நன்மதி வெண்பா — எம்ஆர் ஸ்ரீநிவாசய்யங்கார்

** சுமதி சதகம்

@1

#1
** காப்பு
நீர் கொண்ட கொண்டல் நிகர் மாறன் தண்ணளியால்
சீர் கொண்ட வெண்பாவில் செப்புவாம் பேர் கொண்ட
சொல் மதுரம் வாய்ந்த சுமதி சதகத்தை
நன்மதியே நாடி நயந்து

#2
** நூல்
தருணம் உதவாக் கேளிர் தாள் வணங்குவோர்க்கு
வரம் அருளாத் தெய்வம் மன வாஞ்சை பெரிதுற மேல்
ஊர்ந்தவுடன் ஓடா உழைப் புரவி நன்மதியே
ஓர்ந்து அவர் அகற்றுவர் என்று ஓது

#3
நாடுங்கால் வேதனத்தை நல்காப் புரவலன்-தன்
மாடு இருந்து தொண்டு இயற்றி வாழ்வதினும் ஈடு பெறு
சீர் அணியான் ஏறு கொண்டு செய் நிலத்தை நன்மதியே
ஏரின் உழல் மேலாம் என்று எண்

#4
மிக்கு அவாக் கொண்டு பணி மேவேல் கோயில் மணியம்
தக்கது எனக் கொள்ளேல் தகவில்லார் பக்கல்
வரும் நட்பாற்றேன் நன்மதியே நீ செல்லேல்
அரிய வனத்து ஒன்றியாய்

#5
வாய் திறந்து ஓர் இன்சொல் வழங்காது மௌனியாய்
வாய் மகிபன் தன்மை வழுத்துங்கால் நோய்கொள்
செவி கேளான் கண் விழியான் தேர் நன்மதியே
சவம் அவன் என்றே துணிந்து சாற்று

#6
கடன்கொண்டு இடம்பம் மிகக் காட்டல் உறு மூப்பின்
இடை நல் பருவ மனை எய்தல் மடமை மிகும்
தீயர் தவம் குற்றமதைத் தேரான் அரசாட்சி
தீய என நன்மதியே செப்பு

#7
கடனளிப்பான் ஆயுள்நூல் கற்றவன் எஞ்ஞான்றும்
இடை வறத்தல் இல்லாத யாறு கடவுள் மறை
தேர்ந்து உணர்ந்த அந்தணர்கள் சேர் நகரில் நன்மதியே
சார்ந்திருக்கும் வாழ்வே தகும்

#8
மருகன்-தன் நல்லியல்பு மங்கையரின் வாய்மை
மருள் மதி ஆயன் கவி சொல் மாட்சி வரி கொள் உமி-
தன்னைக் குத்திக் கொள்ளும் தண்டுலம் வெண்காக இனம்
இன்ன இல நன்மதியே எண்

#9
அரிய பசிக்கு ஆம் சோறமுது வருத்தாமல்
தருபவனே வள்ளல் தனைச் சாரும் ஒரு துயரம்
தாங்க வல்லான் ஆண்டகையாம் தைரியவான் நன்மதியே
ஓங்கு குல மணி என்று ஓது

#10
வருத்து பசி நீக்கா ஊண் மக்கட்பேறு இல்லா
ஒருத்தியுடன் வாழ்ந்து உழலும் திருத்தம் இலா
வாழ்வு அசத்தின் கறவை மாசுறு கிணற்றுநீர்
தாழ்வு என்று நன்மதியே சாற்று

#11
வழங்க இயன்றதே வான் கல்வி தெவ்வர்
முழங்கு அமர்க்கு அஞ்சாமையே மொய்ம்பு செழும் கவி சொல்
பாவலரை மெச்சுதலே பாண்டித்தியம் குதர்க்கம்
மேவல் இடர் நன்மதியே விள்

#12
நல் நசையாய் விச்சை நவிலா வாய் அன்னையைக் கூஉய்
அன்னம் எனக் கேளாத அன்ன வாய் பின்னோர்த்
தயவுடன் கூவாத வாய்தாம் நன்மதியே
குயவன் மண் தொட்ட குழி

#13
தொத்து ஆர் வல் உடும்பு சொல் வருடம் நூறு இருக்கும்
பத்து_நூறு ஆண்டு பெரும் பாம்பு இருக்கும் தத்தும்
திரை மடுவில் பல் காலம் சேர்ந்திருக்கும் கொக்கு
புருடார்த்தம் நன்மதியே போற்று

