நீதிநெறி விளக்கம் – ஸ்ரீகுமரகுருபர சுவாமிகள்

@0 காப்பு

#1
நீரில் குமிழி இளமை நிறை செல்வம்
நீரில் சுருட்டு நெடும் திரைகள் நீரில்
எழுத்தாகும் யாக்கை நமரங்காள் என்னே
வழுத்தாதது எம்பிரான் மன்று

@1 நூல்

#1
அறம் பொருள் இன்பமும் வீடும் பயக்கும்
புறங்கடை நல் இசையும் நாட்டும் உறும் கவல் ஒன்று
உற்றுழியும் கைகொடுக்கும் கல்வியின் ஊங்கு இல்லை
சிற்றுயிர்க்கு உற்ற துணை

#2
தொடங்குங்கால் துன்பமாய் இன்பம் பயக்கும்
மடம் கொன்று அறிவு அகற்றும் கல்வி நெடும் காமம்
முன் பயக்கும் சின்னீர இன்பத்தின் முற்று_இழாய்
பின் பயக்கும் பீழை பெரிது

#3
கல்வியே கற்புடைப் பெண்டிர் அப் பெண்டிர்க்குச்
செல்வப் புதல்வனே ஈர்ம் கவியாச் சொல் வளம்
மல்லல் வெறுக்கையா மாண் அவை மண்ணுறுத்தும்
செல்வமும் உண்டு சிலர்க்கு

#4
எத்துணைய ஆயினும் கல்வி இடம் அறிந்து
உய்த்துணர்வு இல் எனில் இல் ஆகும் உய்த்துணர்ந்தும்
சொல்வன்மை இன்று எனின் என் ஆம் அஃது உண்டேல்
பொன் மலர் நாற்றம் உடைத்து

#5
அவை அஞ்சி மெய் விதிர்ப்பார் கல்வியும் கல்லார்
அவை அஞ்சா ஆகுலச் சொல்லும் நவை அஞ்சி
ஈத்து உண்ணார் செல்வமும் நல்கூர்ந்தார் இல் நலமும்
பூத்தலின் பூவாமை நன்று

#6
கலைமகள் வாழ்க்கை முகத்தது எனினும்
மலரவன் வண் தமிழோர்க்கு ஒவ்வான் மலரவன் செய்
வெற்றுடம்பு மாய்வன போல் மாயா புகழ் கொண்டு
மற்று இவர் செய்யும் உடம்பு

#7
நெடும்பகல் கற்ற அவையத்து உதவாது
உடைந்துளார் உட்குவரும் கல்வி கடும்பகல்
ஏதிலான்-பால் கண்ட இல்லினும் பொல்லாதே
தீது என்று நீப்பு அரிதால்

#8
வருந்தித் தாம் கற்றன ஓம்பாது மற்றும்
பரிந்து சில கற்பான் தொடங்கல் கரும் தனம்
கைத்தலத்த உய்த்துச் சொரிந்திட்டு அரிப்பு அரித்தாங்கு
எய்த்துப் பொருள்செய்திடல்

#9
எனைத்துணையவேனும் இலம்பாட்டார் கல்வி
தினைத்துணையும் சீர்ப்பாடு இலவாம் மனைத்தக்காள்
மாண்பிலள் ஆயின் மணமகன் நல்லறம்
பூண்ட புலப்படா போல்

#10
இன்சொல்லன் தாழ்நடையன் ஆயினும் ஒன்று இல்லானேல்
வன்சொல்லின் அல்லது வாய் திறவா என் சொலினும்
கைத்துடையான் கால் கீழ் ஒதுங்கும் கடல் ஞாலம்
பித்துடைய அல்ல பிற

#11
இவறன்மை கண்டும் உடையாரை யாரும்
குறையிரந்தும் குற்றேவல் செய்ப பெரிதும் தாம்
முற்பகல் நோலாதார் நோற்றாரைப் பின்செல்லல்
கற்பு அன்றே கல்லாமை அன்று

