்து அளைஇ – உஞ்ஞை:40/167,168
மேல் இருந்தன யான் பொறை ஆற்றேன் என்று
ஒசிவது போலும் நின் நொசி நுசுப்பு உணராது – உஞ்ஞை:40/212,213
உண்பல் என்று தன் கண் பனி வார – உஞ்ஞை:40/283
எந்திர நாழிகை என்று இவை பிறவும் – உஞ்ஞை:41/18
நம் இல் காலை என்ன என்று எண்ணி – உஞ்ஞை:41/41
இடை ஏமாக்கும் என்று அடைவனர் விலக்கி – உஞ்ஞை:42/127
மங்கல மண்ணு நீர் ஆவன என்று
நெஞ்சம் நெகிழ்ந்து உவந்து அன்பு கலந்து ஆடு இயல் – உஞ்ஞை:42/138,139
நல்கூர் பெரும் புனல் கொள்க என்று தம் – உஞ்ஞை:42/195
இன்னன் என்று தன் அறிவுறீஇ பின் – உஞ்ஞை:43/59
கூற்ற வேழம் குணம் சிதைந்தது-கொல் என்று
ஈற்று பெண்டிர் இள மக தழீஇ – உஞ்ஞை:43/135,136
ஆற்றேம் யாம் என்று அலறினர் ஒருசார் – உஞ்ஞை:43/139
நல்லது தீது என்று அறியாது அ வழி – உஞ்ஞை:44/11
கொடுக்குவ வேண்டும் என்று எடுத்து_எடுத்து ஏத்தி – உஞ்ஞை:44/122
ஏறு இ இரும் பிடி என்னொடு என்று தன் – உஞ்ஞை:45/61
ஏற்றல் வேண்டும் என்று இரந்து ஏற்றினமால் – உஞ்ஞை:45/78
என் சொலி சேறும் என்று எண்ணுபு நாணினர் – உஞ்ஞை:45/80
தன்னின் ஆகிய தன்மைத்து என்று
தண்டார் வேந்தன் கொண்ட காலை – உஞ்ஞை:46/320,321
உய் வகை இல்லை வெய்யோன் மாட்டு என்று
அறிந்தோர் அறிந்தோர் செறிந்தனர் ஆகி – உஞ்ஞை:46/344,345
கண்ணி வந்தது கடுமை சேர்ந்தது என்று
எண்ணிய இறைவன் இரு கோல் எல்லையுள் – உஞ்ஞை:47/56,57
நெஞ்சின் அஞ்சாது நிகழ்ந்தது கூறு என்று
ஆர் உயிர்க்கு அபயம் கோமான் கொடுப்ப – உஞ்ஞை:47/65,66
வயவர் என்று யாம் வகுக்கப்பட்டோர் – உஞ்ஞை:47/90
ஏமம் ஆக இவன் எய்துவன் என்று தம் – உஞ்ஞை:48/51
நோய் கொளல் இன்றி நொவ்விதின் கடாவல் என்று
ஆய் புகழ் அண்ணல் அசைதல் செல்லான் – உஞ்ஞை:48/139,140
வலத்து இட்டு ஊர்ந்து வழிமுதல் கோடும் என்று
உரைப்ப கேட்டே உதயணகுமரன் – உஞ்ஞை:49/33,34
இரும் புறத்து இருந்தோர்க்கு ஏதம் என்று எண்ணி – உஞ்ஞை:53/19
நூலின் இயன்றவை நோக்கார் சாபம் என்று
ஆடூஉவும் மகடூஉவும் மாடும் அறியார் – உஞ்ஞை:55/59,60
உய்வல் என்று எண்ணி ஒளித்தனை போந்தனை – உஞ்ஞை:55/135
வெள்ளை வேட்டுவீர் புள் எவன் பிழைத்தது என்று
உள் அழிந்தவர்கட்கு உறுதி கூற – உஞ்ஞை:56/16,17
செருக்கி செல்லும் செலவின என்று தம் – உஞ்ஞை:56/158
இன் உயிர் துறக்கும் என்று எண்ண_அரும் சூழ்ச்சியன் – உஞ்ஞை:56/168
பிரிந்து காண் பிறர் அரும் தலை துமிப்ப என்று
ஆர்வ வேட்டுவர் அண்ணற்கு உரைத்து – உஞ்ஞை:56/255,256
திரு நாள் படை நாள் கடி நாள் என்று இ – இலாவாண:2/32
எழு முறை இறைஞ்சுக என்று ஏத்துவனர் காட்ட – இலாவாண:3/66
ஒள் வினை பொலிந்த ஓமாலிகையும் என்று
எண்_இரண்டு ஆகிய பண் அமை வனப்பின் – இலாவாண:5/32,33
திரு கொடி சாலி செம்பொன் வாகை என்று
ஒருப்படுத்து ஊழூழ் முறைமையின் ஏந்தி – இலாவாண:5/87,88
தந்தனன் கோமான் என்று தலைவணங்கி – இலாவாண:8/34
மாதங்கம் என்று மதித்தலின் பெற்ற – இலாவாண:9/83
இன் உயிர் இடுக்கண் இன்னது என்று அறியான் – இலாவாண:9/191
முகனமர்ந்து உரைத்து முன்னையிர் ஆம்-மின் என்று
அகனமர் காதலொடு ஆற்றுளி விடுப்ப – இலாவாண:9/262,263
நலம் மிகு வேந்தனை நண்ணு-மின் விரைந்து என்று
ஒழிந்தனன் உதயண யூகி பின் என – இலாவாண:10/36,37
உந்த திசையது என்று ஒன்ற பிறவும் – இலாவாண:10/73
வேக நம்பிக்கு விலக்குக அடிசில் என்று
ஆகு பொருள் அறிவி அரும் பொருள் என் மகன் – இலாவாண:10/145,146
பொருள் அஃது அன்று புரவலன்-மாட்டு என்று
என் செய் குற்றம் நின்-கண் தாங்கி – இலாவாண:10/150,151
பெறல்_அரும் பெரும் தவத்து உறு பயன் கொள்வல் என்று
ஆய் புகழ் முனிவனொடு தேவியை இரந்து – இலாவாண:11/139,140
எமக்கு அணி உடையர் என்று எம்மொடு உறையும் நீர் – இலாவாண:12/71
விரிந்த இவற்றொடு விடு-மின் வேர்வு என்று
இரந்தனர் தெருட்டி இயைந்தனர் ஒருசார் – இலாவாண:12/80,81
இணர் இவை அணி-மின் என்று இரந்தனர் நீட்ட – இலாவாண:12/85
முன்னிய நின்றவை முடிய தோன்றும் என்று
எண்ணிய இ பொருள் திண்ணிதின் எய்தும் – இலாவாண:13/63,64
ஈ-மின் ஐய என்று இரந்தனள் நீட்ட – இலாவாண:15/113
உய்த்தனிர் கொடு-மின் என்று ஊழ் அடி ஒதுங்கி – இலாவாண:16/51
அரண் நீ அருள் என்று அடைவது போன்று ஓர் – இலாவாண:16/108
இன்னது என்று உணரா நல்_நுதல் நடுங்கி – இலாவாண:16/110
இன்னுழி தம்-மின் என்று அன்னுழி அவளொடு – இலாவாண:17/15
மொய்த்து அழல் புதைப்பினும் புக்கு அவண் போ-மின் என்று
அ தக அமைத்த யாப்புறு செய்கையொடு – இலாவாண:17/77,78
இன் நகை முறுவலொடு எண்ணியது முடிந்தது என்று
எதிர் எழுந்து விரும்பி யூகி இறைஞ்சி – இலாவாண:17/102,103
வலிக்கற்பாலை வயங்கு_இழை நீ என்று
ஒலிக்கும் கழல் கால் யூகி இரப்ப – இலாவாண:17/146,147
யாவன்-கொல் இவன் என்று அவற்கு எதிர்மொழி – இலாவாண:17/154
ஏது-கொல் உற்றது என்று எஞ்சிய நெஞ்சின் – இலாவாண:18/57
வன்கணாளர் என்று பண்டு உரைப்போய் – இலாவாண:19/172
கண்டனிர் உளிரோ காவலன் மகளை என்று
ஒண் தொடி காஞ்சனை உயிர் நனி நில்லா – இலாவாண:20/88,89
யாங்கு இனிது இருத்தும் என்று அறிவினில் சூழ்ந்து – இலாவாண:20/99
வத்தவன் காதலி வாசவதத்தை என்று
அ தகவு அறிந்தோர் அ இடத்து இன்மையின் – இலாவாண:20/128,129
வாழ்தலின் இனிதே ஆழ்தல் என்று அழிந்தே – மகத:1/50
மயக்கம் இல் கேள்வி இசைச்சனும் என்று இ – மகத:2/4
இன்பம் கலந்த இராசகிரியம் என்று
எண் திசை மருங்கினும் தன் பெயர் பொறித்த – மகத:3/114,115
மந்தரம் ஏந்தலும் என்று இவை பிறவும் – மகத:4/88
போ-மின் போ-மின் என்று புடை ஓட்டும் – மகத:6/28
உரிய ஆயின உணர்-மின் என்று தன் – மகத:6/79
விலக்கவும் நீக்கவும் பெறீஇர் என்று தன் – மகத:6/105
இளமையும் விச்சையும் என்று இவை பிறவும் – மகத:6/111
அச்சம் கொள்ள அகற்றன்-மின் என்று தன் – மகத:6/143
ஏதம் இல்லை இவணிர் ஆ-மின் என்று
இ நாட்டார் அலிர் ஏனையர் போல்வீர் – மகத:6/183,184
வாய்மையாக மறையாது உரை-மின் என்று
ஏயர் குருசிலை தூய் மொழி வினவ – மகத:6/187,188
என்று அது சொல்ல நன்று என விரும்பி – மகத:6/198
யாது-கொல் என்று தன் அகத்தே நினைஇ – மகத:7/68
தீண்டும் வாயில் யாது-கொல் என்று தன் – மகத:7/86
நின்றனர் போகார் என்று அவட்கு உரைப்ப – மகத:8/77
தானம் ஏற்றல் தகாஅது என்று தன் – மகத:8/115
ஆகிய பாலள் இவள் என்று அறிந்தே – மகத:9/109
பண்பு உடைத்தன்று என்று அ தண் தழை அணிந்த – மகத:9/116
கண்ணியம் ஆயினம் கவலல் என்று தன் – மகத:9/143
இடன் உடை அறிவும் என்று இவை பிறவும் – மகத:10/70
எனைத்து இவன் வேண்டினும் ஈவன் என்று தன் – மகத:12/49
விளங்கு அறல் வெள்ளியின் வீசுறும் என்று அதன் – மகத:12/72
மண்ணின் சுவையும் இன்னது என்று ஒழியாது – மகத:12/75
தொழுத கையர் புகுதுக என்று ஏத்த – மகத:13/72
மக்கள் என்று மதியோர் உரைத்ததை – மகத:14/113
கண்ணில் கண்டேன் என்று கை நெரித்து – மகத:14/114
வருந்தல் வேண்டா வாழிய நங்கை என்று
இரந்தனன் ஆகி ஏற்ப காட்டிய – மகத:14/134,135
பாடல் வேண்டும் என்று ஆடு அமை தோளி – மகத:14/246
உதையணன் வல்லன் என்று உரைப்ப அவனினும் – மகத:14/291
மிக நனி வல்லன் இ தகை மலி மார்பன் என்று
உள்ளம் கொள்ளா உவகையள் ஆகி – மகத:14/292,293
இன்னே எழுக என்று எழுந்து ஆங்கு அணைஇ – மகத:17/103
இன்றை கொண்டும் இவணிர் ஆம்-மின் என்று
ஒன்றிய காதலோடு உள் நெகிழ்ந்து உரைப – மகத:17/201,202
எண் திசை மருங்கினும் இன்னுழி எறிதும் என்று
அறிய சூழ்ந்த குறியினர் ஆகி – மகத:17/211,212
காப்பு நன்கு இகழன்-மின் கண்படையுறுத்து என்று
யாப்புற கூறி அடங்கிய பொழுதில் – மகத:17/218,219
மத களி யானை வத்தவன் வாழ்க என்று
உரைப்ப மற்றவர் அறிந்தனர் ஆகி – மகத:17/254,255
இவண் வர பெற்றேன் தவம் மிக உடையென் என்று
ஏதம் இன்மையும் நீதியும் வினாஅய் – மகத:18/59,60
தரும சாத்திரம் தலைக்கொள்கு என்று
பூசனை வழக்கொடு புரை அவை நடுவண் – மகத:19/4,5
பொரு படை போதர புணர்த்தது ஆகும் என்று
அதுவும் பிறவும் ஆய்வுழி செவ்விதின் – மகத:19/18,19
பொரு படை தொகுத்து போதுக என்று ஏவலின் – மகத:19/56
கூறினன் மற்று எம் கோமகன் என்று அவன் – மகத:19/98
தானே முடிந்தது என்று ஆனா உவகையன் – மகத:19/159
பின்னர் ஆவோர் இன்னர் என்று உரைத்து – மகத:19/206
அரும் தொழில் தெளிவும் அன்பும் என்று இவை – மகத:21/4
முன் தவம் உடையர் என்று உற்ற உள்ளமொடு – மகத:21/15
வாழேன் என்று வலித்த நெஞ்சமொடு – மகத:21/91
சென்று உரை செம்மற்கு என்று அவன் ஒருப்பட – மகத:22/37
வம்-மின் என்று தம் இயல் வழாஅ – மகத:22/48
வந்தனம் யாம் என்று அந்தணி கேட்ப – மகத:22/85
நல்_நுதல் நிலைமை இன்னது என்று உரைக்க அ – மகத:22/141
இயற்பட ஈவல் என்று அமைச்சரொடு கிளந்து – மகத:23/43
கோல் தொழில் கொற்றம் கொடுத்து நீர் பெயர்-மின் என்று
ஏற்று உரி முரசின் இறை_மகன் பணித்த – மகத:23/60,61
ஓங்கிய பெரும் குலம் உயர்தற்கு உரித்து என்று
ஆங்கு அவன் உரைப்ப அமர் பட கடந்த – மகத:24/66,67
அற்ற படீஇயர் அதனினும் உவத்தும் என்று
இன்னவை எல்லாம் திண்ணிதின் உரைத்தனன் – மகத:25/92,93
செய்வதை எல்லாம் மெய் என கருதும் என்று
ஐயம் இன்றி அவனுழை விட்ட பின் – மகத:25/96,97
மாட்டல் வேண்டும் என்று ஓட்டி எ திசையும் – மகத:25/123
உறு படை அழித்தும் என்று உடன்று மேல்வந்து என – மகத:25/126
யாது செய்வாம்-கொல் என்று அஞ்சினம் பெரிது என – மகத:25/139
விசய வில்லாளரை விடுத்தனன் விரைந்து என்று
ஓடினை சொல் என நீடுதல் இன்றி – மகத:26/11,12
இடு-மின் என்று அவன் கடுகி உரைப்ப – மகத:26/31
உள் உடை கடும் பகை உட்க தக்கது என்று
நள்ளிருள் அகத்தே பொள்ளென உராஅய் – மகத:26/34,35
எழுதும் என்று அவன் மொழியா-மாத்திரம் – மகத:27/40
அகைத்தது அறிந்தனை அருள்-மதி நீ என்று
அடையார் கடந்து தடைபாடு அகற்றிய – மகத:27/83,84
முடித்தனன் என்று சமழ்த்தனன் நோக்கி – மகத:27/186
அடக்கற்பாலம் என்று யாழ் அறி வித்தகன் – மகத:27/188
ஏமம் ஈக என்று இடவகன் போக்க – மகத:27/191
சிதைந்தவை எல்லாம் புதைந்தவை புதுக்க என்று
இழந்த மாந்தரும் எய்துக தம என – வத்தவ:2/17,18
நன்கனம் நாடி கொண்டனிர் வம்-மின் என்று
அங்கு அவர் போக்கிய பின்றை அப்பால் – வத்தவ:3/6,7
வேண்டுவது உரை என்று ஆண்டவன் வேண்டும் – வத்தவ:3/143
கை-வயின் கொடுத்தல் கருமம் என்று தன் – வத்தவ:4/42
கழி பெரு நண்பின் காளமயிடன் என்று
அழிவு_இல் அந்தணன் அவ்விடத்து உண்மையின் – வத்தவ:4/65,66
என்று தன் மனத்தே நின்று சில நினையா – வத்தவ:5/36
உண்டு-கொல் எதிர்தல் என்று உள்ளே நினையா – வத்தவ:5/125
புகுதக என்று தன் புலம்பு அகன்று ஒழிய – வத்தவ:5/128
பயந்த கற்பின் பதுமாபதியும் என்று
இருவருள்ளும் தெரியும்-காலை – வத்தவ:6/18,19
தேவி முதலா யாவிரும் அகல்-மின் என்று
ஆய் மணி மாடத்து அவ்விடத்து அகன்று – வத்தவ:6/72,73
அழல் நெய் பெய்து என்று ஆற்றேன் என்னை – வத்தவ:7/23
வந்தனை என்று தன் சந்தன மார்பில் – வத்தவ:7/190
பூம் குழை மாதரை பொருக்கென தம் என்று
ஆங்கு அவன் மொழிந்த அல்லல் நோக்கி – வத்தவ:7/198,199
நன்றி ஈன்றது என்று அவட்கு ஒத்த – வத்தவ:7/225
நூல் நெறி என்று யான் நுன்னிடை துணிந்தது – வத்தவ:8/78
வெள் வேல் கண்ணி ஒவ்வாள் என்று அவள் – வத்தவ:8/111
ஒன்றிற்கு உதவார் என்று புறத்து இடாது – வத்தவ:9/59
காவல் ஓம்பி காட்டினிர் கொடு-மின் என்று
ஆணை வைத்த அன்னோர் பிறரும் – வத்தவ:10/82,83
அன்பினும் கேளினும் என்று இவை பிறவினும் – வத்தவ:10/98
பழுதால் என்று பதுமையை நோக்க – வத்தவ:10/147
ஒள்_நுதற்கு உற்றது மெய்-கொல் என்று உள்ளி – வத்தவ:10/154
தமர் புக தரியா என்று தான் எழுதிய – வத்தவ:11/9
தீது தீர் சிறப்பின் சிங்கச்சுவணம் என்று
ஓசை போகிய ஒண் பொன் கலங்களும் – வத்தவ:11/23,24
பழிப்பு_இல் காரிகை பதுமாபதியும் என்று
ஒண் துணை காதல் ஒரு துணை தேவியர் – வத்தவ:11/84,85
கண் இமையாமல் எண்ணு-மின் என்று
வண்ண மேகலை வளையொடு சிலம்ப – வத்தவ:12/57,58
அச்சம்_இல் காரிகை விச்சுவலேகை என்று
உற்ற நாம பொன் தொடி குறளி – வத்தவ:12/94,95
ஏலாது என்று அவள் சேலம் திருத்தி – வத்தவ:12/97
வாச சுரி குழல் மாண் இழை ஒருத்தி என்று
ஆங்கொரு காரணத்து அவள்-வயின் இருந்தோள் – வத்தவ:12/166,167
மண்ணினள் விண்ணினள் என்று அறியாமை – வத்தவ:12/214
கற்றனள் என்று எடுத்து உற்றவர் உரைப்ப – வத்தவ:13/60
காணார் என்று காவலுள் இருந்து – வத்தவ:13/118
இன்னது என்று எடுத்து நல்_நுதற்கு உரைப்ப – வத்தவ:13/184
கள்வன் என்று கருதினை அன்றியும் – வத்தவ:13/206
பேசுவது எவரொடு பெரியோய் என்று
மான்_ஆர்_நோக்கி மனத்தொடு நகையா – வத்தவ:13/212,213
வேந்தன் செய்வது காண்குவம் என்று
காம்பு_ஏர்_தோளி கையின் நீக்கலும் – வத்தவ:13/223,224
மேவலள் ஆயினள் போலும் என்று எண்ணி – வத்தவ:13/226
இயல் நிலை மானனீகாய் அருள் என்று
அடுத்தடுத்து உரைப்பவும் ஆற்றான் ஆகவும் – வத்தவ:13/244,245
வேறு ஒரு வரை நீ விடுத்தருள் என்று
வென்றி வேந்தன் விடுப்ப விரைவொடு – வத்தவ:14/21,22
கொற்றவன் தேட கோபம் என்று ஒருத்தி – வத்தவ:14/24
பதுமாபதியை பகருக என்று அளிப்ப – வத்தவ:14/115
தன் பெயர் கரந்து மானனீகை என்று
அங்கு ஒரு பெயர் கொண்டிருந்ததும் கேட்டேன் – வத்தவ:14/130,131
வாசகம் உணரேன் வாசி-மின் அடிகள் என்று
ஆசு_இல் தவ்வை-தன் கையில் கொடுப்ப – வத்தவ:14/137,138
வதுவை கோலம் பதுமை புனைக என்று
அங்கு ஒரு சிலதியை செங்கோல் வேந்தன் – வத்தவ:14/171,172
தன்-பால் மண நிலை சாற்று என்று உரைப்ப – வத்தவ:14/173
பெருமகன் அருளினன் பெறற்கு அரிது என்று
கழி பெரும் – வத்தவ:15/116,117
வஞ்சம் என்று வலித்து உரைப்போரும் – வத்தவ:17/42
இயக்கி இவளே என் மகள் என்று
மா தவ முனிவன் மன்னற்கு விடுத்தரல் – வத்தவ:17/54,55
ஏதமாம்-கொல் இஃது என்று உரைப்போரும் – வத்தவ:17/56
இனியன் ஆதல் நன்று என்று உரைப்போரும் – வத்தவ:17/74
நன்று சேய் வாழ்க்கை என்று எடுத்து இற்று என – நரவாண:1/29
இருவர் மாற்றமும் தெரிக என்று ஏவலின் – நரவாண:1/43
ஐயம் இல்லை என்று ஆய்ந்து அவன் உரைப்ப – நரவாண:1/118
ஆழி உருட்டும் என்று அறிந்தோர் உரைத்த – நரவாண:1/162
ஈது இயல் மந்திரம் என்று கூறி – நரவாண:2/55
துன்பம் நீக்குவென் என்று அவன் தந்த – நரவாண:2/57
துயரம் தீர்க்கும் தோழன் என்று என்னை – நரவாண:3/19
இத்துணை வாழ்தி என்று உரைக்கப்பட்ட – நரவாண:3/140
சிறுவன் வேண்டும் அது சிறந்தது என்று ஏத்த – நரவாண:3/175
கடி கமழ் மார்ப கவலல் என்று
தொடி உடை தட கையின் தோழனை புல்லி – நரவாண:3/224,225
இலை சார்பாக இயல்பவும் என்று இ – நரவாண:4/23
இவர் உருவாகி இ வினை முடிப்பல் என்று
அமர் உரு ஒழித்து சென்றனள் குறுகி – நரவாண:4/28,29
அமைவு நனி காண்க என்று ஆங்கு அவன் உரைப்ப – நரவாண:4/50
ஏறுக இருவரும் என்று அவன் உரைத்தலின் – நரவாண:4/62
பலர் புகழ் வேந்தே என்று அவன் பணிதலும் – நரவாண:4/72
வருக என்று தான் அருளொடு பணிப்ப – நரவாண:5/4
எந்திரம் தந்து கடவுளை ஒத்தி என்று
அன்பு கலந்து ஒழுகும் அறிவின் பின்னி – நரவாண:5/18,19
வேறலம் என்று விளங்க கூறி – நரவாண:5/39
நரவாணதத்தன் என்று பெயர் போக்கி – நரவாண:6/111
பொரு_இல் மாக்கள் பூதி என்று உரைஇ – நரவாண:6/114
கோமுகன் என்று குணம் குறியாக – நரவாண:6/123
இன்னே வருக என்று இயமரம் அறைக என – நரவாண:7/14
கடைப்பிடி நுகும்பினுள் இடைப்பட எழுதுக என்று
யூகியும் உணர ஏயினன் ஆகி – நரவாண:7/123,124
திலகமாசேனை என்று உலகு அறிபவளையும் – நரவாண:7/127
ஆயிற்று என்று பல அருளொடும் புணர்ந்த – நரவாண:7/139
உண்டோ ஒழுக்கின் என்று பின் விடுப்ப – நரவாண:7/158
இன்னவை என்று பல் முறை பயிற்றி – நரவாண:8/12
காசு_இல் சிறப்பின் கலிங்கசேனை என்று
ஓசை போகிய ஒளியினள் ஆகிய – நரவாண:8/59,60
இட்டோள் ஆர்-கொல் என்று எட்டி நோக்கினன் – நரவாண:8/82
மணம் கமழ் நறும் தார் மானசவேகன் என்று
ஆற்றல் சான்ற நூற்றொருபதின்மர் – நரவாண:8/15,16
என்றும் (8)
இன்று தலையாக என்றும் எம்-வயின் – உஞ்ஞை:35/35
அகத்தோர்க்கு என்றும் அகம் சுடல் ஆனாது – இலாவாண:19/22
பொன் அரி மாலாய் பொருள் இலை என்றும்
கொடியும் மலரும் கொழுந்தும் குலாஅய் – இலாவாண:19/75,76
கைம்மாறு ஆற்றுதல் என்றும் இன்மையின் – வத்தவ:3/12
வீழ்ந்த எல்லை முதலா என்றும்
தாழ்ந்த தண் வளி எறி-தொறும் போகா – வத்தவ:3/86,87
என்றும் திரியாது ஒன்றே ஆதலின் – வத்தவ:5/124
ஏற்று அலர் பைம் தார் ஏயர்க்கு என்றும்
நிலத்தொடு தொடர்ந்த குல பகை அன்றியும் – வத்தவ:8/44,45
என் நட்பு அறி-மின் என்றும் என்-வயின் – நரவாண:2/52
என்றே (2)
என்றே ஆயினும் இரவலன் என்னார் – மகத:10/50
வந்தனென் என்றே சென்று மேல் நெருங்க – மகத:27/144
என்றோய் (1)
போதுவல் என்றோய் பொய்த்தனையோ என – இலாவாண:10/130
என்ன (20)
பின்னர் ஆகும் என் பெயர் முறை என்ன
ஆன் பால் தெள் கடல் அமுது உற வளைஇய – உஞ்ஞை:34/100,101
நம் இல் காலை என்ன என்று எண்ணி – உஞ்ஞை:41/41
பொன் நிற கோங்கின் பொங்கு முகிழ்ப்பு என்ன
முன்னர் ஈன்ற முலை முதல் முற்றத்து – உஞ்ஞை:41/64,65
எஃகு எறிந்து என்ன வெஃகு அறு செவிய – உஞ்ஞை:44/80
அரத்த அடர்மையும் அரம் தோய்ந்து என்ன
நோய் கொண்டு கறுக்கும் ஆய் மலர் சேவடி – உஞ்ஞை:53/130,131
பெருமகன் என்ன பெறல்_அரும் கலத்தோடு – உஞ்ஞை:55/91
திரு மதி என்ன திலக வாள் முகம் – இலாவாண:7/105
அண்ணல் ஆதலின் அசைவு_இலன் என்ன
தன் அமர் தோழன் பன்னினன் உரைப்ப – இலாவாண:9/199,200
ஆய் வளை தோளிக்கு ஈக்க என்ன
அங்கை எற்றி செம் கணில் காட்டிய – மகத:8/85,86
அ தொழில் நீர்த்து என எய்த்தனன் என்ன
உரைப்ப தேறா உயிர் துணை தோழரை – மகத:8/124,125
என்ன ஆயினும் அன்னது விழையாது – மகத:17/60
வலி கெழு வேந்தனை வணக்குதும் என்ன
தெளிவு செய்து எழுந்து திரு மலி நல் நாட்டு – மகத:17/64,65
ஏல்வு அன்று என்ன மேலவை கிளவா – மகத:19/28
ஈது-கொல் என்ன பற்பல நினைஇ – வத்தவ:7/136
முடிந்தது என்ன மடந்தையர் விளையாட்டு – வத்தவ:14/15
மலை பொறுத்து என்ன மகனையும் தாங்கி – நரவாண:1/201
எளிது எனக்கு என்ன அமைச்சரோடு ஆராய்ந்து – நரவாண:1/236
உர தகையாள உள்ளினேன் என்ன
திரு தகு மார்வன் திறவதின் கிளப்ப – நரவாண:3/41,42
தகையும் செல்வமும் தாம் படுக என்ன
மிகை பல புகழ்ந்து தொகைஇ ஆற்றிய – நரவாண:7/47,48
பேரியாறு என்ன வார் பெரும் செல்வமொடு – நரவாண:7/162
என்னது (2)
இன்னது ஒன்றினுள் என்னது ஒன்றாயினும் – இலாவாண:11/36
என்னது ஆயினும் ஈகுவன் மற்று நின் – நரவாண:1/224
என்னதும் (1)
என்னதும் நோவல் ஏதம் உடைத்து என – மகத:14/118
என்னர் (1)
நல் நுதல் மகளிர் என்னர் ஆயினும் – வத்தவ:15/68
என்னரும் (1)
என்னரும் கருதான் இறந்த பின்னர் – நரவாண:2/41
என்னா (2)
தூயள் என்னா தீது உரை எய்தி – உஞ்ஞை:36/110
அருள் வகை என்னா அகலும் தோழனை – வத்தவ:7/195
என்னாது (5)
ஒருவன் நாம் பலர் ஒழிவம் என்னாது
விசை உடை வெம் கணை வில் தொழில் நவின்ற – உஞ்ஞை:56/2,3
இன் உயிர் போகினும் இன்னன் என்னாது
மன் உயிர் காவல் மனத்தின் எண்ணி – உஞ்ஞை:56/75,76
கெட்ட-காலை விட்டனர் என்னாது
நட்டோர் என்பது நாட்டினை நன்று என – இலாவாண:9/118,119
என் குறை முடித்தேன் இனி என்னாது