#14
பித்தளை காநதங்கி உலைப் பெய்து உருக்கி வாத்திடினும்
நத்து பசும்பொன் இயல்பை நண்ணுமோ சித்தம்
மயர்வுறு கீழோர் நன்மதியே மேதக்க
இயல்புளார் ஆதல் இலர்

#15
புனல் அருந்து வாம் பரியைப் பொங்கு மதத்தால்
அனல் உகுக்கும் கண் களிற்றை ஆவின் நினைவொடு செல்
புங்கவத்தைக் கல்லாத புன்மதியை நன்மதியே
சங்கை இன்றி நண்ணல் தவிர்

#16
நன்று இயற்றினார் மகிழ நன்று ஆற்றல் விந்தை இன்றால்
கொன்று அன்ன இன்னா குறித்து இயற்றும் வன்தொழிலோர்
துன்புறுத்தும் காலத்தும் தூயவர்கள் நன்மதியே
இன்புறுத்துவார் என்று இசை

#17
தூரில் கரும்பு இனிதாய்த் தோன்றி மேல் வன்மை மிக்க
சீர் இலாக் கண்கள்-தொறும் தீயதாய்ப் பாரில்
முடிவில் உவர்ப்புறல் போல் முற்றும் கயவர்
தொடர்பு என்று நன்மதியே சொல்

#18
எத்தருணத்து எம்மொழிகள் ஏற்குமோ அ மொழிகள்
அத் தருணத்தில் புகன்றும் அந்நியர்-தம் சித்தமது
நோதல் இன்றித் தாம் நோவா நோன்மை அன்றோ நன்மதியே
ஏதம் இலாச் சான்றோர் இயல்

#19
குற்றமே நாடும் குணமிலி-பால் தொண்டுசெய
உற்று உழலல் ஆலம் உகு பகு வாய்ப் புற்று அரவப்
பை அடியில் தேரை படுத்தல் என நன்மதியே
ஐயம் இன்றித் தெள்ள அறை

#20
ஏரி நிறை நீரால் எழிலுறும் காலத் தடத்தில்
ஆரும் தவளை அயுதமாம் தாரணியில்
பொன் திரளால் மேன்மை பொருந்துங்கால் நன்மதியே
பற்றுடையேம் என்பார் பலர்

#21
பக்குவம்_இல் காய் பறியேல் பந்துக்களைப் பழியேல்
தக்க படை மண்டும் சமரின் மனம் நெக்கு வெரி
னிட்டு அகலேல் நன்மதியே இங்கிதம் கூறும் குரவர்
கட்டளை மீறேல் நீ கடந்து

#22
ஒரு நகரிற்கு ஓர் கணக்கன் ஓர் வழக்குத் தீர்ப்போன்
ஒருவனே ஆகாமல் ஊரின் வரு வழக்கம்
பல் முறையும் மாறில் பருவரலுற்று அ நகரம்
நன்மதியே வீயும் என நாட்டு

#23
உடன்பாடு இலா மனையாள் ஒப்புரவு_இல் மன்னன்
தொடர்பு உறுதிகொள்ளாத தோழன் விட உரியார்
என்று அறியாதானே இடையன் இடையன் இடை
அன்று என்று நன்மதியே ஆய்

#24
பாவு கலம் மேல் சகடம் பண்டியின் மேல் அ நாவாய்
மேவுதலும் உண்டு இதனை விள்ளுங்கால் வீவு_இல்
கலை ஆர்ந்த நன்மதியே கைத்து உடைமை இன்மை
நிலையா என்று இன்றே நினை

#25
வெம் திறல் மிக்கோனேனும் மென் மனையை அன்னவள்-தன்
தந்தை மனையில் பல நாள் தங்கவிடல் சந்தைக்
கடையில் விலைகூறி அந்தக் காரிகையை விற்று
விடல் என்று நன்மதியே விள்

#26
தேசு அவிரும் செம்பொன் மணிச் சிங்காதனத்து மிசை
ஏச வரு நாயதனை ஏற்றியே நேச முடி
சூட்டுகினும் அந்தச் சுணங்கன் குணம் கெடுமோ
தேட்டமுறு நன்மதியே செப்பு

#27
தவளைக்கு கால் இறுதல் சர்ப்பமதற்கு
நவை ஆர் மிகு பிணிதான் நண்ணல் இவரும்
மனை தீயாள் ஆதல் வறுமையுறல் மூப்பில்
இன இனலேயாம் நன்மதியே