#12
கற்றோர்க்குக் கல்வி நலனே கலன் அல்லால்
மற்று ஓர் அணிகலம் வேண்டாவாம் முற்ற
முழு மணிப் பூணுக்குப் பூண் வேண்டா யாரே
அழகுக்கு அழகு செய்வார்

#13
முற்றும் உணர்ந்தவர் இல்லை முழுவதூஉம்
கற்றனம் என்று களியற்க சிற்றுளியால்
கல்லும் தகரும் தகரா கனங்குழாய்
கொல் உலைக் கூடத்தினால்

#14
தம்மின் மெலியாரை நோக்கித் தமது உடைமை
அம்மா பெரிது என்று அகம் மகிழ்க தம்மினும்
கற்றாரை நோக்கிக் கருத்து அழிக கற்றது எல்லாம்
எற்றே இவர்க்கு நாம் என்று

#15
கல்வியுடைமை பொருளுடைமை என்று இரண்டு
செல்வமும் செல்வம் எனப்படும் இல்லார்
குறையிரந்து தம் முன்னர் நிற்ப போல் தாமும்
தலை வணங்கித் தாழப் பெறின்

#16
ஆக்கம் பெரியார் சிறியார் இடைப்பட்ட
மீச்செலவு காணின் நனி தாழ்ப தூக்கின்
மெலியது மேன்மேல் எழச் செல்லச்செல்ல
வலிது அன்றே தாழும் துலைக்கு

#17
விலக்கிய ஓம்பி விதித்தனவே செய்யும்
நலத்தகையார் நல்வினையும் தீதே புலப் பகையை
வென்றன நல் ஒழுக்கில் நின்றேம் பிற என்று
தம்பாடு தம்மின் கொளின்

#18
தன்னை வியப்பிப்பான் தற்புகழ்தல் தீச்சுடர்
நல் நீர் சொரிந்து வளர்த்து அற்றால் தன்னை
வியவாமை அன்றே வியப்பாவது இன்பம்
நயவாமை அன்றே நலம்

#19
பிறரால் பெருஞ்சுட்டு வேண்டுவான் யாண்டும்
மறவாமே நோற்பது ஒன்று உண்டு பிறர்பிறர்
சீர் எல்லாம் தூற்றிச் சிறுமை புறங்காத்து
யார்யார்க்கும் தாழ்ச்சி சொலல்

#20
கற்றுப் பிறர்க்கு உரைத்துத் தாம் நில்லார் வாய்ப்படூஉம்
வெற்றுரைக்கு உண்டு ஓர் வலியுடைமை சொற்ற நீர்
நில்லாதது என் என்று நாண் உறைப்ப நேர்ந்து ஒருவன்
சொல்லாமே சூழ்ந்து சொலல்

#21
பிறர்க்குப் பயன்படத் தாம் கற்ற விற்பார்
தமக்குப் பயன் வேறு உடையார் திறப்படூஉம்
தீவினை அஞ்சா விறல் கொண்டு தென்புலத்தார்
கோவினை வேலைகொளல்

#22
கற்பன ஊழ் அற்றார் கல்விக் கழகத்து ஆங்கு
ஒற்கம் இன்று ஊத்தைவாய் அங்காத்தல் மற்றுத் தம்
வல் உரு அஞ்சன்-மின் என்பவே மா பறவை
புல்லுரு அஞ்சுவ போல்

#23
போக்கறு கல்வி புலம் மிக்கார்-பால் அன்றி
மீக்கொள் நகையினார்-வாய்ச் சேரா தாக்கணங்கும்
ஆண் அவாம் பெண்மை உடைத்து எனினும் பெண் நலம்
பேடு கொளப்படுவது இல்

#24
கற்றன கல்லார் செவி மாட்டிக் கையுறூஉம்
குற்றம் தமதே பிறிது அன்று முற்றுணர்ந்தும்
தாம் அவர் தன்மை உணராதார் தம் உணரா
ஏதிலரை நோவது எவன்