துன்புறு கிளவியின் தொல் நலம் அழுங்க – நரவாண:3/155,156
ஆயுள் தானம் யாவை என்னாது
மேயவை எல்லாம் காவலன் வீசி – நரவாண:6/39,40
என்னார் (1)
என்றே ஆயினும் இரவலன் என்னார்
வேண்டா அது என விதியின் காட்டி – மகத:10/50,51
என்னான் (4)
தளையினும் பட்டவன் தனியன் என்னான்
வேழம் விலக்கிய யாழொடும் செல்க என – உஞ்ஞை:33/138,139
நன்றும் என்னான் அன்று என மறாஅன் – உஞ்ஞை:36/52
இன்னது என்னான் பொன் ஏர் தோழிக்கு – மகத:17/80
என் நாடு இது அன்று என்னான் சென்றுழி – மகத:20/156
என்னிடை (1)
இனைத்திறம் பகருறும் எந்தையொடு என்னிடை
கிளைத்திறம் பகருநர் தலைப்பெயல் அரிது என – உஞ்ஞை:36/141,142
என்னின் (2)
என்னின் ஆயிற்று என்குவை ஆயின் – உஞ்ஞை:36/213
என்னின் அறிவோர் இல் என மதிக்கும் – உஞ்ஞை:47/148
என்னினி (1)
என்னினி ஆதற்கு இசைகுவதாயின் – மகத:19/82
என்னும் (69)
காமன் என்னும் நாமத்தை மறைத்து – உஞ்ஞை:33/147
வத்தவன் என்னும் நல் பெயர் கொளீஇ – உஞ்ஞை:33/148
மேவனம் என்னும் சூழ்ச்சியர் ஆகி – உஞ்ஞை:35/43
நாடக கணிகை நருமதை என்னும்
பாவை ஆகும் இ பழிபடு துணை என – உஞ்ஞை:35/73,74
நயப்புற்று அரற்றும் நருமதை என்னும்
நாடக கணிகை மாடம் யாது என – உஞ்ஞை:35/94,95
காணும் என்னும் கட்டுரை அன்றியும் – உஞ்ஞை:36/107
வாசவதத்தையும் வாழ்ந்தனள் என்னும்
ஓசை நிற்றல் உலகத்து அஞ்சுவன் – உஞ்ஞை:36/111,112
பாலகன் என்னும் பண்ணவர் படிவத்து – உஞ்ஞை:36/247
ஆசான் என்னும் சொல் பிறிது ஆமோ – உஞ்ஞை:36/309
கற்றிலள் என்னும் கவற்சி வேண்டா – உஞ்ஞை:36/356
போதரும் என்னும் காதலின் விரும்பி – உஞ்ஞை:40/67
தண் நிழல் கண்டே என் நிழல் என்னும்
நுண் மதி நுணுகா பெண் மதி பெருக – உஞ்ஞை:40/319,320
மாற்று செய்கை என்னும் நீரால் – உஞ்ஞை:42/238
முடியும் என்னும் முயற்சியன் ஆகி – உஞ்ஞை:42/243
இழுக்கு உடைத்து என்னும் எண்ணம் உண்டாயினும் – உஞ்ஞை:43/70
யூகி என்னும் உரை பரந்து ஓட – உஞ்ஞை:43/74
வராகன் என்னும் வயவனை கண்டே – உஞ்ஞை:45/55
சிறை இவன் என்னும் சிந்தையின் நீக்கி – உஞ்ஞை:46/145
கொண்டு இழிக என்னும் குறிப்பினள் போல – உஞ்ஞை:46/169
எய்துவன் என்னும் சிந்தையன் வெய்துற்று – உஞ்ஞை:52/113
பகைவர் எண்ணம் பயம் இல என்னும்
நீதி பெருமை நூல் ஓதியும் ஓராய் – இலாவாண:1/25,26
நோற்றும் என்னும் கூற்றினர் ஆகி – இலாவாண:7/125
விபுலம் என்னும் வியன் பெரும் குன்றத்து – இலாவாண:11/55
விரிசிகை என்னும் விளங்கு இழை குறு_மகள் – இலாவாண:15/93
கரி பிணம் காணார் காவலர் என்னும்
மொழி பல காட்டவும் ஒழியான் அழிய – இலாவாண:19/42,43
போயினன் என்னும் பொய்ம்மொழி பொத்தி – இலாவாண:20/83
வில் திறல் தானை விசயவரன் என்னும்
நல் திறன் மன்னன் நாளும் காக்கும் – இலாவாண:20/123,124
இன் மொழி விச்சை இலாமயன் என்னும்
ஆள் அவி நெஞ்சத்து அந்தணன் இருந்த – மகத:1/53,54
கருப்பாசம் என்னும் கான கான்யாற்று – மகத:1/132
அடைதர்-மின் என்னும் அவாவின போல – மகத:3/35
காமம் என்னும் ஏம பெரும் கடல் – மகத:3/52
வந்தனன் என்னும் வலிப்பினள் ஆகி – மகத:6/167
சிதைவு_இல் கற்பின் சிவமதி என்னும்
பேர் உடை மாதர்க்கு ஓர் இடம் பிறந்த – மகத:6/170,171
உதையையோடை என்னும் ஒண்_தொடி – மகத:6/172
காந்தாரம் என்னும் ஆய்ந்த நாட்டகத்து – மகத:6/191
சாண்டியன் என்னும் சால்பு உடை ஒழுக்கின் – மகத:6/194
எளிது எனக்கு என்னும் எண்ணினன் ஆகி – மகத:14/30
மிலைச்சன் என்னும் நல தகை ஒருவனும் – மகத:17/26
மல்லன் என்னும் வெல் போர் விடலையும் – மகத:17/32
சின்ன சோலை என்னும் மலை மிசை – மகத:17/104
இசைச்சன் என்னும் என் உயிர் தோழன் – மகத:22/19
என்னும் வேற்றுமை இல்லையாயினும் – மகத:22/163
அஞ்சுக என்னும் தொல் மொழி உண்மையின் – மகத:25/76
பூரண குண்டலன் என்னும் அமைச்சனொடு – மகத:26/84
என் படை என்னும் எண்ணம் உண்மையின் – மகத:27/39
அரும் திறல் ஆருணி என்னும் யானையை – மகத:27/59
மந்தரம் என்னும் மத்த யானை – மகத:27/71
தருமதத்தன் என்னும் கடும் திறல் – மகத:27/159
அதிர்வு_இல் கேள்வி அருஞ்சுகன் என்னும்
அந்தணாளன் மந்திரம் பயின்ற நல் – வத்தவ:3/49,50
இரவிதத்தன் என்னும் உரவோன் – வத்தவ:4/74
கண்டனென் என்னும் தண்டா உவகையள் – வத்தவ:7/33
இயைந்த வேல் கண் இராசனை என்னும்
வயங்கு இழை மாதரொடு வதுவை கூட்டி – வத்தவ:9/17,18
இலாவாணக வழி சாதகன் என்னும்
குலாலற்கு ஏற்ப பெரும் குயம் அருளி – வத்தவ:9/47,48
வேட்கை என்னும் விழு தகு பெரு மரம் – வத்தவ:9/74
பணிந்த தீம் சொல் பதுமை என்னும்
கட்டுரை மகளொடு கருமம் நுனித்து – வத்தவ:10/34,35
பழி_இல் ஒழுக்கின் பதுமை என்னும்
கழி மதி மகளொடு கற்றோர் தெரிந்த – வத்தவ:10/85,86
மாசு_இல் கற்பின் வசுந்தரி என்னும்
தேன் இமிர் கோதை சேடியேன் யான் – வத்தவ:13/37,38
விரிசிகை என்னும் விளங்கு இழை குறு_மகள் – வத்தவ:15/10
நீலகேசி என்னும் பெரும் பெயர் – வத்தவ:15/46
வீயா கற்பின் விரிசிகை என்னும்
பாசிழை அல்குல் பாவையை தழீஇ – வத்தவ:15/48,49
நச்சு நண்பின் நஞ்சுகன் என்னும்
இயக்கன் என்னை மயக்கற உணர்ந்து – நரவாண:2/48,49
அம் சொல் மழலை அவந்திகை என்னும் நின் – நரவாண:3/30
எண்ண_அரும் பருப்பதம் என்னும் மலை மிசை – நரவாண:3/55
காலகூடம் என்னும் வெம் நோய் – நரவாண:3/129
சோதவன் என்னும் இருடி உலகத்து – நரவாண:3/180
தகை மிகு பூதி தவந்தகன் என்னும்
நன்னர் அமைந்த நால்வரும் சூழ – நரவாண:8/36,37
போல்வர் என்னும் சால்வு உடை ஒழுக்கின் – நரவாண:8/52
ஆவள் என்னும் ஐயமோடு அயலது ஓர் – நரவாண:8/56
என்னும் உவகையின் மின் ஏர் நுடங்கிட – நரவாண:8/104
என்னுழை (3)
என்னுழை தம்-மின் இறை என இயற்றி – இலாவாண:11/136
என்னுழை நிறீஇ திண்ணிதின் கலந்த – மகத:8/97
என்னுழை விடுத்தனன் இருநூறு யானையும் – மகத:25/143
என்னே (2)
என்னே அன்னவும் உளவோ என்றலின் – மகத:1/84
என்னே மற்று இவர் அறியார் ஒழிக என – நரவாண:4/39
என்னை (8)
வலிதின் என்னை வத்தவர் பெருமகன் – உஞ்ஞை:35/153
காரணம் என்னை கருமம் உண்டெனினும் – மகத:6/163
யானே அமையும் அடிகள் என்னை
விடுத்தற்பாற்று என எடுத்து அவன் இசைப்ப – மகத:19/128,129
உவர்த்தல் அன்றியும் சிவக்கும் என்னை
பழியா கொண்டனன் அழியினன் நடை எனை – மகத:25/133,134
அழல் நெய் பெய்து என்று ஆற்றேன் என்னை
மழலை அம் கிளவி மறந்தனையோ என – வத்தவ:7/23,24
பரந்து உரைத்து என்னை பாவை இ குறை – வத்தவ:13/90
இயக்கன் என்னை மயக்கற உணர்ந்து – நரவாண:2/49
துயரம் தீர்க்கும் தோழன் என்று என்னை
பெயரா கழலோய் பேணாய் ஆகி – நரவாண:3/19,20
என்னை-கொல் (2)
என்னை-கொல் அடிகள் இன்று யான் கண்டது – நரவாண:1/145
என்னை-கொல் இதனது பயம் என வினவிய – நரவாண:1/156
என்னையும் (4)
விண்ணகம் என்னையும் விடுக்கும்-கொல் என – இலாவாண:2/218
இன் உயிர் அன்ன என்னையும் நோக்கி – இலாவாண:17/134
இடுக்கண் யான் பட என்னையும் நினையாது – இலாவாண:19/195
அவன்-பால் படுத்த பின்னர் என்னையும்
இதன்-பால் படுக்க எண்ணுக தான் என – மகத:22/25,26
என்னொடு (3)
ஏறு இ இரும் பிடி என்னொடு என்று தன் – உஞ்ஞை:45/61
முன்னராக முன்னுக என்னொடு
பின்னர் ஆவோர் இன்னர் என்று உரைத்து – மகத:19/205,206
என்னொடு கூடி ஒருவன் ஆகி – மகத:25/154
என்னொடும் (2)
தன் படை எல்லாம் தருக என்னொடும்
அடல் தொழில் யானை படை தொழில் பயின்றோர் – மகத:19/91,92
இன்னது தருவேன் என்னொடும் புணர்க என – மகத:25/44
என்னோர் (2)
என்னோர் பிறரும் துன்னினர் சுற்ற – உஞ்ஞை:57/68
இன்னோர் அன்ன என்னோர் சேரியும் – இலாவாண:2/156
என்னோர்க்கு (1)
இன்னவை பிறவும் என்னோர்க்கு ஆயினும் – உஞ்ஞை:39/70
என (1312)
தவத்தது பெருமையில் தங்கின இவற்கு என
மருட்கை உற்ற தன் மனம் புரிந்து அருளி – உஞ்ஞை:32/10,11
நின் வழிப்படுக என மன்னவன் உரையா – உஞ்ஞை:32/14
யாதனில் சிதைந்தது இ அடல் பெரும் களிறு என
வேழ வேட்டம் விதியின் வினாய – உஞ்ஞை:32/28,29
திணை தொழிலாளரை புகுத்து-மின் ஈங்கு என
புறங்கால் தாழ்ந்து போர்வை முற்றி – உஞ்ஞை:32/62,63
அணிந்தது நகர் என பணிந்து அவர் உரைக்கலும் – உஞ்ஞை:32/87
இடம் புகுதக்கன்று இருத்தல் நெடிது என
பேர் இயல் வையம் பின் செல அருளி – உஞ்ஞை:32/90,91
யானை இளையரை தானத்து பிணிக்க என
தகை மலி வேழம் தலைக்கடை இழிதந்து – உஞ்ஞை:32/98,99
கையும் கூடும் காலம் இது என
ஐயமுற்று மெய் வகை நோக்கி – உஞ்ஞை:33/11,12
உழை சுற்றாளரை புகுத்து-மின் விரைந்து என
தலைக்கூட்டு உபாயமொடு தக்கோன் தெரிந்து – உஞ்ஞை:33/14,15
பால் நிற சேவல் பாளையில் பொதிந்து என
கோள் மடல் கமுகின் குறி-வயின் காணாது – உஞ்ஞை:33/32,33
வந்து இறுத்தன்றால் வலி எனக்கு இல் என
கையறு குருசிலை வைகியது எழு என – உஞ்ஞை:33/96,97
கையறு குருசிலை வைகியது எழு என
இலங்கு சுடர் விளக்கோடு எதிர்வந்து ஏத்தி – உஞ்ஞை:33/97,98
உண்டு என கேட்டோர் கண்டு இனி தெளிக என – உஞ்ஞை:33/110
உண்டு என கேட்டோர் கண்டு இனி தெளிக என
திருவின் செய்யோள் உருவம் மெய் தோன்ற – உஞ்ஞை:33/110,111
பெறுவென்-கொல் என மறுவந்து மயங்கி – உஞ்ஞை:33/127
ஒழுகுபு சோர்ந்தாங்கு உக்கது என் நெஞ்சு என
மழுகிய திருமுகம் மம்மரோடு இறைஞ்சி – உஞ்ஞை:33/132,133
வேழம் விலக்கிய யாழொடும் செல்க என
சொன்னோன் ஆணை முன்னர் தோன்றி – உஞ்ஞை:33/139,140
மரத்தின் இயன்ற-கொல் மன்னவன் கண் என
பைம் தார் தந்தையை நொந்த நோயள் – உஞ்ஞை:33/142,143
பெறுவென்-கொல் என மறுவந்து மயங்கி – உஞ்ஞை:33/152
எம் மனை வாராள் என் செய்தனள் என
பைம் கிளி காணாது பயிர்ந்து நின் கூஉம் – உஞ்ஞை:33/169,170
பெரும் கசிவு உடையள் இ பெருந்தகை மகள் என
தவ்வையும் தாயும் தழீஇயினர் கெழீஇ – உஞ்ஞை:33/186,187
செவ்வி இலள் என சேர்ந்து அகம் படுப்ப – உஞ்ஞை:33/188
கரை என காலை தோன்றலின் முகையின – உஞ்ஞை:33/209
உதயணகுமரனை உழைத்தரல் விரைந்து என
உழை_நிலையாளர் ஓடினர் இசைப்ப – உஞ்ஞை:34/35,36
இசைக்க வேண்டா இதை உனது இல் என
சிறப்பு உடை கிளவி செவ்விதில் பயிற்றி – உஞ்ஞை:34/43,44
குறிப்பின் இருக்க குமரன் ஈங்கு என
மடக்கு_இல் மனமொடு மாநகர் புக்கு – உஞ்ஞை:34/49,50
தீதொடு வரினும் தீர்த்தல் தன் கடன் என
மதி ஒண் காட்சி மா முது சிவேதனை – உஞ்ஞை:34/55,56
இது நம் குறையா இசைத்தி சென்று என
நல்_வினை அம்பலத்து இருந்த நம்பிக்கு – உஞ்ஞை:34/57,58
யாது-கொல் மற்று இ ஏந்தல் பணி என
நீதி மருங்கின் நினைவு அவன் சூழ்ந்து – உஞ்ஞை:34/70,71
மாதரை காட்டுதல் மங்கலம் எனக்கு என
நெஞ்சு தம் கூறி – உஞ்ஞை:34/73,74
நல் இசை யார்-கொல் நயக்கின்றாள் என
சொல்லினன் வினவும் சுவடு தனக்கு இன்மையின் – உஞ்ஞை:34/78,79
கதிர் மதி முகத்தியை காண்டலும் உண்டு என
முதிர் மதி சூழ்ச்சியின் முற்ற நாடி – உஞ்ஞை:34/84,85
செயிர்_அறு கேள்வி தேர்ந்து உணர்ந்தோர் என
வெல்லினும் தோற்பினும் விதி என வகுத்தல் – உஞ்ஞை:34/89,90
வெல்லினும் தோற்பினும் விதி என வகுத்தல் – உஞ்ஞை:34/90
பொருள்_நூல் ஆயும் புலவோர் துணிவு என
மதி வழி வலித்த மனத்தன் ஆகி – உஞ்ஞை:34/91,92
நேர்வது பொருள் என நெஞ்சு வலியுறீஇ – உஞ்ஞை:34/95
இறந்தனன் இவன் என இளி பரந்துறாது – உஞ்ஞை:34/105
சிறந்தனன் இவன் என செல்வன் நோக்கி – உஞ்ஞை:34/106
கடம் தலை வைக்கும் காலம் இது என
அவன்-தலை வைக்கும் ஆணை ஏவலும் – உஞ்ஞை:34/107,108
உவந்ததை எல்லாம் உரை-மின் நீர் என
பேர்ந்தனன் விடுப்ப பெருமூதாளன் – உஞ்ஞை:34/109,110
பெதும்பை ஆயத்து பேதையர் வருக என
பளிக்கறை பூமியும் பந்து எறி களத்தும் – உஞ்ஞை:34/114,115
வாசவதத்தை வல்லள் ஆக என
ஊழ் முறை பொய்யாது கருமம் ஆதலின் – உஞ்ஞை:34/154,155
கற்றவை எல்லாம் காட்டு-மின் எமக்கு என
மருளி ஆயம் அருளொடும் போக்கி – உஞ்ஞை:34/169,170
நியம விஞ்சனம் அமை-மின் விரைந்து என
ஈன்ற தாயும் என் மகட்கு இ தொழில் – உஞ்ஞை:34/172,173
தேசிக குமரன் திரு உடையன் என
அடியரும் ஆயமும் நொடிவனர் வியப்ப – உஞ்ஞை:34/178,179
தத்தை தனக்கே தக்கதால் என
வேட்டது பகரும் கோட்டி ஆகி – உஞ்ஞை:34/182,183
செறி மலர் படினும் சீறடி நோம் என
நெறி என படுத்த நில பெரும் தவிசின் – உஞ்ஞை:34/209,210
நெறி என படுத்த நில பெரும் தவிசின் – உஞ்ஞை:34/210
அண்ணல் வருக என அவ்வயின் ஓடி – உஞ்ஞை:34/229
காண்போர் செய்யும் கடப்பாடு இது என
வெள் வளை முன்கை தோழியர் பற்றி – உஞ்ஞை:34/236,237
ஒள் இழை மாதர் ஒழுக்கம் செய்க என
காந்தள் அழித்த கை முகிழ் கூப்பி – உஞ்ஞை:34/238,239
தன் மகள் ஒருத்தியை தான_யாழ் கற்க என
ஏதில் மன்னனை எண்ணான் தெளிந்த – உஞ்ஞை:35/5,6
நன்றொடு வாராது ஒன்று அறிந்தோர்க்கு என
அரசன் ஆசான் அரும்_பெறல் தந்தை என – உஞ்ஞை:35/9,10
அரசன் ஆசான் அரும்_பெறல் தந்தை என
கல்லா சனத்தொடு பல்லோர் சொல்ல – உஞ்ஞை:35/10,11
புகாஅர் இயல்பு உணர்ந்தோர் என
மதியோர் மொழிந்தது இது என்று எண்ணி – உஞ்ஞை:35/12,13
சேர்ந்தோர் மாட்டும் செப்பல் தீது என
உரைப்போர் நாவிற்கு உறுதி இன்மையின் – உஞ்ஞை:35/16,17
நினைத்தது மிகை என நெஞ்சு வலியுறீஇ – உஞ்ஞை:35/18
பாண்டு யான் இவரை பயின்றுழி உண்டு என
கண்டு அறிவிலீர் என கரந்து அவன் மறுப்ப – உஞ்ஞை:35/30,31
கண்டு அறிவிலீர் என கரந்து அவன் மறுப்ப – உஞ்ஞை:35/31
இவரே வருக என ஏயினன் அருளி – உஞ்ஞை:35/36
பின் இது கரக்கும் பெற்றி அரிது என
மலர் ஏர் உண்கண் மாதர்க்கு அமைந்த – உஞ்ஞை:35/59,60
அன்னாள் ஒருத்தியை அறிந்தனை வம் என
பல் வேல் முற்றம் பணியில் போகி – உஞ்ஞை:35/65,66
அதன்மி யார் என ஆங்கு அவன் வினவ – உஞ்ஞை:35/69
பாவை ஆகும் இ பழிபடு துணை என
ஒரு_நூற்று_ஒரு கழஞ்சு உரை கண்டு எண்ணிய – உஞ்ஞை:35/74,75
நாடக கணிகை மாடம் யாது என
தாய் உறை வியல் நகர் தன் குறை உரைத்து – உஞ்ஞை:35/95,96
இரு மூதாட்டி எனக்கும் உண்டு என
தூண்டில் இரையின் துடக்கு உள்ளுறுத்து – உஞ்ஞை:35/107,108
பொருள் என கருதி பொன் இவண் விடுத்தோன் – உஞ்ஞை:35/110
அருளியும் அருளான் அடித்தி மாட்டு என
காரண கிளவி நீர கூறி – உஞ்ஞை:35/111,112
கொடையகத்தோன் என கடைகழிந்து ஓடி – உஞ்ஞை:35/123
கைவளை மாதர் களைந்து சென்றீ என
நிதியம் காட்ட பொதியொடு சிதறி – உஞ்ஞை:35/126,127
என் மனை மருங்கின் இல் என சீறி – உஞ்ஞை:35/131
பத்திமை கொள்ளார் பைம்_தொடி கேள் என
எடுத்து இயல் கிளவியோடு ஏது காட்டி – உஞ்ஞை:35/141,142
காலம் இது என காரணம் காட்டும் – உஞ்ஞை:35/146
அடியரின் பற்றி ஆணையின் கொள்க என
கடிது இயல் வையம் கவ்வையின் ஏற்றி – உஞ்ஞை:35/150,151
கொலிய செய்வது குழுக்கள் காண்க என
பூசல் கிளவி சே_இழை பயிற்ற – உஞ்ஞை:35/154,155
கட்டுரை அன்றியும் கண்டனம் யாம் என
விச்சையும் வனப்பும் விழு குடி பிறப்பும் – உஞ்ஞை:35/158,159
கண்_இலி ஆகும் இ கணிகை மகள் என
கூத்தி மருங்கில் குணம் பழிப்போரும் – உஞ்ஞை:35/163,164
கண் அற்றனனால் காவலன் மகன் என
அண்ணல் மருங்கின் அறிவு இழிப்போரும் – உஞ்ஞை:35/169,170
திருத்தம் சான்ற நும் துணைவி இல் செல்க என
புலவி தண்டம் தமர் வயின் ஏற்றி – உஞ்ஞை:35/190,191
காட்டினை சென்மோ மீட்டின தெளிக என
படிற்று இயல் களைஇ பணி மொழி கிளவி – உஞ்ஞை:35/203,204
பிழைக்கவும் பெறூஉம் பெண்டிர் மாட்டு என
உரைத்தகு கிளவி ஓம்பார் பயிற்றி – உஞ்ஞை:35/222,223
விருந்தினன் போன்ம் என புரிந்து அலர் தூற்றி – உஞ்ஞை:35/225
கோலம் அன்றோ குமரற்கு இது என
எள்ளியும் உரையான் இளமையது இயல்பு என – உஞ்ஞை:36/16,17
எள்ளியும் உரையான் இளமையது இயல்பு என
முள் எயிறு இலங்கு முறுவலன் ஆகி – உஞ்ஞை:36/17,18
அண்ணல் மூதூர்க்கு அணி என தோன்றி – உஞ்ஞை:36/20
தகை சால் அரிவைக்கு தக்கன இவை என
இசை சால் சிறப்பின் இரும் கல பேழையொடு – உஞ்ஞை:36/27,28
நகர் கடந்து இறத்தல் நருமதை பெறாள் என
எயில் மூதாளரை வயின்வயின் ஏஎய் – உஞ்ஞை:36/36,37
கோயில் கூத்தும் கொடும்_குழை ஒழிக என
தொன்று இயல் அவையத்து நன்று அவட்கு அருளி – உஞ்ஞை:36/39,40
கல்லா நின்றனள் கனம் குழையோள் என
எல்லா வேந்தரும் இசையின் விரும்பி – உஞ்ஞை:36/45,46
நன்றும் என்னான் அன்று என மறாஅன் – உஞ்ஞை:36/52
வாழ்வோர் உளர் எனில் சூழ்க தன் வினை என
ஆவி நுண் துகில் யாப்புறுத்தாயினும் – உஞ்ஞை:36/63,64
என் பின் தீர்க எந்தை-தன் குறை என
அன்பின் கொண்ட அரற்றுறு கிளவி – உஞ்ஞை:36/66,67
தலைமகன் துறந்து தவம் புரிவேம் என
அம்_சில்_ஓதியை நெஞ்சு வலியுறீஇ – உஞ்ஞை:36/77,78
பொறைமை காணிய பொய் உரைத்தேன் என
ஓதியும் நுதலும் மாதரை நீவி – உஞ்ஞை:36/84,85
பைம் தொடி தோளி பரிவு_அற கேள் என
இளமையும் வனப்பும் இல்லொடு வரவும் – உஞ்ஞை:36/88,89
அது பொய் ஆதல் அதனினும் தேறு என
காரண கிளவி நீர காட்டி – உஞ்ஞை:36/95,96
எய்துதல் வலித்தனென் செய்வது கேள் என
தெய்வ மாதர் திட்பம் கூற – உஞ்ஞை:36/115,116
தகுவன கூறும் தலைமகன் மகள் என
உவகை நெஞ்சமொடு உவப்பன கூறி – உஞ்ஞை:36/122,123
பல் பூம் கோதாய் பள்ளி கொண்டு அருள் என
பூ மென் சேக்கையுள் புனை_இழை புகீஇ – உஞ்ஞை:36/127,128
காஞ்சனமாலாய் காவல் போற்று என
தொகு வேல் முற்றம் சிவிகையில் போந்து – உஞ்ஞை:36/130,131
கிளர்_இழை கற்கும் கேள்வி பொழுது என
தளர் இயல் ஆயமொடு தாய் முதல் இசைப்ப – உஞ்ஞை:36/134,135
இடு மணல் முற்றத்து இ வழி வருக என
கொடி முதிர் குருகின் கொம்பு தலைக்கொண்ட – உஞ்ஞை:36/138,139
கிளைத்திறம் பகருநர் தலைப்பெயல் அரிது என
கண்ணினும் செவியினும் நண்ணுநர் போற்றி – உஞ்ஞை:36/142,143
இனையை யாவதும் எம்மனோர் வினை என
யாக்கையது இயல்பினும் அன்பினும் கொண்டதன் – உஞ்ஞை:36/146,147
மன்னவன் மகனே மனத்தில் கொள் என
செம்மல் செங்கோல் நுந்தை அவையத்து – உஞ்ஞை:36/150,151
குற்றம் கொல்லும் எம் கோ பிழைப்பு_இலன் என
முற்றம்-தோறும் மூதூர் அறிய – உஞ்ஞை:36/156,157
அவ்வயின் எழுந்த கவ்வை என் என
முந்தை உணர்ந்தோர் வந்து நினக்கு உரைப்ப – உஞ்ஞை:36/168,169
யாமும் காண்கம் கூம்-மின் சென்று என
கோல் கொள் மள்ளர் காலின் ஓடி – உஞ்ஞை:36/170,171
நம்பி வேஎண்ம் அம்பி வருக என
ஆணையின் திரீஇயர் அஞ்சன்-மின் நீர் என – உஞ்ஞை:36/172,173
ஆணையின் திரீஇயர் அஞ்சன்-மின் நீர் என
தோணி இழிப்புழி துடுப்பு நனி தீண்டி – உஞ்ஞை:36/173,174
நெற்றி உற்ற குற்றம் இது என
இது முதலாக இன்னே இ மகள் – உஞ்ஞை:36/175,176
சொல் வரைத்து ஆயின் சொல்லுவை நீ என
இன் நகை முறுவலை ஆகி இரும் களிற்று – உஞ்ஞை:36/181,182
தன் குறிப்பு ஆயுழி தவம் இவட்கு எளிது என
வம்ப மாக்கள் வாய் எடுத்து உரைத்த – உஞ்ஞை:36/185,186
வேண்டியது உரை-மின் ஈண்டு யான் தருக என
புலை_மகன் அறைய பூசலில் போந்தேன் – உஞ்ஞை:36/188,189
தலைமகன் மகனே தவம் என் துணிவு என
நிகழ்வதை உரைக்கும் நிமித்திக்கு அஞர்_அற – உஞ்ஞை:36/191,192
முற்று இழை மகளிர்க்கு முதுகண் ஆம் என
செம் வகை உணர்ந்தோன் சேனை கணி_மகன் – உஞ்ஞை:36/198,199
சிறப்பினர் ஆதல் தேற்றும் என் மனன் என
கண்டதற்கொண்டு தண்டாது ஊறும் என் – உஞ்ஞை:36/204,205
இன்று இவை கரியாக இனி தெளிந்தனன் என
உதயணகுமரன் உணர்ந்தமை தேற்றலும – உஞ்ஞை:36/207,208
என் முதல் கேள் என தொன் முதல் தொடங்கி – உஞ்ஞை:36/214
நோக்க_அரு நல்_வினை நுகரிய செல்க என
கொற்றவன் மகனே பற்றாது விடுவேன் – உஞ்ஞை:36/216,217
தரும ஆத்திரை என தக்கணம் போந்துழி – உஞ்ஞை:36/238