#28
முளரி புனல் நீங்கின் முளரி மலர்க் கேள்வன்
ஒளிர் கரத்தால் தீய்ந்து இறுதல் ஒப்பத் தளர்வு அணுகித்
தம்தம் நிலை மாறில் தமராலும் துன்புறலில்
விந்தை என்னோ நன்மதியே விள்

#29
நாட்டு கணக்கன் கணக்கன் நம்பின் இறப்பு அனைய
கேட்டை உறுவான் அதனால் கேண்மையுடன் தேட்டமுறும்
தன் மருமம் ஓர் கணக்கன் சாரா வண்ணம் கணக்கன்
நன்மதியே வாழ்ந்திடுதல் நன்று

#30
மா கணக்கன்-தன்னை மகிழ்விக்காது உண்ட ஊண்
தேகம் சேராது இருசில் தேய்க்கும் எண்ணெய்ப் பாகம் இன்றேல்
ஈசன் சகடும் இறையும் நகராது என வீண்
பாசம் இலா நன்மதியே பன்

#31
சாந்தகுணம் கணக்கன் சார்ந்தாலும் வன் தந்தப்
பாந்தள் தீண்டாதேனும் பல் புகர் மா வாய்ந்த கடாம்
விட்டாலும் தேள் கொட்டாவிட்டாலும் நன்மதியே
கிட்டார்கள் மேதினியோர் கேள்

#32
மேல் இயல் தேரும் பருவம் மேவும் முனம் மக்கட்குப்
பாலியவிவாகமதைப் பாலிப்பர் காலமுற்று
முற்றாத காய் துவர்ப்பு மொய்க்கும் அன்றித் தீம் சுவையைப்
பற்றாது நன்மதியே பார்

#33
செய்ய தமிழ்த் தேர்ச்சி மிகச் சேராதான் சொல் செய்யுள்
செய்யும் இங்கிதம்-தன்னைத் தேரான்-பால் செய்யும் நட்பு
மேவி அகல் ஏனம் எய்யான் வில்லாண்மை நன்மதியே
பாவிக்கில் இன்னன வீண் பார்

#34
கொள்ளேல் கொடியோர்-தம் கூட்டுறவு கொண்ட புகழ்
தள்ளேல் கடன் அளித்துச் சஞ்சலத்துக்கு உள்ளாகேல்
என்பு உருக்கும் மென் குதலை ஏந்து_இழையார் நன்மதியே
அன்பு உளர் என்று உன்னேல் அகத்து

#35
காதலொடு இல் வாழக் கருதா மதியிலியாம்
மாதுடன் இல்வாழ்க்கையுற வாஞ்சித்தல் மாதுரியச்
சாரம் ஒழி கருப்பஞ்சக்கையினை நன்மதியே
ஊர் எறும்பு மொய்த்திடல் ஒக்கும்

#36
காரணம் இல்லா நகையும் காதலன்-பால் அன்பு இல்லா
நேர்_இழையும் பூரணம்_இல் நெய் படு நல் பூரிகளும்
பல்லியம் இல்லா மணமும் பாரினில் வீணாம் எனவே
தொல் இயல்பு ஆர் நன்மதியே சொல்

#37
நல்கும் இன்ப இல்லாள் நவியப் புரை நாடிப்
பல் கலாம் செய்யேல் அப் பண்_மொழியாள் மல்கு கண்ணீர்
வாரும் போது அம்போச மாது உன் மனையை விட்டுப்
பேரும் என்று நன்மதியே பேசு

#38
அன்பு குன்றா நாளில் அரும் குறை சற்றேனும் எண்ணாது
அன்பு குன்றத் தொடங்கும் அற்றை முதல் இன்புடன் செய்
நல் தொழிலிலும் தீய நாடுதல் காண் நன்மதியே
குற்றம் உறும் கீழோர் குணம்

#39
சீர்த்த இயல் மேலோர் சிறியோரைத் தம்மொடு உறச்
சேர்த்தலால் நீக்க அரிய தீங்கு உறுவர் போர்த்து உடல் ஊன்
மேயலுறு வன் முகடு மேவுதலால் நன்மதியே
பாயல் மிக மொத்துப்படும்

#40
மெய் அழகில் ஐங்கணை கொள் வேள் எனினும் ஆன்றோர் சொல்
செய்ய முதுநூல் அனைத்தும் தேர்ந்தாலும் மை அணி கண்
வேசை அணுகாமல் கைவிட்டு அகல்வாள் நன்மதியே
காசை அளியானைக் கடிந்து