#25
வேத்தவை காவார் மிகன்மக்கள் வேறு சிலர்
காத்து அது கொண்டு ஆங்கு உகப்பு எய்தார் மாத் தகைய
அந்தப்புரத்தது பூஞை புறங்கடைய
கந்து கொல் பூட்கைக் களிறு

#26
குலமகட்குத் தெய்வம் கொழுநனே மன்ற
புதல்வர்க்குத் தந்தையும் தாயும் அறவோர்க்கு
அடிகளே தெய்வம் அனைவோர்க்கும் தெய்வம்
இலை முகப் பைம் பூண் இறை

#27
கண்ணில் சொலிச் செவியின் நோக்கும் இறைமாட்சி
புண்ணியத்தின்-பாலதே ஆயினும் தண்ணளியால்
மன்பதை ஓம்பாதார்க்கு என் ஆம் வயப் படை மற்று
என் பயக்கும் ஆணல்லவர்க்கு

#28
குடி கொன்று இறை கொள்ளும் கோமகற்குக் கற்றா
மடி கொன்று பால் கொளலும் மாண்பே குடி ஓம்பிக்
கொள்ளுமா கொள்வோற்குக் காண்டுமே மா நிதியம்
வெள்ளத்தின் மேலும் பல

#29
இன்று கொளல்-பால நாளைக் கொளப் பொறான்
நின்று குறையிரப்ப நேர்படான் சென்று ஒருவன்
ஆவன கூறின் எயிறு அலைப்பான் ஆறலைக்கும்
வேடு அலன் வேந்தும் அலன்

#30
முடிப்ப முடித்துப் பின் பூசுவ பூசி
உடுப்ப உடுத்து உண்ப உண்ணா இடித்திடித்துக்
கட்டுரை கூறின் செவிக்கொளா கண் விழியா
நெட்டுயிர்ப்போடு உற்ற பிணம்

#31
ஒற்றின் தெரியாச் சிறைப்புறத்து ஓர்தும் எனப்
பொன் தோள் துணையாத் தெரிதந்தும் குற்றம்
அறிவு அரிது என்று அஞ்சுவதே செங்கோன்மை சென்று
முறையிடினும் கேளாமை அன்று

#32
ஏதிலார் யாதும் புகல இறைமகன்
கோது ஒரீஇக் கொள்கை முதுக்குறைவு நேர் நின்று
காக்கை வெளிது என்பார் என் சொலார் தாய்க் கொலை
சால்புடைத்து என்பாரும் உண்டு

#33
கண்கூடாப் பட்டது கேடு எனினும் கீழ்மக்கட்கு
உண்டோ உணர்ச்சி மற்று இல் ஆகும் மண்டு எரி
தான் வாய்மடுப்பினும் மாசுணம் கண் துயில்வ
பேரா பெருமூச்செறிந்து

#34
நட்புப் பிரித்தல் பகை நட்டல் ஒற்று இகழ்தல்
பக்கத்தார் யாரையும் ஐயுறுதல் தக்கார்
நெடுமொழி கோறல் குணம் பிறிதாதல்
கெடுவது காட்டும் குறி

#35
பணியப்படுவார் புறங்கடையராகத்
தணிவு_இல் களிப்பினால் தாழ்வார்க்கு அணியது
இளையாள் முயக்கு எனினும் சேய்த்து அன்றே மூத்தாள்
புணர் முலைப் போகம் கொளல்

#36
கண்ணோக்கு அரும்பா நகை முகமே நாள்_மலரா
இன்மொழியின் வாய்மையே தீம் காயா வண்மை
பலமா நலம் கனிந்த பண்புடையார் அன்றே
சலியாத கற்பதரு

#37
வாங்கும் கவளத்து ஒருசிறிது வாய் தப்பின்
தூங்கும் களிறோ துயருறா ஆங்கு அது கொண்டு
ஊரும் எறும்பு இங்கு ஒரு கோடி உய்யுமால்
ஆரும் கிளையோடு அயின்று