ஏற்றல் காணும் எம் இறைவன் தான் என
மாற்ற கோடணை மணி முரசு அறைதலின் – உஞ்ஞை:36/243,244
ஐம் பெரும் சமயமும் அறம் தோற்றன என
வேந்து-அவன் நுதலிய வேத ஆசிரியரும் – உஞ்ஞை:36/249,250
நல்_வினை நுனித்தோன் நம்மொடு வாழ்க என
பல் வேல் வேந்தன் பரிவுசெய்து ஒழுகலின் – உஞ்ஞை:36/253,254
தொடியோடு தம் மனை தோழி என தன் – உஞ்ஞை:36/259
தாய் என்று அறிந்தனன் நீ இனி வளர்க்க என
காதல் வலையா கைத்தர கொண்டு அவள் – உஞ்ஞை:36/269,270
பால் வகை அறிந்த பின் படர்வேன் தவம் என
மைத்துன மங்கை மரூஉமா கண்டு – உஞ்ஞை:36/271,272
ஒன்பதிற்று யாட்டை உதயண கேள் என
தன்-வயின் பட்டது அவ்வயின் கிளரி – உஞ்ஞை:36/274,275
வழுக்கி கூறினும் வடு என நாணி – உஞ்ஞை:36/280
அலவலை நீர்த்தால் அத்தை நின் அலர் என
மற்று அவள் வினவவும் பற்றியது அவிழான் – உஞ்ஞை:36/286,287
பண்டு_அறிவு உண்டு என பகை நிலத்து உறைந்த – உஞ்ஞை:36/288
நுண்_துறையாளர் நூல் ஒழுக்கு அன்று என
தேறா தெளிவொடு கூறாது அடக்கி – உஞ்ஞை:36/290,291
வாயில் இல் என வலித்தனன் துணிந்து – உஞ்ஞை:36/293
ஒரு-வயின் ஒண்_தொடிக்கு உற்றது கேள் என
ஏதில் மன்னர் தூதுவ மாக்கள் – உஞ்ஞை:36/298,299
வந்தது வடு என தந்தையோடு ஊடி – உஞ்ஞை:36/300
துறத்தல் வேண்டும் தூய்மையோற்கு என
துணிவு உள்ளுறுத்த முனிவினள் ஆக – உஞ்ஞை:36/302,303
அண்ணல் குமரற்கு அடி_செருப்பு ஆக என
தன் மனம் கொண்டவள் தாவம் முற்றி – உஞ்ஞை:36/310,311
சிறு_சொல் கிளவி கேளல செவி என
அங்கையின் புதைஇ அணி நிறம் மழுகிய – உஞ்ஞை:36/314,315
பாயலுள் ஆயினும் பரிவு அவள் தீர்க என
இஃது அவள் நிலைமை இன்னினிக்கொண்டு – உஞ்ஞை:36/320,321
பரிவு மெய் நீங்கி பசலையும் தீர்க என
ஒண் நுதல் மாதர் கண் ஏ பெற்ற – உஞ்ஞை:36/322,323
தலைமைக்கு ஒத்த வதுவை எண் என
இழுக்கம் இல்லா இயல்பொடு புணர்ந்த – உஞ்ஞை:36/328,329
மண் கெழு மடந்தாய் மறைவு_இடம் தா என
ஒன்றுபுரி கற்பொடு உலகு விளக்குறீஇ – உஞ்ஞை:36/339,340
சொல்லோடு படுத்து செல்க என் களிறு என
அவன்-வயின் நீங்கி ஆயம் கூஉய் – உஞ்ஞை:36/347,348
வல்லோன் செல்க தன் வள நகரத்து என
காஞ்சனமாலாய் காவலற்கு உரை என – உஞ்ஞை:36/351,352
காஞ்சனமாலாய் காவலற்கு உரை என
மணி படு மாடத்து வாயில் போந்து அவள் – உஞ்ஞை:36/352,353
ஆராய்க என்பது நேர்_இழைக்கு உரை என
விசும்பு ஆடு ஊசல் வெள் வளைக்கு இயற்றிய – உஞ்ஞை:36/367,368
நறும் புகை முற்றத்து நம்பி நடக்க என
குறும் புழை போயினன் கோலவர் தொழ என் – உஞ்ஞை:36/370,371
கற்றவை காட்டும் வத்தவர் கோ என
பல் பெரும் கேள்வி படைத்தோர் அன்ன – உஞ்ஞை:37/19,20
வகுத்த வாயில் வகைவகை இவை என
ஒட்டும் பாய்த்துளும் கரந்து ஒருங்கு இருக்கையும் – உஞ்ஞை:37/35,36
படை தேராள பாலகர் இவர் என
அவை புகழ்ந்து எடுத்த அரும்_பெறல் கிளவியொடு – உஞ்ஞை:37/53,54
கைம்மாறு இது என கடவதின் இறையும் – உஞ்ஞை:37/62
பண்பு என கொண்டு இவன் பண்டம் செய்யான் – உஞ்ஞை:37/65
வேண்டியது செய்யும் மாண்பு அலது இலம் என
மண் முதல் இழந்தோற்கு மறுமனம் அழித்து – உஞ்ஞை:37/68,69
தன் பதி புகுந்து தான் மணம் படுக என
குறையுறு கிளவி முறை பல பயிற்றி – உஞ்ஞை:37/70,71
வெறுமை நீங்கினர் விச்சையின் அமைந்து என
திரு நுதல் ஆயத்து தேவியர் நடுவண் – உஞ்ஞை:37/77,78
மகிழ்ச்சி கிளவி மழை என இசைப்ப – உஞ்ஞை:37/81
நங்கை கேள்வியும் நல் அவை படுக்க என
வந்து உரைத்தனரால் வத்தவன் தமர் என – உஞ்ஞை:37/85,86
வந்து உரைத்தனரால் வத்தவன் தமர் என
வெம் திறல் வேந்தனும் நன்று என அருளி – உஞ்ஞை:37/86,87
வெம் திறல் வேந்தனும் நன்று என அருளி – உஞ்ஞை:37/87
கோயில் நாடக குழுக்களும் வருக என
யாழும் குழலும் அரி சிறுபறையும் – உஞ்ஞை:37/89,90
மகள் மாணாக்கி வணங்கும் நும் என
அவை பரிசாரம் கடத்துளி போக்கி – உஞ்ஞை:37/110,111
திருந்து இழை மாதர்-கொல் தெய்வம்-கொல் என
இருந்தவர் தெருளார் இசை புகழ்ந்து ஏத்தி – உஞ்ஞை:37/131,132
மீமிசை உலகினும் தீது இகந்தன்று என
தொல் இசையாளர் சொல் எடுத்து ஏத்த – உஞ்ஞை:37/147,148
இலை தொழில் தட கையள் எழுந்தீக இனி என
கலை தொழில் அவையம் கைதொழ புக்கு ஆங்கு – உஞ்ஞை:37/157,158
பொன்_இழை தாயுழை போக என புகலலும் – உஞ்ஞை:37/166
வத்தவ குலத்து துப்பு என தோன்றிய – உஞ்ஞை:37/177
குடி விளக்குறூஉம் கொடியே வா என
மாதர் ஆயத்து மகள்-வயின் கொளீஇ – உஞ்ஞை:37/180,181
வத்தவர் இறைவனை வருக என கூஉய் – உஞ்ஞை:37/184
மண் மிசை நிறுக்கும் மந்திரம் இருக்க என
மதி_வலாளர் விதி வகை இது என – உஞ்ஞை:37/192,193
மதி_வலாளர் விதி வகை இது என
தண் உஞ்சேனையும் தகை கோசம்பியும் – உஞ்ஞை:37/193,194
ஒன்று என பயிற்றி உரும் இடித்து அன்ன – உஞ்ஞை:37/197
அமரன் ஆயின் அமைவொடு நிற்க என
அடல் வேல் தானை ஆருணி அரசற்கு – உஞ்ஞை:37/202,203
பல் கோடு யானை பாலகன் வரும் என
கணக்கு_துறை முற்றிய கடும் சொல் ஓலை – உஞ்ஞை:37/207,208
இளங்கோ நம்பியும் இவனொடு செல்க என
மாண் மொழி குருசில் ஆணை வைத்து அகம் புக – உஞ்ஞை:37/223,224
நாள் கொண்டு எழுவது நாளை ஆம் என
அமைச்சனும் செவிலியும் அமைந்த வகையால் – உஞ்ஞை:37/225,226
கடவுள் யான் என கடவுள் காட்டி – உஞ்ஞை:37/233
வட்ட நெல்லும் மாண்பு இல பெரிது என
குற்றம் உண்டு எனில் கூறு-மின் எமக்கு என – உஞ்ஞை:37/237,238
குற்றம் உண்டு எனில் கூறு-மின் எமக்கு என
கரும் கால் கலிங்கமொடு காஅழ் கலக்கி – உஞ்ஞை:37/238,239
தேவர் சொல்லும் அது ஏது அதை ஆக என
வெண் முகை அடுத்து பைம் தோடு படுத்து – உஞ்ஞை:37/258,259
புதவகத்து உறைந்தோர் போம் பொழுது என்று என
உதயணகுமரனை ஓர்த்துற சொல்லி – உஞ்ஞை:37/275,276
பகலோன் கெடும் என பாற்றுவன போல – உஞ்ஞை:38/15
புதல்வர் ஆணை புது நீராட்டு என
சிறாஅர் மொய்த்த அறாஅ விருப்பின் – உஞ்ஞை:38/23,24
நிறை புனல் புகாஅர் நின் அகத்தோர் என
விழா கோளாளர் விரைந்து சென்று உரைத்தலும் – உஞ்ஞை:38/87,88
சேண் இகந்து உறைந்த சேனையின் கடிக என
வேந்து பிழைத்து அகன்ற வினைவர் ஆயினும் – உஞ்ஞை:38/93,94
புகுதந்தீக இ புனலாட்டு அகத்து என
சாற்றிட கொண்ட ஏற்று உரி முரசம் – உஞ்ஞை:38/99,100
பாணி செய்தனள் காண்-மின் சென்று என
ஏறிய வையத்து எடுத்த கஞ்சிகை – உஞ்ஞை:38/184,185
வகை அறி உபாயமும் வல்லை ஆக என
தந்ததும் உண்டோ பைம்_தொடி கூறு என – உஞ்ஞை:38/199,200
தந்ததும் உண்டோ பைம்_தொடி கூறு என
உற்ற புருவத்து ஒராஅர் ஆகி – உஞ்ஞை:38/200,201
நின்றனர் திருவே சென்றிடு விரைந்து என
விளங்கு பொன் அறையுள் விழு நிதி பேழையுள் – உஞ்ஞை:38/209,210
தண்டா பெரும் துயர் தரும் இவள் கண் என
உள் மலி உவகையள் ஆகி தன் மகள் – உஞ்ஞை:38/221,222
புனல் விளையாட்டினுள் போற்று-மின் சென்று என
ஓம்படை கிளவி பாங்குற பயிற்றி – உஞ்ஞை:38/224,225
ஆங்கு அவருள்ளும் அடைக்கலம் நினக்கு என
காஞ்சனமாலைக்கு கைப்படுத்து ஒழிந்த பின் – உஞ்ஞை:38/226,227
பண்ணிய வையம் பள்ளி புகுக என
மூது அறி பாகன் ஏறல் இயையான் – உஞ்ஞை:38/245,246
இலக்கணம் இன்று என விலக்கினன் கடிய – உஞ்ஞை:38/247
எனையீர் பிறரும் எதிர்வரப்பெறீர் என
வான் உறை உலகினும் வையக வரைப்பினும் – உஞ்ஞை:38/262,263
செயிர் இடையிட்டது செல்வன் காப்பு என
ஆறு கடி முரசம் அஞ்சுவர கொட்டி – உஞ்ஞை:38/268,269
நிரந்த நீர் விழவினுள் இரந்தோர்க்கு ஈக்க என
பன்னீராயிரம் பசும்பொன் மாசையும் – உஞ்ஞை:38/282,283
கண்டு கொள் மாத்திரை வந்தது செல்க என
தனக்கு என்று ஆய்ந்த தலை இரும் பிடிகளுள் – உஞ்ஞை:38/290,291
பத்திராபதியே பண்ணி செல்க என
உதயணகுமரற்கு இயைவன பிறவும் – உஞ்ஞை:38/299,300
வல்லே வருக வில்லாளன் விரைந்து என
விட்ட மாற்றம் பெட்டனன் பேணி – உஞ்ஞை:38/302,303
பொன் அறை காவலர் பொறி-வயின் படுக என
செண்ண மகளிர் செப்பில் காட்டிய – உஞ்ஞை:38/305,306
கணை செலவு ஒழிக்கும் கடுமைத்து இது என
மனத்தில் கொண்ட மதியன் ஆகி – உஞ்ஞை:38/317,318
தூய்மை இன்று என மா நிலத்து இயங்கா – உஞ்ஞை:38/322
குளம்பு நிலன் உறுத்தலும் குறை என நாணி – உஞ்ஞை:38/324
பெரு நீராட்டணி பெட்கும் பொழுது என
செம்பொன் படத்து பேறு வலித்திருந்த – உஞ்ஞை:39/4,5
ஆசை மாக்களொடு அந்தணர் கொள்க என
மாசை வாரி மன்னவன் ஆடி – உஞ்ஞை:39/15,16
தண் தொழில் செங்கோல் தலைத்தலை சிறக்க என
வெம் திறல் வேந்தன் விட்டு இவை கூற – உஞ்ஞை:39/26,27
பரந்த செல்வம் காண்க என பணித்து – உஞ்ஞை:39/45
அந்தணாளர் அடைக விரைந்து என
பயில் நூலாளரை பயிர்வனர் கூஉய் – உஞ்ஞை:39/52,53
ஆங்கு இயன்று அவளை தாங்குநர் இல் என
கூந்தல் நறு மண் சாந்தொடு கொண்டு – உஞ்ஞை:40/27,28
கொழுநன் கூந்தல் கொண்டு என கருதி – உஞ்ஞை:40/42
மட்டு உண் மகளிர் சுற்றமொடு பொலிக என
துட்ட கிளவி பெட்டவை பயிற்றி – உஞ்ஞை:40/81,82
பிறப்போ வேண்டேன் யான் என கூறி – உஞ்ஞை:40/89
செல்லல் ஆணை நில் இவண் நீ என
எய்த சென்று வைது அவண் விலக்கி – உஞ்ஞை:40/93,94
சொல்லாய் ஆயின் புல்லுவென் யான் என
கை அலைத்து ஓடும் ஓர் களி_மகன் காண்-மின் – உஞ்ஞை:40/97,98
முன்னராக முன்னு-மின் கொண்டு என
தலை பெரு மடையனை தலை கடை வாங்கும் – உஞ்ஞை:40/136,137
எம் தயிர் வாரான் எமக்கு என சீறி – உஞ்ஞை:40/138
கை கொள் நீரில் கண் நிழல் கயல் என
மெய் கண் மேவார் மெல்லென சொரிதந்து – உஞ்ஞை:40/153,154
பிறள் முகம் இது என பெண்மையின் மயங்கி – உஞ்ஞை:40/163
அரும்_பெறல் அமிழ்து என விரும்பும் வேட்கையன் – உஞ்ஞை:40/170
உள்ளகம் சுடும் என உள் அவிழ்ந்து எழுதரும் – உஞ்ஞை:40/176
காம கட்டுரை கனி என அளைஇ – உஞ்ஞை:40/177
வாரலோ என வாய் திறந்து மிழற்றி – உஞ்ஞை:40/204
நினக்கு இடை மற்றொன்று உடையையோ என
காதல் செவிலி கழறுபு விலக்கவும் – உஞ்ஞை:40/215,216
பெரும் பொறி பேழை இவை என கூறி – உஞ்ஞை:40/239
கடிவோர் இல்லை முடிகுவென் இன்று என
செவி மடுத்து எற்றி சிவந்த கண்ணினன் – உஞ்ஞை:40/288,289
உண்டல் புண்ணியம் உடை என ஒளித்து – உஞ்ஞை:40/290
கொண்டனை போகின் கூடுமோ நினக்கு என
பிண்டம் பெரும் கவுள் பெரு வியர் இழிதர – உஞ்ஞை:40/291,292
இறும் என நுடங்கும் சிறு கொடி மருங்கில் – உஞ்ஞை:40/297
மாழை உண்கண் மலர் என மதித்து – உஞ்ஞை:40/301
பேரா இவை என பேர்தல் செல்லா – உஞ்ஞை:40/306
சூரன் இவன் என சொல்லும் குறிப்பினள் – உஞ்ஞை:40/329
ஏகு என உய்த்து தம் இரு நலம் காட்டி – உஞ்ஞை:40/339
அயலோர் கருதின் அற்றம் தரும் என
கயல் ஏர் நெடும் கண் கடும் பனி கால – உஞ்ஞை:40/358,359
பெயர்த்து தம் என செயிர்த்து அவள் நோக்கி – உஞ்ஞை:40/363
கோவின் ஆணை போ-மின் நீர் என
தென்மலை பிறந்த பொன் மருள் சூரல் – உஞ்ஞை:40/374,375
புண்ணியம் உடைமையின் காண்-மின் நீர் என
பணிவு_இல் நல்_வினை பயன் உண்டு ஆயின் – உஞ்ஞை:40/385,386
எழுமை பிறப்பும் எய்துகம் யாம் என
கழுமிய காதலொடு கைதொழுது ஏத்தி – உஞ்ஞை:40/388,389
மாற்று மன்னர் ஆகு-மின் என தம் – உஞ்ஞை:41/20
தாழ்தரும் வலி-மின் தையலீர் என
திரிதரல் ஓவாது தீயவை சொல்லிய – உஞ்ஞை:41/47,48
அச்ச பணி மொழி அமிழ்து என மிழற்றி – உஞ்ஞை:41/50
கொடி என நடுங்கும் கோல மருங்குலர் – உஞ்ஞை:41/71
அம்பு என கிடந்த ஐ அரி நெடும் கண் – உஞ்ஞை:41/72
நுங்கட்கு ஆக என நுனித்தவை கூறி – உஞ்ஞை:41/104
என துணிந்து இளையோர் இரு நூல் பெய்த – உஞ்ஞை:42/70
வாழியர் எம் மனை வருந்தினை பெரிது என
மொழி அறி மகளிர் தொழுதனர் வணங்கி – உஞ்ஞை:42/133,134
இரும் பிடி தானும் இதற்கு இணை அன்று என
அரும் பிடி அறிவோர் ஆராய்ந்து அமைத்தது – உஞ்ஞை:42/219,220
சிறை என கொண்ட மன்னவன் செல்வமும் – உஞ்ஞை:42/233
வாய் திறந்து இன்று இது கோமகற்கு உரை என
கூறினன் அருளி குறிப்பில் கேள்-மதி – உஞ்ஞை:43/7,8
கடி முறை கடிவது அல்லது இல் என
இடு மணி யானை எருத்தம் ஏற்றி – உஞ்ஞை:43/16,17
வாழ்க உதயணன் வலிக்க நம் கேள் என
பாழினும் முழையினும் காழ்_இல் பொத்தினும் – உஞ்ஞை:43/42,43
மையல் யானை மன்னவன் தான் என
இயைந்த தோழன் எண்ணிய கருமம் – உஞ்ஞை:43/81,82
வானும் வணக்குவம் ஏனையது என் என
முறுவல் கொண்ட முகத்தன் ஆகி – உஞ்ஞை:43/85,86
கொட்டினன் கொட்டலும் கொள் என உராஅய் – உஞ்ஞை:43/111
உதையணகுமரனும் யூகியும் வாழ்க என
புதை_வாள் உரீஇ பூசல் விளைத்தலும் – உஞ்ஞை:43/113,114
எட்டு என கூறிய திசைதிசை-தொறூஉம் – உஞ்ஞை:43/118
அங்கி தேவன் அருள் என அயல் மனை – உஞ்ஞை:43/151
நாள்_இல் பெண்டிரை நாடு-மின் விரைந்து என
ஆய் புகழ் வேந்தன் அரசு அத்தாணி – உஞ்ஞை:43/168,169
புதல்வரை ஒழிந்து யாம் போந்தனமே என
அதிர்வனர் நடுங்கி அழலின் உயிர்த்து – உஞ்ஞை:44/23,24
பட்டது என் என பசும்பொனின் இயன்ற – உஞ்ஞை:44/30
அழிந்தது இல்லை அறிந்தோம் யாம் என
மொழிந்து இடை விலங்கி முன் நிற்போரும் – உஞ்ஞை:44/33,34
விழிப்பில் மேனி தம் இன் உயிர் விடும் என
வேக புள்ளின் வெவ் இசை கேட்ட – உஞ்ஞை:44/43,44
என்-கொல் ஈண்டு நம் இன் உயிர் துணை என
மங்கையர் எல்லாம் மம்மர் எய்த – உஞ்ஞை:44/56,57
நீதி அன்று நெறி உணர்வோர்க்கு என
ஓது இயலாளர் உடலுநர் உழிதர – உஞ்ஞை:44/68,69
பௌவம் எல்லாம் படரும் ஈண்டு என
கௌவை வேந்தனும் காற்று ஒலி அஞ்சி – உஞ்ஞை:44/70,71
சேனையும் உரிமையும் செறிக வந்து என
பிறிதில் தீரா நெறியினன் ஆக – உஞ்ஞை:44/73,74
மாற்று களிற்று எதிர்வு என மறித்தன மயங்கி – உஞ்ஞை:44/76
கந்து முதல் கிழித்து கார் என உரறி – உஞ்ஞை:44/78
கடல் என அதிர்ந்து கார் என தோன்றி – உஞ்ஞை:44/88
கடல் என அதிர்ந்து கார் என தோன்றி – உஞ்ஞை:44/88
களம் என கருதி கனன்ற உள்ளமொடு – உஞ்ஞை:44/90
காவல் இன்று தன் கடன் என கூரி – உஞ்ஞை:44/101
மத்த வன் மான் தேர் வத்தவற்கு உரைம் என
பாய்மான் தானை பரந்த செல்வத்து – உஞ்ஞை:44/102,103
கோமான் பணித்த குறை மற்று இது என
ஏவல் இளையர் இசைத்த மாற்றம் – உஞ்ஞை:44/104,105
கலங்க வேண்டா காவல் என் கடன் என
காற்றிற்கு உலையா கடும் பிடி கடைஇ – உஞ்ஞை:44/108,109
அ வாய் மங்கலம் ஆக என விரும்பி – உஞ்ஞை:44/126
வருக ஈண்டு என வத்தவன் வலிப்ப – உஞ்ஞை:44/129
உவாத்தி ஆதலின் உறுதியும் அது என
செய்கையின் அறியா சிதைவிற்று ஆகி – உஞ்ஞை:44/131,132
போவது பொருள் என காவலர் இரப்ப – உஞ்ஞை:44/137
முடியா ஆள்வினை முடித்தனம் இன்று என
வடி ஏர் தடம் கண் வாள் என மிளிரும் – உஞ்ஞை:44/152,153
வடி ஏர் தடம் கண் வாள் என மிளிரும் – உஞ்ஞை:44/153
நீக்கல் நின் கடன் என மா கேழ் இரும் பிடி – உஞ்ஞை:45/48
ஆற்றல் மன்னன் காற்று என கடாவ – உஞ்ஞை:45/68
இன் உயிர்க்கு ஏமம் ஆகுதல் அரிது என
பின் நிலை முனியார் பிடி வழி படர – உஞ்ஞை:45/86,87
உறைகுவிர் ஆயின் குறுகு-மின் விரைந்து என
சிறை அழி புனலில் சென்று மேல் நெருங்கி – உஞ்ஞை:46/15,16
காத்தல் ஓம்பு என ஆற்றுளி கூறி – உஞ்ஞை:46/93
உற்றோன் உற்ற உறுகண் தீர்க்க என
கற்றோய் கலிங்கம் கட்டிய கச்சையன் – உஞ்ஞை:46/96,97
இரும் பிடி நினக்கு இது பெரும் கடன் மற்று என
பிடி ஓம்படுத்து பெருமை எய்தி – உஞ்ஞை:46/110,111
குடி ஓம்பு இயற்கை எம் கோமகன் எழுக என
வரத்தொடு புணர்ந்த வாரண காவல் – உஞ்ஞை:46/112,113
புணர அவள்-வயின் போக கொண்டு என
ஊகந்தராயற்காக நீட்டி – உஞ்ஞை:46/125,126
எவ்வம் தீர்க்க என இமையோர் இயற்றிய – உஞ்ஞை:46/131
இரும் பிடி கடாவலன் இவன் என எண்ணி – உஞ்ஞை:46/136
குறை உடை உள்ளமொடு கொள்க என தந்து தன் – உஞ்ஞை:46/146
வணக்கம் இன்று யான் செய்தனன் தனக்கு என
கூறினை சென்ம் என தேற காட்டி – உஞ்ஞை:46/148,149
கூறினை சென்ம் என தேற காட்டி – உஞ்ஞை:46/149
என் வலித்தனையோ இறைவ நீ என
நடுக்கம் வேண்டா நங்கையும் நீயும் – உஞ்ஞை:46/187,188
அரியவும் உளவோ அஞ்சல் ஓம்பு என
தெரிவனன் கூறிய தெளி மொழி கேட்டே – உஞ்ஞை:46/194,195
அம் சொல் பேதாய் அது இதுவாம் என
பின் இரும் கூந்தலொடு பிறழ் கலம் திருத்தி – உஞ்ஞை:46/197,198
கலக்கம் நீங்கு என காஞ்சனை தெருட்டி – உஞ்ஞை:46/199
கையிகந்தனனால் காவலன் மகன் என
காற்றினும் எரியினும் ஏற்ற ஆர்ப்பினும் – உஞ்ஞை:46/205,206
பற்றிடம் பெறாது பாம்பு என பதைப்ப – உஞ்ஞை:46/213
மட்டு வார் கோதாய் மறந்து என மாழ்கவும் – உஞ்ஞை:46/219
எம்மையும் உள்ளாது இகந்தனையோ என
மம்மர் கொண்ட மனத்தர் ஆகி – உஞ்ஞை:46/291,292
போதல்-கண்ணே புரிந்தனையோ என
செவிலி தாயர் அவலித்து அழவும் – உஞ்ஞை:46/305,306
வம்ப மன்னனை வழி தெளிந்தனன் என
வெண் நரை சூழ்ந்த தண்ணுமை பறை தலை – உஞ்ஞை:46/316,317
விடுத்தற்கு அரிது என நடுக்கம் எய்தி – உஞ்ஞை:46/322
செவ்வி அறிந்து நொவ்விதின் வருக என
கோல் தொழிலவற்கு கூறினன் நிற்ப – உஞ்ஞை:47/9,10
இன்னா இன்ப நின்-வயின் தரும் என
தொன்நூலாளன் தோன்ற கூற – உஞ்ஞை:47/14,15
இன்னா இன்பத்து இயற்கை என் என
மன்னவன் வினாய மாத்திரை கண்ணே – உஞ்ஞை:47/16,17
வந்தது கூறு என வணங்கி வாய்புதைத்து – உஞ்ஞை:47/26
சொல்லுவது உண்டு என செவ்வி வேண்டி – உஞ்ஞை:47/33
மாற்றம் உரை என மன்னவன் கேட்ப – உஞ்ஞை:47/59
கார் முகத்து எழுந்தது கடு வளி வளி என
நகை தொழில் அறியா நல் நகர் வரைப்பகம் – உஞ்ஞை:47/69,70
ஏற்று இனம் ஏற்றலும் காற்று என கடாஅய் – உஞ்ஞை:47/84
கூற்று என தொடர வேற்று முன் விலங்கி – உஞ்ஞை:47/89
விடுக்க போந்தனென் மீண்டு இது கூறு என
தட கை கூப்பி நின் அடி திசைக்கு இறைஞ்ச – உஞ்ஞை:47/95,96
மாயம் போலும் காவல அருள் என
உரைத்த மாற்றம் உணர கேட்டே – உஞ்ஞை:47/98,99
செரு செய் நெடும் கண் தீ என சிவப்ப – உஞ்ஞை:47/100
இகழ்ச்சி அளற்றுள் இறங்கிற்று இன்று என
சுற்ற மாக்களை சுடுவான் போல – உஞ்ஞை:47/103,104
பற்றுபு தம் என படையுறப்படுத்து – உஞ்ஞை:47/121
ஆறு என அருளாய் அண்ணல் மற்று அது நீ – உஞ்ஞை:47/141
வேறு என அருளிய வேட்கை உண்டு எனின் – உஞ்ஞை:47/142
திரு வளர் மார்ப தெளிந்தனை ஆக என
ஒரு பேர் அமைச்சன் உள் விரித்து உரைப்ப – உஞ்ஞை:47/145,146
என்னின் அறிவோர் இல் என மதிக்கும் – உஞ்ஞை:47/148
காலை புகுதல் காவலன் பணி என
துறை நகர் அறிய பறை எடுத்து அறைக என – உஞ்ஞை:47/161,162
துறை நகர் அறிய பறை எடுத்து அறைக என
செல் சுடர் அந்தி நல் இயல் ஓம்பி – உஞ்ஞை:47/162,163
தீது நிகழினும் ஏதம் இல் என
நினைப்பு உள்ளுறுத்த நெஞ்சினள் ஆகி – உஞ்ஞை:47/188,189
ஒண் குழை மடவோய் உவத்தியோ என
அருமையில் பெற்ற நும் அடித்தி-தன்-வயின் – உஞ்ஞை:47/225,226
மானம் இல்லை மற்று அவன் மாட்டு என
உவந்த ஒள்_இழை உள்ளம் நோக்கி – உஞ்ஞை:47/235,236
நிகழ்ந்தது இற்று என நெருப்பு நுனை உறீஇ – உஞ்ஞை:47/237
பெறல்_அரும் என் மகள் பிரிந்தனன் நம் என
கூறிய கிளவி கூற்றுவன் இமிழ்த்த – உஞ்ஞை:47/246,247
நித்திலத்து அன்னர் நினைந்தனை காண் என
ஆர்வ காதலன் காரண கட்டுரை – உஞ்ஞை:47/255,256
மதியா மன்னனை பதி-வயின் தரும் என
வெல் போர் வேந்தன் விடுக்கப்பட்ட – உஞ்ஞை:48/4,5
கருவி பல் படை கடல் கிளர்ந்து என உற – உஞ்ஞை:48/31
அற்றம் தரும் என அருள் பெற்றது போல் – உஞ்ஞை:48/43
ஆசான் இவன் என அருளிய அ சொல் – உஞ்ஞை:48/106
பொருள் என இகழாது பொலம் கல மடவோய் – உஞ்ஞை:48/110
மருள் என கருதிய மடியுறை கேள்-மதி – உஞ்ஞை:48/111
கடுகிய விசையொடு காற்று என உராஅய் – உஞ்ஞை:48/119
நோக்கல் செல்லாது இரு என நுதல் மிசை – உஞ்ஞை:48/127
பன்னி செறித்து பற்றினை இரு என