#41
தகை சால் பண்பு இல்லாத் தனயனைப் பெற்றோன் தன்
அகில குணமும் கெட்டு அழியும் நகு தரளம்
கக்கு மிக்கு முற்றிக் கதிர் ஈனில் நன்மதியே
அக் கரும்பின் இன் சாறு அறும்

#42
கன்னியர் உள்ளன்பும் கடுக் கட்செவி நட்பும்
அந்நிய இல்லக்கிழத்தி ஆசையும் துன் அரையன்
நம்ப மனம்கொளலும் நன்மதியே இன் இரத
நிம்பமும் பொய் என்றே நினை

#43
மகி புகழும் ஆண்டகையை வாழ் மனையாள் கண்டால்
அகன் அமர்ந்து இன்சொல்லான் அழைக்கும் புகழ் வாய்
நடைப் பெருமையில்லானை நன்மதியே நோக்கின்
நடைப்பிணம் என்று எள்ளி நகும்

#44
கடந்த நினைந்து உருகேல் காரிகையார் அன்பு
மிடைந்தவர் என்று எண்ணேல் மிலைந்த வடம் திகழ் தோள்
பூ அலர் அந்தப்புரத்துப் பூவையரை நன்மதியே
மேவ மனம்கொள்ளேல் விழைந்து

#45
எறும்பு ஆர்ந்து இயற்றும் இரும் புற்றுப் பிண்ணா
உறும் பாந்தள் ஆர்வு ஆதல் ஒப்ப வறும் பாழ்
மதிகேடன் பொன்னன் மதியே பார் ஆள் பூ
பதி செயிர்த்து வவ்வப்படும்

#46
உறவினர் அல்லாரும் உறவுடையேம் என்று
செறிவொடு உறச் சூழ்வு ஆங்ஙன் சேரின் பெற அரிதாய்த்
தேடும் அரும் செல்வம் சிதறுண்டு நன்மதியே
ஓடும் என்று நெஞ்சில் உணர்

#47
செம் கைக்கு அணி ஈகை தேர் வேந்தர்க்கு அம்பு அணியாம்
பங்கம் அறப் பொய்யாமை பத்தினியாம் மங்கைக்கு
மானம் உயர் இழையாம் மன் நீதி நன்மதியே
மானவர்க்குப் பூணா மதி

#48
ஆய்ந்து ஓய்ந்து செய்யாது அவசரத்தின் ஆற்றுதலால்
வாய்ந்த கருமம் சிதைந்து மாயுமே ஆய்ந்து ஓய்ந்து
செய்யின் சிதைந்ததும் நல் சீர்த்தியுற்று நன்மதியே
கையில் உறும் என்றே கருது

#49
தன்னுள் அடங்காச் சினமே சத்துருவாம் தன் பொறையே
தன் அரணாம் தன் தயையே சார் கிளையாம் தன் உடைமை
நன்று என்று வந்திடலே நன்மதியே வான் துறக்கம்
கன்றும் மனமே வல் நரகம்

#50
தன் நகர் ஆர் வான் தவனைத் தன் புதல்வன் வால் அறிவைத்
தன் அரிவைப் பேரழகைத் தன் முன்றில் துன்ன அரிய
ஓடதியை உள்ளத்து உவகையொடு நன்மதியே
நாட மனம்கொள்ளார் நரர்

#51
தான் அரும் செல்வம் துய்த்தல் தக்க மக வான் பதவி
தான் இழி மிடிக் கடலில் தாழ்தல் புவி ஈனமுறல்
தன் மரணம் ஊழி தனக்கு இனியாள் விண் அரம்பை
நன்மதியே ஈது உண்மை நம்பு

#52
தமர் இல்லாத் தானத்தும் தம் அன்பர் இல்லா
அமையத்தும் ஏதிலர் சேர் ஆங்கும் சுமை இன்றிச்
சங்கைகொளும் அவ்விடத்தும் தாம் சேறல் நன்மதியே
இங்கிதம் தேர்ந்தோர்க்கு அமைதி இன்று

#53
வெள்ளிலை உண்ணா வாயும் மென் மணம்செய் நாதனுடன்
உள்ளம் இணங்காதாளுடன் வாழ்வும் கள் ஒழுகும்
அம் கமலம் விண்டு அலரா வாவியுடன் நன்மதியே
திங்கள் இலகா இரவும் தீது

#54
வாள் உரகத்திற்கு வலிய தலையில் கடுவாம்
தேளிற்கு வாலில் விடம் சேருமே கோளர்களாம்
தீ உரு ஆர் கீழ்கட்குத் தேகம் எலாம் வெம் காளம்
ஏயும் என நன்மதியே எண்