#38
மாகம் சிறுகக் குவித்து நிதிக் குவை
ஈகையின் ஏக்கழுத்தம் மிக்கு உடைய மா கொல்
பகை முகத்த ஒண் வேலான் பார்வையில் தீட்டும்
நகை முகத்த நன்கு மதிப்பு

#39
களைகணாத் தம் அடைந்தார்க்கு உற்றுழியும் மற்று ஓர்
விளைவு உன்னி வெற்றுடம்பு தாங்கார் தளர் நடையது
ஊன் உடம்பு என்று புகழுடம்பு ஓம்புதற்கே
தான் உடம்பட்டார்கள் தாம்

#40
தம்முடை ஆற்றலும் மானமும் தோற்றுத் தம்
இன் உயிர் ஓம்பினும் ஓம்புக பின்னர்ச்
சிறுவரை ஆயினும் மன்ற தமக்கு ஆங்கு
இறுவரை இல்லை எனின்

#41
கலன் அழிந்த கற்புடைப் பெண்டிரும் ஐந்து
புலன் ஒருங்கப் பொய் கடிந்தாரும் கொலை ஞாட்பின்
மொய்ம்புடை வீரரும் அஞ்சார் முரண் மறலி
தும்பை முடிச் சூடினும்

#42
புழு நெளிந்து புண் அழுகி யோசனை நாறும்
கழி முடை நாற்றத்தவேனும் விழலர்
விளிவு உன்னி வெய்துயிர்ப்பர் மெய்ப் பயன் கொண்டார்
சுளியார் சுமை போடுதற்கு

#43
இகழின் இகழ்ந்து ஆங்கு இறைமகன் ஒன்று
புகழினும் ஒக்கப் புகழ்ப இகல் மன்னன்
சீர் வழிப்பட்டதே மன்பதை மற்று என் செய்யும்
நீர் வழிப்பட்ட புணை

#44
செவி சுடச் சென்று ஆங்கு இடித்து அறிவுமூட்டி
வெகுளினும் வாய் வெரீஇப் பேரா கவுள் மதத்த
கைம்மா வயத்தவே பாகு மற்று எத்திறத்தும்
அ மாண்பினவே அமைச்சு

#45
கைவரும் வேந்தன் நமக்கு என்று காதலித்த
செவ்வி தெரியாது உரையற்க ஒவ்வொருகால்
எண்மையனேனும் அரியன் பெரிது அம்மா
கண்ணிலன் உள் வெயர்ப்பினான்

#46
பழமை கடைப்பிடியார் கேண்மையும் பாரார்
கிழமை பிறிது ஒன்றும் கொள்ளார் வெகுளின் மன்
காதன்மை உண்டே இறை மாண்டார்க்கு ஏதிலரும்
ஆர்வலரும் இல்லை அவர்க்கு

#47
மன்னர் புறங்கடை காத்தும் வறிதே ஆம்
எ நலம் காண்டும் என்று எள்ளற்க பல் நெடுநாள்
காத்தவை எல்லாம் கடைமுறைபோய்க் கைகொடுத்து
வேத்தவையின் மிக்குச் செயும்

#48
உறுதி பயப்ப கடைபோகாவேனும்
இறுவரை-காறும் முயல்ப இறும் உயிர்க்கும்
ஆயுள் மருந்து ஒழுக்கல் தீது அன்றால் அல்லன போல்
ஆவனவும் உண்டு சில

#49
முயலாது வைத்து முயற்றின்மையாலே
உயலாகா ஊழ்த் திறத்த என்னார் மயலாயும்
ஊற்றம்_இல் தூ விளக்கம் ஊழுண்மை காண்டும் என்று
ஏற்றார் எறி கால் முகத்து

#50
உலையா முயற்சி களைகணா ஊழின்
வலி சிந்தும் வன்மையும் உண்டே உலகு அறியப்
பால் முளை தின்று மறலி உயிர் குடித்த
கான்முளையே போலும் கரி