பிடியிடை ஒடுங்கும் கொடி இடை மருங்கில் – உஞ்ஞை:48/137,138
இயற்றப்பட்ட இயற்கை இற்று என
வயத்தகு நோன் தாள் வயந்தககுமரன் – உஞ்ஞை:49/7,8
இறை_மகன் கேட்ப இற்று என உரைக்கும் – உஞ்ஞை:49/17
தலைப்பெரும் தண் புனல் தான் வந்தன்று என
நிலைப்பு_அரும் நீள் நீர் நீத்திற்று ஆகி – உஞ்ஞை:51/80,81
அம் கதிர் முத்தம் அணி மழை துளி என
காட்டு_கோழி சூட்டு தலை சேவல் – உஞ்ஞை:52/61,62
நீடு இருள் அல்லது நீந்துதல் அரிது என
எதிர் மலர் பைம் தார் ஏயர் பெருமகன் – உஞ்ஞை:52/81,82
நீப்பிடம் இது என நினைப்பது போல – உஞ்ஞை:52/88
நிலம் மிசை வீழ்ந்தது நிற்க நின் பிடி என
நலம் மிகு புகழோய் நால்_இருநூற்று வில் – உஞ்ஞை:52/93,94
தந்த தெய்வம் தானே தரும் என
பின் நிலை வலித்து முன் நிலை கூறிய – உஞ்ஞை:52/97,98
இன்னா போகுதற்கு ஆகும் பொழுது என
துன்னார் கடந்தோன் தோன்ற கூறி – உஞ்ஞை:52/99,100
இன் உயிர் இன்னே விடும் இதற்கு இன்று என
மன் உயிர் காவலன் மனத்தின் எண்ணி – உஞ்ஞை:52/109,110
நின் உயிர்க்கு ஏமம் அறிந்தனை நீங்கு என
வடு தீர் பெரும் புகழ் வத்தவர் இறைவனை – உஞ்ஞை:52/122,123
அவரப்பக்கம் விரைவனை இழிக என
கவர் கணை நோன் சிலை கை-வயின் அடக்கி – உஞ்ஞை:53/9,10
சேவடி தலையுற செய்தது பொறு என
வணக்கம் செய்வது போல மற்று தன் – உஞ்ஞை:53/23,24
இன் உயிர் இனி விடும் இதனுக்கு இன்று என
மன் உயிர் காவலன் மனத்தின் எண்ணி – உஞ்ஞை:53/35,36
வரும் பிறப்பு எம்மோடு ஒருங்கு ஆகியர் என
செந்தாமரை கண் தெண் பனி உறைப்ப – உஞ்ஞை:53/44,45
காவல் ஓம்பு என காவலன் அருளி – உஞ்ஞை:53/58
இரும் பிடி இனிதுழி ஏறுக சென்று என
போர்_கடம்_பூண்ட பொரு வலி தட கையின் – உஞ்ஞை:53/90,91
அகலிடம் அறிதல் அருமை உடைத்து என
தாழின் தாழ்ந்து சூழின் சூழ் இயல் – உஞ்ஞை:53/101,102
கடப்பது கருமம் காவல அருள் என
வாளொடு கேடகம் வயந்தகற்கு ஈத்து – உஞ்ஞை:53/116,117
நற்பொருள் இது என நன்கனம் எடுப்பி – உஞ்ஞை:53/121
இடுக்கண் இல்லா இடம் புகும்-அளவு என
உற்றவன் உரைத்த உறுதி மாற்றம் – உஞ்ஞை:53/123,124
பூ மலர் கோதையும் பொறை என அசைவோள் – உஞ்ஞை:53/134
இவளது இடுக்கண் இசைத்தும் யாம் என
ததும்பு குரல் பூசல் இரங்குவன ஒலிப்ப – உஞ்ஞை:53/167,168
இயங்குதல் செல்லாது இருக்கும் இடம் காண் என
கார் பூ நீலம் கவினிய கலி துறை – உஞ்ஞை:53/171,172
அற்றம் தரூஉம் அஃது அமைச்சு இழுக்கு உடைத்து என
உற்ற தோழன் உதயணற்கு உரைக்கும் – உஞ்ஞை:54/53,54
போகல் செல்லாது புரவல இரு என
உள்ளத்து உள் பொருள் உணர்ந்தோன் போல – உஞ்ஞை:54/71,72
இற்றும் கேள் என மற்று அவற்கு உரைக்கும் – உஞ்ஞை:54/75
தண்ட வேந்தன் தமராம் நமக்கு என
கொண்ட கொள்கையும் குறிப்பினது நிலைமையும் – உஞ்ஞை:54/85,86
நெடித்தல் செல்லாய் விடுத்தல் நீ என
விடுத்தனன் விடுத்து வேந்தன் இருந்த – உஞ்ஞை:54/89,90
பெரும் பொருள் இது என பொருந்த கூறி – உஞ்ஞை:54/92
இருக்க தான் என நெறிப்பட கூறி – உஞ்ஞை:54/95
பின்னர் அல்லது துன்னினர் இவர் என
துணிய பெறாய் என துணிந்து யான் கூறிய – உஞ்ஞை:54/100,101
துணிய பெறாய் என துணிந்து யான் கூறிய – உஞ்ஞை:54/101
அற்றம் தரும் என உற்ற தோழற்கு – உஞ்ஞை:54/104
கோல் குறி எல்லையுள் குறி வழி வம் என
வாள் திறல் வத்தவன் வயந்தகன் போக்கி – உஞ்ஞை:54/129,130
உற்ற வெம் நோய் ஓம்பு என உற்ற – உஞ்ஞை:55/15
பல்-கால் குரைத்தது பகல் படை தரும் என
பாட்டின் கூற கேட்டனன் ஆகி – உஞ்ஞை:55/22,23
பொய்த்தல் இன்றி மெய்த்த தாம் என
அங்கு படு புள் குரல் ஆண்டகை அஞ்சி – உஞ்ஞை:55/36,37
என்-கொல் நிகழும் ஏதம் இன்று என
நெஞ்சமொடு உசாவும் சிந்தையன் ஆகி – உஞ்ஞை:55/41,42
ஆடு என அணங்கிற்கு அரும் தலை துமித்தும் – உஞ்ஞை:55/63
நாஅட்டு பிடியே நடந்தது தான் என
முதிர் புலால் நாற்றமொடு முன்முன் வீசி – உஞ்ஞை:55/72,73
அருமை உடைத்து அவர் தலைப்படல் நமக்கு என
அடியுறின் அடையும் அம்பு உடை எயினர் – உஞ்ஞை:55/81,82
வேறு இனி நும்மொடு விளிக நும் களவு என
சேறல் வலியா செய்கை நோக்கி – உஞ்ஞை:55/87,88
மெய் பொருள் நேர்ந்து கைப்படும் நமக்கு என
காட்டக மருங்கின் அல்லது மற்றவர் – உஞ்ஞை:55/95,96
இல்லை எழுக என செல்வோர் முன்னர் – உஞ்ஞை:55/98
மற்று அவர் எங்கும் மறைந்திலர் காண்க என
செல்வோர் ஒருங்கு உடன் வல்லையும் வழியும் – உஞ்ஞை:55/102,103
இப்பால் வருவநர் இன் உயிர் உண்கு என
கை சிலை வளைத்து கணை நாண் கொளீஇ – உஞ்ஞை:55/123,124
கண்டு கை விடுதல் கருமம் அன்று என
விண்டு அலர் இலவத்து அண்டை சார்ந்து அவனை – உஞ்ஞை:55/131,132
யாரை நீ எமக்கு அறிய கூறு என
வீர வெம் மொழி நீர்_அல பயிற்றி – உஞ்ஞை:55/137,138
காலன்-கொல் இவன் கானத்தோர்க்கு என
பல் முகத்தானும் பற்று அடைந்து அன்னவன் – உஞ்ஞை:55/147,148
அழித்தனை கொணர்ந்து என பழித்தனர் கழறி – உஞ்ஞை:55/151
இளையவர் கேட்க இற்று என இசைக்கும் – உஞ்ஞை:56/8
போதல் பொய்க்கும் இனி என போகார் – உஞ்ஞை:56/24
அல்லல் உறீஇ ஆர் உயிர் உண்கு என
கழை வளர் கானம் கடும் தீ மண்ட – உஞ்ஞை:56/39,40
கான வேட்டுவர் கை-வயின் கொடு என
கவிர் இதழ் செம் வாய் காஞ்சனமாலை கை – உஞ்ஞை:56/66,67
அழியன்-மின் நீர் என அழுவனள் மிழற்றிய – உஞ்ஞை:56/69
கொடுத்திலம் ஆயின் கொடுமை விளைவு உண்டு என
கலக்க உள்ளமொடு கடும் சிலை கைத்தர – உஞ்ஞை:56/71,72
உள் வழி அ பொருள் காட்டுகம் உய்த்து என
சொல் பொருள் கேட்டே வில் தொடை மடக்கி – உஞ்ஞை:56/84,85
யாரே நீர் எமக்கு அறிய கூறு என
வீரருள் வீரனை வேட்டுவன் கேட்ப – உஞ்ஞை:56/88,89
பொழில்-வயின் புதைத்த தொழிலினெம் யாம் என
முகை தார் மார்பன் உவப்பதை உரைப்ப – உஞ்ஞை:56/94,95
கை யாப்புறுத்து காட்டிய எழுக என
உய் மருங்கு உபாயத்து பொய் மருங்கு ஓடி – உஞ்ஞை:56/100,101
நில்-மின் நீர் என மன்ன_குமரன் – உஞ்ஞை:56/106
ஆணம் முன்கை அடுதும் யாம் என
நன் கை யாத்தது நன்று நொந்து இவன் – உஞ்ஞை:56/110,111
கவிகைக்கு ஏலாது கட்டு என கலிழ்ந்தோள் – உஞ்ஞை:56/112
போந்தனையோ என தான் பாராட்டி – உஞ்ஞை:56/123
தீ புகை தீர்தலும் காட்டுதும் சென்று என
கையகப்பட்டோன் பொய் உரைத்தனன் எனின் – உஞ்ஞை:56/129,130
செய்தும் யாம் என வெவ் வினையாளர் – உஞ்ஞை:56/132
வருக என நின்றோன் வயந்தகன் கண்டே – உஞ்ஞை:56/170
உயிர் துணை தோழன் உளன் என உவந்து – உஞ்ஞை:56/171
விரைந்தனம் செல்க என வெம் படை தொகுத்து – உஞ்ஞை:56/187
வேழமும் புரவியும் பண்ணுக விரைந்து என
தாழம் பறையொடு சங்கம் மணந்து இயம்ப – உஞ்ஞை:56/188,189
போர்க்களம் உண்மை பொய்த்தல் இன்று என
நீர் கரை பொய்கை நெற்றி முன் நிவந்த – உஞ்ஞை:56/212,213
சாதல் பொருள் என காதல் கழுமி – உஞ்ஞை:56/218
நுமரோ மற்று இவர் பிறரோ தாம் என
கவர் கணை மொய்த்த கானத்திடை மறைத்து – உஞ்ஞை:56/246,247
கோள் உலாய் எழும் எனின் கூற்று என பரந்த – உஞ்ஞை:56/251
வார் சிலை அம்பொடு வாங்கி கொள்க என
வீர வேந்தற்கு விரைந்து அவர் ஈயா – உஞ்ஞை:56/257,258
இன்ப பெரும் புணை ஆயினிர் எமக்கு என
அன்பு உடை அருள் மொழி நன்பு பல பயிற்றி – உஞ்ஞை:57/12,13
காட்டக மருங்கின் வீட்டிடம் அமைக என
பெரு மலை சாரல் சீறூர் வாழும் – உஞ்ஞை:58/79,80
இரு நிலம் பெயரினும் எம்-மாட்டு இல என
பெருமகன் தமரொடு தெளிவனர் தேற்றி – உஞ்ஞை:58/92,93
வரி அகட்டு அலவன் வள் உகிர் உற்று என
கன்னி வாளை உண்ணாது ஒடுங்கும் – உஞ்ஞை:58/100,101
இரு மயிர் முரசம் உரும் என உரற – இலாவாண:1/13
நோற்ற பாவாய் போற்று என புகழ்நரும் – இலாவாண:1/38
இம்மையின் மற்று இனி என் ஆகியர் என
அன்புறு கிளவியர் இன்புறுவோரும – இலாவாண:1/42,43
உளள் என மற்று யாம் உரையில் கேட்கும் – இலாவாண:1/47
போக என புணர்த்த போகா பெரும் திறல் – இலாவாண:1/55
ஆசு_இல் பெரும் பொருள் ஆகினும் ஆம் என
சேயவர் உரைத்ததை செவியின் கேட்கும் – இலாவாண:1/65,66
நண்ண தந்தது நன்று ஆகியர் என
கண்ணில் கண்டு அவன் புண்ணியம் புகழ்நரும் – இலாவாண:1/72,73
குலத்தில் சிறியவன் பிரச்சோதனன் என
நிலத்தின் வாழ்நர் இகழ்ச்சி அஞ்சி – இலாவாண:1/77,78
சேனை கிழவனை சிறை என கொண்டு – இலாவாண:1/80
வீணை வித்தகம் விளங்கு_இழை கற்க என
மாண் இழை அல்குல் மகள் நலம் காட்டி – இலாவாண:1/81,82
நல் நாள் இது என பல் நாடு அறிய – இலாவாண:2/25
காலை இது என கதிர் மணி கடுப்பின் – இலாவாண:2/52
காட்டு என கமர்ந்து கூட்டுநர் அமைத்த – இலாவாண:2/102
அணி தகை சிதைத்தனர் இவர் என ஆடும் – இலாவாண:2/106
ஈத்ததின் இரட்டி கோத்தரும் நுமக்கு என
நால் பெரும் திசையும் நகர் அங்காடியுள் – இலாவாண:2/161,162
வருக ஈண்டு என வறிதின் ஓடும் – இலாவாண:2/169
பெய்-மின் தம்-மின் ஈ-மின் பிறர்க்கு என
தம் இல்-தோறும் உள் மகிழ்ந்து உரைக்கும் – இலாவாண:2/185,186
மூத்தோர் பெண்டிர் நீத்தோர் மகாஅர் என
நாற்பாலோரையும் நூல்-பால் செய் தொழில் – இலாவாண:2/192,193
விண்ணகம் என்னையும் விடுக்கும்-கொல் என
மதி அகம் வெள்க வனப்பொடு புணர்ந்த – இலாவாண:2/218,219
புண்ணியம் உடையீர் போது-மின் ஈங்கு என
வாயில்-தோறும் வந்து எதிர்கொள்ள – இலாவாண:2/228,229
பொழுது மற்று இது என புரையோர்க்கு உரைப்ப – இலாவாண:3/8
மடை அமைந்து உண்டு மங்கலம் தம் என
ஒப்ப கூறி செப்புவனர் அளிப்ப – இலாவாண:3/55,56
பசுங்கிளி சிறை என பக்கம் நிறைத்த – இலாவாண:3/62
கொழு முகை செம் விரல் போது என கூப்பி – இலாவாண:3/65
போகமும் கற்பும் புணர்ந்து உடன் நிற்க என
ஆகு பொருள் கூறி அம்மி முதல் உறீஇ – இலாவாண:3/87,88
மன்னுக இவர் என தன் நெறி பிழையான் – இலாவாண:3/93
வாயில் கூடுதல் வராது இவண் வந்து என
வலி புணர் வதுவைக்கு சுளியுநள் போல – இலாவாண:3/105,106
மறுவு_இல் காதல் மக்களை பெறுக என
முறைமையில் பிழையாது முகிழ் விரல் பற்றி – இலாவாண:3/110,111
என்-வயின் அருள் என மு முறை இறைஞ்சுவித்து – இலாவாண:3/129
பெண்மை காணினோ பிழைப்பு_இலன் யான் என
தன் ஒளி சமழ்த்து இவள் பெண் ஒளி புகற்ற – இலாவாண:3/154,155
சிற்பியல் புலவர் நற்கு என நாட்டி – இலாவாண:4/50
எஞ்சா திரு வடிவு என பெயர் இவற்றுள் – இலாவாண:4/78
மேயினர் தருக என மிக பல வாழ்த்தி – இலாவாண:4/159
பொன் வாள் பற்றி பல் மாண் பொலிக என
வல-பால் சென்னி வகைபெற தீட்டி – இலாவாண:4/162,163
சேவடிக்கு ஏற்ப செழும் மதி பாகு என
வார் உகிர் குறைத்து வனப்பு வீற்றிரீஇய – இலாவாண:4/186,187
மன்னுக வேந்தே மண் மிசை நீடு என
அன்னவை கலந்த ஆர்வ நாப்பண் – இலாவாண:4/202,203
திரு மண்ணு நறு நீர் விரைவதின் வருக என
உருமண்ணுவாவொடு வயந்தகன் உரைப்ப – இலாவாண:5/4,5
ஏம முரசம் இழும் என சிலைப்ப – இலாவாண:5/18
கொற்றம் கொண்டு கோல் இனிது ஓச்சு என
வெற்ற வெள் வேல் வீரியன் புகழ்ந்து – இலாவாண:5/73,74
கற்பு மேம்படீஇயர் பொன்_தொடி பொலிந்து என
நல் பல கிளவி பற்பல பயிற்றி – இலாவாண:5/94,95
ஒரு மெய் சேர்ந்து இவை பெருமை பெறுக என
அருளின் அணியின் அல்லதை இவற்கு இவை – இலாவாண:5/155,156
உரு என அணியா உறுப்பு முதல் அணிதலின் – இலாவாண:5/157
புண்ணியம் உடைய இ பொன் அணிகலன் என
எண்ணிய நெஞ்சமொடு நுண் வினை பொலிந்த – இலாவாண:5/158,159
பூ புரி மாடத்து போற்று என புகாஅ – இலாவாண:6/4
காவல குமரர் கடி_நாள் கடன் என
வென்றி முழக்கம் குன்றாது வழங்குநர் – இலாவாண:6/6,7
முன்னர் நின்று முன்னியது முடிக்க என
மங்கல மரபினர் மரபில் கூற – இலாவாண:6/8,9
காமர் கோலம் காண்-மின் நீர் என
ஏம செங்கோல் ஏயர் பெருமகன் – இலாவாண:6/15,16
நகர் வலம் கொள்ளும் நாள் மற்று இன்று என
பகல் அங்காடியில் பல்லவர் எடுத்த – இலாவாண:6/19,20
இரு மடங்கு இனிது என பெரு நகர் உற்ற – இலாவாண:6/27
கரும காலை பெரு வரம் பெறுக என
உள்ளகத்து உணர்ந்ததை உண்மையானும் – இலாவாண:6/33,34
பெறற்கு_அரும் பேதையை பெறுக என பரவி – இலாவாண:6/165
தெய்வதை அமர்ந்து என கைம்முதல் கூப்பி – இலாவாண:6/168
நில்லன்-மின் நீர் என நீக்குவனர் கடிய – இலாவாண:7/11
கொற்றவன் காண்ம் என வெற்றி வேல் தட கையர் – இலாவாண:7/36
நிறை மனை வரைப்பில் சிறை என செய்த – இலாவாண:7/45
காட்சி விரும்பன்-மின் மாட்சி இன்று என
ஈனா தாயர் ஆனாது விலக்கும் – இலாவாண:7/63,64
இ நகர் காண்க எம் அன்னைமார் என
கண்ணின வேட்கை பின் நின்று துரப்ப – இலாவாண:7/66,67
புணர கூடின் போகமும் இனிது என
மீட்டல் செல்லா வேட்ட விருப்பொடு – இலாவாண:7/91,92
கண்டீர் நீங்கி காண் இடம் தம் என
விண் தீர் மகளிரின் வியப்ப தோன்றி – இலாவாண:7/109,110
புண்ணிய உலகிற்கும் பொலிவிற்றாம் என
தொன்று ஓங்காளர் துணியப்பட்ட – இலாவாண:8/8,9
பற்றுபு தம்-மின் செற்று என பகைகொண்டு – இலாவாண:8/53
காவல் அ வழி காணலெம் யாம் என
மங்கையர் நாப்பண் மறவோர் எடுத்த – இலாவாண:8/77,78
புக்கனள் அவனொடு புனை பிடி ஊர்ந்து என
தொக்க மாந்தர் நல் பொருள் பொதிந்த – இலாவாண:8/89,90
வென் வேல் வேந்தனை விடுத்தனிர் சிறை என
இன் உரை அமிர்தம் இயைந்தவர்க்கு ஈத்து – இலாவாண:8/113,114
குறுகுதல் குணன் என உறுநரை ஒருப்படுத்து – இலாவாண:8/129
எண்ணுவர் ஆயின் ஏதம் தரும் என
நினைத்தோன் பெயர்ந்து நெறியில் தீர்ந்தவர் – இலாவாண:8/136,137
புகழ்ந்த வண்ணம் போகுதல் பொருள் என
பசியும் அழலும் பரிவு_அற எறியும் – இலாவாண:8/162,163
போத்தந்து அல்லது போதாய் நீ என
ஆத்த வாரமோடு அவன் அவண் ஒழிய – இலாவாண:8/189,190
ஆழி தட கை அற்றம் இல் என
வருமொழி கட்டுரை முகமன் கூறி நம் – இலாவாண:9/50,51
இன் இயல் மான் தேர் ஏயற்கு இயல்பு என
உதையணகுமரனும் உள்ளம் பிறழ்ந்து அதன் – இலாவாண:9/54,55
வலி கெழு தட கை வயவன் வாழ்க என
பூ தூய் வீதி-தோறு ஏத்தினர் எதிர்கொள – இலாவாண:9/64,65
காணலுற்றனன் காதல் இது என
சேனை வேந்தன் தானத்து விளிப்ப – இலாவாண:9/71,72
குறியா கூற்றத்தை கோள்விடும்-கொல் என
சிறியோர் அஞ்ச பெரியோர் புகல – இலாவாண:9/74,75
யாதின் சிதைந்தது அஃது அறிய உரைக்க என
ஏதில் வேந்தன் காதலின் வினவ – இலாவாண:9/80,81
கொண்டதை இது என சண்ட வேந்தற்கு – இலாவாண:9/92
செயற்படு கருமத்து இயற்கை இற்று என
இப்பால் இறைமகன் போத்தந்து அப்பால் – இலாவாண:9/107,108
யான் பின் போந்தனன் இது என அவன்-வயின் – இலாவாண:9/115
நட்டோர் என்பது நாட்டினை நன்று என
உறு துணை தோழன் மறுமொழி கொடுத்த பின் – இலாவாண:9/119,120
உள் விரித்து உரை என ஊகி கேட்ப – இலாவாண:9/126
ஊன் என மலர்ந்த வேனில் இலவத்து – இலாவாண:9/139
அம்_சில்_ஓதியை அஞ்சல் ஓம்பு என
நெஞ்சு வலிப்புறுத்து நீக்குவனன் நிறீஇ – இலாவாண:9/143,144
ஏஎல் பெற்று எழுந்து இருந்தனன் உரைக்க என
மாஅல் அன்ன மன் உயிர் காவலன் – இலாவாண:9/158,159
அறிவன் நாடி அரும் பொருள் உண்டு என
விரை முதல் கட்டிய விரும்பின் இமிழ்ப்பின் – இலாவாண:9/172,173
ஒழுகு புனல் அகழினை உடை என கிடந்த – இலாவாண:9/186
பெறுக போகம் பெருமகன் இனிது என
அறு வகை சமயத்து உறு பொருள் ஒழியாது – இலாவாண:9/204,205
இது என் வலிப்பு என அது அவட்கு உணர – இலாவாண:9/211
அகலாதோரையும் அகல்க என நீக்கி – இலாவாண:9/213
தெரிய கேட்க என விரிய காட்டி – இலாவாண:9/218
கண் என தருதல் கடன் என கூறி – இலாவாண:9/235
கண் என தருதல் கடன் என கூறி – இலாவாண:9/235
நிம் கடன் ஆம் என நினைந்து நெறி திரியாது – இலாவாண:9/237
அறிய கூறினேன் யான் என அவளொடும் – இலாவாண:9/244
இன்னுழி வருக என அன்னவை பிறவும் – இலாவாண:9/248
வாழலம் இனி என வஞ்ச இரக்கம் – இலாவாண:9/256
இடுதும் உய்த்து என இசைத்தனர் மறைத்து – இலாவாண:9/260
என் ஆகியர் மற்று என்-வயின் இனி என
முகமன் கிளவி தகுவ கூறி – இலாவாண:10/13,14
யூகி நும்மொடு போந்திலனோ என
போகிய புகழோற்கு பொருக்கென உரையாள் – இலாவாண:10/19,20
ஒழிந்தனன் உதயண யூகி பின் என
மொழிந்தனள் அடக்கி முகிழ் விரல் பணை தோள் – இலாவாண:10/37,38
வாசவதத்தையை வகையுளி காண்க என
தேச மன்னன் திறத்துளி கூற – இலாவாண:10/39,40
பெருமகன் தான் என பெற்றியில் பிழையான் – இலாவாண:10/52
மங்கல மகளிர்க்கு மரபு அன்று இது என
நீல பொய்கை பாசடை தாமரை – இலாவாண:10/66,67
கருத்து மெய் தெரிதல் காவலன் கடன் என
தேவியோடு இருந்த செவ்வி கோட்டியுள் – இலாவாண:10/93,94
ஆகியது உண்டு என ஐயம் தேறி – இலாவாண:10/107
உதயணன் மாழாந்து உயிர்_வாழ்வு ஒழிக என
சிதர் பொறி எந்திரம் போல சிதர்ந்து – இலாவாண:10/108,109
போதுவல் என்றோய் பொய்த்தனையோ என
காதல் தோழனை காணாது கலங்கி – இலாவாண:10/130,131
வாழ்தல் ஆற்றேன் யான் என மயங்கியும் – இலாவாண:10/138
யூகந்தராயன் உண்க என உண்ணாய் – இலாவாண:10/147
முன் போக்கு விரும்புதல் மூர்க்கரது இயல்பு என
கேட்டோர் உருக மீட்டுமீட்டு அரற்ற – இலாவாண:10/156,157
ஆற்றுளி நிற்றல் ஆடவர் கடன் என
மாற்றம் பற்பல மரபின் கூறி – இலாவாண:10/165,166
பெரு விறல் தோழன் வருதலும் உண்டு என
தான் அயர் பெரு நெறி தலை நின்றனனால் – இலாவாண:10/172,173
உருமண்ணுவாவிற்கு உறு கடன் இது என
தாழா தோழர் தன் மேல் வைத்த பின் – இலாவாண:11/13,14
ஒள் ஒளி அரத்தம் ஊன் என நசைஇ – இலாவாண:11/53
ஞாலம் காவல் நஞ்சு என நீக்கி – இலாவாண:11/58
அஞ்சல் ஓம்பு என நெஞ்சகம் புகல – இலாவாண:11/77
உதயணன் ஆக என பெயர் முதல் கொளீஇ – இலாவாண:11/83
மந்திர நாமம் வந்து நீர் கன்ம் என
தேவ இந்திரனின் திருந்த பெற்ற – இலாவாண:11/93,94
வரத்தின் வல்லே வல்லை ஆக என
உரைத்து அ முனிவன் உவந்தனன் கொடுத்து – இலாவாண:11/100,101
தந்திர வகையும் காண்பல் யான் என
எழீஇ அவண் இயக்க பொழி மத யானை – இலாவாண:11/114,115
நீ முன் உண்ணினும் நீங்குவல் யான் என
ஆகு பொருள் கேட்டு அறிவுற்று எழுந்து – இலாவாண:11/119,120
துப்புரவு எல்லாம் துறப்பென் யான் என
தன் பயந்து எடுத்தவன் தாள் நிழல் வந்தோன் – இலாவாண:11/124,125
மதலை ஆகும் இ புதல்வன் யார் என
செரு மிகு சீற்றத்து குரு குலத்து அரசன் – இலாவாண:11/126,127
என்னுழை தம்-மின் இறை என இயற்றி – இலாவாண:11/136
உதயணன் இறை என அறிவர சாற்றி – இலாவாண:11/145
ஏயர்க்கு இறை என இயற்றிய வண்ணமும் – இலாவாண:11/157
கேட்ட பின் அறிதும் யாம் என வேட்ப – இலாவாண:11/170
உண்டாட்டு அயர்தல் உறுதி உடைத்து என
வண் தார் மார்பனை வலி உள்ளுறீஇ – இலாவாண:11/178,179
ஏழ்ச்சி வேண்டும் சூழ்ச்சி கொடுக்க என
உள்ள தோழரும் ஒருப்பட்டு எய்தி – இலாவாண:11/180,181
கண் மலர் அழித்த கவின போன்ம் என
நீலமோடு இகன்ற நேர் இழை மகளிரை – இலாவாண:12/56,57
ஒழிக உள் அழிவு இவற்றொடு நீர் என
கழுமிய வெகுளியர் காண காட்டி – இலாவாண:12/63,64
கைவிரல் எழில் நலம் கவர்ந்தன இவை என
கொய் பூம் காந்தள் கொண்ட கையினர் – இலாவாண:12/69,70
நுமக்கு அணி உடையரை எதிர்ந்தனிர் ஈங்கு என
எழில் விரல்-தோறும் இயைந்து அணி ஆகிய – இலாவாண:12/72,73
இயற்கை ஓரின் இற்று என மதித்து – இலாவாண:12/76
அரும்பு என நில்லா அஞ்சின அளிய – இலாவாண:12/79
விரும்பினர் கொண்டு வீ என உணரார் – இலாவாண:12/86
மலையக மருங்கின் மரம் பொருந்தின என
சிலை அணி அழித்த சென்று ஏந்து புருவத்து – இலாவாண:12/90,91
காலை கழியினும் கழியாது இது என
உவந்த உள்ளமொடு நயந்து பாராட்டி – இலாவாண:12/95,96
நண்பிற்கு ஒத்தில நம்மோடு இவை என
கோங்கம் குறுகல் செல்லார் அயல – இலாவாண:12/104,105
இள நல மகளிர் இவர் என எண்ணி – இலாவாண:12/125
பெறும் பயம் இது என பிழைத்தல் இன்றி – இலாவாண:13/65