#55
தலை மறையப் பொன் குவையைத் தந்தாலும் அன்பு
நிலைபெறாதாம் கணிகை நெஞ்சில் விலைமாது
மத்தகத்தது அடித்து ஆணைவைத்தாலும் நன்மதியே
சித்தம் அகளங்கம் இலை தேர்

#56
சிரம் ஆர்ந்த குஞ்சி மிகச் சிக்குற்று நாறி
உர ஆகம் போர்க்கும் உடுக்கை பெரும் மாசு
கொண்டு சீர் குன்றில் குலமாதும் நன்மதியே
கொண்டவன் பழிக்கும் எனக் கூறு

#57
கான் ஈண்ட சோலையில் பல் கந்த மலர்ச் சாறு எடுத்துத்
தேனீச் செய் தேன் பிறரைச் சேரலைப் போல் தான் ஈதல்
உண்ணல் இன்றிக் கூட்டும் பொன் ஓடும் காண் நன்மதியே
மண்ணில் மன் கையில் வறிது

#58
வன் புறங்கூற்றால் உய்யும் வஞ்சகர் சொல் கேட்டு அரசன்
மன்பதைக்கு இன்னா இயற்றல் வண்மையொடு பொன் பொழிந்து
மட்டு அலரும் கற்பகத்தை வன்னியில் தீய்க்கும் கரிக்கா
வெட்டல் என நன்மதியே விள்

#59
பாழி நிதிகட்குப் பதியாம் குபேரன்-தன்
தோழன் என இருந்தும் சோமேசன் ஏழமையாய்
அம் பலி இரந்து உண்டான் ஆதலால் நன்மதியே
தம் பொருள் தமக்கு உதவி சாற்று

#60
தீரர்க்கு இயற்று உதவி தெங்கு இளநீருள் நிறையும்
சாரமதற்குச் சமம் ஆகும் பாரில்
பெருமை மிகப் பிறங்கப் பேச அரிய இன்பம்
தரும் என்று நன்மதியே சாற்று

#61
அரிய வழிச் செல்லேல் ஆய்ந்த துணை இன்றி
அரி அகத்தில் அன்னம் அருந்தேல் உரிமை பிறர்க்கு
உள்ள பொருள் கொள்ளேல் ஒன்னாரும் நன்மதியே
துள்ள வன்சொல் கூறேல் துணிந்து

#62
ஆயம்கொள்வானை அரும் கவறு ஆடு ஆகுலனை
மாயம்செய் தட்டானை வாணிபனைத் தீய
நடக்கை விலைமாதை நன்மதியே நம்பேல்
இடக்கரனை நீ என்றுமே

#63
இன்மொழியால் தீம் பால் எவரும் அருந்தார் சினத்து
வன்மொழியால் வெவ் விடமும் வாய்க்கொள்வார் இன்மொழிதான்
ஐயோ பயன் இலதாம் ஆதலால் நன்மதியே
வெய்யோர்க்கு வன்சொல் விளம்பு

#64
மெய்ம்மை நெறி நிருபன் மீறி ஒழுகுதல் வெம்
கைம்மைப் பெண் வீட்டில் அதிகாரமுறல் பொய்ம்மை ஒன்றே
மேய கணக்கன் சுகுணம் மேவல் இவை நன்மதியே
தீய பயக்கும் எனச் செப்பு

#65
செறி பொருள் சேர் அம் பனுவல் தீம் சுவை ஆர் கீதம்
அறிவிலிக்கு இசைக்க அணுகல் உறும் ஒலி கொள்
காதில் செவிடன்-பால் போய்க் கம்பு எடுத்துப் பம்பம் என்று
ஊதல் என நன்மதியே ஓது

#66
நகையேல் தாய் தந்தை நரபதி-பால் வீணே
நகையேல் பிறன்மனையை நண்ணி நகையேல்
அவையில் நவையேல் மறை தேர் அந்தணரை இன்ன
நவை இலா நன்மதியே நன்று

#67
புனல் உயிர்க்கு ஆதாரமாம் பொற்பு ஆர் ஆதாரம்
வன மதுர மென் மொழிக்கு வாயாம் மனிதர்க்கு
மானை விழியார் மணியாம் மாந்தர்க்கு நன்மதியே
தானை அணி எனவே சாற்று

#68
இகல் ஆகாது யாவரொடும் இன்னலுற்ற பின்னர்
அகம் அலைதல் ஆகாது அவையில் பகச் சொல்லல்
தக்கது அன்று தன் நெஞ்சைத் தையலர்-பால் நன்மதியே
சிக்கவிடல் ஆகாது தேர்