#51
காலம் அறிந்து ஆங்கு இடம் அறிந்து செய் வினையின்
மூலம் அறிந்து விளைவு அறிந்து மேலும் தாம்
சூழ்வன் சூழ்ந்து துணைமை வலி தெரிந்து
ஆள்வினை ஆளப்படும்

#52
மெய் வருத்தம் பாரார் பசி நோக்கார் கண் துஞ்சார்
எவ்வெவர் தீமையும் மேற்கொள்ளார் செவ்வி
அருமையும் பாரார் அவமதிப்பும் கொள்ளார்
கருமமே கண்ணாயினார்

#53
சிறிய பகை எனினும் ஓம்புதல் தேற்றார்
பெரிதும் பிழைபாடு உடையர் நிறை கயத்து
ஆழ் நீர் மடுவில் தவளை குதிப்பினும்
யானை நிழல் காண்பு அரிது

#54
புறப் பகை கோடியின் மிக்குறினும் அஞ்சார்
அகப் பகை ஒன்று அஞ்சிக் காப்ப அனைத்து உலகும்
சொல் ஒன்றின் யாப்பார் பரிந்து ஓம்பிக் காப்பவே
பல்காலும் காமப் பகை

#55
புறம் நட்டு அகம் வேர்ப்பார் நச்சுப் பகைமை
வெளியிட்டு வேறாதல் வேண்டும் கழி பெரும்
கண்ணோட்டம் செய்யார் கருவியிட்டு ஆற்றுவார்
புண் வைத்து மூடார் பொதிந்து

#56
நட்பிடைக் குய்யம் வைத்து எய்யா வினை சூழ்ந்து
வட்கார் திறத்தராய் நின்றார்க்குத் திட்பமாம்
நாள் உலந்தது அன்றே நடுவன் நடுவின்மை
வாளா கிடப்பன் மறந்து

#57
மனத்த கறுப்பு எனின் நல்ல செயினும்
அனைத்தெவையும் தீயவே ஆகும் எனைத்துணையும்
தீயவே செய்யினும் நல்லவாக் காண்பவே
மாசு_இல் மனத்தினவர்

#58
இனியவர் என் சொலினும் இன்சொல்லே இன்னார்
கனியும் மொழியும் கடுவே அனல் கொளுந்தும்
வெங்காரம் வெய்து எனினும் நோய் தீர்க்கும் மெய் பொடிப்பச்
சிங்கிக் குளிர்ந்தும் கொலும்

#59
பொய் குறளை வன்சொல் பயனில என்று இ நான்கும்
எய்தாமை சொல்லின் வழுக்காது மெய்யில்
புலம் ஐந்தும் காத்தும் மனம் மாசு அகற்றும்
நலம் அன்றே நல்லாறு எனல்

#60
நல்லாறு ஒழுக்கின்-தலை நின்றார் நல்கூர்ந்தும்
அல்லன செய்தற்கு ஒருப்படார் பல் பொறிய
செம் கண் புலி ஏறு அறப் பசித்தும் தின்னாவாம்
பைங்கண் புனத்த பைங்கூழ்

#61
குலம் விற்றுக் கொள்ளும் வெறுக்கையும் வாய்மை
நலம் விற்றுக் கொள்ளும் திருவும் தவம் விற்று ஆங்கு
ஊன் ஓம்பும் வாழ்வும் உரிமை விற்று உண்பதூஉம்
தான் ஓம்பிக் காத்தல் தலை

#62
இடை தெரிந்து அச்சுறுத்து வஞ்சித்து எளியார்
உடைமை கொண்டு ஏமாப்பார் செல்வம் மட நல்லார்
பொம்மல் முலை போல் பருத்திடினும் மற்று அவர்
நுண் இடை போல் தேய்ந்துவிடும்

#63
பெற்ற சிறுகப் பெறாத பெரிது உள்ளும்
சிற்றுயிர்க்கு ஆக்கம் அரிது அம்மா முற்றும்
வரவர வாய்மடுத்து வல் விராய் மாய
எரி தழல் மாயாது இரா