இறுவா எழுச்சியும் இத்துணை அளவு என
உறு தவ முனிவன் உள் விரித்து ஒழியாது – இலாவாண:13/67,68
தக்கது-மன்ற மிக்கோன் கூற்று என
நட்பு உடை தோழனை நண்ணி அன்னது ஓர் – இலாவாண:13/72,73
பூம் கண் பாவைக்கு பொன் கலம் இவை என
தேம் கண் சாரல் திருந்து சினை மலர்ந்த – இலாவாண:14/22,23
திருந்து வாய் திறந்து தேன் என மிழற்றி – இலாவாண:15/110
இயற்கை திரு_மகள் இவள் என எண்ணி – இலாவாண:15/116
முனிவர் மகள் என தெளிவு முந்துறீஇ – இலாவாண:15/119
மடவரல் மாதரை வா என அருளி – இலாவாண:15/138
செல்க நங்கை மெல்ல நடந்து என
அடுத்த காதலொடு அண்ணல் விடுப்ப – இலாவாண:16/3,4
கண்டேன் ஒழிக இனி காம கலப்பு என
பிறப்பிடை கொண்டும் சிறப்பொடு பெருகி – இலாவாண:16/38,39
திரு_மகள் உளள் என செவியில் கேட்பினும் – இலாவாண:16/45
தீராது உயிர்க்கு என தெளிவு முந்துறீஇ – இலாவாண:16/60
உயிர் இடையிட்ட உறுகண் தரும் என
தன் உயிர் கணவன் உள் நெகிழ்ந்து உரைக்க – இலாவாண:16/78,79
விம்மம் உறும் அவள் வேண்டா முயக்கு என
பண் நெகிழ் பாடலின் பழத்திடை தேன் போல் – இலாவாண:16/99,100
இவறினை நீ என தவறு முந்துறீஇ – இலாவாண:16/104
பொன் இயல் கோயில் புகுவது பொருள் என
உறு வரை மார்பன் உவந்தனன் ஆகி – இலாவாண:17/31,32
வருவது பொருள் என வாசவதத்தையை – இலாவாண:17/44
கண்ணி கட்டி தம்மின் எனக்கு என
வள் இதழ் நறும் தார் வத்தவ மன்னனும் – இலாவாண:17/50,51
ஊக்கம்_இலன் இவன் வேட்கையின் வீழ்ந்து என
வீக்கம் காணார் வேட்டுவர் எள்ளி – இலாவாண:17/58,59
தலைக்கொண்டனர் என தமர்க்கும் பிறர்க்கும் – இலாவாண:17/61
வஞ்சம் இது என வலிப்ப கூறி – இலாவாண:17/100
பொருள் என கருதி பூம் குழை மடவோய் – இலாவாண:17/142
இறுதி செப்பி இவண் வந்தோன் என
தாய் தெரிந்து உரைப்ப சே_இழை தேறி – இலாவாண:17/158,159
ஒன்றா வலித்தல் உறுதி உடைத்து என
கை வரை நில்லாது கனன்று அகத்து எழுதரும் – இலாவாண:17/177,178
நீதியாள நீ வேண்டுவ வேண்டு என
முகிழ் நகை கிளவி முகமன் கூறி – இலாவாண:17/184,185
பெறற்கு_அரும் பெரும் பண்பு எய்தியது எனக்கு என
அசதி கிளவி நயவர மிழற்றி – இலாவாண:17/190,191
இழுக்கில் தோழரொடு இயங்குவை இனி என
ஒழுக்கும் புள் குரல் உட்பட கூறிய – இலாவாண:18/37,38
புதை அழல் அக-வயின் புக்கனையோ என
கான தீயிடை கண மயில் போல – இலாவாண:18/85,86
விடு சுடர் விசும்பின் மீன் என சிதற – இலாவாண:18/98
செம் தீயானும் புகுவென் சென்று என
முரிந்த கந்தின் எரிந்த வேயுள் – இலாவாண:19/6,7
உள்ளம் இலன் என வெள்ளைமை கலந்த – இலாவாண:19/20
பூண்டனை ஆகுதல் பொருள் மற்று இது என
மாண்ட தோழர் மாற்றுவனர் விலக்க – இலாவாண:19/25,26
கடுப்பு அழல் அவித்து காட்டு-மின் விரைந்து என
கரி பிணம் காணார் காவலர் என்னும் – இலாவாண:19/41,42
இன் உயிர் இகப்ப விடாஅர் இவர் என
மன்ன_குமரன் மதித்தனன் ஆயின் – இலாவாண:19/45,46
எண்ணிய சூழ்ச்சிக்கு இடையூறு ஆம் என
தவல்_அரும் பெரும் பொருள் நிலைமையின் எண்ணி – இலாவாண:19/47,48
மாயம் அன்று என மன்னனை தேற்றி – இலாவாண:19/58
வன்கண்மை பெரிது என தன் கணும் நோக்கான் – இலாவாண:19/84
நிலம் மிசை மருங்கின் வீழ்ந்தனையோ என
திலகம் நோக்கி பல பாராட்டியும் – இலாவாண:19/89,90
அன்பில் கரந்தே அகன்றனையோ என
போது அணி கூந்தல் பொன் பூம் பாவை – இலாவாண:19/96,97
செ அழல் புதைத்திட சிதைந்தனையோ என
அ இழிக்கு இரங்கி வெவ் அழல் உயிர்த்தும் – இலாவாண:19/105,106
தனித்தாய் இயங்கலும் தாங்கினையோ என
பனி தார் மார்பன் பல பாராட்டியும் – இலாவாண:19/126,127
தாமம் தொடுத்து யான் கொடுத்தது தவறு என
காம வேகம் கடுத்த கலப்பிடை – இலாவாண:19/164,165
கழனி கண்பின் காய் என திரண்ட – இலாவாண:19/186
செறுநர் முன்னர் சீர்மை அன்று என
உறுநர் சூழ்ந்த ஒருபால் ஒடுங்கி – இலாவாண:19/215,216
யாப்புற நிற்க என காப்புறு பெரும் படை – இலாவாண:19/225
நயவரும் நஞ்சு என பெயர் தெரிவின்மையின் – இலாவாண:20/10
இன்ப நாற்றமும் இயைந்தன இவை என
நச்சுபு தெரிந்த நாற்றமும் சுவையும் – இலாவாண:20/13,14
அமரர் காட்டிய அமுது நமக்கு இவை என
பசி நோய் தீர அயிறலின் கதுமென – இலாவாண:20/16,17
பெறு பயம் இது என பேணார் பெரியோர் – இலாவாண:20/23
கழுமிய காதல் கைவிடல் பொருள் என
காமத்து கடையும் காதல் குற்றமும் – இலாவாண:20/30,31
ஏமாப்பு இல என எடுத்துரை நாட்டி – இலாவாண:20/32
அறிய கூறி அகல்வது பொருள் என
பொறி அமைத்து இயற்றிய பொய்ந்நிலம் போகி – இலாவாண:20/38,39
செல்லல் நோக்கி செயற்பாற்று இது என
ஒல்லும் நண்பின் உருமண்ணுவா அவள் – இலாவாண:20/90,91
ஒற்றுவர் உளர் எனின் அற்றம் தரும் என
மற்று அவண் ஒடுங்கார் மறைந்தனர் போகி – இலாவாண:20/101,102
உதயணன் நிலைமை இது என உரைப்பேன் – மகத:1/3
யூகி உளன் எனின் இகழாள் இவன் என
சாவு முந்துறுத்த வலிப்பினன் ஆகி – மகத:1/17,18
இல் எனக்கு எழு பகை இம்மையின் இனி என
மாற்று வேந்தன் மதில் காப்பு இகந்து தன் – மகத:1/22,23
காளவனமும் வெம் தீ புக்கு என
காதலன்-தன்னையும் சாவு அறல் உறீஇ – மகத:1/55,56
இசைச்சன் கூறுவன் ஈங்கு இது கேட்க என
விச்சையின் முடியா விழு வினை இல் எனல் – மகத:1/58,59
சாவினும் பழியார் சால்பு உடையோர் என
மல்லல் தானை மறம் கெழு மன்னவன் – மகத:1/70,71
பெறற்கு_அரு விச்சையும் கற்று நாம் என
திறல்படு கிளவி தெரிந்து அவன் உரைப்ப – மகத:1/81,82
ஓதிய உண்டு என உணர கூற – மகத:1/87
இன்னே போதும் ஏகு-மின் விரைந்து என
பள்ளம் படரும் பல் நீர் போல் அவன் – மகத:1/88,89
நூற்றுவர் முற்றி வேற்றுநர் ஆக என
வெண் நூல் பூம் துகில் வண்ணம் கொளீஇ – மகத:1/94,95
இ துணை என்பது ஒன்று இல் என இரங்கியும் – மகத:1/183
கொண்டு யாம் தருதும் கண்டனை தெளிக என
நண்பு உண தெளித்த நாடகம் போல – மகத:2/11,12
வெறிது சேறல் விழுப்பம் அன்று என
கான வாழை தேனுறு கனியும் – மகத:2/28,29
சால்பு என கிடந்த கோல பெரு நுகம் – மகத:3/57
கற்று வினை நவின்றனென் காட்டுவென் நினக்கு என
வஞ்சமாயினும் நெஞ்சு வலியுறுக்க என – மகத:4/67,68
வஞ்சமாயினும் நெஞ்சு வலியுறுக்க என
கண் கவர் பேர் ஒளி காகதுண்டகன் எனும் – மகத:4/68,69
மற்று அவள் அடைவது தெற்றென தெளி என
கற்பு உடை மாதரை கைப்படுத்தன்னது ஓர் – மகத:4/79,80
காப்பொடு புணரில் காணலும் எளிது என
காவல குமரற்கு மேவன உரைத்து – மகத:4/83,84
ஒருதலையாக தருதல் வாய் என
உறுதி வேண்டி உருமண்ணுவாவும் – மகத:4/94,95
அலர் என கிடந்த மதர் அரி மழை கண் – மகத:5/24
வழிபாடு ஆற்றிய போதரும் இன்று என
அழி கவுள் வேழத்து அணி எருத்து ஏற்றிய – மகத:5/33,34
வடி வேல் கொற்றவன் வாழ்க என பல் ஊழ் – மகத:5/36
தெய்வ மாதர்க்கு இசை-மின் சென்று என
இசைத்த மாற்றத்து உரைப்பு எதிர் விரும்பி – மகத:5/68,69
மென்மெல விடுக என பல் முறை பணிய – மகத:5/82
விடு கதிர் மின் என விளங்கு மணி இமைப்ப – மகத:5/92
சாயல் நோம் என தாய் அகட்டு எடுத்து – மகத:5/95
பொதியில் சோலையுள் கதிர் என கவினிய – மகத:5/98
காயப்படுதிர் காவலன் பணி என
வாயில் கூறி வழிவழி-தோறும் – மகத:5/103,104
அரும் தவம் உண்மை அறி-மின் நீர் என
பெரும் சாற்று உறூஉம் பெற்றியள் போல – மகத:5/112,113
ஆய் வளை தோளி அகம் புக்கு அருள் என
வைய வலவன் வந்தனன் குறுகி – மகத:6/2,3
கரும் குயில் சேவல் தன் நிறம் கரந்து என
குன்றி செம் கண் இன் துணை பேடை – மகத:6/10,11
உரிமை உண்டு என அரி மான் அன்ன – மகத:6/30
வாய்மை யாம் என மனத்தின் நினைஇ – மகத:6/36
தானே இவள் என தான் தெரிந்து உணரான் – மகத:6/41
காவல் நெஞ்சம் கட்டு அழித்தனன் என
வெம் சின விடலையொடு நெஞ்சு மாறாடி – மகத:6/75,76
புதை பூண் வன முலை போகம் பெறுக என
மரபு அறி மகடூஉ பரவினள் பாட – மகத:6/119,120
அன்னன் ஆக என் நயந்தோன் என
பொன் இழை மாதர் தன் மனத்து இழைப்ப – மகத:6/121,122
இன்றை நல் நாட்டு இயல்பு மற்று அறிக என
தொன்று இயல் மகளிர் தொழுதனர் கூற – மகத:6/126,127
முன்னி முற்றும் இன்னது ஈம் என
நச்சுவனர் வரூஉம் நான்மறையாளரை – மகத:6/141,142
அறி-மின் நீர் என பொறி அமை புதவின் – மகத:6/145
கன்னி ஆகம் கலக்க பெறீஇயர் என
பல் மலர் காவினுள் பகலும் இரவும் – மகத:6/150,151
கூறினை செல்லின் குற்றம் இல் என
மாறு அடு குருசில் வேறு இடை வினவ – மகத:6/164,165
பதுமாபதி என பகர்ந்த பேரினள் – மகத:6/176
என்று அது சொல்ல நன்று என விரும்பி – மகத:6/198
கற்பு உடை மகளிர் கடன் என காட்டி – மகத:7/9
எல்லை கருதியது இது என மெல் இயல் – மகத:7/11
நோற்றேயாயினும் நுகர்வல் யான் என
தெய்வ நல் யாழ் கை அமைத்து இயற்றிய – மகத:7/55,56
யாது-கொல் நங்கைக்கு அசைவு உண்டு இன்று என
செவ்வி அறிந்து பையென குறுகி – மகத:8/19,20
சேறுமோ என சே_இழைக்கு உரைப்ப – மகத:8/23
வினவ வேண்டா செலவு என விரும்பி – மகத:8/26
புனை மாண் வையம் பொருக்கென தருக என
வினை மாண் இளையரை ஏவலின் விரும்பி – மகத:8/28,29
யார்-கொல் அவனை அறிதியோ என
பாவை வினவ பணிந்து அவள் உரைக்கும் – மகத:8/68,69
நமக்கு வேண்டு என நல தகை கூற – மகத:8/81
காம வேட்கையள்-தான் என கூற – மகத:8/98
ஈங்கு இது கேட்க என இசைச்சன் உரைக்கும் – மகத:8/99
தொடி கெழு தோளி சுடு தீ பட்டு என
படிவ நெஞ்சமொடு பார்ப்பன வேடம் – மகத:8/106,107
குறுக வந்தனன் கூறுதல் குணம் என
நெஞ்சு நிறை விட்டனள் ஆகும் அன்றெனின் – மகத:8/112,113
திண் மதித்து அன்று என திரிந்து அவன் மறுப்ப – மகத:8/117
குறிப்பின் வாரா நோக்கு என குருசிற்கு – மகத:8/119
அ தொழில் நீர்த்து என எய்த்தனன் என்ன – மகத:8/124
திண்ணிது ஆகுதல் தெளி-மின் நீர் என
மன்னவன் உரைத்தனன் மற்று அவர்க்கு எடுத்து என் – மகத:8/134,135
மன்னவன் கூற மற்று அது நன்று என
இன் உயிர் தோழர் இயைந்தனர் போகி – மகத:9/1,2
சால கொள்க என தன்-வயின் திரியா – மகத:9/46
கொள்ளின் நன்று என வள் இதழ் கோதை – மகத:9/74
நண்ணி ஈன்ற நமக்கு என கரையா – மகத:9/84
வேறுபட்டனள் என விம்முவனள் இறைஞ்சி – மகத:9/100
கூறிய கிளவிக்கு ஒத்தது இன்று என
உறு புகழ் நண்பின் உருமண்ணுவா அவர்க்கு – மகத:9/110,111
வந்தனையோ என வாய் திறந்து அரற்ற – மகத:9/160
காதலர் போலும் கட்டுரை ஒழிக என
குறுகாள் அகல்-தொறும் மறுகுபு மயங்கி – மகத:9/163,164
நின் பெயர்ப்பாளன் இ பதி உளன் என
கல் பயில் பழுவம் கடந்து யான் வந்தனென் – மகத:9/165,166
வெகுளல் நீ என தவளை அம் கிண்கிணி – மகத:9/167
கோதையும் சாந்தும் கொண்டு அணிந்தனை என
மாதவர் தேவி மறுத்து நீங்க – மகத:9/172,173
நன்னர் நெஞ்சம் நாடுவை நீ என
பின்னரும் மிக்கு பெருமகன் இரப்ப – மகத:9/179,180
தோழர்க்கு உரைப்ப வாழ்க என வாழ்த்தி – மகத:10/4
கனிந்த காமம் கைவிடல் பொருள் என
உயிர் துணை தோழர் உரைப்பவும் விடாஅன் – மகத:10/8,9
வாம் மான் தானை வத்தவன் இவன் என
கோமாற்கு உணர்த்தி கூட்டிய வந்தேம் – மகத:10/15,16
ஏயர் பெரும் குடிக்கு ஆகு பெயர் உண்டு என
ஊழ்வினை வலிப்போடு உவந்தனர் ஆகி – மகத:10/18,19
காணலென் ஆயின் கலங்கும் என் உயிர் என
உர போர் வென்றி உதயணகுமரன் – மகத:10/27,28
ஏதம் அதனால் நிகழ்பவை இவை என
நீதியின் காட்ட நெடும் தகை அண்ணல் – மகத:10/40,41
வேண்டா மற்று இது மாண் தகைத்து அன்று என
மற்று அவள் புகுதரும் மாடம் புகினே – மகத:10/42,43
வேண்டா அது என விதியின் காட்டி – மகத:10/51
அரியது அவர்க்கு என தெரிய காட்டி – மகத:10/60
வேட்கும் விச்சை யாது என வினவ – மகத:12/6
இன் உயிர் ஆயினும் ஈவன் அவன் என
மன்னவன் மனத்ததை எல்லாம் மதித்து – மகத:12/10,11
காட்டுதல் குறை என கேட்டு அவன் விரும்பி – மகத:12/25
பெற்ற பயன் என வெற்ற வேந்தனும் – மகத:12/29
இன்னுழி இருக்க என இருந்த பின்றை – மகத:12/36
கற்று அறி விச்சையின் காட்டுதல் குறை என
உற்றனன் உரைப்ப உள் வழி தெரிந்து – மகத:12/43,44
ஞானம் நவின்ற நல்லோன் இவன் என
எனைத்து இவன் வேண்டினும் ஈவன் என்று தன் – மகத:12/48,49
அகத்தே உறைக என அமைத்த பின்னர் – மகத:12/51
பல் வகை தானம் நல்குகம் இன்று என
எல்லில் போதரல் இயையுமாதலின் – மகத:13/9,10
சிலத மாக்களொடு சிவிகை வருக என
அலர் ததை ஐம்பால் அணி_இழை ஏறி – மகத:13/11,12
வாயில் சேர்வுற வையம் வைக்க என
அமைத்தனள் ஆகி அவ்வயின் ஒடுங்கிய – மகத:13/16,17
நீங்கு-மின் நீர் என தான் புறம் நீக்கி – மகத:13/39
ஏறல் நன்று என கூறி வைத்தலின் – மகத:13/43
வள் இதழ் கோதையை வைக்கப்பெறீர் என
யாப்புற கூறி காப்போர் பின் செல – மகத:13/56,57
அகல்க யாவிரும் அழலும் எனக்கு என
திலக முகத்தி திருந்து படம் திறந்து – மகத:13/82,83
இருள் அறு நுண் மதி தோழியை எழுது என
கோயில் வட்டமும் கோண புரிசையும் – மகத:14/13,14
ஏதம் இல்லை இது என தேறி – மகத:14/33
நீதி அன்று என நெஞ்சத்து அடக்கி – மகத:14/35
கற்றல் வேண்டும் இனி என கற்பதற்கு – மகத:14/45
இவணே வருக இன்றுமுதல் என
தமர்-வயின் ஏய தன்மையள் ஆகி – மகத:14/49,50
என்னதும் நோவல் ஏதம் உடைத்து என
கரும் கேழ் உண்கண் கயல் என பிறழ்ந்து – மகத:14/118,119
கரும் கேழ் உண்கண் கயல் என பிறழ்ந்து – மகத:14/119
தீண்டன்-மின் பெரும என தீரிய உரைத்து – மகத:14/150
தன் முளை எயிற்று நீர்-தான் என அயின்றும் – மகத:14/163
அளத்தும் நாம் என துளக்கு இலள் சூழ்ந்து – மகத:14/170
வல்லவை ஆய்க என வழிபாடு ஆற்றி – மகத:14/172
நல்லவை யா என நகை குறிப்பு ஊர்தர – மகத:14/173
எனைத்தும் கரவேன் காட்டுவென் யான் என
எமக்கு அவை என் செயும் இசையொடு சிவணிய – மகத:14/176,177
கருவி கரண மருவினையோ என
நீத்தவர் வேண்டிய துப்புரவு அல்லால் – மகத:14/178,179
வாள் ஏர் கண்ணி வல்லேன் யான் என
நல்லது ஒன்று உண்டெனில் சொல்லல் எம் குறை என – மகத:14/182,183
நல்லது ஒன்று உண்டெனில் சொல்லல் எம் குறை என
தோளுறு துணைவிக்கு துயரம் வந்த நாள் – மகத:14/183,184
குட முழவு என்பது பயிற்றினென் யான் என
அவைக்கு உரி விச்சை வல்ல அந்தணன் – மகத:14/187,188
சுவை தொழில் மகன் என நகை தொழில் ஆடி – மகத:14/189
பைம்_தொடி பயிற்றும் பண் யாழ் வருக என
தந்து கை கொடுக்கலும் தண் பூம் கொடி போல் – மகத:14/192,193
நீ நனி பாடு என நேர்_இழை அருளி – மகத:14/198
தானத்து இரீஇ தந்தீக எமக்கு என
குலத்தொடும் வாரா கோல் தரும் விச்சை – மகத:14/208,209
அலைத்தல் கற்றல் குறித்தேன் யான் என
மற்போர் மார்ப இது கற்கல் வேண்டா – மகத:14/211,212
இருத்தல் அல்லது வேண்டலம் யாம் என
அன்னது ஆயின் ஆமெனின் காண்கம் – மகத:14/215,216
பொன் இழை மாதர் தா என கொண்டு – மகத:14/217
இசை திறன் இன்னாது ஆகியது இது என
மனத்தின் எண்ணி மாசு_அற நாடி – மகத:14/229,230
நல்_நுதல் அமர்தர நாடி காண்க என
பின்னும் சேர்ந்து பெருந்தகை எமக்கு இது – மகத:14/243,244
பெரிது இவட்கு அறிவு என தெருமந்து இருந்து இது – மகத:14/250
வல்லுநன் அல்லேன் நல்லோய் நான் என
ஒரு மனத்து அன்ன உற்றார் தேற்றா – மகத:14/251,252
அரு வினை இல் என அறிந்தோர் கூறிய – மகத:14/253
பெரு மொழி மெய் என பிரியா காதலொடு – மகத:14/254
மறாஅது அருள் என உறாஅன் போல – மகத:14/257
நசை வித்தாக வேண்டுதிர் நயக்க என
குன்றா வனப்பின் கோடபதியினை – மகத:14/268,269
ஏனோர்க்கு இசைப்பின் ஏதம் தரும் என
மான் ஏர் நோக்கி மனத்தில் கொண்டு – மகத:14/285,286
படைத்தோன் படைத்த குற்றம் இவை என
எடுத்து ஓத்து உரையின் இயம்பியாஅங்கு – மகத:15/10,11
மாண் நலம் உணரேம் மடவியன் இவன் என
நாண காட்டும் நனி தொழில் புனைந்தேம் – மகத:15/14,15
ஆயினெம் இனி என அசதியாடிய – மகத:15/17
செவ்வழி நிறீஇ செவ்விதின் தம் என
செதுவல் மரத்தின் சேக்கை ஆதலின் – மகத:15/19,20
உதவாது இது என உதயணன் மறுப்ப – மகத:15/21
தரிசகன் தங்கைக்கு உரிது என அருளிய – மகத:15/24
உறு புரி கொண்டன பிற நரம்பு கொணர்க என
மது கமழ் கோதை விதுப்பொடு விரும்பி – மகத:15/30,31
வகை இல இவை என தகை விரல் கூப்பி – மகத:15/34
காட்டுதல் குறை என மீட்டு அவள் உரைப்ப – மகத:15/37
பொன்னே காண் என புரி முறை நெகிழ்த்து – மகத:15/46
நுனி துரை மாந்தர் இல் என நுவன்று – மகத:15/50
தெய்வம்-கொல் என தெளிதல் ஆற்றார் – மகத:15/71
உருவினும் உணர்வினும் ஒப்போர் இல் என
வரி வளை தோளியொடு வத்தவர் பெருமகன் – மகத:15/72,73
இன்று இவண் வரும் என இல்லம்-தோறும் – மகத:16/19
சீற்ற துப்பின் செரு என புகலும் – மகத:17/27
வெம் திறல் செய்கை வேசாலியும் என
அடல் தகை மன்னர் படை தொகை கூட்டி – மகத:17/36,37
ஊனம் கொள்ளாது தான் அவள் பெறுக என
தேறும் மாந்தரை வேறு அவண் விடுத்து – மகத:17/57,58
மாணகன் கண்டு இ நிலைமை கூறு என
ஆண நெஞ்சத்து அயிராபதி வந்து – மகத:17/73,74
கருமம் நமக்கு என உருமண்ணுவா உரைத்து – மகத:17/79
கவற்சி நீக்கு என பெயர்த்து அவள் போக்கி – மகத:17/84
ஊறு இன்று இனி என உவகையின் கழுமி – மகத:17/113
கன படை காக்கை தொகை என கருதும் – மகத:17/116
கலங்க வாட்டுதல் என கருத்திடை வலித்து – மகத:17/121
குழுவினோர்கட்கு தலை என கூறி – மகத:17/184
இருந்தனம் வலித்தனம் யாம் என பலவும் – மகத:17/192
காணும்-காலை கருமம் நமக்கு என
கணம் கொள் மன்னரும் இணங்குவனர் ஆகி – மகத:17/196,197
தாளாண் கடும் திறல் விரிசிகன் வாழ்க என
மேலாள் மல்லன் பாடி காத்த – மகத:17/229,230
அடவி வாழ்க என ஆர்த்தனர் உராஅய் – மகத:17/233
மிலைச்சன் வாழ்க என தலைக்காப்பு இருந்த – மகத:17/235
சங்கரன் வாழ்க என தங்கலர் எறிந்தும் – மகத:17/242
மலை என கவிழ மா மறித்திடா அ – மகத:17/248
எம்-வயின் எம்-வயின் எண்ணினர் கோள் என
தம்-வயின் தம்முளும் தெளியார் ஆகி – மகத:17/256,257
நீடு இருளகத்து நீங்குதல் பொருள் என
செவி_செவி அறியா செயலினர் ஆகி – மகத:17/259,260
அரண் அமை பெரு மலை அடைவது பொருள் என
முரண் அமை மன்னர் முடுகிய பின்னர் – மகத:18/1,2
நற்கு யாப்புறீஇ போதும் நாம் என
சிறந்த தோழர் சிலரொடு சென்று – மகத:18/26,27
என்பது கூறு என மன் பெரும் சீர்த்தி – மகத:18/29
நிகழ்ந்தது இற்று என நெடுந்தகை கேட்டு – மகத:18/35
காட்டுக விரைந்து என காவலன் அருள – மகத:18/43
வந்தனன் இவன் என வெம் திறல் வேந்தன் – மகத:18/48
கண் போல் கிழமை கலப்பும் உண்டு என
தானை நாப்பண் தான் எடுத்து உரைத்து – மகத:18/56,57
வரவு எதிர்கொள்க என வாயிலும் வீதியும் – மகத:18/67
சின போர் அண்ணற்கு செல்க என போக்கி – மகத:18/70
புகற்சியொடு சேறல் பொருத்தம் இன்று என
போற்றும் கவரியும் குடையும் கோலமும் – மகத:18/73,74
தெளிவது தீது என சேர்ந்து சென்று இசைப்ப – மகத:18/86
வேறு என கருதுதல் விழுப்பம் அன்று என – மகத:18/89
வேறு என கருதுதல் விழுப்பம் அன்று என
தேற காட்டி தெளிவு முந்துறீஇ – மகத:18/89,90
இயைந்து வந்தது என வியந்து விரல் விதிர்த்து – மகத:18/103
போர் அடு வருத்தம் தீர புகுக என
தார் உடை வேந்தன் தான் பின் சென்று – மகத:18/112,113
நிலை இல் நெஞ்சினர் நும்முள் யார் என
தலைக்கூட்டு அமைத்து தம்முள் வினவ – மகத:19/11,12
ஐயம் தீர அறிவம் யாம் என
தம்-பால் தெளிந்த தன்மையர் ஆகி – மகத:19/14,15
வெம் போர் நிகழ்ச்சி என்-கொல் மற்று இது என
வரு படை ஒற்றரை வழுக்கி மற்று அவன் – மகத:19/16,17
போந்திலராதலின் பொருத்தம் உடைத்து என
வேந்தனில் வந்தோர் வினவுதல் வேண்டா – மகத:19/24,25
தெளிவு அஞ்சு தகைத்து என தெளிவு முந்துறீஇ – மகத:19/30