#69
கொண்ட மனையாளிடத்தும் கொற்றவன்-தன்பாலும்
அண்டர் தொழும் தேவிடத்தும் ஆன்மாவைக் கண்ட
குருவிடத்தும் நன்மதியே கொஞ்சும் மகார்-பாலும்
தரு கையுறையோடு அணுகல் சால்பு

#70
தொண்டு இயற்றலில் பணிப்பெண் தூய உருவத்து அரம்பை
பண்டை மந்திரத்து அமைச்சு பற்றுடனே உண்டி
உதவலில் தாய் ஆனவளே ஒண் மனையாள் என்றே
இதமாக நன்மதியே எண்

#71
பிறன்மனைக்குக் கூடப் பிறந்தாரை ஒப்பப்
பிறர் பொருள் வவ்வாதவரைப் பேணிப் பிறர் தம்மைப்
போற்ற நடந்து ஒன்னார் புழுங்கினால் நன்மதியே
சீற்றமுறுவார் ஆன்றோர் தேர்ந்து

#72
பிறர்க்குரியாள் நாடேல் பிறர் பொருளை வவ்வேல்
பிறர் உதவி நோக்கிப் பிழையேல் செறி செல்வம்
போய பின் சுற்றத்து அகத்தில் புக்கு உழலேல் நன்மதியே
தீய குழுச் சேரேல் தெளிந்து

#73
வீட்டுமனும் நல் பருவ மெல்_இயலார்-பால் இருப்பின்
நாட்டு புகழ் குன்றி நவையுறுவன் கோட்டம் இலா
நங்கை அருந்ததியும் நன்மதியே ஆடவர்கள்
அம் குழுப் புக்கால் சீர் அறும்

#74
பிறனை உன்னும் பேதை ஒரீஇப் பீதி இலாக் கையாள்
அற நீக்கி மாற்றம் எதிராடும் அறிவில்லாக்
கான்முளை கடிந்து பலகால் மனையைச் சாராத
நோன்மை நன்று நன்மதியே நோக்கு

#75
பிறர்க்கு உன் நசை விள்ளேல் பிறர் இல்லத்து என்றும்
வறிது உறேல் அந்நியன் மேல் வாஞ்சையுறு மனையைச்
சேர உன்னேல் நன்மதியே தீய விடக்காம் புரவி
ஊர மனம்கொள்ளேல் உணர்ந்து

#76
பருவ வேளாண்மை விடேல் பார்த்திபர்கள் நேசம்
திரம் என உள் பூரியேல் சேர்ந்த அரிவை மிகத்
தர்ப்பமுறுமாறு விடேல் தங்க அரிய தானத்தே
நிற்ப உன்னேல் நன்மதியே நீ

#77
பல் துலக்கிப் பின் அருந்தும் பாகிலை நல்லெண்ணெய் மூழ்கு
அற்றை நாள் கண் துயிலல் ஐயம் அறக் கற்ற
புலமை மிகு நன்மதியே போதம் மிகுவாரோடு
இலகல் விலை அரிது என்று எண்

#78
பாடு அறியாதான்-பால் பணிசெய்தலும் விரும்பி
நாடல் இலா நட்பதனை நாடலும் நீடு
நிதிக்காகச் செய் நட்பு நீள் நன்மதியே
நதிக்கு எதிர்த்து நீந்தல் என நாட்டு

#79
பால் ஆர்ந்த நல் நீர் அப் பால் போல் இருப்பினும் பால்
மேல் ஆம் குணம் போம் விதம் போல மால் ஆர்ந்த
துன்மதியின் கூட்டுறவு துன்புறுத்தும் வாய்மையினை
நன்மதியே ஓர்ந்து நவில்

#80
கயவர்க்கு நேர் துன்பம் காதலித்துத் தீர்ப்போர்
துயருறுவர் என்றல் துணிபாம் உயர் அனலில்
பட்டு வருந்தும் தேளைப் பாலிப்போர்-தம்மை அது
கொட்டும் என்று நன்மதியே கூறு

#81
செய்ய ஏவாக் கருமம் செய்யல் உள்ளம் ஒவ்வாத
தையல் மணம் அரசன் தான் அறியாச் செய்ய பணி
வேண்டி அழையா வதுவை வீடு உறல் ஒவ்வாக் கேண்மை
ஈண்டு இவை ஆகா நன்மதியே