#64
தத்தம் நிலைக்கும் குடிமைக்கும் தப்பாமே
ஒத்த கடப்பாட்டில் தாள் ஊன்றி எய்த்தும்
அறங்கடையில் செல்லார் பிறன் பொருளும் வெஃகார்
புறங்கடையது ஆகும் பொருள்

#65
பொதுமகளே போல்வ தலையாயார் செல்வம்
குலமகளே ஏனையோர் செல்வம் கலன் அழிந்த
கைம்மையார் பெண்மைநலம் போல் கடையாயார்
செல்வம் பயன்படுவது இல்

#66
வள்ளன்மை இல்லாதான் செல்வத்தின் மற்றையோன்
நல்குரவே போலும் நனி நல்ல கொன்னே
அருளிலன் அன்பிலன் கண்ணறையன் என்று
பலரால் இகழப்படான்

#67
ஈகை அரிது எனினும் இன்சொலினும் நல்கூர்தல்
ஓஒ கொடிது கொடிது அம்மா நா கொன்று
தீவினைக் கம்மியனால் வாய்ப்பூட்டு இடப்படின் மற்று
ஆஆ இவர் என் செய்வார்

#68
சொல்வன்மை உண்டு எனில் கொன்னே விடுத்து ஒழிதல்
நல்வினை கோறலின் வேறு அல்ல வல்லைத் தம்
ஆக்கம் கெடுவது உளது எனினும் அஞ்சுபவோ
வாக்கின் பயன் கொள்பவர்

#69
சிறு முயற்சி செய்து ஆங்கு உறு பயன் கொள்ளப்
பெறும் எனில் தாழ்வரோ தாழார் அறனல்ல
எண்மைய ஆயினும் கைவிட்டு அரிது எனினும்
ஒண்மையில் தீர்ந்து ஒழுகலார்

#70
செயக்கடவ அல்லனவும் செய்தும்-மன் என்பார்
நயத்தகு நாகரிகம் என் ஆம் செயிர்த்து உரைப்பின்
நெஞ்சு நோம் என்று தலை துமிப்பான் தண்ணளி போல்
எஞ்சாது எடுத்துரைக்கற்பாற்று

#71
அல்லன செய்யினும் ஆகுலம் கூழாக் கொண்டு
ஒல்லாதார் வாய்விட்டு உலம்புப வல்லார்
பிறர்பிறர் செய்ப போல் செய்தக்க செய்து ஆங்கு
அறிமடம் பூண்டு நிற்பார் ஆர்

#72
பகை இன்று பல்லார் பழி எடுத்து ஓதி
நகை ஒன்றே நன்பயனாக் கொள்வான் பயம் இன்று
மெய் விதிர்ப்புக் காண்பான் கொடிறு உடைத்துக் கொல்வான் போல்
கை விதிர்த்து அஞ்சப்படும்

#73
தெய்வம் உளது என்பார் தீய செயப் புகின்
தெய்வமே கண் இன்று நின்று ஒறுக்கும் தெய்வம்
இலது என்பார்க்கு இல்லைத் தம் இன் புதல்வர்க்கு அன்றே
பலகாலும் சொல்வார் பயன்

#74
தீய செயல் செய்வார் ஆக்கம் பெருகினும்
தீயன தீயனவே வேறல்ல தீயன
நல்லன ஆகாவாம் நா இன்புற நக்கிக்
கொல்லும் கவயமாப் போல்

#75
நன்மக்கள் செந்நாத் தழும்பு இருக்க நாள்-வாயும்
செந்நெறிச் செல்வாரில் கீழல்லர் முன்னைத் தம்
ஊழ் வலி உன்னிப் பழி நாணி உள்ளுடைவார்
தீய செயினும் சில

#76
பிறன் வரை நின்றாள் கடைத்தலைச் சேறல்
அறன் அன்றே ஆயினும் ஆக சிறுவரையும்
நல் நலத்தது ஆயினும் கொள்க நலம் அன்றே
மெய் நடுங்க உள் நடுங்கும் நோய்