ஊக்கம் இலர் என தூக்கம் இன்றி – மகத:19/52
செரு செய வலித்தனன் செல்வன் சென்று என
தானை அணிய தலைத்தாள் அணியுள் – மகத:19/59,60
செயற்படு கருமத்து இயற்கை இற்று என
பெயர்த்தும் வரு படை அழிப்பது வலித்து – மகத:19/67,68
மகத மன்னனை மலைந்து வென்றனம் என
மிகுதி மன்னர் மேல்வந்து நெருங்கின் – மகத:19/86,87
எடுத்து நிலை அரிது என ஏது காட்டி – மகத:19/89
வன்பு ஆர் மன்னன் வரினும் நன்று என
கூறினன் மற்று எம் கோமகன் என்று அவன் – மகத:19/97,98
விரைந்தனை வருக என கரைந்து அவன் போக்க – மகத:19/100
மறுமொழி யாது என மந்திர மாக்கள் – மகத:19/108
தீது அன்றாதலின் தெளிந்து செய்க என
மறுத்தல் செல்லான் வாழி அவர் நிலை – மகத:19/110,111
அழிக்கும் வாயில் அறியும் தான் என
ஒன்றினன் உரைத்ததை ஒன்றுவனனாகி – மகத:19/112,113
இரும் சின இளையரும் வருக என ஏவி – மகத:19/115
போற்றா மன்னர் புறஞ்சொல் படும் என
கேகயத்து அரசனும் கிளந்து பல எண்ணி – மகத:19/124,125
விடுத்தற்பாற்று என எடுத்து அவன் இசைப்ப – மகத:19/129
என்றவன் விடுப்ப நன்று என விரும்பி – மகத:19/145
போக நூக்கல் பொருள் என கூறி – மகத:19/154
சேனை நாப்பண் சேருக இன்று என
பெயர்த்தும் மற்று அவற்கு உரைத்தலின் பெருமகன் – மகத:19/162,163
அண்ணல் யானை பண்ணி வருக என
கண் ஆர் தகைய கவுள் இழி கடாத்தன – மகத:19/165,166
செரு அமர் மாந்தரும் செல்க விரைந்து என
ஒன்னார் ஓட்டிய உதயணன் கோயில் – மகத:19/180,181
வலம்படும் நமக்கு என வலம்கொண்டு ஏற – மகத:19/191
கேகயத்து அரசனை காவல் போற்று என
ஓம்படை கூறி ஆங்கு அவண் ஒழிய – மகத:19/199,200
நன்னர் பெற்றேம் நாம் என கூறி – மகத:19/214
கூற்று உலகு இன்று கொள்ளா தாம் என
ஆற்றல் கலந்த ஆர்ப்பினராகி – மகத:19/218,219
வெண் கடல் திரை என மிசைமிசை நிவத்தரும் – மகத:20/23
போர் கள வட்டம் கார் கடல் ஒலி என
கடல் படை கம்பலை கலந்த-காலை – மகத:20/43,44
சுற்று ஆர் கருவில் துணி என தோன்றி – மகத:20/49
துப்பு நிலத்து எழுந்த துகள் என மிக்கு எழுந்து – மகத:20/83
நின்னின் முடியும் எம் கருமம் ஈண்டு என
கடுத்த கட்டுரை எடுத்தனன் கச்சின் – மகத:20/91,92
கருத்து வினை முடிக்கும் காலம் இது என
வேக வெள் வேல் கேகயத்து அரசனை – மகத:20/96,97
உடைவிடம் போல உண்டு என உரையா – மகத:20/99
உய்ந்தனை ஆகுதி அஞ்சல் நீ என
ஆர்ப்ப கண்டே அடு திறல் உதயணன் – மகத:20/114,115
பெறற்கு_அரு நும்பியை பெறுதி நீ என
திறப்பட கூறி மற படை நூற – மகத:20/118,119
படை தொழில் மாற்றம் பட்டாங்கு உரைக்க என
எடுத்த பெரும் படை எழுச்சியும் இறுதியும் – மகத:20/133,134
கேகயத்து அரசன் என அது கேட்டே – மகத:20/140
திரு இலளாதலின் தீப்பட்டாள் என
படு சொல் மாற்றம் தெளிந்த பரிவினர் – மகத:20/167,168
ஆதலும் உண்டு அஃது அறிவோர் யார் என
வாயின் மிகுத்து வலித்து உரைப்போரும் – மகத:20/184,185
காலம் நோக்கில் கருமம் அன்று என
வலித்ததை உணர்த்தி வருதி நீ என – மகத:21/27,28
வலித்ததை உணர்த்தி வருதி நீ என
தலைப்பெரு வேந்தன் தான் அவண் போக்க – மகத:21/28,29
நேர்ந்தனன் நின்னை நெடுந்தகை இன்று என
தீர்ந்த கோட்டியுள் தெரிந்தனள் உணர்த்த – மகத:21/36,37
இரு நிலம் பேரினும் திரிதல் இன்று என
பெரு நல மாதர் ஒருமை உள்ளமொடு – மகத:21/41,42
எம் இறை மாற்றம் இசைப்பேன் யான் என
தன் அமர் தோழரொடு மன்னவன் கேட்ப – மகத:21/48,49
கொற்றவன் வலித்தது இற்று என உரைப்ப – மகத:21/67
பால் வகை புணர்க்கும் படிமை-கொல் என
இனையவை பிறவும் மன-வயின் நினைஇ – மகத:21/80,81
தான் குறை கோடல் தவத்தது விளைவு என
உவந்த உள்ளமொடு கரந்தனன் உரைக்கும் – மகத:21/83,84
வனப்பு எடுத்து உரைக்க என வயங்கு அழல் குளிப்ப – மகத:21/88
ஆழ்ந்த-காலை அன்பும் இல் என
புறத்தோர் உரைக்கும் புன் சொல் கட்டுரை – மகத:21/95,96
ஒத்த நிலைமையேன் அல்லேன் ஒழிக என
வத்தவர் கோமான் வஞ்சமொடு மறுப்ப – மகத:21/98,99
ஒப்பு இன்று அம்ம நின் உரை என வணங்கி – மகத:21/101
வித்தக வீர அது பெற்றனென் யான் என
மறுத்தும் மந்திரி குறை கொண்டு இரப்ப – மகத:21/103,104
மாற்றும் மாற்றம் இல் என மற்று அவற்கு – மகத:21/107
அமைப்ப_அரும் கருமம் அமைத்தனன் யான் என
அமைச்சன் மீண்டனன் அகம் நனி புகன்று என் – மகத:21/110,111
அறிய தேற்றுவோர் அயல் வேறு இல் என
நெறியிற்கு ஒத்த நீர்மை நாடி – மகத:22/16,17
இதன்-பால் படுக்க எண்ணுக தான் என
என் கூற்றாக இயைய கூறி – மகத:22/26,27
முன் கூற்று அமைத்து முடித்தல் நின் கடன் என
வயந்தககுமரனும் நயந்தது நன்று என – மகத:22/28,29
வயந்தககுமரனும் நயந்தது நன்று என
இன் ஒலி கழல் கால் மன்னனை குறுகி – மகத:22/29,30
தாழ்வள் ஆம் என தாழாது வலிப்ப – மகத:22/40
வல் வினை-தானே நல் வினை எனக்கு என
ஒள் இழை மாதர் உள்-வயின் நினைஇ – மகத:22/61,62
வல்லே வா என மெல்_இயல் புல்லி – மகத:22/66
விழு பெரு விதியின் வேட்டு அவள் புணர்க என
முழு பெரும் கடி நகர் முழுது உடன் உணர – மகத:22/76,77
மாணகன் வாய் மொழி இது-ஆல் மற்று என
தேன் ஆர் காந்தள் திரு முகை அன்ன – மகத:22/89,90
மிக்கது என் மனன் என மெல்_இயல் நினைஇ – மகத:22/98
விருப்பினள் ஆகி விரைந்து இவண் வருக என
திரு கிளர் சிவிகையொடு சிலதரை விடுத்தலின் – மகத:22/107,108
வளம் கெழு தானை வத்தவனாம் என
விளங்க கூறும் விருப்பும் நாணும் – மகத:22/113,114
புல்லினது உண்மையின் புல்லேன் யான் என
மெல் இயல் மாதர் நகு மொழி பயிற்ற – மகத:22/118,119
நினக்கும் ஒக்கும் அஃது எனக்கே அன்று என
மனத்தின் அன்னோள் மறுமொழி கொடுப்ப – மகத:22/120,121
சில் நகை முகத்தள் நல்_நுதல் வா என
நுகர்ச்சியின் உகந்த வன முலை நோவ – மகத:22/122,123
உதையணகுமரன் போலும் உணர்க என
சிதை பொருள் இல்லா சில் நெறி கேண்மை – மகத:22/130,131
தணத்தல் தகுமோ நினைக்க என கலங்கி – மகத:22/137
பொன்னே போற்று என தன் மனை பெயர்ந்து – மகத:22/140
ஒடுங்கு_ஈர்_ஓதி என்பதை உணர்த்து என
மன்னவன் உரைத்த மாற்றமும் மன்னவன் – மகத:22/153,154
கரந்து நலம் கவர்ந்த காவலன் வடிவு என
திருந்து இழை மாதர் திண்ணிதின் நோக்கி – மகத:22/160,161
தீண்டலும் தேறலும் திரு தகைத்து அன்று என
பூண் தயங்கு இள முலை புனை வளை தோளி – மகத:22/165,166
வஞ்ச உருவொடு வலைப்படுத்தனை என
புலவி நோக்கமொடு நல மொழி நயந்து – மகத:22/178,179
நல் நாள் தலைப்பெயல் நன்று என எண்ணி – மகத:22/183
மேற்பால் பிறை என விளங்க அமைந்தது – மகத:22/220
கடி நாள் கோலத்து காமன் இவன் என
நெடு நகர் மாந்தர் நெஞ்சம் தெளிய – மகத:22/241,242
விடுத்தல் வேண்டும் வல்லே விரைந்து என
தடுத்த பெரும் புகழ் தருசகற்கு உணர்த்தி – மகத:23/3,4
தம்முறு கருமம் தாம் சேர்ந்தது என
பின் இது முடித்தல் பெருமை அன்றால் – மகத:23/12,13
கடன் நமக்கு அது என இடனுறு சூழ்ச்சியன் – மகத:23/19
மன்ன_குமரனொடு செல்க என செப்பா – மகத:23/41
நினக்கே அவனை நிறுத்துதல் கடன் என
அவர்க்கே_அவர்க்கே அருள் உரை அளைஇ – மகத:23/45,46
அடைக்கலம் நினக்கு என அவன்-வயின் கையடுத்து – மகத:23/49
கூற்று இயல் தகையர் கொற்றம் ஆக என
ஓங்கிய தோற்றத்து உதயணன் தழீஇ – மகத:23/63,64
கிளை பெரும் தொடர்ச்சியும் பயந்த இன்று எமக்கு என
அற்பு தளை கிளவி பற்பல பயிற்றி – மகத:24/8,9
வலம் படு வினைய ஆக என பல் ஊழ் – மகத:24/23
எம் முன்னாக தருதல் நின் கடன் என
அமைச்சன் பெருமையும் அரசனது ஆர்வமும் – மகத:24/30,31
ஆர் மேல் போம்-கொல் அஞ்சு தகவு உடைத்து என
சேனை மன்னர் சிந்தையுள் தேம்ப – மகத:24/44,45
சேடு படு அத்தம் சேர்வது பொருள் என
அறிய கூறிய குறி-வயின் திரியார் – மகத:24/74,75
கடுவினையாளரேம் யாம் என கலங்கி – மகத:24/99
கவற்சி வேண்டா காளைகள் இனி என
அகத்து-நின்று எழுதரும் அன்பில் பின்னி – மகத:24/109,110
குளிர் நீர் நெடும் கடல் கொண்ட அமிழ்து என
அளி நீர் கட்டுரை அயல் நின்றோர்க்கும் – மகத:24/111,112
பன்னல் பஞ்சி அன்னர் ஆக என
வெகுளி தீயில் கிளை அற சுடுதல் – மகத:24/115,116
முடிந்தது இ நிலை முடிந்தனர் அவர் என
செப்பிய மாற்றம் பொய்ப்பது அன்றால் – மகத:24/117,118
பொர குறை இலம் என இரப்ப இன்புற்று – மகத:24/119
உம்மை செய்த செம்மை தவத்தன் என
தம்பியர் தாமரை தடம் கண் சொரியும் – மகத:24/125,126
மண்ணுறு செல்வம் நண்ணும் நமக்கு என
அன்னவை கிளந்த பின்னர் தன்னோடு – மகத:24/129,130
கொளப்படும் முறைமை கூறு-மின் எமக்கு என
வருடகாரன் வணங்கினன் கூறும் – மகத:24/134,135
அற்றம் இது என ஒற்றர் காட்டிய – மகத:24/137
ஒன்னார் கடந்த உதயணன் வாழ்க என
இன்னா செய்து எம் எழில் நகர் வௌவிய – மகத:24/154,155
போரொடும் ஒன்றில் போது-மின் விரைந்து என
கார் ஒலி முழக்கின் கடுத்தனம் ஆர்ப்ப – மகத:24/158,159
இகழ்ச்சி ஏதம் தலைத்தது எனக்கு இன்று என
கவலை கூரா கலங்கினன் எழவும் – மகத:24/165,166
திரு தகைத்து அன்றால் தீண்டுதல் எமக்கு என
புலவியின் நடுங்கி பூ புரை நெடும் கண் – மகத:24/170,171
கெட்டு அகன்றனனால் மற்று இது என் என
கோயில் மகளிர் ஆகுல பூசலொடு – மகத:24/198,199
வென்றி எய்துதல் வேண்டுதும் நாம் என
வெரு பறை கொட்டி உருத்துவந்து ஈண்டி – மகத:24/208,209
இ நிலை அருள் என எண்ணினன் உரைப்ப – மகத:24/213
பொருத்தம் உடைத்து என ஒருப்பாடு எய்தி – மகத:24/215
ஓலை போக்கி ஒல்லை வந்து இயைக என
பேணார் கடந்த பிரச்சோதனற்கு – மகத:25/32,33
விரைந்தனர் வருக என நினைந்து விட்டதுவும் – மகத:25/42
இன்னது தருவேன் என்னொடும் புணர்க என
தன்னொடு பழகிய தமர்களை விட்டதும் – மகத:25/44,45
வேண்டா அஃது இவண் மீண்டு இது கேட்க என
வாங்கு சிலை தட கை வருடகாரற்கு – மகத:25/57,58
நின்னொடு என் இடை நீப்பு இவண் உண்டு என
துன்னிய நமர்கட்கு தோன்ற கூறி – மகத:25/60,61
நெஞ்சு நீ நெகிழ்ந்து அவன் தெளியலை செல் என
மணி தகை பைம் பூண் மகதவர் கோமான் – மகத:25/77,78
பணித்தது மறாமையின் படை என வந்தனென் – மகத:25/79
செய்வதை எல்லாம் மெய் என கருதும் என்று – மகத:25/96
மெய் என தெளிந்து மீட்டு அவன் விட்ட – மகத:25/98
ஒற்றர் இவர் என உரைத்து அறிவுறீஇ – மகத:25/102
மலை அரண் அல்லது நிலை அரண் இல் என
தவதி சயந்தம் புகுதும் புக்க பின் – மகத:25/111,112
கலக்க பொழுதே கடிதும் நாம் என
விலக்க நில்லா வேட்கையன் ஆகி – மகத:25/115,116
உறு படை அழித்தும் என்று உடன்று மேல்வந்து என
முன்னும் பின்னும் பக்கமும் நெருக்கி அவன் – மகத:25/126,127
கொள் முரண் இரிப்பின் கோள் எளிது ஆம் என
உள் முரண் உதயணன் உரைத்தனன் வணங்கி – மகத:25/128,129
நன்று என போகி தன் தமர் தழீஇ – மகத:25/130
யாது செய்வாம்-கொல் என்று அஞ்சினம் பெரிது என
காவலாளர்க்கு கவன்றனன் உரைப்ப – மகத:25/139,140
தன் பெயர் கொளீஇ தான் இனிது ஆள்க என
மன் பெரும் சிறப்பின் கொன் ஊர் அறுபதும் – மகத:25/146,147
பின்னை செய்வ பிறவும் பல என
அன்னவும் பிறவும் அறிந்தவும் அல்லவும் – மகத:25/155,156
செல் சார்வு ஆகி சிறந்தோய் நீ என
எல் இருள் விடுப்ப எழுந்தனன் போகி – மகத:25/164,165
சகுனி கௌசிகன் வருக என தரீஇ – மகத:25/171
திண்பாற்றாக தெளிந்தனன் இவன் என
சென்று அவன் காட்டி – மகத:25/177,178
சென்று அறிந்து இன்னும் வம்-மின் நீர் என
நன்றறிவாளர் நால்வரை பணிப்ப – மகத:25/180,181
அருளியது எல்லாம் ஆக என அடி பணிந்து – மகத:25/182
ஒடுங்கி நீர் இருக்க என ஒளித்தனன் வைத்து – மகத:26/4
ஓடினை சொல் என நீடுதல் இன்றி – மகத:26/12
கூடிய வந்தனர் கொணர்-மின் சென்று என
நிறை நீர் அக-வயின் பிறழும் கெண்டையை – மகத:26/20,21
இடவகன் கையுள் இருக்க இவர் என
தட வரை மார்பன் தலைத்தாள் உய்ப்ப – மகத:26/25,26
அருவி மா மலை அரண் என அடைதலின் – மகத:26/39
அறம் சால்க எண்ணியது அவப்பட்டது என
கை விரல் பிசைந்து செய்வதை அறியான் – மகத:26/41,42
உதையணன் உணர்ந்து புதைவனர் தம் என
தமர்களை ஏவலின் அவர் வந்து அவரை – மகத:26/48,49
இன் உயிர் தபுக்க என எரியகத்து இட்டதும் – மகத:26/53
இன்னவை நிகழ்ந்த என மன்னவற்கு உரைப்ப – மகத:26/57
பயிர்ப்பு இனி வேண்டா பற்றுதல் நன்று என
பெயர்த்து அவன்-மாட்டு செயல் பொருள் என் என – மகத:26/59,60
பெயர்த்து அவன்-மாட்டு செயல் பொருள் என் என
அகத்து அரண் நிறைய பெரும் படை நிறீஇ – மகத:26/60,61
என்றனன் விடுத்தலின் நன்று என விரும்பி – மகத:26/64
இருக்க என இருந்த பின்றை விருப்பொடு – மகத:26/90
சேனை வாணிகம் செறிய காக்க என
வல் வினை கடும் தொழில் வருடகாரன் – மகத:26/98,99
ஒளி தரும் இருக்கையின் ஒடுங்கினர் தாம் என
பைம் தளிர் படலை பாஞ்சாலராயற்கு – மகத:27/13,14
அருளி கேண்ம் என தெருள கூறும் – மகத:27/16
ஆட்டுதும் சென்று என அ திசை மருங்கினும் – மகத:27/24
உற்றது செய்தல் உறுதி உடைத்து என
இயற்கையாக என் தொழில்-மாட்டு இவன் – மகத:27/33,34
முயற்சி உடைமையின் முடிக்குவன் தான் என
பெயர்த்தும் அவற்கு ஓர் பெரும் சிறப்பு இயற்றி – மகத:27/35,36
இடுக்கண் யாம் செய இயைந்தது இன்று என
வாரி பெரும் படை மற்று அவண் வகுத்து – மகத:27/61,62
யாத்த நண்பினன் யான் என ஆருணி – மகத:27/67
சூறை கடு வளி பாற பறந்து என
பட்டம் அடுத்த கொட்டையொடு பாறவும் – மகத:27/74,75
அறிந்து படை விடுப்பது அன்னது பொருள் என
செறிந்ததாக செப்பலின் சீறி – மகத:27/85,86
கொள்ளார் அழிவினை கூறும் இவை என
வள் இதழ் நறும் தார் வருடகாரன் – மகத:27/87,88
கார் கடல் ஒலி என கலந்து உடன் கூடி – மகத:27/105
ஏற்றோர் யாவர் ஈண்டு வந்து எதிர்க்க என
சீற்ற துப்பின் சேதியர் பெருமகன் – மகத:27/136,137
வீய நூறி வெம் சினம் தணிக என
ஏயர் பெருமகன் எதிர்வது விரும்ப – மகத:27/154,155
மாற்றாது எனக்கு மன்ன அருள் என
கருமம் ஆதல் காரணம் காட்டி – மகத:27/157,158
கொற்றம் பெற்றனன் குருகுலத்து இறை என
வெற்றி முரசம் வேழம் ஏற்றி – மகத:27/181,182
நகரினும் நாட்டினும் பகர்வனர் அறைக என
பின் உரை போக்கி ஒன்னான் குறுகி – மகத:27/183,184
அடைத்தனிர் வையாது அகற்று-மின் கதவு என
நகரத்தாளர் புகர் அற கூறுவர் – மகத:27/198,199
புகுதர விடோம் இ நகர்-வயின் யாம் என
உடன் அயிர்ப்பு இரிய உதயணன் மந்திரி – மகத:27/202,203
குன்றார் அவரை கோறும் நாம் என
கழிப்புறு வெள் வாள் தெழித்தனர் உரீஇ – மகத:27/213,214
அறை போம் இவன் என ஆருணி உரைத்த – வத்தவ:1/7
வெம் களத்து அட்ட வென்றி இவை என
நெய்த்தோர் பட்டிகை ஆக வைத்து – வத்தவ:1/11,12
பத்து ஊர் கொள்க என பட்டிகை கொடுத்து – வத்தவ:1/13
வாழிய நெடுந்தகை எம் இடர் தீர்க்க என
கோபுரம்-தோறும் பூ மழை பொழிய – வத்தவ:1/23,24
கழிந்தோர்க்கு ஒத்த கடம் தலை கழிக்க என
ஒழிந்தோர்க்கு எல்லாம் ஓம்படை சொல்லி – வத்தவ:1/29,30
வெம் கோல் வேந்தன் வேற்று நாடு இது என
தன் கோல் ஓட்டி தவற்றின் நாட்டிய – வத்தவ:2/3,4
இழந்த மாந்தரும் எய்துக தம என
தழங்குரல் முரசம் தலைத்தலை அறைக என – வத்தவ:2/18,19
தழங்குரல் முரசம் தலைத்தலை அறைக என
செல்வ பெரும் புனல் மருங்கு_அற வைகலும் – வத்தவ:2/19,20
வேண்டின கொள்ள பெறுதிர் நீர் என
மாண்ட வீதியொடு மன்றம் எல்லாம் – வத்தவ:2/39,40
தருசகன் கொள்க என தமரொடு போக்கி – வத்தவ:2/83
முனை வெம் துப்பின முன் அவண் ஈக என
விருத்தி கொடுத்து திரு தகு செய் தொழில் – வத்தவ:3/23,24
சித்திரக்காரரும் செல்க என சொல்லி – வத்தவ:3/28
நான்மறையாளர் நன்று உண்டாக என
தாம் முறை பிழையார் தலைநின்று உண்ணும் – வத்தவ:3/39,40
விழாஅ கொள்க என வேண்டுவ கொடுத்து – வத்தவ:3/46
தாஅம்தீம் என தண் இசை முரல – வத்தவ:3/81
வலியாது எனக்கு வம்-மின் நீர் என
பலி ஆர் நறு மலர் பற்பல தூஉய் – வத்தவ:3/101,102
மறந்தனை எம்-வயின் வலிது நின் மனன் என
இறந்தவை கூறி இரங்குவது ஒப்ப – வத்தவ:3/116,117
படைப்ப_அரும் பேரியாழ் பண் ஒலி இது என
ஓர்த்த செவியன் தேர்ச்சியில் தெளிந்து – வத்தவ:3/120,121
விரைந்தனன் புக்கு நிகழ்ந்ததை என் என
கூட்டு அமை வனப்பின் கோடபதி குரல் – வத்தவ:3/124,125
இயக்கும் ஒருவனை இவண் தரல் நீ என
மயக்கம்_இல் கேள்வி வயந்தகன் இழிந்து – வத்தவ:3/128,129
பேரியாழ் இது என பெருமகற்கு உரைப்ப – வத்தவ:3/139
அ நகர் இருக்க பெறாஅய் நீ என
தன் நகரகத்தே தக்கவை நல்கி – வத்தவ:3/145,146
நீயே என்-வயின் நினைந்திலையோ என
வகை தார் மார்பன் அகத்தே அழல் சுட – வத்தவ:4/7,8
உருமண்ணுவாவை விடுக விரைந்து என
கரும மாக்களை பெருமகன் விடுத்தலின் – வத்தவ:4/18,19
உயர்ந்த மாக்களொடு உறு பகை இனிது என
மகிழ்ந்த நெஞ்சமொடு மன்னவன் புகழ்ந்து – வத்தவ:4/22,23
உருமண்ணுவாவினை கண்டு இது காட்டு என
விரைவனன் போந்து தருசகன் காக்கும் – வத்தவ:4/44,45
வாயின் உரைக்க என சாதகன் கூறும் – வத்தவ:4/54
அற்றம் தரும் என அது நனி வலீஇ – வத்தவ:4/60
புறப்படும் இது என திறப்பட தெரிந்து – வத்தவ:4/67
இன்னே வருக என நின்னுழை பெயர்த்தந்து – வத்தவ:4/81
செய்வதை எல்லாம் மெய் பெற நாடு என
தூது செல் ஒழுக்கின் சாதகன் உரைப்ப – வத்தவ:4/83,84
மண்டு அமர் கடந்தோன் விரைந்தனன் வருக என
எதிர்வரு தூதனொடு அதிர கூடி – வத்தவ:4/92,93
காணலுறுவேன் காட்டி அருள் என
முள் எயிறு இலங்க செ வாய் திறந்து – வத்தவ:5/15,16
புலத்தல் யாவதும் பொருத்தம் இன்று என
எனக்கும் ஒக்கும் எம் பெருமான்-தன் – வத்தவ:5/31,32
விழு தவம் உடையள் விளங்கு இழை பெரிது என
ஒழுக்கம் அதுவாம் உயர்ந்தோர்-மாட்டே – வத்தவ:5/34,35
நீங்கிற்று அம்ம நீத்தோள் நினைந்து என
ஆங்கு அவன் உரைப்ப அதுவும் கேளான் – வத்தவ:5/46,47
என்-கொல்-தான் என நன்கு அவர் கேட்ட – வத்தவ:5/90
மெய் என கொண்டனையாயின் மற்று அது – வத்தவ:5/99
பொய் என கருது புரவலாள – வத்தவ:5/100
வாய்மையாக வலிக்கற்பாற்று என
நோன்மை மா தவன் நுண்ணிதின் உரைப்ப – வத்தவ:5/121,122
இருந்த பின்றை நிகழ்ந்தது கூறு என
செரு செய் மன்னன் சிறையிடை செய்தலும் – வத்தவ:6/3,4
இன்புறு செவ்வியுள் இன்னது கூறு என
வன்புறை ஆகிய வயந்தகற்கு உணர்த்த – வத்தவ:6/9,10
காவலாள கரவாது உரை என
முறுவல் கொண்டு அவன் அறியுமாயினும் – வத்தவ:6/22,23
உறு தவம் இல்லேற்கு ஒளித்தனள்-தான் என
மறுகும் சிந்தை மன்னனை நோக்கி – வத்தவ:6/30,31
இயல்பின் நீர்மை இற்று என உரைப்பின் – வத்தவ:6/36
ஒருபால் பட்டது அன்று நின் மனன் என
திரு ஆர் மார்பன் தெரிந்து அவற்கு உரைக்கும் – வத்தவ:6/53,54
இடைதெரிவு இன்மையின் அவளே இவள் என
நயந்தது நெஞ்சம் நயவாதாயினும் – வத்தவ:6/56,57
யாவர்க்காயினும் ஆகாது அது என
மேவர காட்டலும் மீட்டும் கூறுவன் – வத்தவ:6/60,61
தனியை ஆகி தங்குதல் பொருள் என
கேட்டே உவந்து வேட்டு அவன் விரும்பி – வத்தவ:6/68,69
ஆற்றல் சூழ்ச்சி அருமறை உண்டு என
தேவி முதலா யாவிரும் அகல்-மின் என்று – வத்தவ:6/71,72
தோள் துணை மாதரை மீட்டனை பணி என
வாள்படை மறவன் காட்டிய வகை மேல் – வத்தவ:6/81,82
பெறற்கு_அரும் கொழுநன் பெற்றி காண்க என
ஆய் மணி விளக்கத்து அறையகம் புகுத்தலின் – வத்தவ:7/16,17
மழலை அம் கிளவி மறந்தனையோ என
வாய் சோர்ந்து அரற்றா வாசம் கமழும் – வத்தவ:7/24,25
ஏனை உலகமும் இவற்கே இயைக என
கணவனை நோக்கி இணை விரல் கூப்பி – வத்தவ:7/35,36
வாசவதத்தாய் வந்தனையோ என
கூந்தல் முதலா பூம் புறம் நீவி – வத்தவ:7/46,47
தழையும் கண்ணியும் விழைவன தம் என