#82
அளவு_இல் திருவிற்கு உயிர் ஓர் ஆய்_இழை பேரூர்க்கு
வள வணிகன் இன் உயிராம் வாய்த்த களமத்தின்
ஆருயிர் நீர் உம்பற்கு அரும் துதிக்கை சீவனா
வாரும் என நன்மதியே ஆய்

#83
வலிய புலிப்பால் கொணர்ந்து வைத்தாலும் ஈரல்
உலைய அரிந்து அங்கை உதவித் தலை உயரம்
நல் பொன் திரள் குவித்து நல்கிடினும் நன்மதியே
அற்பொன்றாள் வேசையவள்

#84
விதிப்பயன் நன்று ஆம் காலம் வெம் கான் அடைந்தும்
மதிப்புடைய பல் பொருளும் வாய்க்கும் விதிப்பயன்தான்
தீதுறுங்கால் செம்பொன் திடர் உறினும் நன்மதியே
ஏதும் உறல் அரிது என்று எண்

#85
பாங்கர்ப் பகைஞன் உறின் பண்டு இராயசம் பார்த்தோன்
ஓங்கு அதிகாரத்து வரின் ஊர்க் குடிகள் தீங்கு இயற்றும்
வெம் குறளை கூறுவரேல் மிக்க துயர் நன்மதியே
அம் கணக்கன் சாரும் எனலாம்

#86
பொன் கொதுவை வைத்திடுதல் போர்முகத்து நில்லாது
பின்கொடுத்தல் ஆவணத்தில் பேதமையாய் மின்கனகம்
வீண்செலவு செய்தல் வெறுக்கை இல்லா வறியன்
கேண்மைகொளல் நன்மதியே கேடு

#87
மா வெம் திறலுள்ளேம் மண்டலத்து யாம் என்றே
ஏவருடனும் இகல்கொள்ளேல் தீ விடம் கால்
புற்று அரவு நன்மதியே பூவுலகில் பொன்றும் பல்
சிற்றெறும்பு மொய்க்கச் சிதைந்து

#88
விரி திசை சூழ் பார் ஆளும் வேந்தன் அருகில்
பிரதானி இன்மை பெரியோர் கருதித்
துதிக்கை பெறு நன்மதியே துன்னு மத வேழம்
துதிக்கை இன்றி நிற்றல் எனச் சொல்

#89
நல்ல அமைச்சு ஆர் அரசு நானிலத்தில் மேன்மையுறும்
நல் அமைச்சு இல்லா நாடு நன்மதியே வல்ல
இயந்திரம் கீல் கழல இற்று உகுதல் போல
பயனற்று அழியும் எனப் பன்

#90
சொல்லிய மாற்றத்து உயிராம் தூய்மை பெறு வாய்மை
மெல்_இயற்குச் சீவன் மிகு மானம் அல்லல் இலாக்
கூட்டுறவு ஆர் நன்மதியே கோட்டைக்கு உயிர் வீரர்
சீட்டிற்கு எழுத்து எனவே செப்பு

#91
பெரு மானி ஊக்கம் அற்றுப் பேதைமையார் கீழின்
அருகு இருந்து உய்ய அணுகிச் சிரமமுறல்
நாழி புனலுக்குள் நன்மதியே கைம்மாவின்
பாழி மெய் மறைத்தல் எனப் பன்னு

#92
அம் முகமன் கூறா அரசனிடம் தொண்டுசெயின்
இம்மை அம்மை இல்லை எங்ஙன் என்னிலோ கம்மும்
இருள் நிறையும் இல்லில் இரு கைத் தடவித்
திரியல் என நன்மதியே தேர்

#93
மெய் உறுதி காட்டியதன் மேல் பொய்த்திட முயலேல்
செய்ய ஆதாரமாய்ச் சேர் கிளைஞர் நைய வசை
சொல்லேல் சின வாசல் தொண்டு இயற்றேல் பாதகர் ஊர்
செல்லேல் நீ நன்மதியே தேர்ந்து

#94
உருவில் பெரியனினும் ஒண் நயம் கைசோரா
நரனே பெரியன் என்பர் நல்லோர் பெருமை மிகு
மா கன்மலை நிகரும் மத்த கயம் நன்மதியே
பாகற்கு அடங்கும் இது பார்

#95
சேதகம் ஆர் மண் உழவு செய்யேல் தீ வற்கடத்தில்
ஓதும் உறவினர் இல் உற்று அழுங்கேல் ஏதிலர்க்கு உன்
உள் மருமம் விள்ளேல் உயர் படையை நன்மதியே
திண்மை இலார்க்கு ஈயேல் தெளிந்து