#77
கருமம் சிதையாமே கல்வி கெடாமே
தருமமும் தாழ்வுபடாமே பெரிதும் தம்
இன் நலமும் குன்றாமே ஏர் இளம் கொம்பு_அன்னார்
நல் நலம் துய்த்தல் நலம்

#78
கொலை அஞ்சார் பொய் நாணார் மானமும் ஓம்பார்
களவு ஒன்றோ ஏனையவும் செய்வார் பழியோடு
பாவம் இஃது என்னார் பிறிது மற்று என் செய்யார்
காமம் கதுவப்பட்டார்

#79
திருவினும் நல்லாள் மனைக்கிழத்தியேனும்
பிறன்மனைக்கே பீடு அழிந்து நிற்பர் நறுவிய
வாயினவேனும் உமிழ்ந்து கடுத் தின்னும்
தீய விலங்கின் சிலர்

#80
கற்பு உடுத்து அன்பு முடித்து நாண் மெய்ப் பூசி
நற்குணம் நற்செய்கை பூண்டாட்கு மக்கட்பேறு
என்பது ஓர் ஆக்கமும் உண்டாயின் இல் அன்றே
கொண்டாற்குச் செய் தவம் வேறு

#81
ஏந்து எழில் மிக்கான் இளையான் இசைவல்லான்
காந்தையர் கண் கவர் நோக்கத்தான் வாய்ந்த
நயனுடை இன்சொல்லான் கேள் எனினும் மாதர்க்கு
அயலார் மேல் ஆகும் மனம்

#82
கற்பு_இல் மகளின் நலம் விற்று உணவு கொளும்
பொற்றொடி நல்லார் நனி நல்லர் மற்றுத் தம்
கேள்வற்கும் ஏதிலர்க்கும் தங்கட்கும் தம் கிளைஞர்
யாவர்க்கும் கேடு சூழார்

#83
முறையும் குடிமையும் பான்மையும் நோக்கார்
நிறையும் நெடு நாணும் பேணார் பிறிதும் ஒரு
பெற்றிமை பேதைமைக்கு உண்டே பெரும் பாவம்
கற்பின் மகளிர் பிறப்பு

#84
பெண்மை வியவார் பெயரும் எடுத்து ஓதார்
கண்ணொடு நெஞ்சு உறைப்ப நோக்குறார் பண்ணொடு
பாடல் செவிமடார் பண்பல்ல பாராட்டார்
வீடு_இல் புலப் பகையினார்

#85
துயில் சுவையும் தூ நல்லார் தோள் சுவையும் எல்லாம்
அயில் சுவையின் ஆகுவ என்று எண்ணி அயில் சுவையும்
பித்து உணாக் கொள்ப போல் கொள்ப பிறர் சிலர் போல்
மொத்துணா மொய்ம்பினவர்

#86
அன்பொடு அருள் உடையரேனும் உயிர்நிலை மற்று
என்பு இயக்கம் கண்டும் புறந்தரார் புன் புலால்
பொய்க் குடில் ஓம்புவரோ போதத்தால் தாம் வேய்ந்த
புக்கில் குடிபுகுதுவார்

#87
சிற்றின்பம் சின்னீரது ஆயினும் அஃது உற்றார்
மற்று இன்பம் யாவையும் கைவிடுப முற்றும் தாம்
பேரின்ப மாக் கடல் ஆடுவார் வீழ்பவோ
பார் இன்பப் பாழ் கும்பியில்

#88
எவ்வினையரேனும் இணைவிழைச்சு ஒன்று இலரேல்
தெவ்வும் திசை நோக்கிக் கைதொழூஉம் அவ் வினை
காத்தல் இலரேல் எனைத்துணையர் ஆயினும்
தூர்த்தரும் தூர்ப்பார் அலர்

#89
பரபரப்பினோடே பலபல செய்து ஆங்கு
இரவு பகல் பாழுக்கு இறைப்ப ஒருவாற்றான்
நல்லாற்றின் ஊக்கின் பதறிக் குலைகுலைப
எவ்வாற்றான் உய்வார் இவர்