வேட்டம் போகிய போழ்தில் கோட்டம் – வத்தவ:7/56,57
தெரியேன் எனக்கு இது தெரிய கூறு என
ஆனா உவகையொடு அவள் மெய் தீண்டியும் – வத்தவ:7/63,64
கனவு என அறியான் காதலின் மறுத்தும் – வத்தவ:7/66
தந்தேம் என்பது கேள் என பைம்_தொடி – வத்தவ:7/74
நிறை இலள் இவள் என அறையுநன்-கொல் என – வத்தவ:7/76
நிறை இலள் இவள் என அறையுநன்-கொல் என
நடுங்கிய நெஞ்சமொடு ஒடுங்கு_ஈர்_ஓதி – வத்தவ:7/76,77
வெம் முலை ஆகத்து தண் என கிடந்த – வத்தவ:7/78
மறுமொழி தாராய் மடவோய் எனக்கு என
உறு வரை மார்பத்து ஒடுக்கிய புகுவோன் – வத்தவ:7/85,86
பொருள் அஃது அன்றே புரவலர்-மாட்டு என
காரண கிளவி கழறுவனன் காட்ட – வத்தவ:7/96,97
நிறுத்தல் ஆற்றேன் நெஞ்சம் இனி என
கனவில் கண்டது நனவின் எய்துதல் – வத்தவ:7/109,110
பெரு நகை இது என பேர்த்து உரை கொடாஅ – வத்தவ:7/113
காப்பு அமை மந்திரம் கற்றனென் யான் என
வாய்ப்பறை அறைந்து வாழ்த்து பல கூறி – வத்தவ:7/117,118
மாறி நீங்குமோ மட_மொழி-தான் என
தேறியும் தேறான் திரு அமர் மார்பன் – வத்தவ:7/122,123
கோடி முற்றி கொண்டனிர் வருக என
தெரி மலர் கோதை தேவியை உள்ளி – வத்தவ:7/129,130
கனவு என கொண்டலின் இனியோர்க்கும் உரையான் – வத்தவ:7/133
சேறும் எழுக என சிறந்தனன் ஆகி – வத்தவ:7/145
வெற்ற வேந்தன் கொற்றம் கொள்க என
செற்றம் தீர்ந்த செய்தவ சிந்தையன் – வத்தவ:7/160,161
நல் நுதல் அரிவையும் பொன் என போர்த்த – வத்தவ:7/162
மார்புற முயங்கலும் வேண்டும் என் மனன் என
ஆராய்கின்றோற்கு அகலத்து கிடந்த – வத்தவ:7/180,181
இது குறி காண் என இசைப்பது போல – வத்தவ:7/183
நீங்குவையாயின் நீங்கும் என் உயிர் என
பூம் குழை மாதரை பொருக்கென தம் என்று – வத்தவ:7/197,198
காரியம் இது என சீரிய காட்டி – வத்தவ:7/202
கல்லா கற்பின் கயத்தியேன் யான் என
நாண் மீதூர நடுங்குவனள் எழுந்து – வத்தவ:7/206,207
ஏதின்மை ஈனும் ஏனோர்-மாட்டு என
காதல் தேவிக்கு கண்ணாய் ஒழுகும் – வத்தவ:8/7,8
கற்பு மேம்படீஇயர் கணம்_குழை நீ என
ஆசிடை கிளவி பாசிழை பயிற்றி – வத்தவ:8/23,24
ஆய காரணம் அறிய கூறு என
கொற்றவன் கூற மற்று அவன் உரைக்கும் – வத்தவ:8/37,38
வெற்றி காலத்து வீட்டுதல் அரிது என
அற்பு பாசம் அகற்றி மற்று நின் – வத்தவ:8/54,55
கிழமையில் செய்தனன் கெழுதகை தரும் என
கோல் நெறி வேந்தே கூறும்-காலை – வத்தவ:8/76,77
பொறுத்தனை அருள் என நெறிப்படுத்து உரைப்ப – வத்தவ:8/79
அமைத்தனை நீ என அவையது நடுவண் – வத்தவ:8/81
வேற்றுமை படும் அது வேண்டா ஒழிக என
உயிர் ஒன்று ஆதல் செயிர்_அற கூறி – வத்தவ:8/83,84
ஒரு கலத்து அயில்க என அருள் தலை நிறீஇய பின் – வத்தவ:8/89
அ வரம் அருளி தருதல் என் குறை என
திருமாதேவியொடும் தீவிய மொழிந்து தன் – வத்தவ:8/95,96
தன்னொடு புணர்ந்தேன் தளர்_இயல் யான் என
ஒக்கும் என்ற சொல் உள்ளே நின்று – வத்தவ:8/103,104
ஏனோர்க்கு இன்று என எய்திய உவகையர் – வத்தவ:8/117
சேனாபதி இவன் ஆக என செறித்து – வத்தவ:9/10
ஆண்டு இனிது இருந்து யாம் வேண்ட வருக என
விடுத்து அவன் போக்கிய பின்றை அடுத்த – வத்தவ:9/24,25
யூகிக்கு ஆக என ஓலை போக்கி – வத்தவ:9/27
விளித்த பின் வா என அளித்து அவன் போக்கி – வத்தவ:9/33
வயந்தகன்-தனக்கு வழக்கு புறம் ஆக என
பயம்படு நல் நகர் பதினொன்று ஈத்து – வத்தவ:9/34,35
பிரியாது உறைக என அருள் தலைநிறீஇ – வத்தவ:9/37
இருந்து இனிது உறைக என இரண்டு ஊர் ஈத்து – வத்தவ:9/49
குடி பெரும் கிழத்திக்கு தானம் செய்க என
நடுக்கம் இல் சேம நல் நாடு அருளி – வத்தவ:9/64,65
கொள்க என அருளி குறைபாடு இன்றி – வத்தவ:9/70
முற்றம் புகுந்து முன்கடையார் என
அம் தளிர் கோதையை பெற்றது மற்று அவள் – வத்தவ:10/8,9
மண் இயல் மன்னர்க்கு கண் என வகுத்த – வத்தவ:10/13
இன்னது செய்க என ஏவல் இன்றியும் – வத்தவ:10/27
பாவை அணி திறை தருக என கொண்டு தன் – வத்தவ:10/64
ஒரு மகள் ஆக என பெருமகன் பணித்த – வத்தவ:10/69
தான் வீற்றிருத்தற்கு தக்கன இவை என
முடியும் கடகமும் முத்து அணி ஆரமும் – வத்தவ:10/74,75
இலம் என மலரா எழுத்து உடை அங்கையின் – வத்தவ:10/107
இப்படி தருக என ஏவினேன் எமர்களை – வத்தவ:10/118
பாம்பும் அரசும் பகையும் சிறிது என
ஆம் பொருள் ஓதினர் இகழார் அதனால் – வத்தவ:10/130,131
கருமம் உண்டு அவன் காணலுற்றனென் என
ஒருமையின் பிறவும் உரைத்தவை எல்லாம் – வத்தவ:10/138,139
பெருமையில் கொள்க என பிரியாது புணர்த்த – வத்தவ:10/140
மாய இருக்கையள் ஆய்வது ஆம் என
நீட்டம் இன்று அவள் நீ அளவிடினே – வத்தவ:10/163,164
கூட்டம் எய்தும் நாளும் இது என
இன்றை நாளே எல்லை ஆக – வத்தவ:10/165,166
ஒத்ததோ அது வத்தவ வந்து என
வாழ்த்துபு வணங்கிய வயங்கு_இழை கேட்ப – வத்தவ:10/170,171
பொய்ப்பு இன்று ஒத்தது செப்பிய பொருள் என
உறு தவன் புகழ்ந்து மறு_இல் வாய் மொழி – வத்தவ:10/173,174
தமர் திறம் தேவி-தானும் கேட்க என
வேறு இடம் பணித்து அவர் வேண்டுவ நல்கி – வத்தவ:10/181,182
நெடித்தல் செல்லாது வா என வழிநாள் – வத்தவ:10/187
வளம் கெழு திரு நகர் வல்லே செல்க என
நாடு தலைமணந்து நாம் முன் ஆண்ட – வத்தவ:11/2,3
ஒருமையின் ஒழியாது உரைக்க என உணர்த்தி – வத்தவ:11/12
இகத்தல் இல்லை இரு திறத்தார்க்கு என
பயத்தொடு புணர்ந்த பழிப்பு_இல் செய்கையின் – வத்தவ:11/16,17
தெளிவு இடையிட்ட திண்ணிதின் செய்க என
பல் பொருள் கருமம் சொல்லிய பின்னர் – வத்தவ:11/19,20
காவல் வேந்தற்கு காட்டுபு கொடுக்க என
பாய் புனல் படப்பை பாஞ்சாலரசன் – வத்தவ:11/34,35
கோப்பெருந்தேவிக்கு கொடுக்க என பணித்தே – வத்தவ:11/42
நீல வேல் கண் நிரை_தொடிக்கு ஈக என
பொன் கோங்கு ஏய்ப்ப நல் கலன் அணிந்த – வத்தவ:11/46,47
பால் வேறு இவர்களை கொடுக்க என பணித்து – வத்தவ:11/50
பட்டாங்கு இவற்றை பரதகற்கு ஈக என
மற்று அவன் தம்பியர்க்கு அத்துணை போக்கி – வத்தவ:11/53,54
ஊகியும் செல்க என ஓம்படுத்து உரைத்து – வத்தவ:11/60
சுழி என கிடந்த குழி நவில் கொப்பூழ் – வத்தவ:11/65
வில் என கிடந்த புருவம் வில்லின் – வத்தவ:11/66
அம்பு என கிடந்த செம் கடை மழை கண் – வத்தவ:11/67
பிறை என சுடரும் சிறு நுதல் பிறையின் – வத்தவ:11/68
நிறை என தோன்றும் கரை_இல் வாள் முகம் – வத்தவ:11/69
அரவு என நுடங்கும் மருங்குல் அரவின் – வத்தவ:11/70
பை என கிடந்த அது ஏந்து அல்குல் – வத்தவ:11/71
கிளி என மிழற்றும் கிளவி கிளியின் – வத்தவ:11/72
வேய் என திரண்ட மென் தோள் வேயின் – வத்தவ:11/76
எல் என கோயிலுள் வல்லோன் வகுத்த – வத்தவ:11/92
சென்றனை காண்க என நன்று என விரும்பி – வத்தவ:12/27
சென்றனை காண்க என நன்று என விரும்பி – வத்தவ:12/27
அணங்கு என குலாஅய் அறிவோர் புனைந்த – வத்தவ:12/41
இளம் பிறை கோடு என குறங்கு இரு பக்கமும் – வத்தவ:12/173
விண்ணவர் காணினும் வீழ்வர்-கொல் வியந்து என
பாடகத்து அரவமும் சூடகத்து ஓசையும் – வத்தவ:12/209,210
தன்மையும் அரிது என தனித்தனி மயங்கி – வத்தவ:12/216
மாயம்-கொல் இது மற்று ஒன்று இல் என
ஆயம் நவின்றமை அறிந்தனள் ஆகி – வத்தவ:12/217,218
மிகைக்கை காணார் நகைப்படும் அவள் என
உகைத்து எழு பந்தின் உடன் எழுவன போல் – வத்தவ:12/223,224
ஆழி என உருட்டியும் தோழியொடு பேசியும் – வத்தவ:12/241
சாரி பல ஓட்டியும் வாழி என வாழ்த்தியும் – வத்தவ:12/242
அம் தளிர் கண்ணி அவந்திகை வெல்க என
பைம் தொடி மாதர் பற்பல வகையால் – வத்தவ:12/243,244
காவல் மன்னன் கலங்கலும் உண்டு என
தேவியும் உணர்வாள் தீது என நினைஇ – வத்தவ:12/247,248
தேவியும் உணர்வாள் தீது என நினைஇ – வத்தவ:12/248
வேல் என விலங்கும் சேல் என மிளிரும் – வத்தவ:12/253
வேல் என விலங்கும் சேல் என மிளிரும் – வத்தவ:12/253
மால் என நிமிரும் காலனை கடுக்கும் – வத்தவ:12/254
மேவ தகு முறை தேவியர் வருக என
ஏவல் சிலதியர்-தாம் அவர்க்கு உரைப்ப – வத்தவ:13/4,5
சுற்றமும் பெயரும் சொல்லு-மின் நீர் என
முற்று இழை மாதரை முறைமுறை வினவலின் – வத்தவ:13/12,13
வாராது ஒழிதல் கூறு என கூறலும் – வத்தவ:13/17
தனித்து நீ கண்டருள் அவைக்குள் என் என
படை மலி நயனம் கடை சிவப்பு ஊரும் – வத்தவ:13/19,20
மதி வேறு இல் என வாசவதத்தையும் – வத்தவ:13/24
அருளியது யாதும் அறியேன் யான் என
கடல் புரண்டு என பயந்து அழுதனள் நிற்ப – வத்தவ:13/46,47
கடல் புரண்டு என பயந்து அழுதனள் நிற்ப – வத்தவ:13/47
நாளும் புனைக என நல் நுதல் பெயர்ந்து அவள் – வத்தவ:13/51
அழித்து அலங்காரம் அறியாள் இவள் என
பழித்து யான் புனை நெறி பார் என புனைவோன் – வத்தவ:13/57,58
பழித்து யான் புனை நெறி பார் என புனைவோன் – வத்தவ:13/58
மாட மீமிசை மயில் இறைகொண்டு என
ஆடல் மகளிரொடு அமர்ந்து ஒருங்கு ஈண்டி – வத்தவ:13/66,67
சிந்தையும் நிலையும் செப்புதற்கு அரிது என
சேமம் இல்லா சிறு நுண் மருங்குற்கு – வத்தவ:13/75,76
கிடைப்பதில் இரப்போர்க்கு அளிப்பது நன்று என
நினைத்த வாசகம் நிரப்பு இன்று எழுத – வத்தவ:13/87,88
இரந்தனென் அருள் என இறை_மகன் எழுதி – வத்தவ:13/91
மெல்லியற்கு ஒத்த இவை என புகழ்ந்து – வத்தவ:13/92
புல்லினன் தேவியை செல்க என விடலும் – வத்தவ:13/93
காவலன் புனைந்தது காண் என கண்ட – வத்தவ:13/95
திரு முகம் அழகு உடைத்து என மருட்டினளாய் – வத்தவ:13/99
வைத்ததை இகழ்ந்து மறப்பது பொருள் என
உற்று அவள் மறுமொழி மற்று எழுதினளாய் – வத்தவ:13/123,124
அடியேற்கு இயைவது இது என விடலும் – வத்தவ:13/125
தழல் உறு புண் மேல் கருவி பாய்ந்து என
கலங்கினன் ஆகி இலங்கு_இழைக்கு ஈது ஓர் – வத்தவ:13/130,131
நலம் கவின் காட்ட நணுகு என அணுகி – வத்தவ:13/132
சென்றது என் உயிர் என தேவி முகத்து எழுதி – வத்தவ:13/136
இற்றை புது நலம் இனிது என இயம்பி – வத்தவ:13/157
பூம் தார் மார்பன் புகும் இடன் அறிக என
ஆய்ந்த வேந்தன் ஆடல் பேர் அறை – வத்தவ:13/169,170
குறி என கூறி சிறு விரல் மோதிரம் – வத்தவ:13/180
புதுமை கேட்கின் புரை தீர்ந்தது என
செ வாய் வெண் நகை திருந்து_இழை கண்டது – வத்தவ:13/190,191
எவ்வாறோ என இயம்பினன் கேட்ப நின் – வத்தவ:13/192
புலர்ந்தது கங்குலும் புரவல வாழ்க என
வண்டு அலர் கோதாய் மனத்தினும் இல்லது – வத்தவ:13/202,203
இவைஇவை போலும் கணவர்-தம் திறத்து என
கனவில் கண்டது பிறரொடு பேச – வத்தவ:13/208,209
யாரும் இல் என இனிது இருந்து உவப்ப – வத்தவ:13/216
மானே தேனே மானனீகாய் என
கால் நேர் பற்ற தான் அது கொடாஅது – வத்தவ:13/229,230
புதுமை கூறி இவள் முகம் பெறுகேன் என
மதித்தனன் ஆகி ஒரு மொழி கேள் இனி – வத்தவ:13/233,234
அதற்கு ஒரு வழி யான் மனத்தினும் இல் என
தெளித்த நிலைமையும் தெளிந்திலையேம் என – வத்தவ:13/241,242
தெளித்த நிலைமையும் தெளிந்திலையேம் என
பெயரபெயர முறைமுறை வணங்கி – வத்தவ:13/242,243
காண் என கைவிட்டு ஓடினன் ஓடி – வத்தவ:13/251
சொற்றது சொல் என கச்சினின் யாத்தனள் – வத்தவ:14/5
ஒரு கத்தரிகை தருக என உரைப்ப – வத்தவ:14/7
இற்றது என் உயிர் இது நீ விலக்கு என
நிகழ்ந்தது என் என நீ கடைக்கூட்ட – வத்தவ:14/13,14
நிகழ்ந்தது என் என நீ கடைக்கூட்ட – வத்தவ:14/14
குறை இவட்கு என் என கோமகள் அறியா – வத்தவ:14/26
தூர்த்த கள்வன்-பால் போய் கேள் என
குறை இவட்கு உண்டேல் கேசம் குறைத்தற்கு – வத்தவ:14/28,29
அறிவேன் யான் என் குறை என கூறலும் – வத்தவ:14/30
ஒரு கத்தரிகை தருக என வாங்கி – வத்தவ:14/41
இ தகைத்து ஈது என எடுத்தனன் எறிய – வத்தவ:14/56
யூகியை வருக என கூவினன் கொண்டு – வத்தவ:14/58
மற்று அறியேன் என வணங்கினன் போந்து – வத்தவ:14/63
நின்ற வயந்தகன் நிகழ்ந்ததை உணர்த்து என
அங்கு ஒரு சிலதியை அரசற்கு உய்ப்ப – வத்தவ:14/79,80
பதுமாபதியை வருக என கூஉய் – வத்தவ:14/82
கருமம் எம்மொடு உரையாது என் என
யான் உரை செய்ய கூசுவென் தவ்வை – வத்தவ:14/88,89
உயிர் தந்தருள் என உரவோன் விடுப்ப – வத்தவ:14/92
பெற்றேன் யான் இ பிழை மறந்து அருள் என
மற்று அவள் பின்னரும் வணங்கினள் நிற்ப – வத்தவ:14/102,103
காவலன் தூதுவர் கடைத்தலையார் என
கடைகாப்பாளன் கை தொழுது உரைப்ப – வத்தவ:14/105,106
விடைகொடுத்து அவரை கொணர்-மின் நீர் என
பொன் திகழ் கோயில் புகுந்தனர் தொழுது ஒரு – வத்தவ:14/107,108
கோவே அருளி கொடுக்க என நீட்டலும் – வத்தவ:14/111
ஏய மற்று இதுவும் இனிது என வாங்கி – வத்தவ:14/112
இருந்ததும் கேட்டேன் வசுந்தரி மகள் என
பயந்த நாளொடு பட்டதை உணர்த்தாள் – வத்தவ:14/128,129
இது என் குறை என எழுதிய வாசகம் – வத்தவ:14/135
பெண் நீர்மைக்கு இயல் பிழையே போன்ம் என
தோயும் மையலில் துண்ணென் நெஞ்சமோடு – வத்தவ:14/142,143
செய்தது பொறு என தெருளாள் கலங்கி – வத்தவ:14/149
எ முறை செய்தேன் என் செய்தேன் என
மாதர் கண்ணீர் மஞ்சனம் ஆட்டி – வத்தவ:14/153,154
வருக என மூவரும் ஒரு கலத்து அயில – வத்தவ:14/163
முகில் தோய் மா மதி புகர் நீங்கியது என
திரு முகம் மலர முறுவல்கொண்டு எழுந்து – வத்தவ:14/166,167
வருக என தழீஇ முகமன் கூறி – வத்தவ:14/168
ஒரு புள் பெற்றேன் நெருநல் இனிது என
அது நிகழ் வேலையில் புதுமண மாதரை – வத்தவ:14/169,170
விளைவித்து ஓம்புதும் வேண்டியது ஆம் என
ஒடுக்கி வைக்கும் உழவன் போல – வத்தவ:15/34,35
யாக்கை நல் உயிர்க்கு அரணம் இது என
மோக்கம் முன்னிய முயற்சியேன் ஆகி – வத்தவ:15/37,38
ஞானத்தாளர் நல் ஒழுக்கு அன்று என
உறு தவம் புரிந்த ஒழுக்கினென் மற்று இனி – வத்தவ:15/42,43
யாம் மகள் தருதும் கொள்க என கூறுதல் – வத்தவ:15/71
எய்துதல் நன்று என செய்தவன் உரைப்ப – வத்தவ:15/80
உவந்த நெஞ்சமொடு நயந்து இது நன்று என
அரிதின் பெற்ற அவந்திகை உள்ளம் – வத்தவ:15/85,86
வரு வழி காண்டும் நாம் என விரும்பி – வத்தவ:15/102
இடு மணல் வீதியுள் இயங்குநள் வருக என
பெருமகன் அருளினன் பெறற்கு அரிது என்று – வத்தவ:15/115,116
நேர் இழை மகளிர் எல்லாம் நிலை என
பேரிள_மகளிரை பெரும் குறையாக – வத்தவ:15/121,122
கண்டு இனிது வரூஉம் காலம் அன்று என
காவல் கொண்டனர் அன்னையர் நம் என – வத்தவ:15/126,127
காவல் கொண்டனர் அன்னையர் நம் என
நோவனர் ஆகி நோய் கொள்வோரும் – வத்தவ:15/127,128
காண்பது ஒன்று உண்டு என கை தொழில் மறக்கும் – வத்தவ:15/132
மெல்லென் நறு மலர் நல்லவை படுக்க என
உறு தொழில் இளையரை உதயணன் ஏவா – வத்தவ:15/142,143
காஞ்சுகி மாந்தரும் தாம் சென்று தருக என
நடந்தே வருமால் நங்கை நம் நகர்க்கு என – வத்தவ:15/147,148
நடந்தே வருமால் நங்கை நம் நகர்க்கு என
நெடும் தேர் வீதியும் அல்லா இடமும் – வத்தவ:15/148,149
கால் என வடிந்த காதணி பெறீஇ – வத்தவ:16/26
அ வரி அரவின் பை என பரந்த – வத்தவ:16/36
வடு தீர் தந்தை வத்தவர் கோ என
விடுத்தனர்-மாதோ விரிசிகை தமர் என் – வத்தவ:16/47,48
வடு தீர் மா தவம் புரிவேன் மற்று என
கேட்டு அவள் கலுழ வேட்கையின் நீக்கி – வத்தவ:17/7,8
உதயண குமரன் உறு தார் உறுக என
நின்ற அரும் தவம் நீக்கி நிதானமொடு – வத்தவ:17/61,62
யாமே போலும் அழகு உடையோம் என
தாமே தம்மை தகை பாராட்டி – வத்தவ:17/81,82
முறை இது கேட்க என கேட்பது விரும்பி – நரவாண:1/9
நன்று சேய் வாழ்க்கை என்று எடுத்து இற்று என
ஒன்றும் உரையாள் ஒருமை கோடலின் – நரவாண:1/29,30
அடி நிழல் அடைந்தனம் அது எம் குறை என
முடிவு நனி கேட்டலும் முன்னோற்கு அமைந்த – நரவாண:1/32,33
கழி பெரும் காதலி மறுமொழி எது என
சுற்ற மாந்தர் சொல்லுவார் மாறு அல – நரவாண:1/34,35
ஐயத்து உள்ளமொடு அதுவும் படாள் என
இருவர் மாற்றமும் தெரிக என்று ஏவலின் – நரவாண:1/42,43
நூல் நெறி இது என நுழைந்தவன் உரைத்தலும் – நரவாண:1/54
என் குலம் இடையறும் என நினைந்து ஆற்றான் – நரவாண:1/58
யார் அவன் கூறு என அவ்வழி இறைஞ்சி – நரவாண:1/80
மற்று அதை உணர்த்தி முற்று_இழை எழுக என
பற்றுநளுடனே பறந்து விசும்பு இவர – நரவாண:1/84,85
கொண்டது வா என கோமகள் கொண்டு – நரவாண:1/100
நெடித்தனென் எழுக என விடுத்தனள் போக – நரவாண:1/102
வேண்டுக இது என விளங்கு இழை கோமகட்கு – நரவாண:1/106
புதல்வன் அஃது எதிர்மை பொருள் என விரும்பி – நரவாண:1/119
நல் நாள் அமயத்து மின் என நுடங்கி – நரவாண:1/125
போய் படு குருசில் பொலிவொடு பட்டு என
முயக்கு அமைவு இல்லா நயப்புறு புணர்ச்சியுள் – நரவாண:1/132,133
என்னை-கொல் இதனது பயம் என வினவிய – நரவாண:1/156
தீது இன்று ஆகி திருவொடு புணர்க என
மா தாங்கு குருசிலும் அதுவே இறுப்ப – நரவாண:1/164,165
அசாஅ அரும் பொருள் யாது என உசாஅய் – நரவாண:1/213
நயந்தோர்க்கு ஆயினும் நாணுத்தக்கு அன்று என
உயர்ந்தோர் கொள்கையின் ஒள்_தொடி ஒதுங்க – நரவாண:1/215,216
ஒடுங்கா உள்ளமொடு அகற்றுவல் யான் என
கடும் சூள் அறைஇ காவலன் கேட்ப – நரவாண:1/226,227
ஒழுக்கினும் கற்பினும் இழுக்கம் இன்று என
பசைஇய கேள்வனை பைம்_தொடி வணங்கி – நரவாண:1/228,229
இசையா அரும் பொருள் இற்று என உரைத்தல் – நரவாண:1/233
சொல்லியது இலன் என மெல்_இயல் மிழற்ற – நரவாண:1/235
ஒளி மலர் கோதாய் உற்ற பின் அறி என
துன்பம் நீக்கும் தோழரோடு இயைந்தே – நரவாண:1/237,238
தெய்வதை உண்டெனின் கையறல் ஓம்புக என
பாற்படு பலாசின் நோக்கமை கொழு நிழல் – நரவாண:2/15,16
அரவ வண்டு இனம் யாழ் என ஆர்ப்ப – நரவாண:2/18
மாசு_இல் வனப்பினன் மறு மதி தேய்வு என
ஏக வாரம் இலங்கு கழுத்தினன் – நரவாண:2/25,26
ஏகல் ஆற்றீர் என் உற்றீர் என
போதல் தேற்றாம் – நரவாண:2/35,36
அன்ன மாண்பேம் அறிக பின் யார் என
உண்மை உணரிய ஒருங்கு நாம் குறை கொள – நரவாண:2/45,46
நல் நட்பாளனேன் யான் இனி நுமக்கு என
என் நட்பு அறி-மின் என்றும் என்-வயின் – நரவாண:2/51,52
பொழுதோடு நினை என எழுதினன் கொடுப்ப – நரவாண:2/60
இன்று நினைத்தது என் எனப்படும் என
வெம் சின வீரனை நெஞ்சுற கழற – நரவாண:3/22,23
நின்னை நினைத்தல் நீர்மைத்து அன்று என
உள்ளியது இல் என உள்ளம் குளிர்ப்ப – நரவாண:3/27,28
உள்ளியது இல் என உள்ளம் குளிர்ப்ப – நரவாண:3/28
ஏறா கருமம் இது என எண்ணி – நரவாண:3/34
உற்று யான் வினவ இற்று என இசைத்தனள் – நரவாண:3/36
நடலை தீர்த்தல் நண்பனது இயல்பு என
உர தகையாள உள்ளினேன் என்ன – நரவாண:3/40,41
வேழம் பிறவும் விழைதக்கது என
உள்ளம் பிறழ்ந்ததை உள்ளகத்து அடக்கி – நரவாண:3/86,87
மனத்ததை இயைக என நினைத்தனள் செல்ல – நரவாண:3/90
பிடி எழில் நயந்து பெயர்ந்தனள் இவள் என
ஒன்றிய உறு நோய் ஓதியின் நோக்கி – நரவாண:3/91,92
பொறுத்தல் செல்லாது வெறுத்தனை போன்ம் என
வேழம் நினைஇ வேட்கை மீதூர்ந்து – நரவாண:3/94,95
போகம் நுகர்க என போற்றான் ஆகி – நரவாண:3/103
வீடு பெறல் யாது என விளங்கு_இழை வினவ – நரவாண:3/107
பண்ணி செல்க பத்திராபதி என
வீர வேந்தன் விளங்கு இழை குறு_மகள் – நரவாண:3/123,124
அஞ்சாது ஐம்பதம் நினை-மதி நீ என
எஞ்சாது அவண் நீ இயல்பினில் திரியாது – நரவாண:3/134,135
சிறு வரம் வேண்டுவென் திரியாது ஈம் என
நிவந்த அன்பின் உவந்தது கூறு என – நரவாண:3/150,151
நிவந்த அன்பின் உவந்தது கூறு என
கவிழ்ந்த சென்னியள் கை விரல் கூப்பி – நரவாண:3/151,152
இடர் தீர்ந்து இனியை ஆக என் குறை என
கடவது கழித்த காவலன்-தனக்கு ஓர் – நரவாண:3/162,163
மறாஅது அருள் என மட_மொழி உரைப்ப – நரவாண:3/167
பெரிது அவன் உணர்ந்து பெற்றனை நீ என
சொரி தரு விசும்பில் சோதமன் குறுகி – நரவாண:3/168,169