#96
சாலி விளையா ஊரும் தார் வேந்து இல்லா ஊரும்
கோல் அரசன் வாழாத கோவிலும் மேலாம்
துணை இன்றிச் செல் நெறியும் தூ நன்மதியே
பிணம் எரியும் ஈமம் எனப் பேசு

#97
ஓகையொடு நாதன்-பால் உள்ளன்பில்லாளோடு
தாகமுடன் கணவன் தான் வாழ்தல் மோகமுடன்
வாய்த்த கல் சாணையினில் வாரி இன்றிச் சந்தின் முறி
தேய்த்தல் என நன்மதியே செப்பு

#98
ஆர் உரையும் கேட்டல் ஆம் அவ்வாறு கேட்டவற்றைத்
தீர ஆராய்ந்து தெளிந்திடல் ஆம் நேருற்றுக்
கண்டும் அறியா நிருபன் காசினியில் நன்மதியே
துண்டரிக்கவாயன் எனச் சொல்

#99
பாகிலை உண்ணா வாயும் பண்பார் முன் நூல் அனைத்தும்
மா குரவர்-பால் ஓதா வாயும் இசை மோகமுறத்
தேம்பல் இன்றிப் பாடா வாய் சீர்மை பெறும் நன்மதியே
சாம்பல் இடும் முழையாய்ச் சாற்று

#100
பல்லார் செல் பாதையில் புல் பற்றாது பற்றிடினும்
புல் ஆர்ந்திடாது இறுதல் போலவே வில் ஆர்
நுதல் விலைமாது அன்புகொள்ளாள் கொண்டாலும் நொய்தாய்ச்
சிதையும் என நன்மதியே செப்பு

#101
விலைமாது இடும் ஆணை வேளாளன் நட்பு
பல பணி செய் தட்டான் பழக்கம் மலை வாய்க்
கனவினில் காண் செல்வம் பல் காலம் உறும் என்று
மனம் நம்பல் நன்மதியே வம்பு

#102
நன்மையுறாக் கல்வி நவை_இல் அபிநயத்தின்
தன்மை இசை இரதம்தான் செறியாப் புன்மை மிகு
பாடல் மனக்கிளர்ச்சி பற்றாப் பழக்கம் அவை
தேடலில் சொல் நன்மதியே தீது

#103
அதிக சரசம் அருவருப்புக்கு ஏது
அதிக இன்பம் துன்பமே ஆக்கும் மிதம் இன்றி
ஓங்கி வளரல் ஒடிதற்காம் தாழ்மையுறல்
ஓங்கல் என நன்மதியே ஓது

#104
மேல் அணுகாப் புன் நெஞ்சு ஆர் வீணனைப் பஞ்சமனை
ஞாலமதில் தட்டானை நாவிதனைச் சீல
முறு மிதராக் கொள் மகிபன் ஓங்குதலில் செங்கோல்
இறும் என்று நன்மதியே எண்

#105
மங்கையர்-பால் வாதாடேல் மாண்ட வியன் குணங்கள்
பங்கமுறக் கைவிடேல் பாலருடன் சங்கை இன்றித்
தொந்தமுற நட்டவர்-பால் சொல் பழகேல் ஆளிறையை
நிந்தைசெய்யேல் நன்மதியே நீ

#106
திரு உறு நற்காலம் உறில் தெங்கின் இளநீர் உண்
மருவு புனல் போன்று வருமால் திரு அறுங்கால்
வீயும் காண் நன்மதியே வெம் கண் மதமாவின்
வாயுறு விளங்கனியின் மாய்ந்து

#107
மதி ஒருவன் மேல் வைத்த மங்கையின் மேல் அன்பாய்
மதியிலி ஓர் தூர்த்தன் வறிதே நிதம் அணுகும்
பூசைப் பகு வாய்ப் புகும் கிள்ளை பஞ்சரத்தில்
பேசல் உண்டோ நன்மதியே பேசு

#108
மைந்தன் தனக்கு உதித்த வாய்மை செவியுற்ற அ நாள்
தந்தை உறு மகிழ்ச்சிதான் சிறிதாம் மைந்தன் உலகு
எங்கும் புகழ்படைத்தான் என்னும் மொழி கேட்டு உவகை
பொங்கும் என நன்மதியே போற்று

#109
ஈனமுறு சாதி எனினும் கால்காசுக்கும்
தான் உதவானாம் வீணன்தான் எனினும் மானம் இலா
வேசை மகன் எனினும் மேதினியில் நன்மதியே
காசுடையானே பெரியன் காண்
** நன்மதி வெண்பா முற்றிற்று
**