#90
இளையம் முது தவம் ஆற்றுதும் நோற்று என்று
உளைவு இன்று கண்பாடும் ஊழே விளிவு இன்று
வாழ்நாள் வரம்புடைமை காண்பரேல் காண்பாரும்
தாழாமே நோற்பார் தவம்

#91
நல்லவை செய்யத் தொடங்கினும் நோனாமே
அல்லன அல்லவற்றில் கொண்டு உய்க்கும் எல்லி
வியல் நெறிச் செல்வாரை ஆறலைத்து உண்பார்
செலவு பிழைத்து உய்ப்ப போல்

#92
நெஞ்சு புறம்பாத் துறந்தார் தவப் போர்வை
கஞ்சுகம் அன்று பிறிது ஒன்றே கஞ்சுகம்
எப்புலமும் காவாமே மெய்ப் புலம் காக்கும் மற்று
இப் புலமும் காவாது இது

#93
வஞ்சித்து ஒழுகும் மதியிலிகாள் யாவரையும்
வஞ்சித்தேம் என்று மகிழன்-மின் வஞ்சித்த
எங்கும் உளன் ஒருவன் காணும்-கொல் என்று அஞ்சி
அங்கம் குலைவது அறிவு

#94
மறை வழிப் பட்ட பழிமொழி தெய்வம்
பறை அறைந்தாங்கு ஓடிப் பரக்கும் கழி முடைப்
புன் புலால் நாற்றம் புறம் பொதிந்து மூடினும்
சென்று தைக்கும் சேயார் முகத்து

#95
மெலியார் விழினும் ஒருவாற்றான் உய்ப
வலியார் மற்று ஒன்றானும் உய்யார் நிலை தப
நொய்ய சழக்கென வீழாவாம் வீழினும்
உய்யுமால் உய்யா பிற

#96
இசையாத போலினும் மேலையோர் செய்கை
வசை ஆகா மற்றையோர்க்கு அல்லால் பசு வேட்டுத்
தீ ஓம்பி வான் வழக்கம் காண்பாரை ஒப்பவே
ஊன் ஓம்பி ஊன் தின்பவர்

#97
எவரெவர் எத்திறத்தர் அத் திறத்தராய் நின்று
அவரவர்க்கு ஆவன கூறி எவரெவர்க்கும்
உப்பாலாய் நிற்ப மற்று எம் உடையார் தம் உடையான்
எப்பாலும் நிற்பது என

#98
மெய்யுணர்ந்தார் பொய் மேல் புலம் போக்கார் மெய்யுணர்ச்சி
கைவருதல் கண்ணாப் புலம் காப்பார் மெய்யுணர்ந்தார்
காப்பே நிலையாப் பழி நாணல் நீள் கதவாச்
சேர்ப்பார் நிறைத் தாழ் செறித்து

#99
கற்றுத் துறைபோய காதலற்குக் கற்பினாள்
பெற்றுக்கொடுத்த தலைமகன் போல் முற்றத்
துறந்தார்க்கு மெய்யுணர்வில் தோன்றுவதே இன்பம்
இறந்த எலாம் துன்பம் அலாது இல்

#100
கற்றாங்கு அறிந்து அடங்கித் தீது ஒரீஇ நன்று ஆற்றிப்
பெற்றது கொண்டு மனம் திருத்திப் பற்றுவதே
பற்றுவதே பற்றிப் பணி அற நின்று ஒன்று உணர்ந்து
நிற்பாரே நீள் நெறிச் சென்றார்

#101
ஐயம் திரிபு இன்று அளந்து உத்தியில் தெளிந்து
மெய்யுணர்ச்சிக் கண் விழிப்பத் தூங்குவார் தம் உளே
காண்பதே காட்சி கனவு நனவாகப்
பூண்பதே தீர்ந்த பொருள்
** நீதிநெறி விளக்கம் முற்றிற்று