ஊழி இது என உணர கூறி – நரவாண:3/188
வினையின் எதிர் பொருள் விளங்க காட்டு என
இந்திரன் விடுத்த-காலை வந்து அவன் – நரவாண:3/197,198
இதுவும் நல் நயம் சிறிது என அதனை – நரவாண:3/207
இற்று என உரைத்தலும் முற்று_இழை தீர்க்கும் – நரவாண:3/218
வருவல் யான் என ஒரு பதம் கொடுத்து – நரவாண:3/220
சென்று யான் வருவல் செம்மல் போற்று என
குன்றா நல் மொழி ஒன்று அல பயிற்றி – நரவாண:3/222,223
விசும்பின் மின் என மறைந்தனன் விரைந்து என் – நரவாண:3/227
விசும்பில் மின் என விரைந்தனன் மறைந்த பின் – நரவாண:4/1
நெடிக்கும் அவா என நெஞ்சின் நினைஇ – நரவாண:4/9
தீரும் வாயில் தேர்தும் யாம் என
பேரியலாளர் பிறிது திறம் காணார் – நரவாண:4/12,13
முயற்சியின் முடியா கருமம் இல் என
நய தகு நண்பின் நாடு-தொறும் நாடி – நரவாண:4/14,15
ஆர் உயிர் கொளினும் அது எமக்கு அரிது என
சார்பு பிறிது இன்மையில் சாற்றுவனர் இறைஞ்ச – நரவாண:4/25,26
களைகண் ஈகுவென் கையறல் ஒழிக என
தளை அவிழ் தாமமொடு தச்சு வினை பொலிந்த ஓர் – நரவாண:4/30,31
வேண்டா விடுக விரைந்து என உரைத்தலின் – நரவாண:4/33
என்னே மற்று இவர் அறியார் ஒழிக என
துன்னிய துயரம் துடைப்பான் போன்றனன் – நரவாண:4/39,40
மன்னருள் மன்னன் மறுமொழி யாது என
விருப்புறு நெஞ்சின் வியந்து விரல் நொடித்து அவன் – நரவாண:4/41,42
கொடுத்தல் குணம் என கோமகன் அருளி – நரவாண:4/45
என் துணைக்கு உற்ற நோயும் இது என
வென்று அடு தானை வேந்தன் விரும்பி – நரவாண:4/59,60
விசும்பு ஆடு ஊசலின் வேட்கை தீர்க்க என
பசும்பொன் கிண்கிணி பாவையர் எல்லாம் – நரவாண:4/65,66
ஒல்லா நிலைமை கண்டு உரைத்தனம் யாம் என
வெல் போர் வேந்தனும் விரும்பினன் ஆகி – நரவாண:4/67,68
அச்சின் அமைதி அறிய கூறு என
உலகம் எல்லாம் ஏறினும் ஏறுக – நரவாண:4/70,71
கடுப்பும் தவிர்ப்பும் நின் உளத்து உள்ளன என
தோடு அலர் தாரோன் தோன்ற கூறி – நரவாண:4/75,76
இலக்கண வகையும் இது என விளக்கி – நரவாண:4/80
ஐயமோடு இவனும் அமரர் ஊராம் என
கை-வயின் கொண்டு காழ் அகில் நறும் புகை – நரவாண:4/94,95
பொன்_இழை இ நகர் புகுதுமோ என
வேண்டா என்ற பின் மீண்டும் மேக்கு ஓங்கி – நரவாண:4/101,102
பெறுகுவம் யாம் என பெயர்ப்பதை அறியேம் – நரவாண:5/16
பொருள் எனக்கு என் செயும் புரவல போற்று என
என் முதல் கேள் என தொல் முதல் தொடங்கி – நரவாண:5/24,25
என் முதல் கேள் என தொல் முதல் தொடங்கி – நரவாண:5/25
தீராது அம்ம தெளியும்-கால் என
மேல் நீ செய்த உதவிக்கு யான் ஓர் – நரவாண:5/34,35
ஐயவி அனைத்தும் ஆற்றியது இல் என
முன் தனக்கு உரைத்தன முறைமுறை கிளந்து – நரவாண:5/36,37
கோடணை இயற்றி கொடையொடு புரிக என
ஆய் புகழ் வேந்தன் ஏயினன் ஆகி – நரவாண:6/46,47
விழவொடு புணர்ந்த வீதிய ஆக என
பெரும் கை யானை பிணர் எருத்து ஏற்றி – நரவாண:6/59,60
இழிவும் இவை என இசைய நாடி – நரவாண:6/81
ஏனோர் பிறர்க்கும் இவை என வகுத்த – நரவாண:6/94
உவகை போக்கி யூகியும் வருக என
தவிர்வு_இல் செல்வம் தலைவந்து ஈண்ட – நரவாண:6/100,101
நயந்து தரப்பட்டோன் தவந்தகன் ஆம் என
தாயர் போல தக்கது நாடிய – நரவாண:6/120,121
புதல்வன் பெற்றான் என புகழ்வோரும் – நரவாண:6/130
யூகியின் அன்றோ என உரைப்போரும் – நரவாண:6/134
யாப்பு உடை மகன்-வயின் காப்பு உடன் புரிக என
விதி அறி மகளிரொடு மதி பல நவின்ற – நரவாண:6/143,144
இன்னே வருக என்று இயமரம் அறைக என
முரைசு எறி முதியற்கு பெறுவன நல்கி – நரவாண:7/14,15
வந்திருந்தன்று என கண்டவர் ஏத்த – நரவாண:7/56
ஈக என அருளி எண் திசை மருங்கினும் – நரவாண:7/65
மொய்த்த மா நகர் முறைமுறை வருக என
அதர் கடிது ஓடுறும் அமைதியாளரை – நரவாண:7/69,70
செல் ஆறு இது என சொல்லுதல் வேண்டி – நரவாண:7/91
நூல்-பால் தழீஇய குற்றம் இவை என
கேட்டோர் மனம் உண கிளந்து அவன் கடாவ – நரவாண:7/97,98
ஒழிக நாம் இவற்கு ஆற்றேம் உரை என
சாலங்காயனை தோல்வினை ஏற்றி – நரவாண:7/102,103
அவற்கு அலது இல்லை அரசின் மாட்சி என
மன் இசை நிறீஇய நன்னராளனொடு – நரவாண:7/112,113
ஏற்போர்க்கு ஈக இன்றே போன்ம் என
கோ பெரும் கணக்கரை குழுவிடை விளங்க – நரவாண:7/121,122
யாதே ஆயினும் ஆக இனி எனக்கு என
மா தாங்கு திண் தோள் மகிழ்ந்தனன் நோக்கி – நரவாண:7/133,134
நல்வினை உடையன் பெரிது என பல்லோர் – நரவாண:7/144
வருக என்றனன் செல்-மதி நீ என
பருகுவனன் போல படை பெரு வேந்தன் – நரவாண:7/153,154
கருதல் வேண்டும் என கை விரல் பற்றி – நரவாண:7/156
கரத்தல் இன்றி பரத்தல் நன்று என
தாம் உடை நாடும் நகரமும் தரீஇ – நரவாண:8/14,15
காமன் இவன் என கண்டோர் காமுற – நரவாண:8/47
ஈனோர் உலகின் இணை-தான் இல் என
கண்டோர் ஆயினும் கேட்டோர் ஆயினும் – நரவாண:8/63,64
உலா என போந்தோன் நிலா உறழ் பூம் துகில் – நரவாண:8/80
மெய் பெற உரை என மேயினன் வினவ – நரவாண:8/94
மதனமஞ்சிகை ஆகும் என வலித்து – நரவாண:8/116
வழிபடு தெய்வம் வரம் தருகின்று என
மொழிவனளாக முகத்தின் விரும்பி – நரவாண:8/127,128
அடித்தியை அருளுதல் யாப்பு இன்று எமக்கு என
படிற்று உரை மகளிர் பரியம் மறுப்ப – நரவாண:8/139,140
ஏம வைகல் இயல்வது ஆம் எனின் என
அன்று கைநில்லாது சென்ற உள்ளமொடு – நரவாண:8/144,145
யாவரும் உரியோர் இவளின் இல் என
காவல் வேந்தன் காணம் காண்டலின் – நரவாண:8/151,152
மண் இயல் மகளிருள் உளள்-கொல் மற்று என
சேண் நெடும் தெருவும் சிற்றங்காடியும் – நரவாண:8/36,37
மீமிசை மருங்கின் மின் என நுடங்கி – நரவாண:8/47
இன் உயிர் உண்ணும் கூற்றம் இது என
பொன் இழை சுடர பொம்மென உராஅய் – நரவாண:8/61,62
ஏ என அஞ்சும் சாயல் நோக்கி – நரவாண:8/65
யாவள் ஆயினும் எய்துவென் யான் என
ஒருதலை வேட்கை உள் நின்று நலிய – நரவாண:8/70,71
எனக்கு (24)
வந்து இறுத்தன்றால் வலி எனக்கு இல் என – உஞ்ஞை:33/96
மாதரை காட்டுதல் மங்கலம் எனக்கு என – உஞ்ஞை:34/73
பிறப்பிடை இட்டேன் ஆயினும் எனக்கு ஓர் – உஞ்ஞை:36/203
பெருமகன் கோயில் திரு முன் பாய்ந்து எனக்கு
அரண் நீ அருள் என்று அடைவது போன்று ஓர் – இலாவாண:16/107,108
கண்ணி கட்டி தம்மின் எனக்கு என – இலாவாண:17/50
பெறற்கு_அரும் பெரும் பண்பு எய்தியது எனக்கு என – இலாவாண:17/190
இல் எனக்கு எழு பகை இம்மையின் இனி என – மகத:1/22
அணங்கு எனக்கு ஆயிற்று அவட்கும் என் நோக்கம் – மகத:8/123
அகல்க யாவிரும் அழலும் எனக்கு என – மகத:13/82
எளிது எனக்கு என்னும் எண்ணினன் ஆகி – மகத:14/30
அமரர் ஆக்கிய அமிழ்து எனக்கு இளையோள் – மகத:14/162
வல் வினை-தானே நல் வினை எனக்கு என – மகத:22/61
இகழ்ச்சி ஏதம் தலைத்தது எனக்கு இன்று என – மகத:24/165
மாற்றாது எனக்கு மன்ன அருள் என – மகத:27/157
வலியாது எனக்கு வம்-மின் நீர் என – வத்தவ:3/101
எனக்கு அணங்கு ஆகி நின்ற நீ பயிற்றிய – வத்தவ:4/5
ஆற்றியவாறு எனக்கு அறிய கூறு என் – வத்தவ:7/51
தெரியேன் எனக்கு இது தெரிய கூறு என – வத்தவ:7/63
மறுமொழி தாராய் மடவோய் எனக்கு என – வத்தவ:7/85
தானையொடு தருதல் தான் எனக்கு அருமையின் – வத்தவ:10/116
அதனில் கண்டு எனக்கு ஒளியாது உரைப்ப – வத்தவ:13/240
எளிது எனக்கு என்ன அமைச்சரோடு ஆராய்ந்து – நரவாண:1/236
பொருள் எனக்கு என் செயும் புரவல போற்று என – நரவாண:5/24
யாதே ஆயினும் ஆக இனி எனக்கு என – நரவாண:7/133
எனக்கும் (2)
இரு மூதாட்டி எனக்கும் உண்டு என – உஞ்ஞை:35/107
எனக்கும் ஒக்கும் எம் பெருமான்-தன் – வத்தவ:5/32
எனக்கே (1)
நினக்கும் ஒக்கும் அஃது எனக்கே அன்று என – மகத:22/120
எனப்படாது (1)
ஆர் அஞர் உழக்கல் அறிவு எனப்படாது
நீர் முதல் மண்ணகம் சுமந்த நிறை வலி – மகத:21/53,54
எனப்படினும் (1)
யாது எனப்படினும் படுக இவன் பணி – உஞ்ஞை:34/72
எனப்படும் (2)
முகன் அமர் காதல் நின் மகன் எனப்படும்
பரந்த வெண் திரை பாற்கடல் ஆகி – வத்தவ:5/116,117
இன்று நினைத்தது என் எனப்படும் என – நரவாண:3/22
எனப்படுவது (2)
உயிர் எனப்படுவது உரிமை ஆதலின் – உஞ்ஞை:38/267
பூ எனப்படுவது பொருந்திய புணர்ச்சி நின் – வத்தவ:5/110
எனப்படூஉம் (1)
வனப்பு எனப்படூஉம் தெய்வம் தனக்கு ஓர் – மகத:6/93
எனல் (7)
மை_அறு தாமரை மலர்_மகள்-தான் எனல்
வையகத்து உயர்ந்தோர் வாய் மொழி ஆதலின் – இலாவாண:17/40,41
கால வகையில் கருமம் பெரிது எனல்
நெறியின் திரியா நீர்மையில் காட்டி – இலாவாண:17/173,174
விச்சையின் முடியா விழு வினை இல் எனல்
பொய் சொல் என்பர் புன்மையோரே – மகத:1/59,60
விண் தோய் வெற்பின் விளை குரல் எனல்
குறவர் எறிந்த கோல குளிர் மணி – வத்தவ:2/61,62
அறியான் இவன் எனல் நெறியில் கேள்-மதி – வத்தவ:6/62
உறு கடல் வரைப்பின் உயர்ந்தோற்கு இயல்பு எனல்
கண்டனென் என்னும் தண்டா உவகையள் – வத்தவ:7/32,33
வெம் சினம் தீர்ந்த விழு தவன் மகள் எனல்
வஞ்சம் என்று வலித்து உரைப்போரும் – வத்தவ:17/41,42
எனலும் (2)
பூசல் உண்டு எனலும் பொறை உயர் மா மலை – உஞ்ஞை:44/20
கட்டு எரி கொளீஇ கரந்தனர் எனலும்
ஒட்டிய தோழற்கு உற்றதை அறியான் – இலாவாண:9/150,151
எனவும் (15)
நிறை களிறு இவை காண் நீங்கு-மின் எனவும்
இறைவன் ஆணை ஈங்கு எவன் செய்யும் – உஞ்ஞை:38/21,22
பொங்கு அழல் போர்வை போர்த்ததோ எனவும்
இலை பெரும் பூணும் இதய வாசனையும் – இலாவாண:19/115,116
பற்று விட்டு அகறல் பண்போ எனவும்
பவழ காசொடு பல் மணி விரைஇ – இலாவாண:19/140,141
அழல் கொடி அரத்தம் மறைத்தவோ எனவும்
மணி கண் அன்னம் அணி தகு பெடையை – இலாவாண:19/148,149
வண்டு இமிர் கோதாய் வாராய் எனவும்
அணி வரை சாரல் அருவி ஆடியும் – இலாவாண:19/158,159
கடும் தீக்கு அஞ்சாது கரத்தியோ எனவும்
அம் கண் மா நிலத்து அகன்று உயிர் வாழ்வோர் – இலாவாண:19/170,171
புன்கண் நோக்காது போதியோ எனவும்
இளைப்புறு ஞமலி நல தகு நாவில் – இலாவாண:19/174,175
கடுப்பு அழல் அக-வயின் கரத்தியோ எனவும்
படி கடந்து அடர்ந்த பல் களிற்று யானை – இலாவாண:19/196,197
தொடுதற்கு ஆற்ற துணிந்தவோ எனவும்
வடி கண் மாதர் முடி கலம் முதலா – இலாவாண:19/204,205
குறுக செல்கம் கூறாய் எனவும்
பணி வரை மருங்கில் பாறை-தோறும் – மகத:1/151,152
கூறின் குற்றம் உண்டோ எனவும்
வெம் சுரம் செல்வோர் வினை வழி அஞ்ச – மகத:1/159,160
புணர்வு விரும்பல் பொல்லாது எனவும்
பசைந்துழி பழகல் செல்லாது பற்று விட்டு – மகத:1/168,169
உயர்வு உள இயற்கை ஒழியுமோ எனவும்
இன்னவை பிறவும் அன்னவை கண்டோர் – மகத:1/206,207
வேற்றான் எனவும் மாற்றான் எனவும் – மகத:19/123
வேற்றான் எனவும் மாற்றான் எனவும்
போற்றா மன்னர் புறஞ்சொல் படும் என – மகத:19/123,124
எனவே (6)
வளம் கெழு வத்தவன் வாணிகர் எனவே
உளம் கழிந்து ஊர்தரும் உவகையர் ஆகி – உஞ்ஞை:56/96,97
அடுதும் எனவே அமர் பிணை போல – உஞ்ஞை:56/114
எம் உயிர் கா-மின் எனவே ஆங்கு அவர் – உஞ்ஞை:56/248
எண்ணினன் எனவே உள் மலி உவகையள் – மகத:22/53
கோமான் எனவே கோடல் வேண்டினேன் – வத்தவ:10/121
அவணே இருப்பன் இவணேன் எனவே
கருதல் வேண்டும் என கை விரல் பற்றி – நரவாண:7/155,156
எனா (1)
மன்னவன் ஆணையும் அன்னது ஒன்று எனா
கன்னி-தானும் கடி வரை நெஞ்சினள் – மகத:8/102,103
எனில் (5)
வாழ்வோர் உளர் எனில் சூழ்க தன் வினை என – உஞ்ஞை:36/63
குற்றம் உண்டு எனில் கூறு-மின் எமக்கு என – உஞ்ஞை:37/238
மந்திரம் ஆக தம் தமர் உளர் எனில்
போத்தந்து அல்லது போதாய் நீ என – இலாவாண:8/188,189
உடப்பு சட்டகம் உண்டு எனில் காண்கம் – இலாவாண:19/40
கயத்து உறு மகள் எனில் கயல் ஏர் கண்கள் – வத்தவ:17/43
எனின் (24)
உதயணகுமரன் உள்ளத்து உளன் எனின்
ஒண் தொடி மாதரும் ஒரு துணையோருள் – உஞ்ஞை:35/103,104
ஆடல்-மின் யாவிரும் ஆடுவிர் உளிர் எனின்
ஆடக பொன்னின் நும் அளவின் இயன்ற – உஞ்ஞை:40/371,372
மலைக்குநர் உளர் எனின் விலக்குநர் ஆகி – உஞ்ஞை:43/45
அன்னது ஆகிய அருள் உண்டாம் எனின்
அம் சொல் பேதாய் அது இதுவாம் என – உஞ்ஞை:46/196,197
வேறு என அருளிய வேட்கை உண்டு எனின்
முன் நிலை முயற்சியின் அன்றி மற்று இனி – உஞ்ஞை:47/142,143
கையகப்பட்டோன் பொய் உரைத்தனன் எனின்
உய் வகை இலை இவன் உரைத்ததை எல்லாம் – உஞ்ஞை:56/130,131
மன் உயிர் காவலற்கு அ மொழி மெய் எனின்
இன் உயிர் துறக்கும் என்று எண்ண_அரும் சூழ்ச்சியன் – உஞ்ஞை:56/167,168
கோள் உலாய் எழும் எனின் கூற்று என பரந்த – உஞ்ஞை:56/251
யாவிரும் அறைவிர் அன்று எனின் மற்று இவன் – இலாவாண:8/76
உயர்ந்த கானத்து உற்றது உண்டு எனின் அதூஉம் – இலாவாண:9/123
உரையினும் உடம்பினும் வேறு எனின் அல்லது – இலாவாண:17/164
மேல் வரவு உண்டு எனின் மீளி வாட்டி – இலாவாண:19/222
ஒற்றுவர் உளர் எனின் அற்றம் தரும் என – இலாவாண:20/101
யூகி உளன் எனின் இகழாள் இவன் என – மகத:1/17
நுகர விட்டனர் நுண் அறிவு இலர் எனின்
ஏதம் அதனால் நிகழ்பவை இவை என – மகத:10/39,40
தெளிதல் செல்லா தெவ்வன் இவன் எனின்
அளி இயல் செங்கோல் அரசு முதல் வவ்வலும் – மகத:14/28,29
காட்சியள் ஆகி கருதுவது எது எனின்
வீயா நண்பின் வேத மகளுழை – மகத:14/42,43
வேத விழு பொருள் ஓதினர் உளர் எனின்
எனைத்தும் கரவேன் காட்டுவென் யான் என – மகத:14/175,176
மந்திர மகளிரின் தோன்றிய மகள் எனின்
அம் தளிர் கோதை வாடிய திரு நுதல் – வத்தவ:17/31,32
ஈர் இதழ் கோதை இயக்கி இவள் எனின்
நேர் அடி இவையோ நிலம் முதல் தோய்வன – வத்தவ:17/57,58
மிக்கோள் மாற்றம் மெய் எனின் மேலை – நரவாண:1/48
மக்கள் இன்று எனின் மிக்கு உயர் சிறப்பின் – நரவாண:1/57
இன்று யான் எய்தினென் எனின்
பிரச்சோதனன் அவன் உரைத்ததன் பின்னர் – நரவாண:7/79,80
ஏம வைகல் இயல்வது ஆம் எனின் என – நரவாண:8/144
எனினும் (7)
எல்லை ஞாயிறு இரவு எழும் எனினும்
பல் கதிர் திங்கள் பகல் படும் எனினும் நின் – உஞ்ஞை:36/179,180
பல் கதிர் திங்கள் பகல் படும் எனினும் நின் – உஞ்ஞை:36/180
இன்றை கேள்வி இடையிடும் எனினும்
சென்று அயா நங்கையை செவ்வி நோக்கி – உஞ்ஞை:36/344,345
ஊறு உண்டு எனினும் உழையின் பிரியாது – உஞ்ஞை:45/60
தகாஅ காலம் தலைவரும் எனினும்
பகாஅ காதலொடு பத்திமை – இலாவாண:3/112,113
வேண்டேம் எனினும் ஈண்ட வீசலின் – மகத:13/26
தீ உண் மாற்றம் வாய் அல எனினும்
உரை எழுதி வந்த இ ஓலையுள் உறா குறை – வத்தவ:10/145,146
எனினே (2)
இடத்து இட்டு ஏகுதும் எனினே எங்கும் – உஞ்ஞை:49/24
பல நாள் நோற்ற பயன் உண்டு எனினே
வளமையும் வனப்பும் வண்மையும் திறலும் – மகத:6/109,110
எனும் (43)
தக்குழி நில்லாது பட்டுழி படும் எனும்
கட்டுரை அன்றியும் கண்டனம் யாம் என – உஞ்ஞை:35/157,158
பிரச்சோதனன் எனும் பெரும் பெயர் விளக்கம் – உஞ்ஞை:47/101
குஞ்சரம் கடாஅய் கொணர்-மின் சென்று எனும்
வெம் சின வீரன் வெகுட்சியும் வெகுட்சியின் – உஞ்ஞை:54/113,114
பில்கு களி யானை பிரச்சோதனன் எனும்
ஐ_தலை_நாகம் அழல வெகுட்டி – இலாவாண:8/28,29
வேண்டுவ உரையா மூங்கைகள் ஆம் எனும்
நீதியது நேர்மை உளனாய் ஓதிய – இலாவாண:8/139,140
பிரமசுந்தரன் எனும் பெரும் பெயர் முனிவற்கு – இலாவாண:11/86
பழிப்பு_இல் கற்பின் பரமசுந்தரி எனும்
விழு தகு பத்தினி விரும்பி பெற்ற – இலாவாண:11/87,88
அருமை சால் கற்பின் மிருகாபதி எனும்
நுங்கை-தன் நகர் கங்குல் கிடந்தோட்கு – இலாவாண:11/129,130
கவர் கணை நோன் சிலை காமன் இவன் எனும்
மையல் உள்ளமொடு பைய இயலி – இலாவாண:15/97,98
இருந்து இனிது உறையும் இராசகிரி எனும்
பொருந்த_அரு வியல் நகர் புக்கு அவன் குறுகி – மகத:1/77,78
கண் கவர் பேர் ஒளி காகதுண்டகன் எனும்
அந்தணாளனை அமைச்சர் தருதலின் – மகத:4/69,70
பதுமாபதி எனும் பைம் தொடி கோமகள் – மகத:5/27
தந்தனன் மீட்டு எனும் சிந்தையன் ஆகி – மகத:6/43
தளை அவிழ் கோதை தையல் இவள் எனும்
மையல் உள்ளமொடு பைதல் எய்தி – மகத:6/154,155
ஆய்ந்த கோலத்து அயிராபதி எனும்
கூன் மட_மகள்-தனை கோமகன் குறுகி – மகத:6/159,160
அயிராபதி எனும் செயிர் தீர் கூனியை – மகத:8/55
பல் இதழ் கோதை பதுமாபதி எனும்
மெல் இயல் கோமகள் மெல்லென வாங்கி – மகத:8/93,94
அந்தணாட்டி ஆப்பியாயினி எனும்
மந்திர தோழியொடு மணம் கமழ் காவின் – மகத:9/53,54
பல் மலர் கோதை பதுமாபதி எனும்
பேர் உடை மாதர் உளள் மற்று என்பது – மகத:9/175,176
பெண்-பால் சூழ்ச்சியின் பிழைப்பு பல எனும்
நுண் பால் நூல் வழி நன்கனம் நாடின் – மகத:14/31,32
அடவி அரசு எனும் ஆண்டகை ஒருவனும் – மகத:17/16
ஆக்கம் உண்டு எனும் சூழ்ச்சியோடு ஒருபால் – மகத:18/7
சுற்றத்தார் எனும் சொல் உடை வேந்தர் – மகத:21/14
அம் கலுழ் பணை தோள் ஆப்பியாயினி எனும்
செழும் கயல் மழை கண் சே இழை அரிவை – மகத:22/34,35
மகிழ்ச்சி எய்தி மாற்றோர் இல் எனும்
இகழ்ச்சி ஏதம் தலைத்தது எனக்கு இன்று என – மகத:24/164,165
சுருங்கா கடும் திறல் சூரவரன் எனும்
பெரும் பேர் மறவனும் பிரமசேன் எனும் – மகத:26/80,81
பெரும் பேர் மறவனும் பிரமசேன் எனும்
அரும் போர் அண்ணலும் அவர் முதலாக – மகத:26/81,82
வஞ்ச காந்தையொடு கந்தவதி எனும்
குளிர் புனல் பேரியாறு கூடிய எல்லையுள் – மகத:27/10,11
மதுகாம்பீரவனம் எனும் காவினுள் – வத்தவ:4/104
மதுகாம்பீரவனம் எனும் காவினுள் – வத்தவ:7/143
பெயர்வு_இல் வென்றி பிரச்சோதனன் எனும்
கொற்ற வேந்தன் தூதுவர் வந்து நம் – வத்தவ:10/6,7
பிரச்சோதனன் எனும் பெருமகன் ஓலை – வத்தவ:10/111
அரு மலை அடுக்கத்து அயிராபதம் எனும்
பெரு மலை பிறந்து பெறுதற்கு அரிய – வத்தவ:11/21,22
வனப்பொடு புணர்ந்த வையாக்கிரம் எனும்
சிலை பொலி நெடும் தேர் செவ்விதின் நல்கி – வத்தவ:11/57,58
அயிராபதி எனும் அம் பணை தோளி – வத்தவ:12/77
சீர் இயல் பதுமை-தன் சிந்தைக்கு ஒப்பு எனும்
கார் இயை மயில் அன ஆரியை புகுதா – வத்தவ:12/114,115
களைகுவல் இன்று எனும் கருத்தொடு புலம்பி – வத்தவ:13/144
உற்றது என் மனன் எனும் உணர்வினள் ஆகி – நரவாண:1/193
ஏர் அணி உடைய இலாவாணகம் எனும்
ஊர்-வயின்-நின்றும் வந்து உதயணன் குறுகி – நரவாண:2/4,5
தெய்வ மகன் எனும் ஐயுறவு அகல – நரவாண:2/37
பல் வளை பணை தோள் பத்திராபதி எனும்
மெல்_இயல்-தன்னை வேந்தன் விடுக்க அ – நரவாண:3/62,63
பொலிக எனும் மாந்தர்க்கு புறங்கடை-தோறும் – நரவாண:6/43
பொருந்தா மன்னரும் பொலிக எனும் கிளவி – நரவாண:6/55
எனை (9)
இனைத்து ஓர் இளமையொடு எனை பல கேள்வியும் – உஞ்ஞை:32/9
ஒளி மேம்பட்டனன் ஒன்னான் என்று எனை
அளி மேம்படீஇய எண்ணியது ஒன்று-கொல் – உஞ்ஞை:34/66,67
கதிர் வினை நுனித்த நின் கணி எனை கூறிய – உஞ்ஞை:36/210
இன் சொல் மகளிர் எனை பலருள்ளும் – உஞ்ஞை:37/173
காய்வுறு கடும் பசி களைகுவென் இன்று எனை
காத்தல் ஓம்பு என ஆற்றுளி கூறி – உஞ்ஞை:46/92,93
மயர்வு எனை மாற்றுதியாயின் நின்-மாட்டு – மகத:1/205
பழியா கொண்டனன் அழியினன் நடை எனை
பகலும் இரவும் அகலிர் ஆகி – மகத:25/134,135
எதிரிய சிறப்போடு எனை பல நல்கி – வத்தவ:9/14
மனத்துழை பெயரா எனை கரந்து எழுந்தனை – வத்தவ:13/193
எனைத்து (1)
எனைத்து இவன் வேண்டினும் ஈவன் என்று தன் – மகத:12/49
எனைத்தும் (1)
எனைத்தும் கரவேன் காட்டுவென் யான் என – மகத:14/176
எனையர் (1)
ஏடு கோளாளர் எனையர் என்று எண்ணி – உஞ்ஞை:37/153
எனையவை (1)
காட்டமொடு எனையவை பிறவும் – உஞ்ஞை:54/30
எனையீர் (1)
எனையீர் பிறரும் எதிர்வரப்பெறீர் என – உஞ்ஞை:38/262
எனைவர் (1)
எனைவர் உளர் அவர் அனைவரும் யானும் – மகத:19/93
எனைவராயினும் (1)
எனைவராயினும் இனைவோர்க்கு எல்லாம் – வத்தவ:3/22